Kabanata 1959

Tanging ang batang babae lang ang nabubuhay sa sakit araw-araw. Hindi niya kinasusuklaman ang mayaman niyang buhay. Ayaw lang niyang isakripisyo ang relasyong pampamilya para sa pera.

Minsan, gustong sabihin ng dalaga sa kanyang ama na ayaw na niyang mamuhay ng ganito. Nais niyang iwanan ang lahat, bumalik sa lumang bahay kasama ang kanyang ama, at mamuhay muli sa isang mahirap.

Kahit simpleng pagkain lang ang kinain nila, masaya pa rin silang namuhay.

Iyon ang totoong iniisip ng dalaga.

Pero hindi siya nangahas na sabihin ang mga ito nang malakas.

Alam niyang natalo na ang kanyang ama sa laro ng kapangyarihan, at ang iniisip niya araw-araw ay kung paano talunin ang kanyang kaaway. Itinapon na niya ang pagmamahal na mayroon sila bilang isang pamilya.

Para naman sa mga kapatid niya, isa ang patay at isa ang nasa kulungan. Hindi nalungkot ang dalaga, at nagalit lang ang ama sa halip na malungkot.

Walang nakadama ng kalungkutan sa pagkamatay ng magkapatid.

Ang terminong "pamilya"