Tinitigan ni Pisces si Thomas. “Ngunit?”Huminga ng malalim si Thomas. "Ito ay maaaring isang organisasyon, isang underground na organisasyon na hindi kailanman nagpapakita ng mukha nito ngunit may malaking kapangyarihan!"Parang nanigas ang buong kwarto sa kanyang pahayag.Inayos ni Pisces ang kanyang damit nang makaramdam siya ng malamig na panginginig sa buong katawan.Umubo siya at sinabi, "Kumander, sinasabi mo na mayroong isang organisasyon na mas malakas kaysa sa Art Trading Corporation sa Celandine City ngunit hindi pa ito nagpakita ng mukha noon?"Posible ba iyon?Ang ideyang iyon lamang ay wala sa mundo.Thomas came up with his analysis, “Let us assume that this organization does exist and they are ‘Star of Luck’. Sa kasong iyon, sinasagot niyan ang maraming tanong.“Ang tinatawag na Ancestral Water ay baka plain water lang at ang pag-inom nito ay walang naitutulong sa katawan ng tao. Ngunit, ito ay nagpapahiwatig na ang taong uminom ng tubig ay kinikilala na ngayon n
Nang sumunod na tanghali, dumating si Phoebe sa tindahan ni Thomas alinsunod sa itinakdang oras. Dahil nakakain lang siya ng pagkain na gawa ni Thomas ngunit hindi ng iba, wala siyang magawa. Kahit anong ayaw niyang pumunta, at the end of the day, she had to be there.Pagkababa niya sa sasakyan, nagtungo siya sa Food and Medicine Hall sa ilalim ng takip ng ilang bodyguard.Maraming tao ang nakapaligid sa lugar dahil alam na nila noon pa man na pupunta rito ang batang Miss of House of Vistaria dahil bihira lang talaga na makakilala ng miyembro ng House of Vistaria. Sa wakas ay nagkaroon sila ng pagkakataong makilala ang isa sa kanila.Kumunot ang noo ni Phoebe. Ayaw niya sa mga ganitong sitwasyon. Ito ay katulad ng tratuhin tulad ng isang unggoy sa isang sirko. Masyado siyang hindi komportable.Sa kabutihang palad, ang House of Vistaria ay may isang tiyak na prestihiyo, at samakatuwid, ang karamihan ay narito lamang upang tingnan, dahil hindi sila nangahas na gumawa ng anumang bagay
Bata pa lang si Phoebe. Hindi pa siya nakakaranas ng ganoong sitwasyon noon. Kaya laking gulat niya kaya napasigaw ulit siya."Ahas! Ito ay isang ahas!"Sa sobrang gulat ng dalaga ay halos mapaiyak na siya.Tumakbo palabas ng kusina ang chef. He chuckled and said, “Hindi ahas, igat lang. Ms. Mars, huwag kang matakot."Napagtanto lamang ni Phoebe na ito ay tunay na isang igat nang titigan niya ito, at hindi niya namamalayan na nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, pagkatapos niyang makahinga nang maluwag, dalawang customer sa Food and Medicine Hall ang nagsimula ng pisikal na away kasunod ng pagtatalo. Binaligtad nila ang mesa at sinunggaban ang mga upuan, at ang bawat salitang bulyaw na binigkas nila ay mas kakila-kilabot kaysa sa huli.Ang buong sitwasyon ay kakila-kilabot.Hindi na makatira doon si Phoebe. Gusto man niya ang pagkaing inihanda ni Thomas, hindi na niya kayang manatili sa ganoong kapaligiran.“Tara na!”Tumalikod siya at naglakad palabas ng Food and Medicine H
Gusto talagang pumunta ni Thomas, pero kumilos pa rin siya na parang nahihirapan siya. Napakamot siya ng ulo at sinabing, “Angkop ba? Ipinagbabawal ng House of Vistaria ang mga walang katuturang tao na pumasok at lumabas sa lugar.”Tumawa si Blake at sinabing, “May kinalaman ito sa kalusugan ni Phoebe. Sa tingin ko ay sasang-ayon si Mr. Mars dito. As long as you’re willing to go there, I’ll be the middle person, Mr. Mayo. Siguradong makumbinsi ko si Mr. Mars.”Saglit na nag-isip si Thomas bago siya tumango. "Sige, kung yan ang gusto mo, pupunta ako diyan."“Salamat, Mr. Mayo!”Tumango si Blake para ipakita kay Thomas ang kanyang pasasalamat. Pagkatapos, umalis siya pagkatapos niyang makipagpalitan ng contact information kay Thomas.Sa sandaling makatanggap si Blake ng pahintulot mula kay Mr. Mars, agad niyang ipaalam kay Thomas.Sa pagtingin sa papaalis na silhouette ni Blake, bahagyang dumilat si Thomas. Ang kasalukuyang sitwasyon ay talagang mabuti para sa kanya, at ito ay nang
