“Baka naman magkapalit na kayo ng mukha niyang screen ng cellphone mo, ha?” hindi ko pinansin ang sinabi ni James, at ipinagpatuloy lang ang pangangalikot sa bagong phone ko, “Wala sa bundok oh, hindi pang tanga,”“Eh, kung sampalin kaya kita dyan? Nananahimik ako dito, dun ka nga sa kabila, bakit ba dito ka nakaupo? Ang baho mo, amoy ka babae,” maaskad na sagot ko sa kanya.“Wow, ang bango mo neng, nakakahiya naman sayo, ang daming babae na nagkakandarapa para—”“Sino ba nagsabi sayo na babae ako? Umalis ka nga!” sigaw ko, at amba siyang sisipain, pero tumayo sya at lumayo agad sa akin, “Sus, ang arte,” bulong ko at ibinalik ang atensyon ko sa ginagawa ko.Nasa opisina ako ni bossing, late sya sa lunch nya, ipinagdala ko siya, kaso sabi ni Kupal—James pala, nasa meeting daw, at kahit siya naghihintay din.“Balita ko back to school ka na, baka naman mag cutting ka agad?” kusang umikot na lang ang mata ko, tsaka huminga ng malalim, sinusubukan nanaman ako ng tadhana, at talagang naandi
“How’s your second day?” tanong agad ni bossing habang nagtatanggal ako ng sapatos, nang tuluyan na akong makapasok, ay inihagis ko ang sarili ko sa mahabang sofa, “You look exhausted, is that really hard to cope up with the late lessons you’ve missed?”Umiling ako at medyo umayo ng upo, “Kung san lessons lang ang mahirap unawain, kaso pati kaklase ko, biruin mo ba naman kasi,” umupo ako at humarap sa kanya, habang siya nakatingin pa rin sa phone nya, “May bata don, halos kasing edad lang din naman ng kapatid ko, matanda lang ng kaunti, tapos ano, ang bitter, simula kahapon pinagtitripan nya ko, buti na lang, lumaki akong sira ulo, advance na ko mag isip, alam ko na kung anong gagawin nya, kaya ayun, naiiwasan ko naman, kaso nga lang,” nagpalit ako ng pwesto, dahil doon, napatingin na siya sa akin, at pinatay ang screen ng phone, “Nakakapagod naman kasi, iisipin mo kung may gagawin ba sya sayo, o wala lang sya sa mood, iniisip ko pa lang na makakasama ko sya ng ilang buwan, napapagod
“Hey, Naya!” napatigil ako sa pagsusulat ng notes, nang marinig ko na may tumawag sa pangalan ko, luminga agad ako at nakita si Dexter, kaklase ko, kumaway pa siya at tumakbo palapit sa pwesto ko, “What are you doing?”Tumango lang ako, at bahagyang ngumiti, “Notes for exam,” maikli na sagot ko, pero nasagot ko naman ang tinatanong nya.“Cool, would you mind if I join you here?” umiling lang ako, pero hindi siya tinapunan ng tingin, “Sino kasama mo mag lunch mamaya?”“May gagawin ako mamayang lunch, baka may to-go na lang ako,” tukoy ko sa mga rice meal sa paligid ng campus, uso iyon lalo na kung wala ka nang oras kumain.“Midterms is approaching, do you have the scope you have to study, since you’re a late enrollee, right?” tanong niya ulit, kaya napatigil ako, at napatingin sa kanya, isang mahinang tawa ang pinakawalan nya, “I see, kulang ka pa? here, I can help you with that,” sabi niya at hinubad ang back bag na suot niya, maya maya pa ay may hinanap siya sa bag, at inabot sa akin
“Okay, class dismissed,” tamad na tamad na tumayo ako sa upuan ko, kanina pa ko nagugutom pero hindi ko alam kung ano ba gusto ko kainin, napangiwi ako nang maramdaman ang kirot ng puson ko, grabe naman.“Hey, Naya!” hindi na ko lumingon at diretso sa paglalakad, “Hoy, I’m calling you, why aren’t you answering—whoah! What’s with the eye bag? Nahiya ang panda sayo,” sabi nya kasunod nang bungisngis.“Huwag ngayon, huwag ka mag-joke sa may mens,” sagot ko at dumiretso sa paglalakad.Sumabay siya sa paglalakad, at dahil nga kilala siya sa University na to, marami ang nakatingin samin habang naglalakad. Karamihan ay nagtataka kung bakit sabay kami ngayon, syempre, issue yon. Pero ang hindi nila alam, tahong din hanap nang katabi ko, siguro laglag panga lahat pag nalaman ang maitim na sikreto nang baklita na to.“And now, you’re smiling like a creepy guy or something,” nawala ang ngisi sa mukha ko at napatingin sa kanya, nakataas ang kilay niya, na akala mo mother-in-law siyang matapobre s
