CHAPTER 01

CHAPTER 01

Halos malula si Estrella sa mga naglalakihang gusali sa harapan niya. Pakiramdam niya ay isa siyang bagong silang na sanggol na walang alam sa mga nangyayari sa kaniyang paligid, sapagkat sa dalawamput limang taong nabubuhay siya sa mundong ibabaw, ito ang unang pagkakataon na makarating siya sa isang malaki at magarang siyudad. Ito rin ang kauna-unahang pagkakataon na lumuwas siya mag-isa at tanging isang mapa lang ang gumagabay sa destinasyong tatahakin niya.

" Excuse me, nakaharang ka sa daan. " Napalingon si Estrella sa likuran nang marinig ang isang boses. Agad siyang gumawi sa gilid at humingi agad ng pasensya. Binalik niya ang tingin sa paligid at wala pa ring pumapasok sa isip niya kung anong unang gagawin matapos niyang makarating sa dito sa siyudad. Umalis siya sa probinsya para makipagsapalaran dito subalit wala siyang konkretong plano kung paano magsisimula sa paghahanap ng trabaho. Kailangan niya ng pera para matulungan ang kaniyang lolo na nasa ospital at nagpapagaling mula sa sakit nito sa puso.

" Este, sigurado ka ba sa desisyon mo? Puwede namang manatili ka na lang dito sa probinsya at ako ang maghahanap ng trabaho. Kaya ko pa naman anak, " wika ng kaniyang lola Teodora habang tinutulungan siyang mag impake ng mga damit na dadalhin sa kaniyang pag luwas mamaya.

" Lola, ako na po ang bahala mag hanap ng trabaho. Kayo po ang magbabantay kay lolo, kailangan niya kayo, " aniya saka hinarap ang kaniyang lola. " Matanda na po ako La, kaya ko naman po ang sarili ko. Huwag kayong mag-alala saakin. "

" Naku Este, hindi mo ako mapipigilang hindi mag-alala sa'yo. Ito ang unang beses na lalabas ka ng probinsya at wala ka pang kasama. Maraming masasamang loob sa siyudad baka akala mo. Sobrang laki ng pagkakaiba ng probinsya natin sa mga tao doon sa labas at naku, mahirap mamuhay mag-isa doon kung wala kang kakilala. "

Ngumiti si Estrella. " Lola, huwag po tayo maging nega. Baka nakakalimutan niyo po, nag mana po ako sainyo kaya kahit anong hirap pa ang naghihintay saakin sa siyudad, buong tapang ko silang haharapin. "

Isang malalim na buntong hininga ang pinawalan ni Estrella nang maalala ang pag-uusap nila ng kaniyang lola Teodora kanina. Buong-buo ang loob niya kanina bago siya umalis pero ngayong narito na siya sa siyudad, hindi na niya alam ang gagawin at nais na lang umuwi pabalik.

" Hindi, para kay lolo Emil 'to. " Tinapik-tapik ni Estrella ang magkabilang pisngi upang gisingin ang sarili. Kinuha niya ang mapa sa bag na kaniyang dala-dala at dahil di siya gaanong marunong magbasa, kailangan niya pang magtanong-tanong sa mga estranghero upang malaman kung saang lugar siya ngayon naroroon. Elementarya lamang ang kaniyang inabot dahil mas pinili niyang tulungan muna noon ang lolo at lola niyang mag trabaho para sa kanilang pang araw-araw na pamumuhay.

Pagsasaka at pagtitinda ng mga gulay ang kanilang ikinabubuhay sa probinsya ngunit hindi 'yon sapat para mabayaran ang lahat ng kailangang bayaran sa pagpapagaling ng kaniyang lolo. Alam niyang ilang buwan pa ang aabutin para kitain ang perang kailangan nila kung kaya naman mas pinili na lamang niyang lumuwas dahil alam naman ng lahat na mas malaki ang kita sa siyudad kaysa sa di kilalang probinsya.

" Magandang umaga po." Nakangiting bati ni Estrella sa isang karinderya na pinasukan niya. " Ah, baka po kailangan niyo ng tao sa kainan niyo? Marunong po ako sa gawain sa kusina. "

" Naku pasensya na miss, puno na kami. Sa iba ka nalang mag hanap, " tugon sakaniya ng babaeng nasa kahera.

