UMALIS na si Terra pagkatapos tumulong sa hugasin. Kausap naman ni Federico si Stefano, at pansin ni Monica na lumilihis ng usapan ng dalawang binata. Nabanggit ni Stefano ang pangalan ni Terra. Pagkatapos ng trabaho sa kusina ay kinuha na niya si Kenji kay Federico. Papikit-pikit na ito kaya dinala niya sa kuwarto at pinatulog. Sinamahan na niya ito sa kama. Ang bilis nakatulog ni Monica pero kagaad din siyang nagising nang maramdaman ang paglundo ng kama. Namataan niya si Federico na nakaupo sa tabi ni Kenji. Hinihipo nito ang ulo ng bata. “Naisturbo ba kita?” tanong nito nang mapansin siyang nagmulat na ng mga mata. “Ah, h-hindi naman. Umidlip lang talaga ako.” “Nakumpleto mo na ba ang requirements para sa kasal, Monica?” pagkuwan ay tanong nito. “Ah, hindi pa. Iyong CENOMAR pa. Baka next week ko na makuha.” “No worries. We don’t need to rush it. Once naayos na lahat ng kailangan mo, magpapakasal tayo sa huwis. Then, we will proceed to Italy. Magpapakasal tayo ulit doon.” N
PILIT binalewala ni Federico ang napansin niyang lalaki at tumuloy sa second floor. His main targets were there. Mas maraming kalaban siyang nakaharap at naubusan na ng bala ang kan’yang M16. He use 45 caliber instead. Pagdating niya ng third floor ay naabutan niya ang lalaking paakyat ng hagdan patungong rooftop. Namukhaan niya ito, isa sa target nila na na-trace na ang profile kaya may picture siyang nakuha. Binaril niya ito at tinamaan sa kanang hita kaya nadapa sa hagdanan. May backup ito kaya hindi niya kaagad nalapitan. Kumubli siya sa likod ng poste dahil pinaulanan siya ng bala ng kalaban. May umaandar na helicopter sa rooftop at malamang ay tatakas ang target. He opened the line for Duke to inform him about the situation. “Duke, where are you?” tanong niya. “I’m on my way to your area!” tugon naman nito. “Can you see the rooftop? There are helicopters there. Mukhang tatakas ang targets!” “I saw them. Pasasabugin ko ang helicopters nila.” “Do it, please. I’m trapped her
KAAGAD pinutol ni Monica ang tawag matapos mapakinggan ang boses ng lalaki. Iginiit niya na baka nagkataon lang na kaboses iyon ni Federico. Wala namang ibang tao na nakakaalam sa numero niya maliban kay Boggy at sa dati niyang boss. Lalo tuloy siyang hindi nakatulog dahil sa kung anong naiisip. Umaga na nakatulog si Monica pero dalawang oras lang. Hindi na siya makabalik ng tulog dahil dinadaganan siya ni Kenji sa dibdib. Nag-iingay na ito at hinihila ang kan’yang buhok. Malamang ay nagugutom na ito. Nang ayaw pa rin niyang bumangon ay umupo sa mukha niya si Kenji. Napaingos siya dahil sa mapangheng diaper ng bata, napuno na pala ng ihi. “Ano ba ‘yan, anak! Nahihilo pa si Mommy, eh,” angal niya. “Ma-ma, aper,” sabi nito sabay turo sa diaper na lumubo na. “Oo na. Huhubarin na ‘yan ni Mama.” Bumaba na siya ng kama at binuhat si Kenji. Dinala niya ito sa banyo at doon hinubaran ng diaper. Pinaliguan na rin niya ito. “Mama, mikmik,” ani Kenji. Natawa siya. Marami nang nasasambit n
