Ang iba pang mga tao sa una ay nais na lumapit at pigilan si Timothy, ngunit galit siyang sumigaw, “Lahat kayo magsi-urong! Dadaigin ko ang sinumang maglalakas-loob na humarap dito at pigilan ako! "Sampal! Sampal! Sampal!Paulit-ulit, pinalo niya ng husto si Victor, at masakit na hiyawan ang naririnig sa silid.Napatulala ng tuluyan si Susan.Hinila niya ang braso ni Thomas. "A-anong nangyayari?"Ngumiti si Thomas. "Simple lang. Mayroong problema sa listahan. Hindi kinaya ni G. Payne, kaya pinarusahan niya ang kanyang anak para sa hustisya. ""Napakasimple ba nito?""Kung hindi?"Nag-pout si Susan. "Bakit ko naramdaman na ikaw ang lihim na naglalaro ng trick?"Ngumiti si Thomas na walang sinabi.Walang habas na binugbog ni Timothy ang kanyang anak sa loob ng dalawampung minuto. Hinimatay ito dahil sa sakit sa buong katawan."Ito ang ospital. Hindi kailangang maging mahirap. Hilingin mo lang sa mga nurse na ilabas siya. "Nagkatinginan ang kanyang mga sakop bago nila agad
Pagkauwi ni Thomas kasama ni Susan, dali-dali siyang kumain at natulog.Kinaumagahan, maaga nagising si Thomas at lumabas siya ng bahay. Pagkatapos, sumugod siya sa Swan Restaurant sa 166 Jewel Road.Kaagad na pinindot niya ang pinto, narinig niya ang pagtatanong ng boss, "Maaari ko bang kunin ang iyong order?""Tito Ben, ako ito.""Young Master?"Ang restawran na ito ay binuksan ni Ben. Mula nang umalis siya sa Shalom Technology, wala namang kakayahan si Ben. Pero mahusay siyang magluto, kaya ginamit niya ang kanyang savings upang magbukas ng isang maliit na restawran.Ang restawran ay nagbukas lamang tatlong araw na ang nakakaraan.Agad namang inayos ni Ben ang pwesto ni Thomas. Pagkatapos, naghanda siya ng ilang mga pinggan at isang dosenang serbesa.Ibinuhos niya ang isang tasa para kay Thomas."Young Master, bakit malaya kang pumunta sa aking lugar ngayon?"Sumulyap si Thomas sa paligid. "Tito Ben, ang iyong restawran ay tila disente.""Kaya lang so-so lang ang kinikita
Kaswal na inilipat ni Ms Floral ang isang upuan at naupo. Kumuha siya ng isang account book, at binaligtad nito habang sinasabi, "Hindi ka pa nagbabayad para sa buwang ito, tama?"Nagpakita ng ngiti si Ben. “Ngayon ko lang binuksan ang restawran na ito. Sumang-ayon din kami na magsisimula na akong magbayad sa susunod na buwan. "Bahagyang nakasimangot si Ms Floral. "Susunod na buwan? Haha! Maaari mong buksan ang restawran sa susunod na buwan. Isara mo na ito. ""Huwag! Miss Floral, maaari nating pag-usapan ito. Huwag mo sanang ipasara ang aking restawran. Hindi mo ba nais ang bayad sa proteksyon? Bibigyan kita. Magkano ang gusto mo?"Binalikan ni Ms. Floral ang account book. "Ang bayad sa proteksyon ay 6000 dolyar bawat buwan. Ang iyong restawran ay bagong bukas ngayong buwan, kaya bibigyan kita ng 20% na diskwento. Maaari mo lang akong bigyan ng 4,800 dolyar. ”"Ms. Floral, may mas mababa sa limang araw na natitirang buwan na ito. Hindi po ba ito sobra? ""Bakit? Nakikipagtawa
Si Ben ay mukhang nalulumbay. Napakalinaw ng tungkol sa karakter ni Ms.Floral. Paano siya uupo lamang dito at masisiyahan sa pagkain?Ngunit, masasabi rin niya na galit si Thomas."Young Master, huwag kang manggulo. Hindi mo alam kung sino si Ms.Floral, hindi mo siya masasaktan. "Tumingin sa malayo si Thomas, at tinanong niya, "Siya ba ang may-ari?"Umiling si Ben.Muling tinanong ni Thomas, "Siya ba ang opisyal na kawani na namamahala?"Patuloy na umiling si Ben.Ngumiti si Thomas. "Bakit mo siya binibigyan ng pera nang walang anumang dahilan?"Bumuntong hininga si Ben. "Hindi mo alam na ang rehiyon na ito ay nasa ilalim ng kanyang pamamahala. Para sa kung sino ang hindi nagbibigay ng pera, agad na mawawasak ang shop. Wala ring silbi na tawagan ang pulisya. Itinataboy nila ang pulisya, ngunit maraming tao ang darating para manggulo dalawang araw mula ngayon. Kaya, maaari lamang ako gumastos ng kaunting pera para sa proteksyon. Hindi ako makakalayo sa ganitong uri ng tao. "N