" Tagalinis po? Baka po kailangan—"

" Hindi namin kailangan. Sige na miss, umalis ka na. Maraming customer, hindi ka namin maaasikaso, " anito kaya wala ng nagawa si Estrella kundi ang umalis sa karinderya. Ala-dose na ng tanghali pero halos wala pa siyang kain. Idagdag pa na mabigat ang bag na dala-dala niya kaya hirap siya mag desisyon kung anong uunahin.

Naglakad siya patungo sa isang parke at naupo sa isang bench para mamahinga pansamantala. Ginamit ang mapa para paypayan ang sarili dahil tagaktak ang pawis niya sa sentido at leeg dahilan ng kaniyang paglalagkit. Tirik na tirik ang araw pero wala siyang oras para mamahinga nang matagal dahil hindi pwedeng lumubog ang araw na wala siyang napapala.

Tumingin siya sa paligid at dahil kumakalam na ang sikmura niya, naglabas siya ng barya para bumili ng maiinom. Kailangan niya mag tipid-tipid dahil sapat lang ang perang baon niya para sa pambili niya ng pagkain sa tatlong araw.

" Kuya, mineral nga po. Iyong maliit lang tsaka malamig po sana. " Turo ni Estrella sa isang plastic bottle na mura lang ang presyo. Agad namang binigay sakaniya ang tubig pero hindi nga lang malamig kagaya ng gusto niya. Hindi na siya nag reklamo at binayaran na lang ang binili.

Pabalik na sana si Estrella sa bench kung saan siya namahinga pero napadaan ang kaniyang tingin sa isang matanda na hinihingal sa daan. May hawak itong tungkod bilang suporta sa paglalakad pero nang mabitawan ito ng kamay niya, hindi nag dalawang isip si Estrella na puntahan ito at alalayang makaupo sa isang bench na malapit sa kanila.

" Tay, ayos lang po kayo? Tubig po, kailangan niyo? Ano pong masakit sainyo? " sa pagkataranta, hindi na alam ni Estrella ang unang itatanong niya. Tumingin siya sa paligid at nagbabakasakaling may mahihingan pang tulong pero tinapik siya ng matanda.

" Hija, tubig...kailangan ko ng tubig, " mahinang bigkas nito at mabilis namang binuksan ni Estrella ang tubig na binili niya para iabot sa matanda. Nanginginig nitong tinanggap at dire-diretsong ininom ang lamang tubig na halos mangalahati na bago isauli sa kaniya.

" O-okay na po ba kayo, Tay? Ano pa po bang kailangan niyo? " tanong ni Estrella  saka ibinalik ang takip ng bote. " Baka po may masakit pa sainyo? Sabihin niyo po agad para makahingi agad ako ng tulong at madala kayo sa ospital--"

" Hindi...hindi na kailangan ng ospital, " agad na sabi ng matanda saka mariing pumikit upang maalis ang nanlalabo niyang paningin. " Nakaramdam lang ako ng hilo dahil sa tindi ng init ng panahon. Hindi ko naman akalaing makakaramdam ako agad ng paghingal gayong wala pa namang kalahating oras akong nasa parkeng ito. "

" Ganoon ho ba? Wala po ba kayong kasama man lang para maalalayan kayo? Delikado po kasi na mag-isa lang kayo, Tay. Baka kung mapano pa kayo sa daan, " bakas ang pag-aalala sa boses ni Estrella dahil nakikita niya ang lolo niya sa matandang tinulungan niya. " Saan ho ba ang bahay niyo? "

" Naku, malayo pa ang bahay ko rito. Bibisita lang sana ako sa apo ko pero masyado pala akong napaaga dahil wala pa 'yon sa kanila. Nasa opisina pa 'yon ng ganitong oras, " tugon ng matanda, " Wala naman akong gagawin sa bahay niya kaya naisip kong mag libot-libot muna dito sa parke bago ako dumiretso sa kanila. "

" Saan ho ba ang opisina niya? Gusto niyo po bang samahan ko kayo para dalhin sa kaniya? "

Tumingin ang matanda sa kaniya at nagtaka si Estrella nang bahagya itong matawa.