NAGTATAKA si Federico bakit pilit siyang inaabala ni Leo sa kasagsagan ng meeting with investors. He can’t cancel the meeting, so he proceeds. But after an hour, Leo interrupted him while talking. Lumapit ito sa kan’ya at bumulong. “You need to go to your office right away. May problema,” anito. Nilamon naman siya ng kaba at inisip ang kan’yang mag-ina. “Ikaw muna ang bahala rito,” aniya. Nagpaalam na siya sa investors. Malalaki ang hakbang na lumabas siya ng conference room at kaagad lumulan ng elevator. Nagtaka siya bakit tila nakakita ng multo ang bodyguards na nakatambay sa labas ng kan’yang opisina. “What happened?” ‘takang tanong niya sa bodyguards. “H-Hindi po ba kayo pumasok dito kanina, sir? I mean, bumalik kayo mula sa meeting?” sabi ng isang guwardiya. “No. I had never left the conference room since I arrived. Why? Is my family okay?” natataranta niyang tanong. “Eh, sir, pumasok kayo kanina at hindi na lumabas. Pero iba ang suot n’yo,” giit ng isang lalaki. He was s
LABAG man sa loob ni Monica na umalis sa bahay ni Fernand, wala siyang choice kaysa maipit sa away ng magkapatid. Hindi matanggap ng sistema niya na si Fernand ang tatay ng anak niya. Wala siyang maramdamang pananabik dito, sa halip ay nilamon siya ng takot. Nang makuha ang mga gamit sa bahay ni Federico ay nagpahatid na siya sa driver sa bahay nila. Nagising na si Kenji at walang malay sa nangyayari. Nawindang naman ang kan’yang tiya nang makita silang mag-ina. “Bakit, Monica?” balisang tanong ng ginang. Tumulong naman ang driver at dalawang bodyguards sa paghakot ng kan’yang gamit. “Dito na muna kami, Tita,” aniya sa garalgal na tinig. Katatapos lang kasi niyang umiyak. “Ay, bakit? Nag-away ba kayo ni Federico?” “May nangyari po, magulo.” Dumiretso na siya sa kusina at nagtimpla ng gatas ni Kenji. Sinundan siya ng ginang. “Ano ba ang nangyari?” “Bumalik po ang kakambal ni Federico. Sinabi niya na siya ang totoong tatay ni Kenji at gusto niyang kunin ang bata.” “Diyos ko! Te
MULING lumabas ng kuwarto si Monica kasunod si Federico na itim na boxer lang ang suot. Dumating na ang kan’yang tiya na namalengke pala. Hindi rin nito kasama si Kenji. “Ano’ng problema, Monica?” balisang tanong ng ginang. “Si Kenji po, nawawala!” aniya. “Ha? Narito lang siya kanina, ah. Bago ako umalis, lumabas ng kuwarto n’yo si Kenji. Pinainom ko siya ng gatas. Tapos pinapasok ko rin siya ulit sa kuwarto kaso sira ang lock ng pinto kaya hindi naisasara maigi.” “Eh, nasaan na siya?” Hindi na siya mapakali. Lumabas pa ng bahay si Federico at kinausap ang tauhan. “Hindi naman daw lumabas si Kenji,” sabi nito nang makabalik, balisa na rin. Mayamaya ay may humilagpos na kung ano mula sa loob ng tindahan ng kan’yang tiya. Sabay pa silang tumakbo ng ginang patungo sa tindahan. Hindi nakasara maigi ang pinto nito kaya itinulak lang niya. Pagpasok nila ay namataan nila ang batang namutakti ng chocolate ang mukha. Kandong pa nito sa mga hita ang plastic na garapon na lalagyan ng stic
UMINIT na ang ulo ni Federico dahil sa mga akusasyon sa kan’ya ni Fernand. He lets him burst his nonsense sentiment in front of him, but he analyzes how Fernand states his sentiments. Kung papatulan niya ito ay lalong hindi sila magkakaintindihan.“You should stay away from Wilfredo, Fernand. I know he was just using you against me,” he said.“Really? How can I believe you? Wilfredo was better than you, and I could feel his care for me, unlike you!”Nasaktan ang ego niya sa sinabi ni Fernand. He can’t blame him, either. He didn’t show care for his brother, but he really did. Hindi lang talaga siya natuto noon magpakita ng emosyon.“You’re just looking to my bad side, and that blinded you about my care for you. Hindi man tayo nagkasundo sa maraming bagay pero palagi akong nagpapakumbaba. Hindi mo lang na-appriate ang mga bagay na binalewala mo.”Fernand chuckled. “I never expect you will change, Federico. We’re opposite, and people who don’t know your dark side praised you, and they th
