“Hey, Naya!” napatigil ako sa pagsusulat ng notes, nang marinig ko na may tumawag sa pangalan ko, luminga agad ako at nakita si Dexter, kaklase ko, kumaway pa siya at tumakbo palapit sa pwesto ko, “What are you doing?”Tumango lang ako, at bahagyang ngumiti, “Notes for exam,” maikli na sagot ko, pero nasagot ko naman ang tinatanong nya.“Cool, would you mind if I join you here?” umiling lang ako, pero hindi siya tinapunan ng tingin, “Sino kasama mo mag lunch mamaya?”“May gagawin ako mamayang lunch, baka may to-go na lang ako,” tukoy ko sa mga rice meal sa paligid ng campus, uso iyon lalo na kung wala ka nang oras kumain.“Midterms is approaching, do you have the scope you have to study, since you’re a late enrollee, right?” tanong niya ulit, kaya napatigil ako, at napatingin sa kanya, isang mahinang tawa ang pinakawalan nya, “I see, kulang ka pa? here, I can help you with that,” sabi niya at hinubad ang back bag na suot niya, maya maya pa ay may hinanap siya sa bag, at inabot sa akin
“Okay, class dismissed,” tamad na tamad na tumayo ako sa upuan ko, kanina pa ko nagugutom pero hindi ko alam kung ano ba gusto ko kainin, napangiwi ako nang maramdaman ang kirot ng puson ko, grabe naman.“Hey, Naya!” hindi na ko lumingon at diretso sa paglalakad, “Hoy, I’m calling you, why aren’t you answering—whoah! What’s with the eye bag? Nahiya ang panda sayo,” sabi nya kasunod nang bungisngis.“Huwag ngayon, huwag ka mag-joke sa may mens,” sagot ko at dumiretso sa paglalakad.Sumabay siya sa paglalakad, at dahil nga kilala siya sa University na to, marami ang nakatingin samin habang naglalakad. Karamihan ay nagtataka kung bakit sabay kami ngayon, syempre, issue yon. Pero ang hindi nila alam, tahong din hanap nang katabi ko, siguro laglag panga lahat pag nalaman ang maitim na sikreto nang baklita na to.“And now, you’re smiling like a creepy guy or something,” nawala ang ngisi sa mukha ko at napatingin sa kanya, nakataas ang kilay niya, na akala mo mother-in-law siyang matapobre s
“What the fuck are you doing, Naya?!” Rinig ko ang sigaw ni Kalix, pero hindi ko na pinansin yon at diretso sa pag eempake nang ilang damit sa bag ko.Ang nasa utak ko na lang ngayon ay makauwi dahil sa sinabi ni nanay. Ramdam ko ang panginginig nang kamay ko.“Naya!” Nagulat na lang ako nang may dalawang kamay na humawak sa balikat ko at iniharap ako, “Naya, tell me, what the hell is happening?!”Parang bumagal ang pintig nang puso ko, at tumahimik ang paligid ko, “Kalix,” kusang lumabas sa bibig ko.“What’s happening, Naya? Why are you packing your things?” This time, mas kalmado ang boses niya, kesa sa unang narinig ko.“Si tatay,” bulong ko, pero alam ko na narinig niya, parang nanlambot ang tuhod ko at kusang bumagsak sa kama, “Kasalanan ko kung bakit sya namatay,” isa isang pumatak ang luha sa pisngi ko, “Dahil sakin, hindi sya napagamot agad, hindi siya tinanggap sa ospital kasi wala silang pambayad,”Umupo si Kalix sa harap ko, hindi ko alam kung nag aalala ba sya o naguguluha
R18“Are you okay now?” naalis ang tingin ko sa glass window nang hotel na pinuntahan namin. Kitang kita mula dito kung gaano kalakas ang ulan, “Here, drink this,” Inabot niya sakin ang kape, halata naman na mainit pa, kitang kita ko ang usok. Dahan dahan kong hinipan bago inumin. “Salamat bossing, nakakahiya nama at nakita mo pa ang family riot don,” medyo tinawanan ko pa, pero feeling ko talalag maiiyak na ko anytime, umiikot pa rin sa tenga at utak ko ang sinabi nang nanay ko kanina.Sanay naman kasi ako na masakit siya magsalita lalo pag galit, pero parang iba naman yata to, parang matagal niyang tinago, at ngayon nya lang nilabas, ganon kabigat ang nararamdaman ko. “Don’t mention it, I already expected this will happen,” sabi nya, kaya kumunot ang noo ko at tinignan siya, “What?” parang nagtataka pa siya, “I look and listen, Naya. I saw how your family treats you before this happen,” “Pero pamilya ko pa rin sila, kaya alam ko naman na hindi totoo yun, galit lang si nanay kaya