" Wala kang dapat ipag-alala saakin hija. Maayos ako at kailangan lang ng kaunting pahinga, " anito saka kinuha ang tungkod niya na nasa gilid. " Maraming salamat pala sa pagtulong mo saakin. Maaari ko bang malaman ang ngalan mo? "

" Ako po si Estrella pero pwede niyo ho akong tawaging Este dahil iyon tawag saakin ng karamihan. "

Nakangiting tumango ang matanda bago tumayo. " Masaya akong makilala ka hija. Hindi ka taga-rito sa siyudad, tama ba? "

Gumuhit ang gulat sa mukha niya. " Paano niyo po nalaman? "

" Sa tagal kong nakatira dito sa siyudad, halos kabisado ko na ang mukha ng mga tao rito at alam ko rin kung may mga dayo, " anito saka lumingon-lingon sa paligid. " Mag-iingat ka dahil maraming masasamang loob ang pwedeng lumapit sa mga dayong kagaya mo. "

" Iyon nga po ang ikinababahala ko ngayon. Ito ho kasi ang unang pagkakataon na lumuwas ako mag-isa dahil kailangan kong maghanap ng trabaho, pero ang hirap po pala lalo na't di ka pamilyar sa mga lugar at tao rito. 

" Ano bang trabaho ang hinahanap mo? Baka matulungan kita. "

" Kahit ano hong trabaho. Kailangan na kailangan ko po ngayon mismo. Handa ho akong pasukin ang kahit na anong trabahong ire-rekomenda niyo. "

Napahawak sa balbas ang matanda at pinasadahan ng tingin si Estrella mulo ulo hanggang paa bago magpasya.

" Sige, sumama ka saakin ngayon at mayroon akong trabahong ibibigay sayo. "

***

Kung nalula si Estrella sa nagtataasang gusali kanina, mas nalula siya sa mansion kung nasaan siya ngayon.

" Ang ganda ng bahay... " hindibmapigilan ni Estrella ang mag komento dahil ngayon pa lamang siya nakakita ng magarang mansion. Madalas sa mga litrato at telebisyon lamang siya nakakakita ng ganitong mga uri ng bahay at aminado siyang manghang-mangha sa estilo nito. Pakiramdam tuloy niya, para siyang nasa palasyo.

" Susan, ikaw muna ang bahala sa kaniya. Hindi ako maaaring magtagal at may biglaang meeting akong kailangan puntahan ngayon. " Napalingon si Estrella sa likuran niya nang marinig ang sinabi ng matandang nagdala sakaniya dito.

" Tay, aalis na ho kayo? Akala ko ho ba gusto niyo makita ang apo niyo? " takhang tanong ni Estrella. 

" Sa ibang araw na lang siguro. Biglaan lang rin kasi ang meeting na ito at kailangan naroon ako, " anito sakaniya saka tinapik ang isang matandang babae na nag ngangalang Susan. " Kayo na ang bahala sa kaniya dito at kung tanungin kayo ng amo niyo tungkol sakaniya, sabihin niyong ako ang tumanggap sakaniya. "

" Masusunod sir Pio, " tugon ni Susan, ang pinakamatagal ng kasambahay sa mansion na inaapakan ngayon ni Estrella. Tatlo lamang silang mga kasambahay sa mansion na isang tao lang ang nakatira at sinusunod nila. Minsan lang rin nila makita ang kanilang amo dahil madalas ay nakakulong lang ito sa opisina o kwarto habang nag ta-trabaho. Ayaw nito ng magulo at maingay at sobrang istrikto pagdating sa kalinisan ng kapaligiran.

" Saan po tayo pupunta? " tanong ni Estrella kay Susan na nasa unahan niya at diretsong naglalakad sa mahabang pasilyong tinatahak nila.

" Sa opisina ng magiging amo mo. Kailangan ka niyang makita at makilala. Halos kararating lang din niya galing trabaho, " tugon nito saka sila huminto sa isang kwarto at bago kumatok, nagbigay pa ito ng payo sakaniya. " Hija, alam kong kasambahay ang papasukan mo pero kailangan maganda at maayos ang first impression sayo ni sir. Galingan mo pa rin sa interview mo kahit na si sir Pio pa ang nagdala sayo dito. "

" O-okay po, " ang tanging naisagot na lamang ni Estrella dahil sa kakaibang nerbyos na naramdaman matapos siyang paalalahanan.

Kumatok ng tatlong beses si Manang Susan bago buksan ang pinto at papasukin sa loob si Estrella na kabado pero sabik sa papasuking trabaho.

