Matapos ang ilang "paghihirap", silang dalawa ay nakabalik na sa wakas sa 33 Metro Garden Neighborhood. Dahil sa trip nila sa Milan mas naging malapit at mas kumplikado din ang kanilang relasyon. Bago bumaba si Susan mula sa sasakyan, hinubad niya ang kuwintas na jade na pinili para sa kanya ni Thomas, itinago ito sa loob ng kahon, at itinabi ito. Marahil ito ang pinakamahalagang regalo para sa kanya sa habang buhay. Tinadhana siya na hindi makuha ang lalaking ito. At least, maaari pa rin niyang itago ang kanyang regalo. Ito rin ang isa sa kanyang alaala. Patuloy ang paglalakad nilang dalawa sa bahay. Sa oras na ito, ang bahay ay puno ng aroma. Hinahain ang mga delicacy sa hapag kainan. Nakatingin palang sa mga hinain ay nakapagpalaway na sa kanila. Lumapit si Emma at ang kanyang pamilya upang salubungin sila. "Hindi ka ba kanina ka pa bumaba ng eroplano? Bakit huli ka na dumating?" Tanong ni Emma. "Gah, huwag mo nang pag-usapan ito. Kami… ” Nang gusto ni Susan na
Ang lahat ng mga pinakatanyag na batang artist sa market ay na-rekrut ng Hegemony Entertainment. Bagaman siya ay natalo nang labis sa mga nakaraang panahon, mayroon pa ring pundasyon ang Hegemony Entertainment. Halos lahat ng mga tanyag na artista ay nag-sign ng kanilang mga kontrata sa Hegemony Entertainment, kaya't walang ganap na problema sa katanyagan ng New Year’s Eve concert na kanilang inayos. "Scott's Remembrance Cultural Arts Entertainment, paano kayo makikipagkumpitensya sa akin?" Sa oras na ito, sinabi ni Flora, na nakaupo sa sopa, "Mr. Cedar, naimbitahan namin ang maraming tanyag na celebrities. Ngunit, dahil kay Jonah Dunkley, maraming mga mang-aawit na sikat at may mabuting reputasyon ay mag-peperform sa Scott’s Remembrance. Sa palagay ko ay magkakaroon din sila ng mataas na kasikatan." Tama siya. Bagaman walang mga batang celebrities sa Scott’s Remembrance, inanyayahan nila ang isang malaking grupo ng mga may kakayahang mang-aawit. Ang host na si Jay Colbert,
Nag-alala si Thomas tungkol sa kung gagawa ng anumang trick si Donell sa buong araw. Kontrolado niya ang lahat ng aspeto upang masiguro niya na walang mangyayaring aksidente. Hanggang sa dalawang oras bago magsimula ang concert, kalmado pa rin ito. Nang mas naging kalmado ang pangyayari, mas hindi nagging komportable ang naramdaman ni Thomas. Knock! Knock! Kumatok ang pinto ng kanyang opisina. "Halika." kaswal na sinabi ni Thomas. Ang pintuan ay binuksan, at may isang lalaki pumasok. Siya ang pinaka-maimpluwensyang host, si Jay Colbert. Nagkatinginan sina Thomas at Anna. Hindi nila maintindihan kung bakit siya nandito. Hindi ba siya dapat maglalaan ng oras para mas maging pamilyar ang kanyang sarili sa mga script? Isang malabong ngiti ang ipinakita ni Jay, at nagsalita siya, “Mr. Mayo, Ms. Caspian, may nais akong talakayin sa inyo.” Medyo naging mainip si Anna. Sinubukan niyang pakalmain ang sarili habang tinanong, "Ano ito?" Sinabi ni Jay, "Sa palagay ko ang performa
Si Jay ay mautak, at may alam talaga siya sa Scott’s Remembrance Cultural Arts Entertainment. Ang kanyang sarilingkatalinuhan lamang ang dahilan upang madali siyang nagtagumpay. Oo, napakadali na palitan ang isang artista. Ngunit imposibleng palitan ang isang host. Napangisi si Anna at parang galit. Kayang-kaya niya ang $5,000,000, ngunit ang problema ay hindi worth para kay Jay ito! Bukod, ang proseso ng pagtaas niya ng presyo ay masyadong nakakadiri. "Jay Colbert, hindi ka ba natatakot na kailangan mong magbayad dahil lumabag ka sa kontrata?" Tumawa ng malakas si Jay. “Nais mong magbayad ako? Oo naman Magdurusa lang ako ng pagkawala ng $600,000, pero mawawalan ng epekto ang buong concert mo. Ms. Caspian, halata mo naman na kung sino ang magdurusa nang higit na pagkalugi." Parang wala na syang magawa sa nasabi nito. Hindi mahalaga kung gaano kagalit si Anna, kinailangan niyang sumang-ayon sa hindi makatuwirang kahilingan ni Jay matapos niyang balansehin ang profits & los
