"Ginoong Mayo, anong meron?" naguguluhan na tanong ng driver.Hindi naman nagmamadaling sumagot si Thomas. Sa halip, tumingin siya sa paligid at itinuro ang isang Italian restaurant sa hindi kalayuan. “Para sa lahat, pasensya na. Lumabas ako ng walang kinakain ngayong umaga, at nasa bingit ako ng pag sakit ngtiyan. Tsaka lubak-lubak ang daan, kaya hindi ko na kinaya. So, bear withe me at magpahinga sandali.“Hayaan niyong akong i-treat kayo sa isang pagkain. Sumama ka sa akin."Halos tanghalian na noon. Walang laman ang tiyan ng lahat, kaya lahat sila ay nagugutom.Yamang sinabihan sila ni Thomas na magpahinga at pinapakain sila, ano pa ang masasabi ng mga manggagawang ito?Kaya, sinundan ng lahat si Thomas sa Italian restaurant.Nag-order ng spaghetti ang lahat.Pumunta si Thomas sa banyo pagkatapos kumain sa kalahati.Habang hindi pinapansin ng lahat, tahimik siyang bumalik sa mga trak at siniyasat ang tatlong trak. Dapat niyang malaman kung bakit biglang tumaas ang kalidad n
Malamig na sabi ni Weiss, "Walang nakakaabala dito. At saka, nabanggit ko na ang taong ito."Natigilan si Bobby.Sinabi niya? Kailan niya sinabi?"Ginoong Weiss, huwag mo akong pagtawanan. Wala akong narinig.”Walang magawa si Weiss at sinabing, "Ang malas na scapegoat na mapapahamak kasama si Thomas ay isang taong kilala nating dalawa."Isang kakilala nating dalawa?Who?Tumingin si Bobby kay Weiss na may nakakalokong ekspresyon, at nanatiling nakatingin sa kanya si Weiss nang walang sinasabi.Pagkaraan ng mahabang panahon, sa wakas ay nakuha niya ito.Tinuro niya ang sarili niya. "Ginoong Weiss, baka ako ang scapegoat na tinutukoy mo?"“Bingo! Tama ka.”"Ginoo. Weiss, please wag mo akong biruin." Napatayo si Bobby sa gulat.Nagkibit balikat si Weiss. “Hindi ako nagbibiro sa iyo. Ikaw, Bobby Jefferson, ay nagnakaw ng isang batch ng jade mula sa Elite Jewelry, na hindi maaaring ibenta sa bansa. Kaya, nakipagtulungan ka kay Thomas mula sa Stellar Jewellers upang ibahagi ang
Sa customs, dumating ang tatlong truck ni Thomas. Ayon sa plano, ihahatid sila sa punong tanggapan ng Milan sa pamamagitan ng kargamento.Para sa mga malalaking bultuhang pagpapadala, mayroong mga partikular na inspeksyon sa customs."Ano ang ipinapadala?""Mga rough stones.""Saan?""Milan."Kinawayan ng inspektor ang kanyang kamay, at ilang professional na tauhan ang agad na nag-inspeksyon sa mga trak at hinalungkat ang mga paninda sa loob.Walang kahina-hinala sa pag-inspeksyon sa unang dalawang truck.Nang iniinspeksyon nila ang ikatlong truck, palihim na tumawa ang driver ng ikatlong trak.Biglang naglakad si Thomas. Inilahad niya ang kanyang kamay at tinapik ang balikat ng driver habang kusa siyang umuubo. Natakot ang driver, at agad niyang nilingon si Thomas."Anong pinagtatawanan mo? Kung mayroon kang anumang magandang balita, ibahagi mo ito sa akin." Nagkunwaring curious si Thomas.Umubo ng nakakahiya ang driver. "Walang magandang balita. Nakahinga lang ako na umabo
Sa opisina ng general manager ng Elite Jewelry, hawak pa rin si Bobby ng tatlong security guard.Hindi siya makatiis kahit gustuhin niya, mabubugbog lang siya kapag gumalaw siya. Wala siyang choice kundi hintayin ang kanyang kamatayan.Ito ang resulta ng pakikipaglaban sa mga capitalists.Tumingin si Weiss sa kanyang relo. Logically speaking, dapat tapos na ang customs inspection. Kung naging maayos ang lahat, dapat nasa kotse si Thomas, papunta sa istasyon ng pulis sa sandaling ito.Toot. Toot. Toot.Gaya ng inaasahan niya, tumawag ang informer sa customs para iulat ang sitwasyon.Hindi na nakapaghintay si Weiss at sinagot ang telepono. Masayang tanong niya, “Kumusta ang sitwasyon? Ipinadala na ba si Thomas sa himpilan ng pulisya? Sinabi ko sa iyo na kumuha ng ilang larawan ng umiiyak na mukha ni Thomas. Kinuha mo na ba sila?"Sandaling katahimikan ang nasa kabilang dulo ng telepono.Nag-aalala si Weiss. "Magsalita ka. Masama ba ang signal?""Erm, Mr. Weiss, medyo nagbago ang
