Nag-uusap sina Thomas at Anna sa opisina, at paulit-ulit silang nakarinig ng mga hiyawan mula sa labas.Pumunta si Anna sa bintana at sumilip. Isang malaking grupo ng mga tao ang may hawak na banner sa pintuan habang sumisigaw. Hindi nila ito masyadong narinig.Hindi niya maiwasang sumimangot."Ano ang nangyayari? Hindi ba nilinaw? Bakit dumarating pa rin ang mga taong ito at itinataas ang mga banners?“Nakakatawa nito!"Hindi maginhawa para sa akin na gawin iyon sa nakaraan, ngunit hindi na kita bibigyan ng pagkakataong ito."Gaya ng sinabi ni Anna, naglakad siya palabas.“Hoy…”Bago magsalita si Thomas, lumingon si Anna at pinandilatan siya. "Sapat na ang paghihirap ko sa mga araw na ito. Oras na rin para ilabas ko ang lahat. Kung maglakas-loob kang pigilan ako ngayon, haharapin kita."Humalakhak si Thomas. "Hindi ko ginustong pigilan ka. Gusto ko lang pumunta at mag-check out doon kasama ka."“Ayos lang ito.”Bumaba silang dalawa, lumagpas sa lobby, at lumabas sa pinto ng
Pagkatapos, dinala ni Bennet ang kanyang mga tao at umalis.Nakahinga ng maluwag si Anna, at sinabi niya, "Hindi talaga madaling hayaan ang mga bloodsucker na ito na kunin ang pera."Humalakhak si Thomas. “Although may mga hadlang, maganda pa rin ang ending. Ang review ng Scott's Remembrance Cultural Arts Entertainment ay napakahusay, at may mas maraming pera para sa donasyon ngayon."Sinulyapan niya iyong mga taong nakaluhod habang nagsisisi. Sinabi niya kay Anna, “Hindi mo na rin hayaang lumuhod ang mga taong ito. Kung tutuusin, naloko sila. Kalimutan mo na lang yan."Napatingin si Anna sa kanyang relo. “Naloko sila, so? Hindi ba't sinaktan din nila ang kumpanya natin? Hindi pa rin sapat ang oras para lumuhod sila. Kapag tapos na ang oras, gagawa ako ng arrangement."Pagkasabi niya nun tumalikod na siya at umalis.Siya ay pinigilan nang walang awa ilang araw na ang nakalipas. Kahit maganda ang ending ngayon, gusto pa rin niyang ilabas ito.Hindi napigilan ng dalagang ito na ma
Hindi matanggap ni Conley ang ganoong bagay.Anong klaseng biro ito? Ang taong nakipagkumpitensya sa kanya ay talagang ang punong opisyal na namamahala sa Southland District? Nangangahulugan ba ito na sa simula pa lang ay nakatadhana na siyang matalo?Bakit niya sinalungat si Thomas noon?Inangat niya ang ulo niya at tumingin kay Thomas. Hindi makapaniwalang tanong niya, “Hindi, imposible ito. Kung ikaw talaga ang punong opisyal na namamahala sa Southland District, matatalo mo na lang ako anumang oras, di ba? Bakit mo gagawing kumplikado at mag-aaksaya ng maraming oras?"Thomas Mayo, itigil mo na ang pagpapanggap!"Nanatiling kalmado si Thomas nang harapin ang akusasyon.But, Ryan chuckled, and he awkwardly said, “I should've thought about this a long time ago. Ilang beses kaming natalo dahil kasali ang mga ahensya ng gobyerno. Sa pagkakataong ito, nagtulungan pa ang korte, Internal Revenue Service, at pulis."Kung ang iyong katayuan ay hindi pambihira, imposible para sa iyo na
Nakaka-touch ng sitwasyong ito.Ibinaba ni Thomas ang kanyang tasa at napangiti. Ang pinakanagustuhan niya ay ang makitang masaya ang ibang tao.May iba pa bang mas masaya sa mundo kaysa makitang masaya ang ibang tao?Pagkatapos nilang magkayakap ng matagal, humiwalay na sila sa isa't isa. Lumapit si Ryan para haplusin ang mukha ni Vany. Pakiramdam niya ay nananaginip siya dahil parang hindi totoo ang lahat.Tanong niya, “Vany, paano ka nakabalik? Bakit hindi ka pumunta at makita ako pagkatapos mong bumalik? Saan ka nagpunta nitong mga taon?"Sinabi sa kanya ni Vany ang lahat ng nangyari nitong mga taon sa mas simpleng paraan at humihikbi na tono.Sa oras na ito, alam ni Ryan na labis ang paghihirap ni Vany nitong mga taon. Alam pa niyang iniligtas ni Thomas ang buhay ni Vany, at siya ang taong tumulong sa kanilang dalawa na magkabalikan at magkabalikan.Ngunit, patuloy na hinarap ni Ryan ang kanyang tagapagligtas. Siya ay lubos na hindi makatao!Direktang lumuhod si Ryan sa ha