TAWAG nang tawag si Monica kay Federico at kabado na dahil hindi pa bumabalik ang mga guwardiya. Alas-sais na ng hapon. Nakaapat na dial na siya bago sumagot si Federico. “Hay, salamat!” aniya. Napaluklok siya sa sofa at naibsan ang kan’yang kaba. “Monica, stay inside your house. Hindi ko muna pinabalik diyan ang guwardiya m dahil nagsu-survey ang mga pulis. Hinahanap nila ang mga sindikatong nanghuli ng residente riyan. Baka mapagdudahan ang tauhan ko dahil umaaligid sa baranggay n’yo,” ani Federico. “Eh, paano ‘yan? Susunduin mo ba kami ni Kenji ngayon?” “Yes, pero baka ma-late ako. May pinipirmahan pa akong papeles. Basta huwag kayong lalabas ng bahay.” “Oo. Dito lang kami sa loob maghihintay. Pero ano ba ang modos ng mga sindikato?” “I don’t have an idea. Puwedeng may kinalaman sa ilegal na droga ang ginagawa nilang pagdakip sa mga tao.” “Hindi kaya tauhan din ni Wilfredo ang mga sindikato at gusto lang bulabugin ang mga pulis? Kasi ang weird bakit dito pa sa baranggay nami
MAGKAHALO ang luha at galak ni Monica habang suot ang magarang trahe de buda. Sa araw na iyon ang pinakahihintay niyang kasal nila ni Federico. Hindi man sa simbahan ang seremonya, pari pa rin ang magkakasal sa kanila sa may beach from wedding venue. Pakiramdam niya’y nasa isang paraiso siya. Dumating din ang ibang kaibigan ni Federico, nahuli si Craig na nanggaling pa ng US. Tapos na ang seremonya pero bumawi naman ang mga ito sa regalo. Himalang dumating din si Dimitri kasama ang asawa nitong si Kira. “Cheers to the newlywed!” sabi ni Duke, na nauna nang nagtaas ng baso ng wine. Itinaas din ng iba ang baso ng mga ito. Nagtipon silang lahat sa gitna ng malawak na function hall. Si Federico ang ikalawang miyembro ng CEG na ikinasal. Ang mga naiwan ay karamihan playboy kaya malabo pang makapag-asawa. Hindi pa ata sawa sa buhay binata ang mga ito. Si Stefano lang ang medyo ilap sa babae. “Who’s next to Federico?” pagkuwan ay tanong ni Mattia. “I’m sure it was Stefano,” tudyo ni Duke
MAG-UUMAGA na hindi pa rin natutulog si Monica. Nakaidlip lang siya sa may couch sa salas at naghihintay pa rin kay Federico. Abang din siya nang abang sa tawag ni Leo upang bigyan siya ng update. Nahihilo na siya kaya pumasok siya sa kuwarto at humiga sa tabi ni Kenji. Nakatulog din siya at nang magising ay hindi na si Kenji ang kan’yang katabi. “Federico!” bulalas niya at napabalikwas ng upo nang mamataan ang kan’yang asawa na nakahiga sa kan’yang tabi. Dahil sa lakas ng boses niya ay nagising si Federico. Wari pinipiga ang puso niya nang makita ang mga pasa nito sa mukha. Hindi na niya ito hinintay na makabangon at kaagad niyang niyakap. “Salamat at ligtas ka,” humihikbing wika niya. “Hey, stop crying,” paos nitong usal. Humiga siyang muli sa tabi nito pero yapos pa rin niya ito habang nakatagilid silang magkaharap. Banayad niyang hinaplos ng palad ang pisngi nito. “Binugbog ka ba nila?” tanong niya. “Not really. Napalaban lang kami sa maraming tauhan ni Morgan.” “Sino ang t
