“Naiintindihan mo ba, idiot?"Kung ito ay Dawn Technology o Sterling Technology, o anumang iba pang umiiral na kumpanya sa ilalim ng iyong pangalan, lahat ng mga ‘yan ay hahawakan nang magkakasama. Lahat sila ay kailangang umalis sa Central City."Hindi mo maililipat ang panganib. Naiintindihan mo ba?"Lalong tumawa si Kerry.Alam niyang ang Dawn Technology ang kumpanyang pumirma sa contract of acquisition, pero balewala ito. Hangga't ang Dawn Technology ay subsidiary company ng Sterling Technology at lahat ng shares ay hawak ni Thomas, kaya niyang pangalagaan si Thomas kung matupad ang dalawang kundisyon na iyon.Risk transfer?Hindi ito nage-exist!Tumikhim ang notaryo at sinabing, “Mr. Mayo, kanina lang ipinaliwanag sa amin ni Mr. Lawrence. Maaari ko bang malaman kung naiintindihan mo ang lahat? May iba ka pa bang tanong?"Si Thomas ay hindi nababalisa. Isang ngiti lang ang isinagot niya bago niya sinabi ang isang bagay na hindi nagawang ngumiti ni Kerry.Mahinahon niyang s
Natahimik ang buong meeting room sa sandaling ito. Walang nakapagsabi. Natakot ang lahat kay Thomas, na parang nakatingin sila sa demonyo.Nagbibiro lang si Kerry, bakit naging totoo?Maya-maya, pilit na ngumiti si Kerry. Ngumiti siya at sinabing, "Mr. Mayo, ang galing mo talagang magbiro. Sinasabi mo na isa ka lang nominee shareholder, at ang tunay na namamahala sa Dawn Technology ay hindi ikaw? Haha! Ito ay talagang nakakatawang biro."Nanatiling tahimik din si Thomas. Nakatitig lang siya kay Kerry ng malamig.Natakot si Kerry sa titig niya.Bagama't napakainit ng panahon, naramdaman ni Kerry ang malamig na panginginig na dumadaloy sa kanyang gulugod. Nakaramdam siya ng lubos na hindi komportable.Tila nakita niya ang kanyang wakas mula sa matalim na tingin ni Thomas.“Hindi pwede!”Kapag nakaramdam ka ng takot sa maximum, makaramdam ka ng galit.Sa oras na ito, si Kerry ay nasa pinakamataas na antas ng takot, kaya nagsimula siyang magalit.Hinampas niya ang mesa at tumayo
"Hindi mo kailangang imbestigahan ito."Isang simpleng pangungusap ang tumusok sa puso ni Kerry na parang patalim. Alam na niya ang pagkakakilanlan ng babaeng nagsalita nang hindi lumilingon.Hindi siya maaaring mas pamilyar sa boses na iyon.Ito ay walang iba kundi si Laura, ang babaeng matagal na niyang hinahanap-hanap araw at gabi!"Ito ay imposible."Agad namang lumingon si Kerry at napatingin kay Laura sa likod niya. Puno ng pagdududa ang kanyang tingin. Kasabay nito, ang kanyang puso ay sumisigaw, 'Hindi! ito ay imposible! Hindi pwede!'Ito ay isang kahihiyan na ito ay ang katotohanan.Naglakad paharap si Laura bago siya humila ng upuan at umupo.Tahimik siyang nakatingin sa desk.Ilang sandali pa, sinabi ni Laura ang katotohanan na ikinagulat nila sa sobrang kalmadong boses."Ako ang tunay na shareholder ng Dawn Technology."Boom!Ang sinabi ni Laura ay tumama ng malakas sa ulo ni Kerry na parang kulog.Ang babaeng pinakamamahal niya ay ang taong higit na nanakit sa
Bukod kina Kerry at Laura, lahat ng iba ay umalis sa meeting room.Tumayo sina Delbert at Thomas sa harap ng meeting room, at nagkatinginan sila."Ginoo. Mayo, hindi ka kapani-paniwala. Itinago mo ng husto ang lahat. Sa palagay ko ay alam mo na ang katotohanan mula pa noong una, kaya't kanina ka pa umaarte sa harapan ko?" Malamig na sabi ni Delbert.“I thought my acting is already real enough, but I didn’t expect you to act better than me."Kung hindi ka nakakakuha ng anumang award na Best Actor, walang sinuman ang pwede maging sapat na mahusay upang maging pinakamahusay na aktor."Ngumiti ng mahina si Thomas. Tumingin siya sa langit sa malayo at sinabing, “Sa chess competition na ito, ikaw at ako lang ang chess masters. Ang tunay na manlalaro ng chess ay sina Kerry at Laura. Sila magkapatid ang tunay na manlalaro sa chess competition na ito. Hindi ako nanalo, pero si Laura ang mananalo."Nataranta si Delbert sa sinabi niyang, “She won? Ano ang napanalunan niya? Pera o kumpanya?