R-18The following scenes may not be suitable for minors. Please be advised that you may encounter words that are sexual. Reader discretion is advised. -------------“Hmm,” hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko, “You’re a very bad girl, Naya, you’re already wet,” Kahit nakapikit nakuha ko pa talagang mainis, “Pwede mamaya ka na gumanyan, english ka nang english eh, nakakadistract sa totoo lang, kailangan ko pa mag isip nang isasagot sayo,”Narinig ko naman ang mahina niyang tawa kaya napadilat ako, pero mukhang mali, nanlaki ang mata ko nang makita na may sergeant sa harap ko, nakasaludo pa! Doon ako nakaramdam nang hiya, at akmang tatakpan ang katawan kong nakabantad sa mata niya. Hindi ko ma-explain kung ano ang ekspresyon nya. Ito yata yung sinasabi nila na “dark look,” “Very beautiful,” rinig ko na sabi niya, bigla niyang hinawakan ang mukha ko, at siniil nang halik, “Do you want me to stop, Naya? You should tell me now, because if not, I won’t be able to stop later
“Are you okay, Naya?” Nabitawan ko ang hawak ko na pen dahil bigla na lang may tumapik sa balikat ko, “Kung nakakayaman lang ang pagtunganga, ay nako, nasa outer space ka na, bumibili nang sariling planet,” “Bwiset ka, Dex,” sagot ko at pinulot ang ballpen ko. Kasalukuyan kaming nasa library dahil sa kamalas malasan, nakita niya ako sa sulok at nakatunganga. “What’s bothering you ba kasi?” Hindi na nakatiis na tanong niya habang nilalaro ang pages nang book na kinuha ko kanina. “Wala, parang medyo kakaiba lang kasi tingin sakin nang mga students kanina pag pasok ko, alam mo yon? Parang kilala nila ko?” Ngumiwi naman siya, “Ano ka, artista? Imagination mo lang yon, huwag ka nga asumera dyan,” Sinamaan ko sya nang tingin at tinapik sa braso, nag inarte naman sya na kala mo martilyo ipinukpok ko sa kanya. “Magtatanong ka tapos ganyan isasagot mo, eh kung hinahambalos kita?”Ngumising aso naman siya at nag peace sign pa sa akin. Sira ulo talaga ang baklita na to. Nagbasa na lang ak
Ganon ba talaga ang utak nang mga tao? May kapasidad lang? Na akala mo wala silang sariling desisyon. Naniniwala sa lahat nang isubo sa kanila? Sabagay, mas gugustuhin pa nang mga tao na may mapag usapan kesa intindihin kung totoo ba o hindi yon. Mas madali kasi maniwala kesa mag imbestiga. How could people be this cruel? Ruining other people’s mental? Simula nang makita ko ang mga litrato kahapon, na-realized ko na kung bakit ganon na lang ang tingin nang mga makakasalubong ko. Mapang-husga. Mapang-insulto. Parang gusto ko na lang lumubog sa eksaktong oras na yon. Dalawang araw. Dalawang araw simula nang malaman ko na ganon na pala ang kumakalat na chismis sa eskwelahan. Akala ko pa naman pag sa exclusive school ako nakapasok, walang palingkera, walang chismosa at walang masasama ang ugali. Siguro sa kawalan na lang din nang kaalaman sa ganon, umasa ako na bagong simula ito para sakin. Walang luha ang tumulo sa mga mata ko habang nakatingin ako sa kawalan sa Pacio lake
Ilang oras ang nakalipas nang mangyari, pinilit ko pumasok sa huling class ko at umuwi nang diretso. Hindi na din nagtanong si Dex at nag chat na lang na tawagan ko sya if in case na gusto ko mag walwal daw. Sira ulo talaga, pero thankful ako, kasi kahit paano may nag stay sa tabi ko kahit na may ganito. Kasalukuyan akong nagluluto nang dinner, dahil sabi ni Kalix ay uuwi sya. Oo Kalix dahil ayaw na nya magpatawag nang sir. Ang sama nang tingin nya sakin. Narinig ko ang pagbukas nang pinto, kata bahagya akong napangiti at pinatay na din ang stove. “Ay puke!” Muntik ko pa malaglag àng sandok dahil sa gulat, paano bigla na lang may humalik sa pisngi ko, at lumingkis pa sa bewang ko. “I missed you,” bakas ang pagod sa boses niya, kaya naman tinignan ko sya. Kita ko ang happ sa mata niya, nakaluwag na din ang neck tie niya at nasa balikat niya ang coat, nakasabit. “Sakto ka, kain na tayo nagluto ako nang paborito mo—” hindi ko na naituloy ang sinasabi ko nang bigla niya akong siilin
As I finished preparing lunch for Kalix, I couldn’t shake off this strange feeling. I couldn’t exactly place it, but something about today felt different. I packed the adobo, rice, some vegetables, and a little dessert I made, and just like that, it was ready. I was excited to bring it to him. Cooking for him always felt… right.I quickly changed into something simple—just jeans and a blouse—nothing too formal but still presentable. I grabbed the lunch and headed out, feeling the warmth of the sun on my skin. The street was filled with people, each absorbed in their own world, and here I was, walking down the road, unsure of what exactly I was doing.I made my way to my car, alam ko naman ang way papunta sa office ni Kalix, Nag park na ako at pumasok sa building, the front desk officer greeted me as soon as I reached the lobby, kilala naman ako nang ilan sa mga employee ni Kalix. but as I was walking, I suddenly bumped into someone. I stepped back, looking up, and realized it was Jame