ALAS-NUWEBE na ng gabi pero wala pa rin si Federico. Pinauna na ni Monica kumain ang nanay niya at mga bata, pero siya ay naghihintay pa rin sa kan’yang asawa. Tawag siya nang tawag kay Federico ngunit walang sumasagot.Ginupo na siya ng kaba. Alas-sais pasado pa lang noong nakausap niya si Federico at pauwi na. Dapat ay naroon na ito sa bahay alas-otso pa lang. Naisip niya na baka bumalik ng opisina si Federico at may nakalimutan. Mabuti may contact number siya ni Leo.Tinawagan na niya ang assistant ng kan’yang asawa. Sumagot din ito.“Hello, Ma’am Monica!” bungad ni Leo mula sa kabilang linya.“Kuya Leo, bumalik ba si Federico sa opisina?” tanong niya, balisang-balisa na.“Hindi naman po. Alas-otso na ako umalis ng opisina. Mas maagang umalis si Sir. Bakit po?”“Eh, wala pa siya rito sa bahay. Baka ka’ko bumalik sa opisina. Nakausap ko siya kanina at sabi niya pauwi na siya. Nakapatay na ang phone niya, eh, hindi matawagan.” Palakad-lakad siya sa may lobby.“Baka po nagpunta sa hea
INABUTAN ng traffic si Federico kaya alas-singko na siyang nakarating sa headquarters. Napawi ang pagkabagot niya nang maabutang gising na si Fernand. Inasikaso na ito ng medical staff nila. Male-late si Dr. Guilliani pero nagbigay naman ng instruction kung ano ang gagawin nila sa pasyente. “Don’t force yourself to talk, Fernand. You need more rest,” sabi niya sa kapatid. Nagpumilit pa ring magsalita si Fernand. “M-Morgan….” sambit nito. “I know. He’s still alive. We are doing our best to catch him. Don’t worry.” Hindi na nagsalita si Fernand at malamlam pa ang mga mata. Hindi niya ito hinayaang kumilos. “Sir, nariyan na po si Dr. Guilliani!” batid ng agent na kapapasok ng silid. “Guide him in,” aniya. Tumalima naman ang agent. Mayamaya ay pumasok na si Chase. Dagli nitong nilapitan si Fernand at inasikaso. “Does he still need oxygen?” tanong niya. “I will check his lung status first,” ani Chese. Sinuri pa nito ang record na na-update ng medical staff nila. “Stable na ang pu
HINDI na hinintay ni Federico ang driver at siya na ang nagmaneho ng kotse patungong ospital. Hindi niya gusto ang balita ng isang agent niya na nagbabantay sa kan’yang kapatid. Nilapatan umano ng doktor ng CPR si Fernand dahil sa biglang pagbagsak ng heart rate nito. Nagising na umano ang kapatid niya ngunit biglang nagdeliryo. Pagdating sa ospital ay dumiretso siya sa ward ni Fernand. He felt relief when the doctor stopped doing CPR on his brother. He had a positive reaction, meaning his brother was safe. Lumapit siya sa doktor na nagtanggal ng mask. “What happened to my brother, Doc?” eksaheradong tanong niya sa doktor. “The patient experience cardiovascular problem due to lack of blood oxygen and some clots. Medyo mahina pa ang respond ng katawan niya dahil sa dami ng dugong nawala, and it’s still in the process before his body can recover.” “Hindi pa ba sapat ang dugong ibinigay ko?” “Okay na, kailangan lang ng pasyente ng mahaba-habang pahinga dahil sa naghe-heal pa ang sug
DAHIL sa pagkawala ng step-father ni Monica ay hindi na sila nakauwi ng bahay ni Federico. Bumili na lamang sila ng pagkain sa restaurant para sa tanghalian. Sinamahan niya ang nanay niya hanggang sa maasikaso ang labi ng asawa nito. Ibinigay pa rin niya ang perang tulong dito at dinagdagan ni Federico upang mabigyan ng maayos na libing ang step-father niya. Bago lumubog ang araw ay naiuwi na rin ang labi ng step-father niya. Saka lang sila nakauwi ng bahay ni Federico. Nangako siya sa kan’yang ina na dadalo sa libing ng asawa nito. Kinabukasan ay bumalik na sa trabaho si Federico. Sumama si Monica sa kan’yang asawa upang tulungan ito sa tambak na paperwork. Doon na silang mag-ina sa opisina kasama ng mga pusa. Mas marami nga namang magagawa si Federico kung naroon sila dahil nakakapag-focus ito at hindi sila naiisip na malayo. Habang nakaupo sa tapat ng lamesang katapat ni Federico ay panay at chat niya sa kan’yang ina. Inaalala niya ito baka biglang ma-depress. Nakailang buntongh