Ang proseso ng paglaki ni Laura ay naitala ni Kerry.Bagama't alam niyang mahilig sa photography si Kerry, hindi niya akalain na siya ang magiging "main model" sa mga photoshoots ni Kerry.“Kerry, ikaw…”Hindi alam ni Laura ang sasabihin.Sabi ni Kerry, “Laura, mahal kita. Mahal na mahal kita. Sa mundo ko, may mga araw na puro gabi. Ang aking langit ay madilim na walang araw at buwan...“Hanggang sa araw na nagpakita ka. Ikaw ay tulad ng araw na sumisikat sa aking mundo at nagpapainit sa aking puso.“Alam mo ba kung bakit mas gugustuhin kong makagat ng makamandag na ahas kung ang ibig sabihin noon ay maililigtas kita? Dahil mahal na mahal kita. Mas gugustuhin kong isakripisyo ang sarili ko kaysa makita kang nahihirapan."Hinawakan ni Kerry ang bawat larawan habang nagsasalita siya sa tonong humihikbi. “Pero, alam ko rin naman na magkapatid kami. Kahit na hindi kami magkakapatid, ang gayong mga damdamin ay imoral at hindi maaaring umiral. Kaya, itinago ko ito at hindi ipinaalam s
Napatingin si Kerry kay Laura na nakahandusay sa lupa at nabalisa ito na nanginginig ang katawan. Matagal na siyang desperado kay Laura.Dati, kaya pa niyang manatiling kalmado at kontrolin ang sarili. Iisipin niyang gumamit ng "tamang" paraan upang makuha ang puso ni Laura bago siya natural na magkaroon ng katawan ni Laura.Pero ngayon ay iba.Alam niya na simula nang matuklasan ni Laura ang katotohanan tungkol sa pagpatay niya kay Master Centipede, patay na ang puso ni Laura. Hindi na niya magagawang mahulog ito sa kanya.Dahil hindi niya makuha ang puso niya, katawan lang niya ang makukuha niya.Inialay ni Kerry ang kanyang buhay para sa babaeng ito, kaya imposibleng isuko niya ito.Kahit na isang araw lang ang pag-aari niya, sapat na!Si Kerry ay agitated na umubo. Tuwang-tuwa siya kaya kumulo ang kanyang dugo, na nagpalala sa hindi malusog na katawan niya.Pero, wala siyang pakialam.Dapat ay matagal na siyang namatay, kaya itinuring siyang masuwerte nang manatiling buhay
Inabot niya ang isang kahon ng mga tablets, iniangat ang ulo, at kinain lahat. Direkta niyang nilunok ang lahat ng tabletas dahil gusto niyang suportahan ang sarili sa mga tabletas.Hindi niya kailangan ng mahabang panahon. Sapat na kahit lima hanggang sampung minuto lang."Diyos ko, hindi ko hahayaang pigilan mo ako."Ang inaasam ko ay nasa harapan ko ngayon, at gusto mo akong mamatay? Haha! Hindi pwede! Hindi mo magagawa ito!"Hinubad ni Kerry ang kanyang damit, at umubo siya habang pilit na inalalayan ang sarili.Gayunpaman, mas mabigat at mabilis ang pagdugo niya. Hindi na niya mapigilan ang kanyang pagdurugo sa puntong ito. Sa simula, ilong lang ang dumudugo. Pagkatapos, nagsimula na ring dumugo ang kanyang mga mata, ilong, at bibig.Naging purplish-red ang kanyang katawan habang napuno ng lason ang kanyang buong katawan. Para siyang namamatay.Nanginginig ang katawan ni Kerry. Nang matitigan niya si Laura na nakahandusay sa lupa na walang kakayahang gumalaw ay puno ng pagn
Nang mag-1:00 pm, sa resting lounge ng chairman sa Sterling Technology, personal na pinangasiwaan ni Thomas ang gamot upang matulungan si Laura na gumaling sa lalong madaling panahon. Hindi nagtagal, ganap na gumaling si Laura.Umupo si Laura at nag-stretch. Napagtanto niya na hindi na talaga siya nakakaramdam ng sakit.Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa kanyang damit at sinabihan si Thomas, "Salamat."Sabi ni Thomas, "The things between Kerry and you are finally solved. You’ve discover the truth, and God has taken Kerry's life. From now on, wala nang makakapigil sa iyo."Tumingin si Laura sa bintana at nagpakawala ng mahabang buntong-hininga. "Oo, wala nang makakapigil sa akin ngayon."Kahit na sinabi niya iyon, pakiramdam niya ay walang laman ang loob niya.Noong una ay magiliw ang kanyang pamilya, ngunit namatay ang kanyang nakatatandang kapatid na lalaki, nakababatang kapatid na lalaki, at ninong. Siya lamang ang nabubuhay nang mag-isa, at nakaramdam siya ng matinding kalung