Kung gusto mo ang isang tao, wala ka nang ibang gugustuhin pa kung hindi ang taong iyon. Pwede niya pang ituring na lakas niya ang kahinaan ng taong gusto niya.Sa kabaligtaran, kung ang isang tao ay galit sa isang tao, kahit na tingnan niya ito ng ilang beses, maiinis pa rin siya sa kanya. Ang mga kalakasan ay makikita rin bilang kahinaan.Ganito ang nararamdaman ni Arthur.Gustong-gusto niya si Thomas hanggang sa punto na halos mabaliw siya. Kahit anong tingin niya kay Thomas, gustong-gusto niya pa rin ang taong ito.Hindi ito kakaiba.Kung ikaw ay nasa isang mahirap na sitwasyon, kung saan hindi mo na mababago ang kinalabasan, at may biglang sumulpot at niligtas ka sa kapahamakan, paniguradong mamahalin mo ang taong iyon. Lumalakas lang ang pakiramdam na ito kapag ang tao ay umalis nang tahimik nang hindi iniiwan ang kanyang pangalan pagkatapos gawin kang iligtas.Mas lalo kang maantig kapag nangyari ito.Matagal nang "na-move" si Arthur ni Thomas.Walang masabi si Dylan hab
Napahinto si Dylan. Kahit anong mangyari, hindi niya papahiyain ang kanyang paboritong kapatid.Mula sa pananaw ni Dylan, si Daisy lamang ang nag-iisang tao na hindi mag-aalangan na ibigay ang kanyang upuan sa iba.Si Daisy ang tipo ng tao na kinasusuklaman ang mga lalaki, kaya madalas na lumalayo siya sa mga ito. Ang mga upuan sa magkabilang gilid niya ay inuupuan rin ng mga babae.Hindi kumportable si Daisy na maupo kasama ang mga lalaking miyembro ng pamilya, pero nagkusa siyang ibigay ang kanyang upuan para kay Thomas?Haha! Kung hindi ito narinig ng personal ni Dylan, malamang ay hindi siya maniniwala.Nagulat din si Arthur sa mga kilos niya.Ang kanyang kaibig-ibig na anak na babae ay talagang kakaiba at hindi makatwiran ang kinikilos, pero sa pagkakataon na ito ay kusa siyang nagbigay ng upuan para kay Thomas. Hindi rin siya makapaniwala nang makita ito.Nagkatitigan sina Thomas at Daisy.Namula agad ang mukha ni Daisy, kaya ibinaba niya ang kanyang ulo at nakaramdam ng
Umupo ang lahat. Lalong nagalit si Dylan habang pinapanood niya ang itsura ng kanyang kapatid. Pakiramdam niya ay pinaghirapan niya ang pagtatanim ng gulay sa loob ng isang taon, ngunit ito ay kinain lamang ng baboy.Dahil dito ay hinampas niya ang mesa at sumigaw, "Bakit ang tahimik ng birthday party?!"Agad na tumayo ang isa sa kanyang mga tauhan at sinabing, “Mr. Martin, nag-ayos kami ng magandang palabas, isang dog fight. Sana ay maaliw ka dito.”Dog fight?Mukhang entertaining nga ito.Tumango si Dylan saka niya sinabi, “Wag kang tumayo lang diyan. Dalian mo at simulan mo na."May nagdala agad ng dalawang aso sa loob ng kwarto.Pagkatapos nito, isang entablado ang itinayo sa gitna ng entrance. Makikita ng lahat ang nangyari sa entablado, lalo na sa mesa ni Thomas. Sa kanila ang may pinakamagandang view.Inilagay ng staff ang dalawang mabangis na aso sa stage bago niya isinara ang pinto.Ang Dog No. 1 ay malaki, malakas, at matipuno. Mukhang matagal na itong nakikipaglaban
Ipupusta ba talaga nila ito?Medyo nagulat ang lahat.Batay sa kasalukuyang sitwasyon, ang Dog No. 1 ay may mas mataas na posibilidad na manalo, na nangangahulugan na si Dylan ay may mas mataas na tsansang manalo. Baka nahiya lang si Thomas kaya ang pinili niya ay ang pangalawang aso.Hindi maganda para kay Thomas na puwersahang gumawa ng isang bagay na humihigit sa kanyang kakayahan para lang maging kahanga-hanga.Medyo awkward din ang pakiramdam ni Arthur dahil dito. Kung tatanggihan ni Thomas ang kanilang pustahan, makakatulong pa rin siya para maayos ang sitwasyon. Gayunpaman, tinanggap ito ni Thomas, kaya magiging mahirap para sa kanya na tulungan ang lalaki.Gayunpaman, pwede siyang kumilos ayon sa sitwasyon. Kung natalo si Thomas mamaya, magsasalita siya para kay Thomas at aayusin ang sitwasyon.Bakit niya naman hahayaan si Thomas na makipaglaban sa aso?Naisip ng lahat na imposibleng mananalo si Thomas.Hindi iyon kakaiba. Ang laban ay parang nakikipaglaban ang isang ta
