Hindi lang naintindihan ng babaeng mapanghusga, ngunit hindi rin naintindihan ng lahat ng ibang alipures.Galit na sigaw pa ng matabang nakaupo sa sahig. "Tiger, ano bang nangyayari sayo? Nabalian niya ang braso ko, bakit ngayon ka pa rin nagpapaliban?"Napalunok si Tiger at tinuro ang telebisyon sa dingding."Ginoo. Mataba, mga kapatid, tingnan mo iyan. Hindi ba't ang taong bugbugin natin ay halos kamukha ng taong nagbigay ng talumpati sa telebisyon?"“Ano ba?”Sabay-sabay na tumingin ang lahat pagkatapos silang paalalahanan ni Tiger.Nang makita nila ito, nabigla ang lahat.Ano ang ibig niyang sabihin sa "kamukhang kamukha"? Sila ay ganap na parehong tao, okay? Hindi nagpalit ng suit si Thomas nang lumabas siya ngayon. Nakasuot pa rin siya ng parehong suit na sinuot niya para sa talumpati kahapon.Nangangahulugan ito na ang punong opisyal na namamahala ay "lumabas" sa telebisyon!Hindi na si Thomas ang punong opisyal na namamahala sa Distrito ng Southland, ngunit mas mataas
Pagkatapos niyang paalisin ang mga astig na nagkagulo doon, hinimas ni Thomas ang manggas niya at winalis ang alikabok sa mesa."Tita Iris, pasensya na kung pinapanood kitang muli ng clown show."Tila nanggugulo si Thomas saan man siya magpunta, pero sanay na rin siya. Hindi siya si Thomas kung hindi siya gagawa ng gulo sa isang araw.Humalakhak din si Iris at sinabing, “Marahil dahil lang sa mga paghihirap na ito kaya mo nakuha ang iyong mga tagumpay. Kailangan mong magpasalamat sa Diyos sa pag-aalaga sa iyo. Ang mga taong namumuhay sa layaw ay hindi makakadaan sa mga paghihirap na ito. Tom, masaya at proud ako kapag nakikita kita ngayon.”Huminto muna siya saglit bago siya nagpatuloy sa pagsasabing, “Sige, huwag na tayong mag-off topic. Tom, bakit mo ako pinalabas ngayon? huli na. Kailangan ko pang magmadaling bumalik at bigyan ng acting lesson ang mga bagong estudyanteng iyon. Hindi mo maubos ang oras ko.""Tita Iris, hindi mo na kailangang bumalik ngayon," walang pakialam na s
Inihanda ni Emma ang lahat, kasama ang kanyang toothbrush, toothpaste, tuwalya, labaha, at ang silid ng hotel na tutuluyan ni Thomas pagkatapos niyang pumunta doon. Inayos niya ang lahat nang maaga at nag-aalala siyang may mangyari kay Thomas pagkatapos nitong pumunta sa Central City.Habang ginagawa niya, mas naawa si Thomas sa kanya.“Mahal.”“Hmm?”"Babalik ako sa lalong madaling panahon."Tumigil saglit si Emma sa kanyang ginagawa bago siya tumawa. Hindi siya umimik at tinulungan si Thomas sa pag-impake ng kanyang maleta.Noong gabing iyon, naging intimate sila. Noong gabing iyon, nahirapan silang maghiwalay sa isa't isa.Kinaumagahan, personal na hinatid ni Emma si Thomas sa airport. Pagdating ni Iris, hawak na nilang dalawa ang sarili nilang maleta at pumasok sa departure hall.Kumaway si Emma para magpaalam sa kanila.Nakatitig si Emma sa likod ni Thomas habang papasok siya sa departure hall, at hindi pa rin siya mapakali. Hindi niya alam kung kailan sila muling magkiki
Ito ay ang karaniwang pagkilos ng isang masamang tao. Tinuruan ni Thomas ng leksyon ang taong grasa kahapon, at maginhawang ginamit ni Farrel ang kanyang posisyon para higpitan si Thomas na umalis sa lungsod.Ang gayong tao ay talagang kasuklam-suklam!Sabi ni Iris, “Anong karapatan mo para pigilin si Thomas na umalis? Nasa credit blacklist ba siya? O sinasabi mo na siya ay isang wanted na kriminal? Hindi siya kabilang sa alinmang kategorya. Paano mo mapipigilan ang kanyang paggalaw?"Humalakhak si Farrel. "How could I? Ako kasi ang general manager ng airport! Ang buong paliparan ay nasa ilalim ng aking pamamahala. Sino ka ba?"Nataranta si Iris at nagalit. Wala siyang masabi sa ganitong klase ng tao.Napakakulit niya.Kung si Thomas pa rin ang punong opisyal na namamahala sa Southland District, hindi magiging matapang si Farrel na kausapin si Thomas ng ganoon.Pero, si Thomas ay isang ordinaryong mamamayan na ngayon.Wala nang dapat ikatakot si Farrel ngayon. Hindi niya kailan