KINABUKASAN ng umaga ay muling inatake ng pagkahilo si Monica at nagsuka. Inalalayan pa siya ni Federico papasok ng banyo at panay ang hagod sa kan’yang likod. “Kaya mo bang bumiyahe?” tanong nito. “Oo, mamaya kakalma rin ang sikmura ko. Magpapahinga lang ako saglit. Asikasuhin mo muna si Kenji,” aniya. Naghilamos na siya. Iginiya rin siya ni Federico pabalik sa kama. “I will prepare our breakfast,” anito nito nang mapaupo siya sa kama. “Sige. Gusto ko lang ng mainit na sabaw at kahit nilagang itlog lang,” aniya. “Okay. Dadalhin ko na si Kenji para hindi ka maabala.” Lumabas din ang mag-ama. Humiga siyang muli sa kama at kinuha ang kan’yang cellphone. Sinagot niya ang sandamakmak na chat ng kan’yang tiya. Nag-aalala na ito sa kan’ya. Hindi pa niya nasabi rito na nakauwi na sila ni Kenji. Nagbabalak na itong susugod doon sa bahay nila. Nalaman nito na na-kidnap sila dahil tumawag si kay Federico. Nawala rin ang hilo niya at sakit ng ulo. Nakaidlip siya ulit at ginising lang siy
NAKALABAS na sila ng tunnel at diretso na sa ilog pero dumating ang rescue helicopter nila kaya dito nila isinakay si Fernand. They found the nearest hospital and urgently admitted Fernand and some other wounded agents. Pinapasok na nila sa operating room si Fernand kahit wala pang doktor na mag-oopera lalo’t gabi na. Hindi mapakali si Federico habang naghihintay na may doktor na mag-asikaso sa kapatid niya. Wala pang available na surgeon on call. Hindi naman basta magagalaw ng ibang doktor ang pasyente lalo’t maselan ang tinamaan ng bala, nasa pagitan ng puso at baga. They need experts. He tried to call Dr. Guilliani. And gladly, Chase was willing to go to help them. Pinasundo niya ito ng helicopter mula Maynila. Naghanap lang ito ng meeting place. “Please save my brother!” samo niya sa nurse na lalaki. “We need extra blood, sir!” wika ng nurse. “I’m the patient’s twin. Can I donate my blood?” “We need screening first, sir. But we can rush it.” “Please do it!” Tumuloy naman s
TINUTUKAN ni Federico ng baril ang lalaking kamukha niya ngunit nagtaas ito ng mga kamay. He just moaning. Mariing kumunot ang noo niya. Ito marahil ang lalaking sinabi ni Monica na naputulan ng dila at tumulong sa asawa niya. “Who are you?” tanong niya. Hindi nagsalita ang lalaki. Mabuti inabala siya ni Stefano na nasa kabilang linya. “I saw another impostor, and he’s not talking,” sabi niya. “He was just pretending. Kasama ko ang isa na hindi makapagsalita,” ani Stefano. Nang mapansing bumunot ng baril mula sa tagiliran nito ang lalaking kaharap ay kaagad niyang kinalabit ang garilyo ng kan’yang baril. Sa kanang balikat lang niya binaril ang lalaki. Sinugod niya ito at tinadyakan sa ulo. Nang bumulagta ito sa sahig ay saka niya inalis ang maskara nito. Hindi nga ito ang lalaking tinutukoy ni Monica. “You’re right, Stefano. Naisahan ako ng kalaban pero don’t worry. Napatumba ko na siya,” aniya. “Nice. Just proceed. We’re waiting here. Sundan mo lang ang pasilyo at sa dulo kami