When I walked through the door, the weight of everything I was feeling hit me again. My mind was still foggy, unclear about so many things. The accident left gaps in my memory, things I couldn’t recall, and a lot of it felt like it didn’t belong to me. But there was one thing I felt, and that was this heavy, gnawing pain whenever I looked at Kalix. I didn’t understand why, but the discomfort in my chest wouldn’t go away. I couldn’t remember the incident that might have caused it, but it was there, lingering.Si Kalix, nakaupo sa sofa, relaxed na parang walang nangyari. Nang narinig niyang bumukas ang pinto, parang nag-freeze ako. Parang ang tagal ng katahimikan bago siya nagsalita.“Hey,” sabi niya, malambing ang tono. “How was your day?”Huminto ako sandali, parang hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Wala sa isip ko, pero ramdam ko ang bigat sa dibdib. Tumagal ang ilang segundo bago ko naisip mag-reply.“It was alright,” sagot ko, kahit na parang hindi ko maintindihan kung bakit.
“So, you’re really not gay or something?” Tanong ko kay Macoy habang magkasabay kami kumain sa cafeteria. May mga taon nang hindi kami nagkita, at marami pa akong hindi alam tungkol sa kanya. Kahit pitong taon na ang nakalipas.Napatingin siya sa akin, nagtaas ng kilay, at tumawa ng konti. “Huh? Seriously, Naya? Why would you even think that?”“Eh kasi… noong unang kita ko sa’yo, you were about to be given, and way too soft.” Sagot ko, medyo naiilang. “Kasi, you were always so quiet, and wala, basta!”Macoy smiled, pero parang may halong kung ano sa mga mata niya. “Naya, I’m not gay. I mean, if that’s what you’re asking.” Tumingin siya sa akin, parang sinisigurado na naiintindihan ko. “I was just… I didn’t expect you to remember me. And I didn’t really know how to reach out until now.”Napakunot ang noo ko. “Wait, what do you mean, ‘reach out’? Anong ibig mong sabihin?”Tumingin siya sa paligid, parang nag-iwas ng kaunti, bago siya nag-salita muli. “Naya, I’ve been looking for you for
FLASHBACK CONTINUATIONNapakislot ako nang maramdaman ang malamig na hangin mula sa aircon na tumatama sa balat ko. Unti-unti kong idinilat ang aking mga mata, naninibago sa liwanag ng puting kisame. Nang mapansin ko ang benda sa braso ko, para bang biglang bumalik lahat ng nangyari—ang dugo, ang sigawan, ang malamig na kamay ni Cosme na parang hahablot sa akin.“Nasa’n ako?” mahinang tanong ko, halos pabulong.“You’re in the hospital, Naya,” sabi ng boses mula sa gilid ko.Napatingin ako, at naroon si Michael—Macoy, nakaupo sa tabi ng kama. Hawak niya ang kamay ko, pero hindi na siya yung batang umiiyak sa likod ko kagabi. Ngayon, ang nakikita ko ay isang binata, seryoso at tila may halong pagkabahala sa mga mata niya.“Anong nangyari?” tanong ko, pilit inaalala ang huli kong nakita.“You passed out. You were shot.” Tumingin siya sa benda sa braso ko. “Don’t worry, minor lang naman daw. The bullet didn’t hit anything serious.”Hindi ko alam kung maiiyak ba ako o matatawa. Napaka-casu
HINDI ko alam kung nakatulog na ba ko o naka idlip pa lang, pero naalimpungatan ako dahil wala akong katabi, napadilat ako, at nakita na wala na si Macoy—Michael pala sa kama. Tinignan ko ang oras, alas tres na nang madaling araw.Tumayo agad ako, maliit lang ang kwarto ko kaya alam ko na wala sya dito, lumabas ako, patay ang ilaw maliban sa kusina, marahan akong bumaba, dahil nasa ilalim nang hagdan ang kwarto nila nanay, mabubugbog ako non pag nagising sila sa ingay ko.“Macoy?” mahinang tawag ko, habang hinanap siya nang mga mata ko. Pero wala, dumiretso ako sa kusina, kumunot ang noo ko nang marinig ko ang boses ni tatay.Dahan dahan akong pumasok sa kusina, at nanlaki ang mata ko nang makita ang libuhin na pera sa mesa, magkatapat si nanay at tatay sa mesa at abala sa pag bibilang.“Tangina, ang dami naman nito Gardo. Hindi ko inaakala na makakahawak ako nang ganito kalaking pera!”“Huwag ka na nga mag reklamo dyan at bilangin mo na lang, baka mamaya ginulunagan tayo nung matandan