Sa gusali ng opisina ng Stellar Jewellers, pumunta si Thomas sa opisina ng manager ng sangay at ibinigay kay Benjamin ang mga materyales para sa mga pamamaraan ng paghahatid."Natapos mo na ba ang iyong gawain?" tanong ni Benjamin."Natapos ko na."“Walang nangyaring masama?”Tumawa si Thomas. “Anong mali? Sa tingin mo ba hindi ko kayang tapusin ang ganoong kadaling gawain? Mr. Garnett, masyado mo akong minamaliit.”Patuloy na nagbabago ang kutis ni Benjamin.Iniisip niya kung ano ang problema.“Okay, naiintindihan ko. Pwede ka nang umalis.”"Sige."Lumabas ng opisina si Thomas.Agad na isinara ni Benjamin ang pinto ng opisina. Pagkatapos, palihim niyang tinawagan si Weiss.“Weiss, anong sitwasyon mo? Bakit nandito si Thomas?"“Huwag mo akong tanungin. Wala akong alam.”“Paanong hindi kita natanong? Ipinuslit ko ang account book sa opisina niya. Kailan mo aayusin na may maghanap nito?"“Maghanap ng ano? Wala na ang itinanim na kontrabando, kaya wala nang silbi ang account
Sa huli ay itinaas niya ang kanyang ulo upang tingnan si Bobby, at nakita niya ang tunay na pagsisisi sa kanyang mga mata. Hindi na siya nagyabang.Ang mga mata ay mga bintana sa kaluluwa ng isang tao.Malalaman mo kung ang isang tao ay taos-puso sa kanilang pagsisisi sa pamamagitan ng pagtingin sa kanilang mga mata.Si Bobby ay tila relaxed at walang pakialam sa ngayon, na parang kagagaling lang sa bingit ng kamatayan at nalaman niya ang kahulugan ng buhay.Napukaw ang interes ni Thomas.Bahagya siyang kumatok sa mesa at sinabing, “Bobby, dapat may galit ka lang at walang pasasalamat sa akin, di ba? Kung gayon, bakit ka nagpapasalamat sa akin?"Inayos ni Bobby ang likod at napakagat labi.Matapos ang ilang malalim na paghinga, ibinunyag ni Bobby ang katotohanan sa likod ng pakana mula tatlong araw na ang nakakaraan.Nagbigay siya ng mahusay na detalye tungkol sa kung paano siya nakipagtulungan kay Weiss para itayo si Thomas, kung paano siya niloko ni Weiss, at kung paano niya
Pagkatayo doon ng ilang sandali ay wala nang masabi pa si Bobby kaya nagpaalam na siya kay Thomas.“Uhm, pumunta ako dito para magpasalamat sa iyo ngayon."At ngayong nasabi ko na ang gusto ko, aalis na ako."Tahimik na nakaupo si Thomas sa kanyang upuan, bahagyang dumilat para tingnan si Bobby.Pinagmamasdan niya ang lalaking nasa harapan niya na tila nag-iisa lang.Nang makarating si Bobby sa pintuan ng opisina, tinawag siya ni Thomas. "Sandali lang."Napahinto si Bobby at lumingon sa kanya. “Ah? Mr. Mayo, may iba pa ba?""Kung ang aking memorya ay nagsisilbi sa akin ng tama, gusto mong pumirma ng isang kontrata sa akin noong binisita mo ako noong huling pagkakataon, tama ba?" Sabi ni Thomas habang nakatingin sa kanya.Ngumiti ng mapait si Bobby.“Tigilan mo na ako, Ginoong Mayo."Alam kong nagkamali ako, at nahihiya akong pumirma ng kontrata sa iyo ngayon."At saka, tinanggal na ako ng North Desert Jewelry, and I don't think I'll be working in this field again. So, anong
Si Elior Salvatore ay isang matalinong tao.Hindi man siya sigurado kung paano nagawang kumbinsihin ni Bobby si Thomas, pero hindi naman talaga ito mahalaga, dahil okay lang ang lahat basta makakapirma siya muli ng kontrata sa kanya.Kaya naman, muling kinuha ni Elior si Bobby nang walang kaunting pag-aalinlangan.Siya na naman ang purchasing manager.Si Bobby ay talagang nagtrabaho para kay Elior ng halos dalawampung taon at maaasahan. Habang siya ay tinanggal nang biglaan, ito ay nahirapan para kay Elior, at hindi rin siya nakahanap ng angkop na kapalit.Sa pagtatapos ngayon, masaya ang lahat.Bumalik si Bobby sa opisina ng manager matapos bawiin ang posisyon, at bagama't pamilyar ang lugar na iyon, ibang-iba ang pananaw niya rito.Alam na alam niya na ang tanging dahilan kung bakit siya nakabalik sa posisyon na ito ay dahil sa kabutihang-loob ni Thomas, hindi dahil sa kanyang sariling tagumpay.Kumatok, kumatok, kumatok. Tatlong katok ang narinig mula sa pinto.Hinarap ni B
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D