Naging awkward agad ang sitwasyon.Bagama't hindi lingkod ng gobyerno si Farrel, siya ang general manager ng airport. Ang paliparan ay nasa ilalim ng kanyang kontrol. Maging ang mga pulis ay walang magawa sa kanya sa lugar na ito.Mahirap siyang galawin o saktan.Nang matindi ang sitwasyon, isang grupo ng mga tao ang lumapit.“Oh? Sinong mukhang mayabang?"Isang boses iyon na medyo luma.Napatingin ang lahat. Nakita nila ang isang maputi ang buhok na matandang mukhang mataas ang loob. Nakasuot siya ng kulay-abo na puting professional suit, at napakaayos niya.Mukha siyang marangal na tao.Nang makita siya ni Farrel ay agad siyang nawalan ng loob. Nawala lahat ng kayabangan niya ngayon.Ang matandang ito ay si Mr. Grant, ang deputy director ng Southland District's Department of Civil Aviation.Lahat ng maliliit at malalaking paliparan at kumpanya ng eroplano ay nasa ilalim ng kanyang kontrol. Siya ang tunay na nakatataas kay Farrel.Pagkakita pa lang ni Farrel kay Mr. Grant a
Ang mga masasamang tao ay tumanggap ng masamang kaparusahan. Nararapat na tapusin ni Farrel ang paraang ginawa niya.Sinulyapan ni Thomas ang oras bago niya sinabing, “Malapit na ang oras. Kailangan kong maghanda para makasakay. Para lahat, paalam na.”Kinawayan siya ni Mr. Grand at Angus.Nakatitig sa likod ni Thomas habang siya ay umalis, ang dalawa sa kanila ay labis na nag-aatubili na palayain siya.Siya ay isang napakatalino at matalinong binata, na mananagot sa kanyang mga aksyon. Kung siya ay patuloy na mamumuno sa pag-unlad sa Southland District, ang mga residente doon ay mabubuhay ng mayamang buhay.Sa kasamaang palad, isang taon pa lang niyang pinamamahalaan ang Southland District.Ito ay sapat na gayunpaman.Ang taong ito ay kasing ganda ng ibang mga lungsod na umunlad sa loob ng sampung taon. Mahirap na makilala ang isang napakahusay na pinuno!Matagumpay na nakasakay sina Thoma at Iris sa eroplano, at umupo sila sa kani-kanilang upuan. Dahil nasa unang klase sila,
Tumawa si Jaguar at nagsimulang maging seryoso. “Pretty girl, I have my gang in Central City. Wag kang maging masyadong distepsectful sa akin, okay? Ang pagtanggap sa name card na ito ay hindi makakasama sa iyo. Ililibre kita sa isang pagkain at isang pelikula mamaya. Maaari kitang bilhan ng mga kotse at bag. Ibibigay ko ang lahat ng gusto mo!"Pinagtibay niya ang lahat ng posibleng paraan.Sa kasamaang palad, hindi siya nagtagumpay.Lumingon ang malamig na babae sa gilid at tumingin kay Jaguar bago ito nagsalita sa malamig na tono. "Huwag kang mag-buzz sa paligid ko na parang langaw. Alis.”Malamig ang ugali niya, at mas malamig pa sa sinabi niya.Nanginginig ang kamay na iniabot ni Jaguar. Sinubukan niyang pigilan ang kanyang galit."Binibigyan kita ng huling pagkakataon ngayon. Kukuha ka ba o hindi?"Bago niya natapos ang kanyang mga salita, ang malamig na babae ay iniwas ang kanyang kamay at hinampas ang name card ni Jaguar sa sahig. Sa pagkakataong ito, wala nang posibilida
Napatingin ang lahat sa direksyon ng boses. Nakita nila ang isang binata na nakasandal sa upuan at bakas sa mga mata ang pagod.Ito ay walang iba kundi si Thomas.Kumunot ang noo ni Nipper at malungkot na sinabi, “Anong alam mo? Napabuntong-hininga lang ang kapatid ko nang hindi humihinga. Siya ay namamatay. How dare you speak so sarcastically now?"“Namamatay?” Kinusot ni Thomas ang kanyang mga mata, bumangon, at naglakad. Ibinaba niya ang ulo niya at tumingin kay Jaguar. "Huwag kang mag-alala, hindi siya mamamatay."Habang nagsasalita siya, tumingkayad siya at sinubukang sipain si Jaguar.Agad siyang pinigilan ni Nipper. "Anong ginagawa mo?"Biglang sinabi ni Thomas, "Tinutulungan kitang gisingin siya.""Gisingin mo siya?" Ngumisi si Nipper at sinabing, "Hindi ka mukhang mabuting tao sa akin. Sinabi mo bang gusto mong gisingin ang kapatid ko? Natatakot akong mamatay ang kapatid ko pagkatapos mong itulak siya!""Hindi."“Haha! Hindi siya mamamatay dahil lang sa sinabi mo?""
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D