Sa kalagitnaan ng gabi, isang payat at payat na matandang babae ang pumasok sa pinto ng Art Trading Corporation. Ang gayong hindi kapansin-pansin na "maliit na karakter" ay magiging isang pangunahing pigura sa pagbabago ng buong sitwasyon.Napalunok ang matandang babae. Hindi pa siya nakakita ng ganito kaganda at naka-istilong interior ng isang kumpanya sa kanyang buhay, kaya tumingin siya sa paligid.Dinala siya ng sekretarya sa reception room, at maingat siyang umupo."Paki-inom ng tsaa.""Oh salamat. Salamat."Humigop ang matandang babae sa tasa ng tsaa sa mesa. Sa totoo lang, hindi ito kasingsarap ng tsaa sa bahay.Gayunpaman, alam ng matandang babae na ang tsaa ay dapat na mahal.Kaya, kahit na hindi niya nagustuhan, uminom siya ng ilang tasa nang sabay-sabay, at ang katabi niyang sekretarya ay malapit nang humagalpak sa tawa.Matapos maghintay ng mahabang panahon, pumasok si Bernard.“Naku, Mr. Vedastus!”Agad na tumayo ang matandang babae. Hindi niya alam kung saan ila
Inaasahan ni Emma na magising ng bata ang ilang artistikong talento para sa musika at pagpipinta."Nakarating na kami sa Music Garden," sabi ni Johnson.Binuksan ng dalawa ang pinto at sunod-sunod na lumabas ng sasakyan, at pumasok sila sa music classroom. Naka-cross-legged si Emma kasama ang kanyang anak sa kanyang mga bisig. Pagkatapos, inilagay niya ang bata sa kanyang kandungan.Si Johnson ay nakaupo sa labas ng silid-aralan at nag-swipe ng kanyang telepono, nakakaramdam ng pagkabagot.Ayon sa nakaraang sitwasyon, ngayon ay isa na namang ordinaryong hapon. Ini-swipe ni Johnson ang kanyang telepono habang sinamahan ni Emma ang bata upang makinig sa musika ng maagang edukasyon sa buong hapon.Habang tumatagal, sunod-sunod na pumasok ang mga tao sa classroom.Hinawakan nilang lahat ang kanilang mga anak sa kanilang mga bisig tulad ni Emma.Sa kanila, isang matandang babae ang umupo sa tabi ni Emma at hinawakan ang isang napakacute na batang babae, na tila wala pang dalawang buw
Sa aspaltong kalsada, bumuhos ang mahinang ulan, at isang itim na kotse ang mabilis na humaharurot sa kalsada.Ang bilis ay kasing bilis ng isang itim na kidlat.Nasa loob ng sasakyan si Thomas.Tatlong minuto ang nakalipas, nakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang asawang si Emma. Sa tawag, napaiyak si Emma at patuloy na umiiyak. Sa wakas, sinabi niya ang isang malungkot na katotohanan. Nawala ang kanilang anak na babae.To be precise, may nagpalit sa kanya.Ito ay tiyak na pinaghandaan.Kung hindi, bakit hindi ibang tao ang nawalan ng mga anak, kundi si Thomas? Tsaka bakit tumabi kay Emma ang matandang babae? Nagkataon lang ba ang lahat, at pinili niya ito nang random?Hindi. Imposible.Ang tanging paliwanag ay may piniling gawin ang bata para makaganti kay Thomas.Maraming kaaway si Thomas.Bukod kay Bernard, maraming tao sa Southland District ang gustong pumatay kay Thomas. Isinasantabi ang ibang mga tao, ang mga tao mula sa Eagles Alliance lamang ang kinasusuklaman si T
"Okay, naiintindihan ko."Sinabi pa ng pulis, “Mr. Mayo, huwag kang mag-alala. Ang pulis ay hindi uupo nang walang ginagawa. Talagang gagawin natin…”May gustong sabihin ang pulis para mapanatag si Thomas, ngunit hindi na nakikinig si Thomas. Tumalikod siya at umalis.Bumalik siya sa silid-aralan ng musika at sinabi kay Johnson, “Tay, iuwi mo muna si Emma. Lalabas ako para hanapin ang bata.""Tom, kailangan mong ibalik si Abigail!""Syempre."Sa wakas ay hinalikan ni Thomas ang noo ni Emma. Pagkatapos, umalis siya sa silid-aralan ng musika sa ulan at dumiretso sa Mark of the River Mountain.Diretso siyang pumunta sa opisina ng chairman sa itaas na palapag, at sinabi niya kaagad pagkatapos niyang pumasok, "Gamitin ang lahat ng puwersa para mahanap ang lokasyon ni Lola Wolf at dalhin siya sa akin!"Nagkatinginan sina Ryan at Aquarius. Alam nila ang kabigatan ng bagay, kaya agad nilang ginawa iyon nang walang sinasabi.Hindi makapag-isip ng maayos ang mga kasama.Matalino man si
