Hindi mahalaga kung gaano siya kalakas sumigaw. Matagal nang nawala si Thomas. Ang Young Master of Water Cloud ay naging isang walang kwentang tao.Iyon ang kabayaran ng pagkakasala laban sa diyos ng digmaan.Sa puntong iyon, ang convertible na kotse ay minamaneho sa aspaltong kalsada.Mapait na tumawa si Adery. “Hindi ko talaga in-expect na ang ball ay magiging bitag talaga. Ang South City ay talagang isang lugar na puno ng panganib.”Huminto siya sandali bago siya curious na nagtanong, “Thomas, sino ang service crew na pinuntahan mo sa bola? Bakit pakiramdam ko sobrang mahalaga ka sa kanya?"Nagseselos talaga si Adery.Nagkaroon na siya ng ganoon kagandang partner. Bakit napunta pa siya sa service crew member? Isa pa, ipinaglaban pa niya ang service crew?Sumagot si Thomas, "Sa totoo lang, maliban sa pagtulong sa iyo na iligtas ang iyong ama, mayroon akong isa pang layunin sa pagpunta sa South City, iyon ay upang iligtas ang miyembro ng service crew."“Huh? Kilala mo ba siya?
"Ako si Vany.""Sige. Anong relasyon niyo ni Thomas?"Natigilan si Vany. Siya ay nag-alinlangan at hindi naglakas-loob na magsalita kahit na siya ay kausap.Ang mga mata ni Lucius ay kumislap sa isang sinag ng malamig na liwanag. Agad nitong pinakiramdaman si Vany na parang may nilagay na matalim na kutsilyo sa kanyang leeg.“Siya talaga…”Walang pinangahasang itago si Vany. Sinabi niya kay Lucius ang lahat nang detalyado.Matapos siyang pakinggan ni Lucius, iniangat niya ang ulo niya at tumingin sa kisame.“Hindi ko ine-expect na magkakaroon ka ng ganoong nakaraan."So, parang sinadya kang puntahan ni Thomas."Habang nagsasalita siya, sinulyapan niya si Vany. "Tawagan mo si Thomas. Sabihin sa kanya na handa kang umalis. Bibigyan kita ng oras at lugar."“Huh?”Hindi maintindihan ni Vany ang gustong gawin ni Lucius. Pinabayaan ba niya siya?Pinag-isipan niya itong mabuti. May mali.Kung talagang pakakawalan niya ito, maaari na lang niya itong pakawalan ngayon. Bakit kailang
Dapat ay may mas malalim na dahilan ang ganitong abnormal na bagay.Thomas asked her back, “Pinahirapan ko ang Young Master of Water Cloud kanina, at ang Water Cloud ang may pinakamalaking kapangyarihan sa South City. Mahigit isang oras na ang nakalipas pero wala pa rin silang ginagawang aksyon. Normal ba iyon?”Naisip ni Adery sa pagkakataong ito.Oo nga, ito ay masyadong abnormal.Sa isang normal na sitwasyon, tiyak na dadagsa ang Water Cloud at palibutan ang hotel.Pero, wala pa ring nangyari. Masyadong abnormal.Ang tanging paliwanag ay…Biglang natigilan si Adery. "Ibig mong sabihin... Si Vany ay walang balak na bumalik sa iyo, ngunit siya ay pinilit ng may-ari ng Water Cloud?"Tumango si Thomas. "Ang posibilidad ay napakataas."Masasabi rin ni William kung tungkol saan iyon. “Ito ba ay isang bitag para sa iyo? Sinadya nilang bigyan ng oras at lokasyon para lokohin ka. Sa katunayan, matagal na silang magtatakda ng pananambang doon para hintayin kang mahulog sa bitag!”Wa
Kinabukasan, sa pagsikat ng araw...Isang malungkot at madilim na pigura ang naglalakad sa mahaba at makipot na eskinita ng mag-isa. Magkakaroon ng intersection at baluktot na kalsada tuwing dalawampung metro. Marami sa kanila, at lahat ng mga kalsada ay konektado.Ang lugar na ito ay Alley Town, ang pinakasikat na atraksyon sa South City.Ang mga pamilya at bahay ay magkatabi at sunod-sunod. Ang isang eskinita ay matatagpuan sa lahat ng dako. Ang ilang mga eskinita ay magkakaugnay, habang ang ilan ay sira sa gitna.Maraming eskinita.Ang itinalagang lokasyon ay isang winehouse sa Alley Town.Sa panahong ito, mahirap hanapin ang lokasyon ng winehouse na ito. Isa itong antigong produkto.Nag-iisang naglakad si Thomas sa eskinita, at sunod-sunod niyang nilagpasan ang estranghero. Ginagabayan ng lahat ng uri ng mga signboard, dumating siya sa isang winehouse sa dulo.Nagmamayabang siyang naglakad papasok.Isang babae ang nakaupo sa loob ng winehouse. Siya si Vany."Thomas, nandi