Matapos makita ni Thomas ang buong working environment, nasiyahan siya. Ang ganitong mga kondisyon ay nagkakahalaga ng $10,000,000 na gagastusin niya bawat buwan.Samantala, mukhang tulala si Mateo.Hindi niya inaasahan na ganito kaganda ang kapaligiran. Naalala pa niya na ang club na pinagtatrabahuan noon ng kapatid niyang si Diego ay isang maliit na inuupahang villa sa kanayunan. Ang buwanang pagrenta ay mas mababa sa $10,000.Ang mga facilties doon ay magaspang at pangit din.Kung ikukumpara sa lugar na ito, ito ay hindi gaanong mahalaga.Ang kapaligiran sa kasalukuyang lugar ay ang ganap na pinakamahusay sa Celandine City. Ito ay mas mahusay kaysa sa Supreme Club, na nasa ilalim ng Art Trading Corporation.Ang Supreme Club ay hindi matatagpuan sa sentro ng lungsod, at ang buwanang pagrenta nito ay halos $4,000,000 lamang.In contrast sa Avengers Club, ang Supreme Club ay mas masahol pa.Masasabi lang na mayaman talaga si Thomas. Walang mga boss na tulad niya na gagastos ng
Iyon ay isang nakakalito na problema.Ang mga isyu na nauugnay sa kagamitan at lugar ay madaling malutas. Hangga't may pera sila, lahat ay malulutas. Ngunit, hindi kayang lutasin ng pera lamang ang kanilang problema sa lakas-tao.Gaano man sila kayaman, hindi sila makabili ng isang nangungunang propesyonal na manlalaro. Lahat sila ay na-recruit na ng Art Trading Corporation.Ano ang dapat nilang gawin?Ang mga propesyonal na tao ay dapat gumawa ng mga bagay na propesyonal. Sa sandaling iyon, lumapit si Mateo at sinabing, "May kilala akong ilang manlalaro na napakahusay, at hindi pa sila natutuklasan."Available pa ba ang mga ganoong indibidwal?Curious na nagtanong si Thomas, “Paano mo sila kilala?”Sabi ni Mateo, “Araw-araw akong naglalaro, at marami na rin akong sinalihan na lipunan. Marami akong katulad na kaibigan. Para talunin ang Supreme Club at ipaghiganti ang kapatid ko, matagal ko na silang pinapansin.”Sa hindi inaasahang pagkakataon, ang isang teenager na lalaki, na
Pagkatapos pangunahan ni Mateo, dumating si Thomas sa isang construction site.Nang makita ni Thomas kung gaano kahirap magtrabaho ang mga pawisang trabahador, medyo naantig siya. Speaking of which, bakit sila nasa ganoong lugar?"Ang binatilyo ba na binanggit mo tungkol sa pagtatrabaho sa construction site na ito?" tanong ni Thomas.Teka, kung kaedad lang niya si Mateo, dapat nag-aaral na siya ngayon. Bakit siya nagtatrabaho sa construction site?Dapat wala pa siyang edad!Lumapit si Mateo para ituro ang isang teenager na nagshoveling ng buhangin, at sinabi niya, “Siya ‘yon, Aiden Brown. Siya ang pinaka-mahusay na manlalaro na nakita ko sa lahat ng mga manlalaro na gumaganap ng papel ng suporta.Kailangan niyang maging isang pambihirang manlalaro para makatanggap ng ganoong magandang komento mula kay Mateo.Kahit na ganon, mahirap isipin na ang isang henyong teenager na tulad niya ay magtatrabaho nang husto sa construction site.Naunang lumapit si Mateo at kinausap siya sa pam
Bubugbugin siya? Well, walang pakialam si Thomas tungkol doon.Mas interesado siya sa dahilan kung bakit hindi makaalis si Aiden sa lugar.Kaya, nagtanong si Thomas, “Bakit ang isang teenager na tulad mo, ay kailangang magtrabaho sa isang construction site? Gusto ko malaman."Nanatiling tahimik si Aiden.Hindi niya maihayag ang dahilan.Napamura ang kontratista at sinabing, “Ano pa kaya iyon? May utang siya sa akin. Ang kanyang ama ay natalo sa pagsusugal, at marami siyang utang sa akin. Hindi niya ako mabayaran, kaya isinangla niya sa akin ang kanyang anak. Kailangan niyang magtrabaho sa akin ng tatlong taon nang walang sweldo bago siya makaalis. Kalahating taon pa lang siyang nagtatrabaho dito, pero gusto mo na siyang ilayo? Walang ganoong bagay!"Napakunot ang noo ni Thomas pagkatapos niyang marinig iyon.Ang kanyang ama ay nawalan ng pera sa pagsusugal at ibinenta ang kanyang anak sa pinagkakautangan sa loob ng tatlong taon upang mabayaran ng bata ang mga utang. Anong klasen