“What the fuck are you doing, Naya?!” Rinig ko ang sigaw ni Kalix, pero hindi ko na pinansin yon at diretso sa pag eempake nang ilang damit sa bag ko.Ang nasa utak ko na lang ngayon ay makauwi dahil sa sinabi ni nanay. Ramdam ko ang panginginig nang kamay ko.“Naya!” Nagulat na lang ako nang may dalawang kamay na humawak sa balikat ko at iniharap ako, “Naya, tell me, what the hell is happening?!”Parang bumagal ang pintig nang puso ko, at tumahimik ang paligid ko, “Kalix,” kusang lumabas sa bibig ko.“What’s happening, Naya? Why are you packing your things?” This time, mas kalmado ang boses niya, kesa sa unang narinig ko.“Si tatay,” bulong ko, pero alam ko na narinig niya, parang nanlambot ang tuhod ko at kusang bumagsak sa kama, “Kasalanan ko kung bakit sya namatay,” isa isang pumatak ang luha sa pisngi ko, “Dahil sakin, hindi sya napagamot agad, hindi siya tinanggap sa ospital kasi wala silang pambayad,”Umupo si Kalix sa harap ko, hindi ko alam kung nag aalala ba sya o naguguluha
R18“Are you okay now?” naalis ang tingin ko sa glass window nang hotel na pinuntahan namin. Kitang kita mula dito kung gaano kalakas ang ulan, “Here, drink this,” Inabot niya sakin ang kape, halata naman na mainit pa, kitang kita ko ang usok. Dahan dahan kong hinipan bago inumin. “Salamat bossing, nakakahiya nama at nakita mo pa ang family riot don,” medyo tinawanan ko pa, pero feeling ko talalag maiiyak na ko anytime, umiikot pa rin sa tenga at utak ko ang sinabi nang nanay ko kanina.Sanay naman kasi ako na masakit siya magsalita lalo pag galit, pero parang iba naman yata to, parang matagal niyang tinago, at ngayon nya lang nilabas, ganon kabigat ang nararamdaman ko. “Don’t mention it, I already expected this will happen,” sabi nya, kaya kumunot ang noo ko at tinignan siya, “What?” parang nagtataka pa siya, “I look and listen, Naya. I saw how your family treats you before this happen,” “Pero pamilya ko pa rin sila, kaya alam ko naman na hindi totoo yun, galit lang si nanay kaya
R-18The following scenes may not be suitable for minors. Please be advised that you may encounter words that are sexual. Reader discretion is advised. -------------“Hmm,” hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko, “You’re a very bad girl, Naya, you’re already wet,” Kahit nakapikit nakuha ko pa talagang mainis, “Pwede mamaya ka na gumanyan, english ka nang english eh, nakakadistract sa totoo lang, kailangan ko pa mag isip nang isasagot sayo,”Narinig ko naman ang mahina niyang tawa kaya napadilat ako, pero mukhang mali, nanlaki ang mata ko nang makita na may sergeant sa harap ko, nakasaludo pa! Doon ako nakaramdam nang hiya, at akmang tatakpan ang katawan kong nakabantad sa mata niya. Hindi ko ma-explain kung ano ang ekspresyon nya. Ito yata yung sinasabi nila na “dark look,” “Very beautiful,” rinig ko na sabi niya, bigla niyang hinawakan ang mukha ko, at siniil nang halik, “Do you want me to stop, Naya? You should tell me now, because if not, I won’t be able to stop later
“Are you okay, Naya?” Nabitawan ko ang hawak ko na pen dahil bigla na lang may tumapik sa balikat ko, “Kung nakakayaman lang ang pagtunganga, ay nako, nasa outer space ka na, bumibili nang sariling planet,” “Bwiset ka, Dex,” sagot ko at pinulot ang ballpen ko. Kasalukuyan kaming nasa library dahil sa kamalas malasan, nakita niya ako sa sulok at nakatunganga. “What’s bothering you ba kasi?” Hindi na nakatiis na tanong niya habang nilalaro ang pages nang book na kinuha ko kanina. “Wala, parang medyo kakaiba lang kasi tingin sakin nang mga students kanina pag pasok ko, alam mo yon? Parang kilala nila ko?” Ngumiwi naman siya, “Ano ka, artista? Imagination mo lang yon, huwag ka nga asumera dyan,” Sinamaan ko sya nang tingin at tinapik sa braso, nag inarte naman sya na kala mo martilyo ipinukpok ko sa kanya. “Magtatanong ka tapos ganyan isasagot mo, eh kung hinahambalos kita?”Ngumising aso naman siya at nag peace sign pa sa akin. Sira ulo talaga ang baklita na to. Nagbasa na lang ak
I barely noticed how time flew by. Just a few more weeks and the semester would be over, and finally, I’d be able to breathe a little easier. Even though I returned to studying a bit late because of the accident, I managed to catch up with the requirements. Tired, yes. But it was worth it.Kasalukuyan akong nakaupo sa study desk ko, pilit tinatapos ang isang research paper nang maramdaman kong may mainit na bagay na idinampi sa pisngi ko.“Take a break, love,” bulong ni Kalix habang hawak ang isang tasa ng kape.Napangiti ako at kinuha iyon. “Thank you. Pero kailangan ko pa talagang tapusin ‘to.”“You’ve been staring at your screen for hours. You need to rest.”Huminga ako nang malalim bago ko siya tiningnan. “I know. Pero gusto ko nang matapos lahat ng to para wala na akong iisipin sa trip natin.”Tumabi siya sa akin at ipinatong ang baba sa balikat ko. “Speaking of that… sure ka bang okay ka na sa itinerary natin?”“Mhmm. Mukhang okay naman ‘yung lugar na napili mo.”“Of course. I m