"Umalis ka!"Walang nakinig sa kanya. Ang mga tao ng Water Cloud ay tumayo ng hindi gumagalaw tulad ng mga haligi. Pinalibutan nila ng mahigpit ang buong winehouse.Sa oras na ito, isang matandang boses ang narinig.“Vany, huwag mong sayangin ang lakas mo."Hindi ka nila papakawalan."Sa gitna ng mga tao, isang matandang lalaki ang naglalakad ng relax na pumasok sa loob sa tulong ng isang tungkod. Siya si Lucius Waters, ang may-ari ng Water Cloud.Kumunot ang noo ni Vany. "Master, anong ibig mong sabihin?"“Hindi mo ba naiintindihan? Nawalan ka ng halaga. Pwede ka nang mamatay."Agad na nakaramdam ng panghihina si Vany.Talagang nahulaan ni Thomas ang mga salita ni Lucius! Pero bakit?Nataranta siya habang nagtanong, “Guro, nagawa ko na ang sinabi mo. Bakit gusto mo pa akong patayin?"Ngumisi si Lucius."Kung hindi dahil sa iyo, pumunta kaya si Thomas sa South City? Dadalo ba si Thomas sa bola?“It’s all because of you kaya naging ganyan ang anak ko. Hindi ba dapat mamatay
Sa sandaling iyon, naalala ni Vany ang mga masasayang pagkakataon na kasama niya si Ryan. Magkasama silang sumayaw, tumingin sa mga bulaklak nang magkasama, at tumakbo sa niyebe.Ang mga panahong iyon ang pinakamasayang pagkakataon sa buhay niya.Kung maaari, siyempre, gusto niyang balikan ang hindi malilimutang masayang panahon na iyon."Oo."Oo!"Itinaas ni Vany ang kanyang ulo at sinabing, “I’m willing to go back. Gusto kong bumalik."Nang ang mga tao ay nakatagpo ng panganib, alam nila kung ano ang pinaka-desperado nila.Kinasusuklaman ni Vany si Ryan, pero mas mahal niya si Ryan.Humalakhak si Lucius. "Sa tingin mo, makakabalik ka kung gusto mo? Ang lugar na ito ay South City. Kung gusto ng Water Cloud na parusahan ang isang tao, magagawa namin ito."Oo, nasa kamay na siya ni Water Cloud. Bakit pa niya sinabing babalik siya?Kung makakabalik si Vany, matagal na siyang nakabalik.Hindi pwede. Hindi niya magagawa iyon.Muling nasira ang munting pag-asa na nagliwanag. Mas
Iyon din ang naitulong niya kay Lucius. Nilason niya ang alak para mawala si Thomas sa kanyang kakayahan sa pakikipaglaban.Kung narinig ito ng isang regular na tao, mawawalan siya ng pag-asa, ngunit hindi ito gambala para kay Thomas.Siya ay lumunok na may paghamak. Nagpumilit pa rin siyang kumilos habang nag-refill ng isa pang baso ng alak.“Oh? Sinabi mo bang nilason mo ang alak?"Pero bakit okay pa ako ngayon?"Sa oras na magsalita si Thomas, ininom pa niya ang lahat ng alak nang pagalit bago siya muling nagpuno ng isa pang baso.Ang kanyang mga salita ay nakakuha ng atensyon ni Lucius.Oo, mula ngayon, nakainom na si Thomas ng mga limang baso ng alak. Pero, bakit naging okay pa rin siya? Nakatayo pa rin siya ng maayos ngayon.Pilit niyang sinusuportahan ang sarili niya?Imposible naman. Ang kalagayan ni Thomas ay hindi nagmukhang pilit niyang sinusuportahan ang sarili.Bukod dito, napakalakas ng gamot na iyon, kaya imposibleng suportahan niya nang husto ang kanyang saril
Ang mga taong hindi sumugod ay tumigil. Lahat sila ay tumalikod at tumingin sa labas ng winehouse.Lumingon din si Lucius at tumingin.Nagsimulang lumabo ang langit. Sa simula ay napakalinaw, ngunit natatakpan ito ng maraming ulap sa oras na ito."Nagbago na ba ang panahon?"Habang nalilito si Lucius, bigla niyang naramdaman na yumanig ang lupa.Lindol?Hindi ito mukhang.Napatingin ang lahat sa paligid, at hindi nila alam ang nangyari. Ngunit, sinabi sa kanila ng katotohanan kung ano ang nangyayari sa lalong madaling panahon.Maya-maya, dumating sa labas ang isang malaking grupo ng mga maskuladong lalaki. Ang lahat ay mahusay na sinanay, at ang kanilang mga titig ay naglalabas ng kalupitan.Marami sila, at hindi makita ang pagtatapos ng pila.Kapangyarihan ng Makapangyarihan ang ipinagmamalaki ni Thomas!Ang grupong ito ng mga nasasakupan ay sumama sa kanya upang patayin ang mga kaaway sa kanlurang baybayin, at sila ay may di-matinding espiritu.Maaari pa nilang alisin ang
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D