Sa sandaling nagkita sila, naging matindi ang sitwasyon.Ito rin ang unang pagkakataon na naramdaman ni Richard ang malakas na galit na aura mula sa mabait at mahinhin na si Emma. Alam niyang nasaktan na niya si Emma sa pagkakataong ito.Ngunit, ano ang magagawa niya?Pagkatapos ng lahat, siya ay isang junior lamang sa pamilya ng Hill at isang kawani sa Hill Manufacturing Company. Gaano man siya kagalit, ano pa ang magagawa niya?Malamig na tinitigan ni Richard si Emma. "Kumusta ang gawaing itinalaga ko sa iyo?"Sa totoo lang, ang tanong na ito ay ganap na hindi kailangan.Sa opinyon ni Richard, ang misyon ay talagang isang kabiguan. Ang tanong na ito ay isang kagandahang-loob lamang.Inihanda na niya ang "script" para bastusin si Emma sa harap ng mga tao mamaya. Papagalitan niya ito hanggang sa puntong hindi na nito itaas ang ulo at sipain siya palabas ng pamilya Hill. Lahat ay nasa plano ni Richard.Hinihintay na lang niya na sabihin ni Emma na nabigo siya.Gayunpaman…Wala
Pumasok ang lahat sa lobby, umupo sa sofa, at nagpahinga. Naghain ng tsaa at meryenda ang isang katulong. Walang masabi sa pagitan ng pamilya, kaya nag-enjoy na lang sila sa sarili nilang tsaa nang walang komunikasyon.Lumipas ang oras.Sa wakas, pagkatapos nilang maghintay ng mahabang panahon, lumapit ang katulong at sinabing, “Direktor, ang mga bakal ay naihatid na. Dapat ba natin silang ihatid sa construction site?"Hinatid ba talaga?Agad namang bumangon si Richard. "Huwag magmadali, titingnan ko muna ang stock."Bahagya siyang nagpanic. Si Emma ay hindi mukhang naantala. Ngunit, hindi pa rin niya maintindihan kung paano natapos ni Emma ang kanyang misyon.Walang ganap na posibilidad na makumpleto niya ang misyon. Paano niya nagawa iyon?Malalaman lang niya ito pagkatapos niyang makita ang stock.Sumunod kay Richard ang ibang tao para pumunta sa mga trak. Dose-dosenang mga trak ang nakaparada nang maayos, at bawat trak ay puno ng bakal para sa pagtatayo.Hinayaan ni Richar
Nakakabigla ang tanong na kahit si Richard ay hindi makaalis sa kanyang pagkatulala.Nanatili siyang tahimik saglit.Naging malamig ang ekspresyon niya. Alam niya na malamang na natuklasan ni Emma ang kanyang balak, at nakahanap pa ito ng paraan para pigilan siya.Kung ganoon talaga, talagang bigo ang plano ni Richard.Lumala ang relasyon nila ni Emma, at wala pa rin siyang paraan para alagaan siya. Sa pagsasalita ng teknikal na bahagi, ito ay isang nabigong pamamaraan.Pilit na napangiti si Richard.“Anong pinagsasabi mo? Nakumpleto mo ang misyon, napakasaya ko. Bakit ako madidismaya?”Kinailangan pa niyang sabihin ito bilang paggalang.Bahala na si Emma kung maniwala siya o hindi."Dahil masaya si Lolo, maganda iyon,"Pagod na ako, kaya uuwi na ako para magpahinga. Lolo, paalam na."Wala ring ibang sinabi si Emma. Malamig siyang tumalikod at umalis kasama si Thomas. Dahil pinili ni Richard na huwag makipag-away nang lantaran, hindi na rin kailangan ni Emma na ituloy ang
Kung wala si Thomas, pinili na ni Emma na magpakamatay, dahil hindi niya kayang tiisin ang ganoong kalaking pressure.Pakiramdam niya ay napakaswerte niya dahil napangasawa niya ngayon ang isang lalaking tulad niya.Isa siyang maaasahang tao.Maya maya ay umuwi na sila.Naghanda sina Johnson at Felicia ng isang mesa na puno ng mga pagkain para salubungin sina Emma at Thomas. Kasabay nito, nais nilang batiin sina Emma at Thomas sa pagkumpleto ng misyon na ibinigay ng pamilya.Hindi nila lubos na alam ang panganib ng misyon.Ni hindi nila alam ang kasamaan ni Richard.Natakot si Emma na mag-alala ang kanyang mga magulang, kaya hindi siya nagsalita. Pinilit niyang ngumiti habang kumakain ng masasarap na pagkain, ngunit nakaramdam siya ng pagkalumbay.Sa wakas ay nahiga na siya sa kama pagkatapos niyang kumain at maligo."Tom, pwede mo ba akong yakapin?"Humiga si Thomas sa tabi ni Emma, at inabot niya upang yakapin si Emma. Sa oras na ito, siya ay umiyak na parang tatlong taon