Amoy na amoy na sa buong unit ang niluluto ko. Tinanggal ko ang takip ng kawali at hinayaan ang mainit na singaw ng sabaw na humalo sa hangin. Kailangan kong bilisan—baka dumating si Kalix nang gutom.Saktong nasa kalagitnaan ako ng paghahalo ng sabaw nang biglang bumukas ang pinto nang malakas.“Naya!”Napalingon ako at nakita si Kalix na hingal na hingal, parang tumakbo paakyat. Agad niyang sinuyod ng tingin ang paligid, at nang makita niyang wala nang ibang tao roon, bumuntong-hininga siya.“Are you okay?” tanong niya, mabilis na lumapit sa akin. “Did she say anything to you?”“Who?” Kunot-noo kong tanong habang inilipat ang atensyon sa hinihiwang gulay.Lumapit siya sa likod ko, idinantay ang mga kamay sa magkabilang gilid ng counter. “Finesse. I heard she came here. Why didn’t you call me?”Napahinto ako saglit sa paghiwa bago bumalik sa ginagawa ko. “She didn’t do anything.”Hindi ko man nakikita ang mukha niya, pero ramdam ko ang matinding pag-aalala niya sa likuran ko. “Naya—”
Pagkatapos ng kaguluhan noong nakaraang araw, halos hindi ko na maalala kung paano ako nakatulog. Pakiramdam ko pagod na pagod ang katawan ko, pero mas pagod ang puso ko.But when I opened my eyes, Kalix was there—sitting beside the bed, his laptop in hand, looking busy with whatever he was working on. He wore a black polo, the top two buttons undone, and it was clear he had been awake for a while.Napansin niya agad ang paggalaw ko, kaya ibinaba niya ang laptop at lumapit sa akin. “Hey, baby. How are you feeling?” Tanong niya, banayad ang boses at puno ng pag-aalala.Pilit akong ngumiti. “Medyo masakit pa ‘yung sugat ko, pero okay lang.”Tumango siya, saka hinawakan ang kamay ko. “I took care of everything. You don’t have to worry about them anymore.”Naramdaman ko ang kirot sa dibdib ko. Kahit gaano kasama si nanay at Cris, parte pa rin sila ng buhay ko. Pero alam kong wala nang saysay pang balikan ang nakaraan.“Where are they now?” tanong ko, mahina lang ang boses ko.Huminga nang
“Hanggang Kailan?”Napamulagat ako nang marinig ang malalakas na tawanan mula sa labas ng kwarto ko. Sinilip ko ang oras sa phone—10:23 AM. Halos hindi pa ako nakakatulog nang maayos.Nakahiga pa rin ako, pero ang ingay sa labas ay hindi ko na kayang balewalain. Mga basag-basag na tawanan, tunog ng bote ng alak na nagbabanggaan, at ang nakakairitang tunog ng mga kutsara’t tinidor na hindi ko maalala kung kailan ko nilabas.Ilang araw na ganito.For five days, I felt like a servant in my own home. I was the one waking up early to clean, cook, and tidy up their mess. As if I was the one indebted to them, as if it was my fault they were here. They didn’t care if I was exhausted from studying, falling behind on my modules, or still aching from my past accident.Napabuntong-hininga ako bago bumangon. Masakit ang likod ko, mabigat ang katawan ko.Mula sa bahagyang nakabukas na pinto, natatanaw ko si Cris—ang kapatid kong hindi ko alam kung kailan naging responsibilidad ko. He held a bottle
“Ano bang ginagawa niyo?!” halos pasigaw kong tanong habang pilit kong sinasarado ang drawer na binubuksan ni Cris.“Ano? Tinitingnan lang namin kung ano na ang mga naiipon mo,” sarkastikong sagot ni Nanay, hindi man lang ako tinitingnan habang hinahaplos ang bedsheet ko. “Aba, ang ganda ng buhay mo rito ah, Naya. Hindi mo man lang naisip na kami sa probinsya, naghihikahos!”“Kaya ba kailangan niyong kalkalin ang gamit ko?!” bumibigat na ang dibdib ko, lalo na nang makita kong binubuksan ni Cris ang isang kahon na puro personal kong gamit.“Ano ka ba, Naya? Akala mo naman may tinatago ka rito,” singit ni Cris, nakataas ang kilay. “Baka nakakalimutan mo, utang mo sa amin kung bakit ka buhay ngayon.”Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko alam kung matatawa ako sa sinasabi nila o tuluyan nang magwawala. “Utang?! Kailan pa naging utang ang buhay ko sa inyo?!”Lumapit si Nanay sa akin at tinuro ako sa mukha. “Kung hindi kita tinanggap, baka kung saan ka na lang pulutin! Alam mo bang malaking k