Gayunpaman, kung natalo si Dylan sa pustahan at hindi niya ginawa ang napagkasunduan nila, siya ay maituturing na walang galang na tao. Masisira rin ang reputasyon ng pamilyang Martin, dahil sa kanyang ugali na hindi pag-amin ng kanyang pagkatalo.Napakahirap ng kanyang sitwasyon.Medyo matagal na nag-isip si Dylan, hanggang sa huli ay tumayo siya at sinipa ang upuan."Tutuparin ko ang aking pangako bilang isang lalaki.“Aaminin ko na natalo ako."Pupunta ako sa stage at papatayin ang ang nanalong aso para tuparin ang aking pangako."Kabado ang lahat nang marinig ito. Isang biro na hilingin ang tagapagmana ng pamilyang Martin na labanan ang isang aso, hindi ba? Paano mapapanatili ng pamilyang Martin ang kanilang dignidad kung ito ay lumabas sa balita?“Dylan…” Ayaw din ni Arthur na makipag-away ang kanyang anak sa isang aso, pero nararapat lang ito na gawin ni Dylan dahil siya mismo ang nag-suggest nito.Nanood ang lahat na umakyat si Dylan sa stage.Tiningnan niya ang staff P
Ilang beses nang ipinakita ni Dylan ang galit niya kay Thomas, pero ito lang ang pagkakataon na taos-puso siyang nagpapasalamat kay Thomas.Kung wala si Thomas, malamang patay na ngayon ang kapatid niya.Natakot siya na mangyayari ang hindi inaasahan kanina!Napalunok siya at bumangon sa lupa bago niya pinagalitan ang kanyang mga tauhan. “Anong ginagawa niyo? Bakit hindi niyo tinali ang aso? Mga basura kayong lahat. Ibabawas ko ang isang buwang sweldo sa bawat isa sa inyo! Bakit nakatayo ka pa diyan? Bilisan mo at patayin mo ang asong ito!"Takot na takot ang ilan sa mga tauhan niya.Kung ang leeg ni Daisy ay nakagat ng aso… malamang patay na rin sila ngayon, kaya galit na galit din sila sa aso.“Napakasama ng aso na ito. Ang lakas ng loob mong kagatin si Ms. Martin! Mga kapatid, patayin natin ito!"Isang grupo ng mga tauhan ng pamilyang Martin ang lumakad hawak ang iba't ibang uri ng armas.Habang naghahanda silang patayin ang aso, biglang itinaas ni Thomas ang kanyang kamay.
Pagkatapos nito ay sinabi ni Thomas, "Okay lang, ako na ang mag-aalaga sa kanya."“Huh?” nabigla si Dylan. “Thomas, gusto mo bang mag-ampon ng mabangis na aso? Hindi ba parang hindi ito bagay sa status mo?"Malumanay na ngumiti si Thomas. “Walang ipinanganak na maging marangal sa mundong ito. Sa totoo lang, gusto ko ang karakter ng asong ito. Naiisip ko ang sarili ko dito noon.”Pareho talaga sila.Mayroon silang mga mata na nagpapalabas ng malamig na aura, at kaya nilang gumanti kahit na napilitan sila sa isang dead end.Tumango sa kanya si Dylan. "Okay, dahil ayaw ko ito at gusto mo itong ampunin, ibibigay ko na lang ito sayo."Ginawa iyon ni Dylan bilang pasasalamat sa pagligtas sa buhay ni Daisy kanina. Gayunpaman, hindi maayos ang relasyon nila ni Thomas. Gustuhin man niyang manghingi ng pabor kay Thomas, hindi niya ito ipapaalam.Tinitigan ni Thomas ang aso na nasa kanyang mga mata. Galit na galit pa rin ito habang pilit na kumakawala ito sa pagkakahawak ni Thomas.Mukhan
Si Arthur ay isang matinong tao. Nakita niya kaagad ang pag-aalinlangan ni Thomas, kaya sinenyasan niya ang isang staff sa gilid.The person took the hint and immediately added, “Yeah, Mr. Mayo, Ms. Martin is kind and gentle. Nakakainis talaga kapag pinagtitinginan siya ng masasamang tao.“May nagsusulat kay Ms. Martin kamakailan, at ang mga nilalaman ng mga sulat ay napaka-weird. Hindi rin sila tinuturing na love letters. May mga salitang tulad ng 'magkasama tayong mamatay,' at ang ilang mga rosas na may mantsa ng dugo ay pinagdugtong din. Ito ay nakakatakot."Ang bagay na ito ay nakakabahala kay Mr. Martin kamakailan, kaya't tulungan mo kami, Mr. Mayo."Bahagyang kumunot ang noo ni Thomas.Parang hindi peke ang pangyayari matapos niyang pakinggan ang kanilang sinabi. May mga taong may masamang intensyon na talagang nakatingin kay Daisy.Ito ay isang magandang pagkakataon para kay Thomas na makabalik sa mabuting pakikitungo sa pamilya Martin. At saka, tinulungan siya ni Daisy no
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D