Makalipas ang dalawang taon... ANG PAGTAMA ng mataas na sikat ng araw ang gumising kay Mabelle mula sa mahimbing na pagtulog, hudyat na panibagong araw na naman ang kailangan niyang harapin. Though this wasn't an ordinary day for her. It was special. Hindi na siya nasurpresa nang makitang wala na ang kanyang anak sa higaan. Nang makapag-inat-inat ay minabuti na niyang bumangon at ligpitin ang higaan. She left the room, yawning. Agad na nakatawag ng pansin niya ang mabangong amoy. Sinundan niya ito hanggang sa dalhin siya ng kanyang mga paa sa kusina kung saan naabutan niya ang inang si Belinda na abala sa pagluluto. Nasulyapan niya rin ang kanyang anak na matiyagang gumuguhit sa mesa ng dining table. "Mommy!" pansamantala itong tumigil sa ginagawa upang sugurin siya ng isang mahigpit na yakap sa baywang. "Happy birthday, Mommy ko!" Naantig naman ang puso ni Mabelle sa paglalambing ng anak. "Thank you, anak! Kumain ka na ba ng breakfast?" "Opo! Nagd-drawing po ako pero mamaya ko
NALULULANG pinagmasdan ni Mabelle ang mamahaling mga alahas na naka-display sa malaking estante ng isang jewelry shop. Hindi niya alam kung alin ang pipiliin dahil bawat kwintas, bracelet at singsing na nakalagay roon ay gawa sa mataas na uri ng ginto at diyamante. She wanted the best to impress her husband's family. Mamaya lang ay magkakaroon ng family dinner sa mansyon na tinutuluyan nilang mag-asawa.Not only her mother was invited, but her husband's parents as well. Kailangan niya maging presentable sa harap ng mga ito. After all, para rin iyon sa ikagaganda ng image ng kanyang pamilya.A set of platinum sapphire jewelry caught most of her attention. Mabelle stared at those precious stones with her mouth wide open, admiring the delicate dreamy blue diamonds around each pendant.She was confident to make a purchase. However, a sudden phone call interrupted her peaceful moment. Iritang kinuha niya ang cellphone mula sa shoulder bag at nang mabasa niya ang pangalan ng asawa sa screen
MAKARAAN ANG ILANG GABI..."BELLE, bakit hindi ka pa nag-aayos? Aren't you going with me tonight?" bungad na tanong ni Navi kay Mabelle paglabas nito sa kanilang walk-in closet suot ang magarang tuxedo na pinalooban ng itim na polo.Lumapit si Navi nang mapansing nakahiga ang kanyang misis sa kama at balot ng kumot ang buong katawan. Gumuhit ang pag-aalala sa mukha ng lalaki."What's wrong? You look sick," aniya. As he was about to touch her forehead, Mabelle turned away and starts coughing."S-Sorry, hindi ako makakasama sa 'yo. Masama kasi ang pakiramdam ko," nanghihinang tugon ni Mabelle sa mister.Naupo sa kapirasong espasyo ng kama si Navi. "Have you taken paracetamol? Gusto mo bang ipagluto kita ng sopas?""Kaiinom ko lang ng gamot. Huwag ka nang mag-abala. Pahinga lang ang kailangan ko at magiging okay rin ako," saad ni Mabelle saka muling umubo."Are you sure?""Yeah. Don't worry about me. I can take care of myself," she replied.Agad dinukot ni Navi ang cellphone sa bulsa at n
KINABUKASAN, nagising si Mabelle nang wala na ang lalaking umangkin ng kanyang pagkababae. Natagpuan niya ang sarili sa kama na hubo't hubad at walang kahit anong nakatapis sa kanyang katawan.Napabalikwas siya ng bangon. "O-Ouch!" she reacted in pain as she suffered a terrible headache.Maingat siyang bumangon para sana pulutin ang damit niya na nakakalat sa sahig subalit huli na nang mapansin niyang wasak-wasak na pala iyon. Iginala niya ang paningin sa apat na sulok ng hotel room. There, she found a pair of men's clothes hanging on the chair."Well, beggars can't be choosers." Humugot ng malalim na hininga si Mabelle bago dinampot ang damit at isinuot 'yon.Bago umuwi, dumaan muna si Mabelle sa kilalang clothing store upang bumili ng damit pambabae. Sakay ang taxi cab ay ligtas siyang nakauwi sa tinutuluyan niya suot ang bagong dress na kanyang binili.Mula sa malayo ay namataan ni Mabelle ang kotse ni Navi na naka-park sa garahe ng kanilang bahay. Katakataka rin kung anong ginagawa