Nagbago ang ekspresyon ni Larry. "Ano bang pinagsasabi mo Thomas? Siyempre, masaya ako para sa iyo dahil nakabalik kang ligtas. Bakit ako malulungkot?Huwag kang mag-overthink.""Ganoon ba?"Tumawa si Thomas, at hindi niya planong ilantad ang panlilinlang ni Larry.Pero, nang kumilos siya ng ganito, hindi pa rin kumportable ang pakiramdam ni Larry.Sa oras na ito, dumating pa rin si Maya para tulungan si Thomas. Direkta niyang hinila si Thomas sa braso at tuwang-tuwang sinabing, “Ayos at nakabalik ka. May problemang teknikal na hindi ko malutas. Halika at turuan mo ako."Nang makita ni Larry na hinila ni Maya sa braso si Thomas, nakaramdam siya ng matinding selos.Makakatulong din siya ngunit mas pinili niyang mas magalit.Nakita ito ng kanyang alipuhang si Palaka, at sarkastikong sinabi niya, “Ms. Barlow, kung may problema ka, tanungin mo si Larry. Hindi ka ba niya matutulungan sa kanyang mga kakayahan? Bakit ka nagtatanong sa isang bagong dating na kakapasok lang sa team ilang
Humalakhak si frog. “Sinabi mo lang ang sinabi ni Larry. Kinuha mo lang ang mga salita mula sa kanya at ipinasa ito bilang iyo. Napakawalanghiya.”Hindi nagalit si Thomas. Ngumiti lang siya ng mahina habang tahimik na nakatayo.Naglakad si Larry papunta sa kotse at nagpatuloy sa pagsasabing, “Actually, matagal ko nang itinuro ito kay Frog. Talagang partikular na tungkol sa kung kailan ka dapat lumiko."Pagkatapos, masusing sinuri ni Larry ang mga kalsada at sasakyan bago niya ipaliwanag ang bawat hakbang sa napakadetalyadong paraan na para bang ito ay isang perpektong geometric na formula.Ang isang set ay ipinagpatuloy sa isa pa.Masasabing theoretically, hangga't si Maya ay nagsasanay ayon sa kanyang mga turo, siya ay magagawang lumiko nang perpekto.Nag-flash din ng satisfied smile si Maya. Kailangan niyang sabihin na bilang pinuno, si Larry ay magaling. Hangga't kaya niya ang kanyang formula theory, tiyak na siya ang nangungunang eksperto.Pero…Bahagyang ngumiti si Thomas
Nagustuhan ni Larry ang suggestion ni Maya.Dahil halos walang posibilidad na matatalo siya!Sino ang tatanggi na tulungan si Larry kung ang buong squad sa sitwasyon ay kampi sa kanya? Kung random na pinili ang dalawang tao, ang nagrerepresenta kay Thomas ay kaagad na matatalo. Sa kasong ito, paano kaya mananalo si Thomas?"Hmm, hindi ito masamang suggestion," sabi ni Larry na may kasamang tango. "Dahil nakikipagkumpitensya tayo sa theoretical knowledge, dapat nating gawin talaga ito, kaya hindi ko ito gagawin ng mag-isa lamang. Ano sa tingin mo, Thomas? Mayroon ka bang lakas ng loob na makipagkumpetensya?""Okay, wala akong tutol dito." Sumang-ayon si Thomas sabay tango. Ang pangunahing isyu ngayon ay, sinong dalawang tao ang dapat nilang piliin? Si Maya ang nagkusa, tumayo sa harap, at sinabing, “Hindi na kailangang maghanap ng tao, kaya ako na lang at si Frog? Pareho kaming may mga isyu kapag papunta sa isang bend. Ako magrerepresent kay Thomas at si Frog naman ay magreprese
#Si Frog ay sumunod sa teorya ni Larry at sinubukang humanap ng perpektong timing para makapasok sa liko, ngunit dahil sa kanyang kakulitan at talento na hindi kasinghusay ni Larry, kahit na alam na niya ang teorya, nahaharap pa rin siya sa ilang mga problema habang aktwal na ginagawa niya na ito.Medyo maaga siyang pumasok sa liko.Ang turn na ito ay nakatanggap lamang ng 85 na marka, na hindi talaga sapat ngunit mas mahusay kaysa sa mga nauna sa kanya.“Kulang pa rin ang mga kakayahan ni Frog, pero sapat na ang mga ito para madaling talunin si Maya,” sabi ni Larry na may halong paghamak.“Talaga ba?”Ang boses ni Thomas ay agad na nagpabalik kay Larry sa realidad.Nagulat sila nang makita nilang naunang pumasok sa liko ang sasakyan ni Maya! Siya ay isang hakbang sa unahan at hinarangan inner side ng track.Sa kabila ng katotohanang pumasok si Frog sa liko ayon sa pinakamahusay na timing, medyo nahuli na siya ng isang hakbang upang makapasok sa inner side ng track. Sa ngayon, h
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D