Makalipas ang isang gabi, naging maaliwalas ang langit.Maagang gumising si Thomas para maghanda ng masarap na almusal para sa buong pamilya.Humikab si Emma habang naglalakad papunta sa dining table. Umupo siya, tinitigan ang masasarap na almusal, at masayang sinabi, “Wow, makakapag-almusal na ako sa wakas.”Malungkot na lumabas si Johnson."Anong ibig mong sabihin? Sa tingin mo ba ay hindi masarap ang almusal na karaniwan kong inihahanda para sa iyo? You’re so unfilial because you forget your father when your husband is back!”Inilabas ni Emma ang kanyang dila. Uminom siya ng gatas habang kumakain siya ng pritong itlog. Napakasaya niya.Nagtataka niyang tanong, “Thomas, bakit libre kang magluto ng almusal ngayon? Hindi mo ba kailangang pangasiwaan ang ilang trabaho ngayon? Hindi ka ba naging abala kamakailan hanggang sa hindi ka na makakauwi?"Bahagyang ngumiti si Thomas habang sumagot, “Ginawa ko na ang lahat ng trabaho sa kumpanya, kaya magaan ang pakiramdam ko sa mga araw n
“Oh? Ganoon ba?" Napangiti si Emma at sinabing, “Ako ang homecoming queen noong high school ako. Maraming mga lalaki ang sumulat ng mga liham ng pag-ibig sa akin. Nang marinig nila na dadalo ako sa pagtitipon na ito, sabik na sabik silang pumunta. Makakaasa ka ba kung pupunta akong mag-isa?" sabi niya kay Thomas.Ang katotohanan ay napatunayang napaka-epekto!Kahit na ang diyos ng digmaan ay pambihira sa martial arts at katalinuhan, na hindi malalampasan ng mga normal na tao, siya ay palaging isang pangunahing mag-aaral sa mga relasyon.Hindi ito kakaiba.Walang perpektong tao. Gaano man kagaling si Thomas, mayroon siyang kahinaan.Ang relasyon ay ang kanyang kahinaan.Nang marinig ni Thomas na tinitigan ng ibang mga lalaki ang kanyang maamo at magandang asawa, nainggit agad siya. Ibinaba niya ang kanyang ulo, nagngangalit ang kanyang mga ngipin, at sinabing, "Kukunin ko na ngayon ang susi."Humagikgik si Emma nang makita niya si Thomas na naglalakad patungo sa kwarto. Iyon ay i
Ang kanyang sagot ay agad na pinawi ang lahat ng sigasig ng mga lalaki na parang isang kaldero ng malamig na tubig.Tila, napakaraming taon na ang lumipas, kaya alam ng lahat na dapat ikasal si Emma. Ngunit, hindi ba ito nangangahulugan ng pagnanakaw ng diyosa mula sa iba?Kahit na hindi nila siya nakawin, ang pakikipagtalik sa kanya ay magiging mabuti.Ang bawat isa ay may parehong target.Gayunpaman, sinong mag-aasam na dadalhin talaga ni Emma ang kanyang asawa. Iyon ang naging dahilan para malungkot ang lahat ng lalaki.Diretsahang sumbat ng isang lalaki na ang pangalan ay Clayton Padley, “Uy, hindi mo naman kami kaklase diba? Dahil wala ka, mangyaring umalis pansamantala. Hindi ko nais na makakita ng isang estranghero sa pagtitipon ng mga kaklase, na magiging dahilan upang hindi natin masabi ang anumang gusto natin."Si Clayton ang monitor noong high school. Noong siya ay estudyante, mahilig siyang magpakitang gilas. Pagkatapos niyang magtrabaho, humawak siya ng isang maliit
Hindi naman naabala si Thomas dito at nagpatuloy sa pagkain na nakayuko. Mas lalo siyang hinamak ni Clayton pagkatapos noon.Naglabas siya ng name card at ibinigay kay Emma. “Ito ang name card ko. Maaari mo na yang itago."Inabot ni Emma at kinuha ito, inilagay sa mesa.Sabi ni Clayton, “Emma, naaawa talaga ako sa iyo. Ikaw ay napakaganda at matalinong binibini, ngunit nagpakasal ka sa isang... Sigh! Siguradong hindi komportable ang buhay mo ngayon, ha?"“Pero huwag kang mag-alala, nasa iyo pa rin ako.“Kahit na wala ako sa mataas na posisyon sa ngayon, maaari pa rin akong kumita ng ilang daang libong dolyar kada buwan. Kung makatagpo ka ng anumang mga problema habang nabubuhay, maaari kang palaging lumapit sa akin, at gagawin ko ang lahat ng aking makakaya upang matulungan ka."Lalo siyang naging katawa-tawa ngayon.Kung tutuusin, parang ang sarap sabihin yon, pero nandoon pa rin ang asawa niya, at daldal niya itong kalokohan sa harapan niya. Ano ba talaga ang motibo niya?N
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D