R18“Are you okay now?” naalis ang tingin ko sa glass window nang hotel na pinuntahan namin. Kitang kita mula dito kung gaano kalakas ang ulan, “Here, drink this,” Inabot niya sakin ang kape, halata naman na mainit pa, kitang kita ko ang usok. Dahan dahan kong hinipan bago inumin. “Salamat bossing, nakakahiya nama at nakita mo pa ang family riot don,” medyo tinawanan ko pa, pero feeling ko talalag maiiyak na ko anytime, umiikot pa rin sa tenga at utak ko ang sinabi nang nanay ko kanina.Sanay naman kasi ako na masakit siya magsalita lalo pag galit, pero parang iba naman yata to, parang matagal niyang tinago, at ngayon nya lang nilabas, ganon kabigat ang nararamdaman ko. “Don’t mention it, I already expected this will happen,” sabi nya, kaya kumunot ang noo ko at tinignan siya, “What?” parang nagtataka pa siya, “I look and listen, Naya. I saw how your family treats you before this happen,” “Pero pamilya ko pa rin sila, kaya alam ko naman na hindi totoo yun, galit lang si nanay kaya
R-18The following scenes may not be suitable for minors. Please be advised that you may encounter words that are sexual. Reader discretion is advised. -------------“Hmm,” hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko, “You’re a very bad girl, Naya, you’re already wet,” Kahit nakapikit nakuha ko pa talagang mainis, “Pwede mamaya ka na gumanyan, english ka nang english eh, nakakadistract sa totoo lang, kailangan ko pa mag isip nang isasagot sayo,”Narinig ko naman ang mahina niyang tawa kaya napadilat ako, pero mukhang mali, nanlaki ang mata ko nang makita na may sergeant sa harap ko, nakasaludo pa! Doon ako nakaramdam nang hiya, at akmang tatakpan ang katawan kong nakabantad sa mata niya. Hindi ko ma-explain kung ano ang ekspresyon nya. Ito yata yung sinasabi nila na “dark look,” “Very beautiful,” rinig ko na sabi niya, bigla niyang hinawakan ang mukha ko, at siniil nang halik, “Do you want me to stop, Naya? You should tell me now, because if not, I won’t be able to stop later
“Are you okay, Naya?” Nabitawan ko ang hawak ko na pen dahil bigla na lang may tumapik sa balikat ko, “Kung nakakayaman lang ang pagtunganga, ay nako, nasa outer space ka na, bumibili nang sariling planet,” “Bwiset ka, Dex,” sagot ko at pinulot ang ballpen ko. Kasalukuyan kaming nasa library dahil sa kamalas malasan, nakita niya ako sa sulok at nakatunganga. “What’s bothering you ba kasi?” Hindi na nakatiis na tanong niya habang nilalaro ang pages nang book na kinuha ko kanina. “Wala, parang medyo kakaiba lang kasi tingin sakin nang mga students kanina pag pasok ko, alam mo yon? Parang kilala nila ko?” Ngumiwi naman siya, “Ano ka, artista? Imagination mo lang yon, huwag ka nga asumera dyan,” Sinamaan ko sya nang tingin at tinapik sa braso, nag inarte naman sya na kala mo martilyo ipinukpok ko sa kanya. “Magtatanong ka tapos ganyan isasagot mo, eh kung hinahambalos kita?”Ngumising aso naman siya at nag peace sign pa sa akin. Sira ulo talaga ang baklita na to. Nagbasa na lang ak
Ganon ba talaga ang utak nang mga tao? May kapasidad lang? Na akala mo wala silang sariling desisyon. Naniniwala sa lahat nang isubo sa kanila? Sabagay, mas gugustuhin pa nang mga tao na may mapag usapan kesa intindihin kung totoo ba o hindi yon. Mas madali kasi maniwala kesa mag imbestiga. How could people be this cruel? Ruining other people’s mental? Simula nang makita ko ang mga litrato kahapon, na-realized ko na kung bakit ganon na lang ang tingin nang mga makakasalubong ko. Mapang-husga. Mapang-insulto. Parang gusto ko na lang lumubog sa eksaktong oras na yon. Dalawang araw. Dalawang araw simula nang malaman ko na ganon na pala ang kumakalat na chismis sa eskwelahan. Akala ko pa naman pag sa exclusive school ako nakapasok, walang palingkera, walang chismosa at walang masasama ang ugali. Siguro sa kawalan na lang din nang kaalaman sa ganon, umasa ako na bagong simula ito para sakin. Walang luha ang tumulo sa mga mata ko habang nakatingin ako sa kawalan sa Pacio lake