Kinuha ni Ms. Floral ang kanyang telepono at tumawag. May sumagot sa tawag sa loob ng ilang segundo. Pagkatapos, patuloy siyang umiiyak habang sumisigaw na siya ay binu-bully, at nais niyang makahanap ng hustisya para sa kanya si Ballard. Nais pa niyang sirain ang restawran.Matapos mag-hang si Ms. Floral, walang awa niyang sinabi, “Wait lang. Sa loob ng tatlong minuto, pupunta ang aking tao at papatayin ka! "Gayunpaman, ipinagpatuloy lamang ni Thomas ang pag-inom at pagkain. Hindi naman siya nakaramdam ng takot.Naramdaman ni Ben ang sobrang pagkapagod.Siya ay nasa Southland City nang maraming taon. Napakalinaw sa kanya tungkol sa kung sino si Ballard. Tiyak na wawasakin ang kanyang restawran ngayon. Kung mabubuhay ba siya nang ligtas o hindi ay problema pa rin."Young Master, nagdulot ka ng malaking kaguluhan.“Paano ka pa magkaroon ng ganang kumain at uminom?"Tumakbo ka na ngayon. Ikaw lang ang miyembro ng pamilya Mayo. Hindi pwedeng mawala ang iyong buhay dito. "Ngumiti
Sumulyap si Thomas sa paligid bago siya nagtanong, "Bakit mo dinala ang maraming tao dito?"Tumawa si Ballard at sinabing, "Nakita ko na ang iyong restawran ay bukas lamang, ngunit ang negosyo ay hindi pa rin napakahusay. Kaya, naisip kong ipakita sa iyo ang aking katapatan sa pamamagitan ng pagdadala sa aking mga kaibigan dito upang kumain at magbigay ng ilang negosyo sa iyong restawran. "Medyo magaling siyang magsalita ng magagandang salita.Malinaw nahalata ni Thomas na naduduwal si Ballard. Ngunit, dahil sinabi iyon ni Ballard, wala nang maaaring magpatuloy na magalit sa kanya.Gayunpaman, mukhang pipi si Ms. Floral. Tumawag siya at tinanong ang maraming tao na dumating, ngunit lahat sila ay nahihiya tulad ng mga pagong. Hindi man lang sila naglakas-loob na huminga nang malakas.Una nang naisip ni Ms.Floral na bitawan ang kanyang galit, ngunit masama ang pakiramdam niya ngayon.Galit siyang lumakad bago siya umabot upang kurutin ang tainga ni Ballard.“How dare you, Ballard
Pilit na ngumiti si Ballard. "Boss, huwag mo akong biruin. Gumagawa lang ako ng maliit na negosyo, kaya't hindi ako makakakuha ng malaki."Nagtanong si Thomas sa kanya, "Sabihin mo sa akin nang totoo, magkano ang kita mo mula sa pagkolekta ng utang at pagiging isang loan shark kada buwan?"Nag-aalangan si Ballard, ngunit takot na takot siya sa tingin ni Thomas kaya agad siyang naging matapat. "Maaari akong kumita ng halos daang libong dolyar para sa pagkolekta ng utang buwan buwan. Ginagamit ko ang pera para sa mga loan shark. Kung maging swerte ako, pwede akong kumita ng isang milyong dolyar sa isang buwan lamang. Kung wala akong swerte, hindi ako makakakuha ng kahit isang sentimo. Tumango si Thomas. "Kaya, ibig mong sabihin maaari kang kumita ng halos isang at kalahating milyong dolyar bawat buwan?"Nagdilim ang mukha ni Ballard habang nagsasalita, "Sa totoo lang, hindi rin sapat. Maaari mo ring makita na halos dalawampung mga kaibigan ang gumagana sa ilalim ko. Bukod doon, mayr
Umiinom ng beer sina Thomas at Ben. Biglang nag-ring ang telepono ni Thomas. Ito ay isang tawag mula kay Emma.Sinagot niya ang tawag at ang balisa ng boses ni Emma ay nagmula sa kabilang dulo ng tawag.“Thomas, malaya ka na ba ngayon? Pwede ba kayong pumunta dito at sunduin ako?""Oo naman, nasaan ka? Pupunta agad ako ngayon.""Sa Abyss Science and Technology Park sa 339 Freedom Road."Nang bumaba si Thomas ay ininom niya ang lahat ng beer sa tasa. Tumayo siya at sinabing, “Kailangan kong asikasuhin ang ilang personal na bagay. Tito Ben, iinom ulit tayo sa susunod.""Sige. Pumunta ka at gawin mo ang iyong trabaho."Nagmamadaling umalis si Thomas sa restaurant bago siya tumawag ng taxi at sumugod sa Abyss Science and Technology Park.Mula sa telepono, naririnig niya na si Emma ay medyo kinakabahan at natakot na para bang nasa panganib siya. Ito ay nakadama ng labis na pag-aalala ni Thomas.Walang maraming mga tao na sa tingin ni Thomas nag-aalala tungkol sa mundo.Nawala ang
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D