FLASHBACKFIFTEEN YEARS AGO“Huwag ka nga makupad diyan, gayahin mo to si Naya, medyo tanga lang pero mabilis kumilos!”Umiling lang ako at hindi na nagsalita, habang patuloy sa pag sa-shine nang mga sapatos, bakasyon ngayon kaya naman naisip ko na mag hanap nang trabaho para may pang bili ako nang mga gamit ko sa pasukan, wala naman kasing ibang gagawa non kung hindi ako.“Baka pwede mo naman bagalan yang pag tatrabaho mo, para hindi ako makumpara sayo? Pasikat, tignan mo nga oh, hindi naman masyadong makinis yang gawa mo, mabilis ka lang,”Tumigil ako sa pagkakaskas at tumingin kay Magnolia, hindi iyon ang pangalan niya pero kasi laging madilaw ang ngipin at mabaho ang hininga, kaya ayun ang naisip ko itawag.“Alam mo, Magnolia, kung ako sayo, unahin mo kasi ang trabaho bago ka makipag te0xt sa boyfriend mo na hindi pa tuli,”Nakita ko kung paano umapoy ang mata niya at umusok ang ilong, buti na lang hindi binuka ang bibig, “How dairy—”“How dare me yun, mag aral ka mabuti, buti ka n
“You look lovely,” bungad ni Kalix nang lumabas ako mula sa kwarto, at nakita ko siya na hawak ang laptop niya, pero sa akin nakatingin, kumunot ang noo ko, “Oh, I’m just finalizing some papers, baby. Pero tapos na ko,” sabi niya at isinara ang laptop.“I’m just wearing my uniform, Kalix. Nothing lovely about this,” sagot ko at dumiretso sa kusina, nakita ko na may pagkain na sa table, kaya gumawa na lang ako nang kape.Past six-thirty na nang umaga, and I can’t still believe that I need to go to school. I am a third-year-college student.I did not really study actually, because I have to support my ‘family’, at basically, pinag aral ulit ako ni Kalix.“Don’t you want to just fasten your education to get your degree? You can just get an exam or assessment for that, right?” umirap lang ako sa kaniya.Nung isang araw pa niya sinasabi yon sakin, but the idea of going to school excites me. I mean, he’s right, I wasn’t able to finish my schooling because of the responsibilities I had to ca
R-18Warning: Please be advised that the following scenes may depict instances of sexual content, or other sensitive topics that may not be suitable for readers at young age. Reader discretion is advised.“Zy, calm down first,” tumango ako at pinipilit ikalma ang sarili ko, my panic and confusion won’t help me to solve my problems, but this is freaking confusing, what the actual— “Naya Zyle,”Napahinto ako, “Yes?”He sighed, “You haven’t fully rest since you were discharge, why don’t we spend this time relaxing? Let’s do an out of town, let’s breath, is that okay with you?” Nakita niya siguro na alanganin ang mukha ko, “Love, I’m not asking you to forget everything, all I’m asking is for you to breath, a two or three days is okay,”And finally, I agreed.Maybe, Kalix is right. I need a break from all of these overwhelming-roller coaster emotion and turn of events, and besides, I got a problem with my memories.“Let’s go shopping, then I’ll take care of everything, the only thing you n
I can’t still accept the fact that everything happend nine years ago. Na wala na ang mga anak ko, pero akala ko, iyon na ang pinaka masakit na pwedeng mangyari sa akin. Hindi pala, may isa pa pala, nakatayo ako sa harap nang dalawang puntod, puntod nang mga anak ko—at nang tatay ko. Isang linggo na simula nang pilitin ni Kalix na ipaalala sakin ang mga nangyari. I can't remember the memories, but the emotions, the prickling sensation, the shattering feeling--it lingers in my heart. Nine years ago, he was framed up and drugged, nalaman din niya na wala naman pala talagang nangyari sa kanila nang babae, nawalan ako nang memorya dahil sa trauma, at bumalik ako sa bahay namin sa probinsya, namuhay na akala mo hindi nag e-exist si Kalix sa buhay ko. And now, ang tatay ko. Pinag tulungan nang mga pinagkakautangan niya at pinatay. Ngayon, ako ang sinisisi ni nanay dahil aa pagkamatay nang tatay ko, o tatay ko nga ba talaga? Hindi. Hindi ko talaga siya ama, hindi ko talaga sila pam