Ilang oras ang nakalipas nang mangyari, pinilit ko pumasok sa huling class ko at umuwi nang diretso. Hindi na din nagtanong si Dex at nag chat na lang na tawagan ko sya if in case na gusto ko mag walwal daw. Sira ulo talaga, pero thankful ako, kasi kahit paano may nag stay sa tabi ko kahit na may ganito. Kasalukuyan akong nagluluto nang dinner, dahil sabi ni Kalix ay uuwi sya. Oo Kalix dahil ayaw na nya magpatawag nang sir. Ang sama nang tingin nya sakin. Narinig ko ang pagbukas nang pinto, kata bahagya akong napangiti at pinatay na din ang stove. “Ay puke!” Muntik ko pa malaglag àng sandok dahil sa gulat, paano bigla na lang may humalik sa pisngi ko, at lumingkis pa sa bewang ko. “I missed you,” bakas ang pagod sa boses niya, kaya naman tinignan ko sya. Kita ko ang happ sa mata niya, nakaluwag na din ang neck tie niya at nasa balikat niya ang coat, nakasabit. “Sakto ka, kain na tayo nagluto ako nang paborito mo—” hindi ko na naituloy ang sinasabi ko nang bigla niya akong siilin
“Why is your phone turned off? I told you many times to keep your line open, didn’t I?” hindi ko na mabilang kung ilang beses na niya ko pinapagalitan simula nang makauwi kami habang nilalagyan nang ointment ang galos ko. Kanina pa niya ako gusto dalin sa ospital para daw makasigurado na walang kahit anong bali sakin or anything, pero sabi ko ayoko at gusto ko na lang umuwi. “Hindi ko nga pinatay…” hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil parang may kung anong nakabara sa lalamunan ko, at parang sisinukin yata ako. “I’m sorry, I’m just worried, I can’t contact you, I’m sorry, I raised my voice,” this time, malambot na ang boses niya, marahan niya akong hinila at niyakap, “I was so fucking worried when I heard the news,” Hindi na niya kailangan sabihin kung ano yon, dahil alam na alam ko. Ilang araw ako hindi pinatulog nang issue na yon. “Why didn’t you tell me about this?” “Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sayo, tsaka busy ka din naman sa ibang ginagawa—”“You should have
“This woman is my fiancé, haveeeey, shet, hindi ko kinaya, teka natapakan ko hair mo, bakla!” Napairap na lang ako pero natawa pa din habang nakikinig sa pag irit ni bakla. Nasa lungga ko siya kaya naman malaya na siyang nakakapag salita. Nalinaw ko na din kay Kalix na tahong din ang hanap nitong new found friend ko, kaya no need to worry kasi mas makiri pa sakin. Tumawag din si Kalix at sinabi na babawi sya sakin mamayang dinner at magluluto daw siya dahil halos two days sya hindi umuwi sa dami nang meetings niya. “Naupuan mo buhok ko,” irit ko, kaya nakatikim ako nang hampas sa braso ko, “Leche, hoy Dexter! Masakit pa din hampas mo ha, kahit baklita ka, lalaki ma pa din!”“Huwag mo ko artehan ngayon, Naya Feliciano! Lalo ngayong nanginginig ako sa inggit baka hindi kita matantya at masapak kita!” Tumawa na lang ako at nag diretso sa pag gagawa nang case study ko. Palibasa, hindi ko kaklase si bakla sa course unit na to, ibang subject ang kinuha nya. “Pero legit lang, ano na ba s
“Teka, paano mo nagawa to kung galing ka nang trabaho?” tanong ko habang humihiwa nang steak na siya pa daw ang nagluto. “I lied,” sagot niya agad, “After you left, I came home and prepared everything,” “Ikaw lang?” Tumango siya, “Paano mo nalaman na umalis—” napahinto ako nang marealized ko kung paano niya nalaman, “Lokret na baklita na yon,” “Yeah, I asked him to do it, don’t worry. I asked him to buy enough time for me, so that I can prepare everything,” “Wow,” tanging sagot ko habang nilalasap ang lasa nang steak, parang hindi ko first time, pero hindi din pamilyar lasa, “Sarap nito, Lix! Sanay ka din pala talaga mag luto,” bulalas ko, dahil naalala ko ang epic lugaw na ginawa niya. “I was just panicking when I made that damn porridge! Hindi ko alam na hindi naka-low heat!” Inis na sabi niya tsaka ako inirapan at hiniwa ang walang kalaban laban niyang steak. “Oh, sorry na, kalma lang!” Natatawang sabi ko, “Ito naman, hindi mabiro. Alam ko naman yon, na nag panick ka lang tala