A series of doorbell rings woke us up.Napabalikwas ako ng bangon, gulo-gulo pa ang buhok at habol-habol ang hininga. Sa sobrang lakas ng tunog, pakiramdam ko, pati kaluluwa ko nagising. Sa tabi ko, si Kalix, na halatang galing sa malalim na tulog, ay napamura bago dahan-dahang dumilat.“Ano ‘yon?” garalgal niyang tanong, halatang iritado habang hinimas ang sentido niya.Tumingin ako sa wall clock—alas-sais pa lang ng umaga. Sino bang walang respeto sa oras ng ibang tao at ganito kaaga makapanira ng tulog?!Before I could answer Kalix, the doorbell rang again—faster, louder, almost like it was intentional.“Tangina, kung hindi importante ‘yan, may mabubura akong tao sa mundo,” bulong ni Kalix, bumangon at mabilis na nagsuot ng t-shirt.As for me, even though I was only halfway awake, I still followed. But when I reached the door, I didn’t need to ask who it was—I already knew.I could feel it.Before I could brace myself, Kalix swung the door open.And that’s when I saw them.Nanay at
I sat across from Tito Richard, his posture as stiff as the tension in the air. His eyes were sharp, boring into me with a kind of unnerving calm that made the silence feel heavier. Every second that ticked by seemed to stretch, the weight of his gaze never faltering, always calculating, waiting for something from me.Hindi ko alam kung ano ang iniisip nya, but I know, the moment he laid eyes on Naya, he already knew.“You know,” Tito finally spoke, his voice edged with something dark, “I’ve been hearing whispers—rumors, to be exact. People are saying you’ve got someone new. A new woman in your life.” He said it casually, but there was a definite undercurrent of threat that hung in the air.I tightened my jaw, keeping my gaze steady, unwavering. I wasn’t about to let him drag me into this. Tito had always been the manipulative type, the kind who enjoyed stirring the pot for his own gain. I wasn’t going to let him play me.“No, Tito,” I said flatly, my voice calm but firm. “There’s no
I was busy in the kitchen, stirring the pot of garlic and onions I was sautéing. The scent filled the house, adding warmth to the quiet morning. I was making breakfast, cherishing the rare moments of calm before the day picked up its usual pace.Bigla, narinig ko ang katok sa pinto. Napakunot ang noo ko—wala namang nagbabalak dumalaw ng ganitong oras. Binura ko ang mga palad ko sa tuwalya at tinungo ang pintuan.When I opened it, a tall man stood in front of me. He was dressed in a sharp suit, his face serious. The sight of him stirred an inexplicable unease in my chest.He scanned the house quickly, his eyes darting around as if searching for something—or someone. “Is Kalix here?” he asked, his tone businesslike.Nag-atubili ako saglit, hindi sigurado kung sino ang lalaki. “Sir, wala po si Kalix ngayon. Wala pa po siya,” sagot ko, hindi alam kung anong dapat idagdag.Richard’s face showed slight disappointment. He glanced around the room, then back at me. “Who are you?” he asked, not
As I finished preparing lunch for Kalix, I couldn’t shake off this strange feeling. I couldn’t exactly place it, but something about today felt different. I packed the adobo, rice, some vegetables, and a little dessert I made, and just like that, it was ready. I was excited to bring it to him. Cooking for him always felt… right.I quickly changed into something simple—just jeans and a blouse—nothing too formal but still presentable. I grabbed the lunch and headed out, feeling the warmth of the sun on my skin. The street was filled with people, each absorbed in their own world, and here I was, walking down the road, unsure of what exactly I was doing.I made my way to my car, alam ko naman ang way papunta sa office ni Kalix, Nag park na ako at pumasok sa building, the front desk officer greeted me as soon as I reached the lobby, kilala naman ako nang ilan sa mga employee ni Kalix. but as I was walking, I suddenly bumped into someone. I stepped back, looking up, and realized it was Jame