" Magandang tanghali po, " halos mapunit ang labi ni Estrella nang batiin ang lalakeng nasa mesa at nakaupo sa isang magarang office chair na nakatalikod muka sa kaniya. " Magandang tanghali po sir Sebastian. Ako po ang bagong kasambahay niyo, Estrella po ang pangalan ko. "

Umikot paharap sakaniya ang inuupan ng kaniyang magiging amo at nang magtama ang kanilang mga mata, lalong lumakas ang kabog ng dibdib ni Estrella. Hindi alam kung sa kaba o nabighani lang siya sa kakisigan ng lalake sa kaniyang harapan. Kakaiba ang tindig nito at tila isang artista sa paningin niya.

" May nakakatawa? "

Nabalik siya sa realidad nang tanungin siya nito. " Po? Anong pong nakakatawa? "

" Ikaw ang tinatanong ko. Anong nakakatawa? "

" Wala po, " nagtatakang tugon ni Estrella.

" Kung ganoon bakit ka nakangiti ng ganiyan? "

Otomatikong inalis ni Estrella ang kurba sa labi niya. " Sorry po kung di niyo nagustuhan. Normal na ngiti ko lang po 'yon. "

Saglit na namayani ang katahimikan. Tumayo si Sebastian sa kaniyang kinauupan at pinasadahan ng tingin ang babae sakaniyang harapan.

" Kasambahay ba talaga ang pakay mo dito? " 

" Opo katulong po ang papasukin ko dito, " mabilis na tugon ni Estrella.  " Lahat po kaya kong gawin. Kaya ko pong magluto, maglaba, maglinis ng bahay, mag hugas ng pinggan—"

" Wala pa akong tinatanong sayo, nakasagot ka na, " putol ni Sebastian saka diretsong tinitigan sa mata si Estrella. " Isang tanong, isang sagot lang ang kailangan ko. Ano talaga ang pakay mo dito? "

" Trabaho po. "

" Trabaho ng ano? "

" Katulong niyo po sir. "

" Ilang taon? "

" Kahit ilang taon po. "

" Ano? "

" Po? "

Muling namayani ang katahimikan dahil sa di pagkakaintindihan ng dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong hininga si Sebastian at kinuha ang folder na hawak ni Estrella mula pa kanina. Binuklat niya ito at doon nakita ang ilang impormasyon o detalye patungkol sa babae sa harap n'ya.

" So, twenty-five years old ka pa lang. Bata ka pa, " anito habang binabasa ang nakalagay sa resume ni Estrella. " Hanggang elementarya lang ang pinasok mo? "

" Ah opo, hindi po kasi—"

" Isang tanong, isang sagot, " muling paalala nito kaya tinikom na ni Estrella ang bibig niya at nangakong hindi magsasalita hanggat di hinihingi ang opinyon niya.

Sa kaligtaan ng pagbabasa ni Sebastian sa resume niya, biglang may tumunog na cellphone kaya natigil ito at kinuha ang cellphone sa ibabaw ng kaniyang mesa. Sinagot ang tawag at bahagyang lumayo para kausapin ang nasa kabilang linya pero napagtantong may kasama pa pala siya sa loob.

" Ikaw, marunong ka naman siguro mag basa at magsulat hindi ba? Pirmahan mo 'yong employment contract at pagkatapos pwede ka ng lumabas, " ani Sebastian bago bumalik sa pakikipag usap sa kabilang linya ng cellphone.

Nakangiwing naglakad si Estrella sa mesa at nakita ang dalawang folder na itinuro ni Sebastian. Inangat niya ang tingin sa amo pero nakakunot ang noo nito habang nakikipag usap kaya di na siya nagtangkang mag tanong at kinuha na lamang ang ballpen bago buklatin ang dalawang folder.

" Alin kaya dito 'yon? " takhang tanong ni Estrella habang nagpapalit-palit ang tingin sa dalawang kontrata na nasa ibabaw ng mesa. Hirap siyang magbasa lalo na sa wikang ingles kaya naman nanghula na lang siya. Kinuha niya ang isang folder at hinanap ang ilang pamilyar na sa kaniyang salita kung saan inilalagay ang pangalan at lagda ngunit ang hindi niya alam, ang kontrata na kaniyang pipirmahan ay isa sa magiging dahilan ng pagbabago ng takbo ng buhay niya, sapagkat ang inaakala niyang employment contract na kaniyang nilalagdaan ay isa pa lang agreement marriage contract.

---