Pinag-uusapan nina Thomas at Ryan ang pagliligtas sa bata, ngunit naunang kumilos ang kabilang partido.Sa udyok ni Bernard, may dumating na babae.Ang taong ito ay isa ring walang awa na tao tulad ng Lola Wolf. Siya ay isang masamang babae na walang gustong pukawin, si Poison Rose.Ang taong namamahala sa Mark ng subsidiary ng River Mountain, si Julia Silver, ay tinatalakay ang mga plano sa hinaharap ng kumpanya sa ilang mga manager nang biglang pumunta ang front desk sa pintuan at sinabing, "Ms. Silver, may rent collector sa labas.”Kumunot ang noo ni Julia. “Renta Collector? Hindi ba regular na binabawas ang upa sa account kada buwan?"Sabi ng front desk na may maputlang mukha, “It’s not what you think. Ito ay... Ito ay Poison Rose."Nang marinig ni Julia ang dalawang salitang ito, nagbago ang kanyang ekspresyon.May nagtanong na nagtataka, "Sino si Poison Rose?"Sabi ni Julia, “Siya ang pinuno ng lugar na ito, at napakalakas niya. Talaga, ang mga tindahan sa lugar na ito ay
Bakit?Dahil ba na siya ay walang-hiya?Tinanggihan siya ni Julia on the spot. "Hindi, hindi ko matatanggap ang gayong hindi makatwirang kahilingan!"Agad na nagbago ang ekspresyon ni Poison Rose.Tumayo siya, nagtaas ng kamay, at sinampal si Julia.Sampal!Napaatras ng ilang hakbang si Julia matapos masampal. Nag-aapoy ang mukha niya sa sakit, at limang fingerprint ang naiwan dito.Sabi ni Poison Rose na may malamig na mukha, “Dapat malinaw sa iyo na hindi ako pumunta para makipag-usap sa iyo, kundi para ipaalam sa iyo. Kung hindi mo ako bibigyan ng mga pagbabahagi ngayon, huwag mo nang isipin na buksan ang tindahang ito.“Maaari kang tumawag ng pulis o pumunta kay Mark of the River Mountain, pero hayaan mong sabihin ko sa iyo. Maaari ka nilang protektahan sa loob ng ilang sandali, ngunit hindi sa buong buhay mo!“Pag-alis nila, magagawa ko na ang lahat ng gusto ko sa iyo.“Julia, sa tingin mo makakatakas ka sa akin pagkatapos mong maging matagumpay? Hayaan mong bigyan kita
Ano... ang sitwasyong ito?Natigilan si Julia. Paanong may mangahas na magsabi ng ganoon kay Poison Rose?Nais ba niyang mamatay?Matagal ding natigilan si Poison Rose bago siya bumalik sa katinuan. Walang naglakas-loob na magsalita sa kanya sa ganoong tono sa buong buhay niya.“You jerk, how dare you scoll me?”“Anong mali? Hindi ba dapat pagalitan ka?"Naging masama ang sitwasyon, at hindi ito mapigilan ni Julia kahit na gusto niya.Galit na galit si Poison Rose. Tumalon siya bigla, itinaas ang kamay, at sinampal ang mukha ni Thomas.Ngunit si Thomas ay hindi si Julia. Paano siya nakatayo doon at hinayaan siyang sampalin siya nito?Itinaas ni Thomas ang kanyang kamay at hinawakan ang pulso ni Poison Rose. Hinawakan niya ito ng malakas at napasigaw si Poison Rose sa sakit."Pakawalan mo ako! Masakit!"Baliw ka, kilala mo ba kung sino ako? How dare you do this to me? Papatayin kita!"Malamig na singhal ni Thomas. “Sa puntong ito, bastos ka pa rin. Deserve mong matalo."Pag
"Kung maaari kang umalis ng buhay ngayon, isusulat ko ang aking pangalan pabalik."Mukha siyang proud dahil sigurado siyang darating si Pig para ipaghiganti siya at patayin si Thomas.Sa sobrang pagkabalisa ni Julia ay patuloy niyang hinihimok si Thomas na umalis kaagad.Gayunpaman, inilipat lamang ni Thomas ang isang bangkito at umupo sa pintuan. Mahinahon niyang sinabi kay Julia, “I’ll take full responsibility. Sinampal ko ang bruhang ito, kaya dapat kong tiisin ang kahihinatnan. Ms. Silver, hindi ko hahayaan na sisihin mo ako. Uupo ako dito at hihintayin si Pig para harapin ako."Well, medyo na-touch si Julia.Iyon lang ang…Napabuntong-hininga si Julia. “Sinabi ko sa iyo na huwag maging impulsive. Walang mangyayari kung titiisin natin at bibigyan ng Poison Rose ang shares. Sinubukan mong maging bayani. Ano ang dapat nating gawin ngayon?”Habang nagsasalita si Julia, sa sobrang kaba niya ay halos mapaiyak na siya.Parang demonyo ang baboy. Pagdating ni Pig maya-maya, baka ma