Hindi alam ni Anna kung dapat ba siyang maiyak o matawa nang makita niya ang "batang bata" na binanggit ni Thomas. Ito ay isang binata na nagtrabaho lamang ng mas mababa pa sa isang taon! Ang pangalan niya ay Daniel Collins. Oo, siya ay isang bagong dating na may mahusay na potensyal. Ngunit gaano man kahusay siya at kung gaano karaming potensyal ang mayroon siya, siya ay isang baguhan lamang na nagtrabaho ng mas mababa pa sa isang taon! Paano siya magkakaroon ng kakayahan at kwalipikasyon na sakupin ang ganoong kalaking event? Higit sa lahat, si Daniel ay isang taong madaldal. Kapag siya ay nasasabik, magsasalita siya tungkol sa kahit anong bagay, na maaring dahilan na baka masira ang event. Hindi ba isang monkey business kung ginamit nila ang isang 'mapanganib' na batang host sa huling minuto? "Hindi pwede. Mr. Mayo, hindi ako sumasang-ayon sa iyong prisinta. " Tumawa si Thomas. Sa totoo lang, hindi niya ginawa ang pagbabagong ito nang makaramdam siya ng pagkasabik. Bago
Gayunpaman, hindi pa ito ang pinaka-nakakagulat sa mga sinabi. Nakangisi si Thomas na idinagdag pa, “Nagisip ako sandali. Kung ikaw ay isang katulong na host lamang, ang credit para sa magiging epekto ng New Year’s Eve Concert ngayong gabi ay mapupunta kay Jay, kaya wala talaga itong magiging epekto sa iyo. "Upang maiwasan itong mangyari, upang makita nang direkta ang iyong mga kakayahan, nagpasya ako na ... "Para tanggalin si Jay at gawin kang pangunahing host, Daniel. "Ngayong gabi, ikaw ang pangunahing host!" Kung si Daniel ay hindi matapang na tao, siya ay nagulat sa mga salita ni Thomas hanggang sa puntong mahuhulog siya. Anong klaseng biro ito? Ang pangunahing host? Nagtrabaho lamang siya sa industriya nang mas mababa sa isang taon! "Ehem ... "Mr. Mayo, nagbibiro ka ba?" Tinakpan din ng kamay ni Anna ang mukha niya. Nagtatrabaho siya sa industriya nang maraming taon, ngunit wala siyang nakitang tao na ginagawa ito tulad ni Thomas. Samantala, si Thomas ay mukha
"Opo, sir!" Malakas na sigaw ni Daniel, at labis siyang nabalisa na muntikan na siyang sumaludo. Hindi pa niya naranasan ang stress at motivation na ibinigay sa kanya ni Thomas ngayon. Kailangan niyang maglagay ng 120% na effort. Mabilis siyang umalis sa opisina upang ihanda ang script para sa host ngayong gabi. Walang magawa na kinuskos ni Anna ang kanyang noo, at nag-aalala siya habang sinasabi, “Gah! Hinahayaan mong si Daniel ang pangunahing host, ikaw lamang ang makakagawa ng ganitong bagay. "Mr. Mayo, kung magiging magulo ito ngayong gabi, huwag mo akong sisihin. " Ngumiti si Thomas na walang sinabi. At the same time. Nilabag lang ni Jay ang kontrata sa Scott's Remembrance Cultural Arts Entertainment. Pagkatapos, agad siyang pumunta sa Hegemony Entertainment. Dumating siya sa office ng CEO, at nakita niya si Donell. Nang magkita sila, masayang sinabi ni Jay, “Mr. Cedar, nagawa ko na ang lahat inutos mo. Ito ay eksaktong sa hula mo. Napakatigas ng ulo ni Thomas
Umiling si Donell. "Ang isang mahusay na tao ay walang awa. Hindi mo ako masisisi. Kung nais mong sisihin ang isang tao, sisihin mo lang ang iyong sarili sa pagiging sobrang bobo. Hindi ka host ng Scott's Remembrance Cultural Arts Entertainment ngayon. Sa akin, nawala ang halaga mo. Bakit pa ako magbabayad para sa isang item nang walang anumang halaga? ” Gustong umiyak ni Jay. Bakit siya naging bobo? Kung hindi niya pinagkatiwalaan si Donell, tapat sana siyang nagho-host ng concert para sa Scott's Remembrance Cultural Arts Entertainment ngayong gabi. Una, maaari siyang maging mas tanyag. Pangalawa, maaaring makuha niya ang bayad na $600,000 sa kanyang sariling bank account. Ngunit ang mga bagay ay nawala ngayon. Hindi lamang siya nakatanggap ng bayad sa pagganap, ngunit kailangan din niyang magbayad ng $600,000 dahil lumabag siya sa kontrata. Mayroon pa siyang ilang daang libong dolyar na utang. Habang iniisip niya ito, mas nababalisa siya. Habang iniisip niya ito, la
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D