SEVEN YEARS LATER"THANK YOU, BOSS," a group of restaurant staff said in unison as the branch manager left the meeting room.Hawak ang sobre na naglalaman ng kanyang sweldo ay napabuntong-hininga si Mabelle. Dapat ay masaya siya gayong solved na ang pambayad niya sa boarding house at sa iba pang gastusin sa bahay pero hindi niya magawa sapagkat ngayon ang huling araw niya bilang waitress sa restaurant na ito.Dahil sa patuloy na pagbaba ng sales, napilitan ang may-ari na tuluyan nang magsara. Dalawang taon din siyang nagtrabaho rito at masasabi niyang maganda ang pagtrato sa kanya ng kanilang amo.Sa lahat ng trabahong pinasok niya, dito siya nagtagal kaya labis ang panghihinayang niya dahil kung kailan nakakabangon na siya ay saka naman siya muling sinubok ng panahon.Tahimik na nagtungo sa locker room si Mabelle para kunin ang bag niya. Bago umalis ay hindi niya nakalimutang magpaalam sa kanyang mga kasamahan."Masaya ako't nakasama ko kayo ng dalawang taon. Thank you guys for everyt
IT TOOK a while before she could blink again. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa kinatatayuan dahil makalipas ang pitong taon ay muling nagkrus ang landas nila ng dating asawa—and this guy isn't just her ex-husband. Navi Reinhart is one of the most talented singers in today's generation!Ang dating payat na 21-year-old aspiring musician na anak ng mag-asawang negosyante ay isa nang makisig at matipunong lalaki. Malinis ang pagkakagupit ng buhok nito. Taglay din niya ang tsokolateng kulay ng mga mata, matangos na ilong, may perpektong hugis ng mga labi na kaakit-akit at kay sarap halikan. Balbas-sarado din ito na lalong dumagdag sa kakisigan ng lalaki.A perfect boyfriend material kung iisipin. However, despite the good looks he has, there's one thing missing: his smile. Nakatingin lang ito sa kanya nang diretso at walang mababasa na kahit anong expression sa mukha nito."Sir, I want you to meet Mabelle de Guzman. She's the new maid I hire for you," Earnest broke the silence b
MAGDAMAG na hindi dinalaw ng antok si Mabelle. Sinubukan niyang makatulog ngunit 'di niya magawa. She couldn't get Navi out of her mind. Hanggang sa pagbukang-liwayway ay naaalala niya ang naging pag-uusap nila kagabi.Ngayon ang unang araw niya sa trabaho, at posibleng ngayon din niya masasaksihan ang hagupit ng isang Navi Reinhart. Sinikap ni Mabelle na bumangon kahit bahagya siyang nakakaramdam ng pagkahilo.Wala sa sariling napangiti si Mabelle nang mapansin niya ang kanyang anak na payapa pa ring natutulog sa kalahating parte ng higaan. Inayos niya ang kumot nito at sandaling pinagmasdan ang maamong mukha ng bata bago siya nakarinig ng magkakasunod na katok mula sa pinto."Andiyan na!" aniya at nagmamadaling binuksan ang pinto. "O, Jhazz, ikaw pala 'yan. Good morning," she greeted.Agad napansin ni Mabelle ang tray na dala ng kaibigan. Naglalaman iyon ng isang supot ng tinapay at tig-isang tasa na may lamang chocolate drink."Magandang umaga rin sa 'yo. O heto, dinalhan ko kayo ni
MAG-ISANG nakaupo sa loob ng gazebo si Navi pasadong alas-siete y media ng gabi. Katatapos niya lang maghapunan at ngayo'y dito niya naisipang magpalipas ng oras habang maaga pa.Maliwanag ang gazebo sa gabi dahil sa mga fairy lights na nakakabit sa palibot nito. Ultimo mga halaman ay naiilawan din. Maririnig din ang tunog ng mga insekto sa paligid na nagsisilbing musika sa kanyang tainga.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na bumalik si Mabelle sa buhay matapos ang kanilang paghihiwalay. Dumaan man ang mahabang panahon, nananatili pa ring sariwa ang sugat na iniwan nito sa puso niya. Mahapdi. Malalim. Makirot.Sa tuwing nakikita niya ang pagmumukha ng babaeng iyon sa pamamahay niya ay bumabalik sa kanyang alaala ang ginawa nitong pagtataksil noon. Hindi pa ito nakuntento't kaninang umaga lang ay binigyan pa siya ng sakit ng ulo!Marahil nagtataka 'yon kung bakit sa kabila ng mga ginawa nito ay mas pinili niyang pagtrabahuhin ito sa mansyon bilang kasambahay sa halip na