Chapter 10
MATAPOS ang isang oras ay bumalik na ulit si Joshua sa office. Wala itong dala kaya naman medyo nairita ako. “Nasaan ang coffee ko?” tanong ko sa kaniya. Nakaarko ang kilay na tumingin ito sa akin at galit na nagsalita.“Ang lakas ng loob mong pabilhin ako ng coffee mo! Ano ako utusan mo?! Unang-una sa lahat ako ang boss mo. Kung hindi mo alam ang ibig sabihin no’n mag-resign ka na lang!” “Wow! Ang taray naman, resign kaagad? Hindi ba puwedeng LQ muna bago mag-resign? Okay fine! Kung hindi mo ako binili ay okay lang naman... actually busog pa naman ako. Pumasok ka na sa office mo dahil marami kang papel na dapat permahan. Kukunin ko mamaya kapag tapos mo nang basahin.” Sabay baling ko sa computer, alaala busy ako pero naglalaro lang naman ako. “Tsk!” Inis na tumuloy na ito sa loob ng office niya at pabagsak na isinara ang pintuan. Medyo nagulat pChapter 11 “WHAT’s happening here?” Isang tinig ang nagpatigil sa aming dalawa ni Joshua. Napasulyap kaming pareho sa pintuan at nakita namin doon si Sir Leo. “Ni-ninong?!” ani Joshua na kaagad nag-iba ang mood ng mukha. Ako naman ay tahimik na napatungo at hinintay ang susunod na mangyayari. Naglakad si Leo palapit sa amin. Nakangiti pa ito na tila natutuwang makita kaming dalawa. “Ang aga naman ng meeting ninyong dalawa. Sa labas pa lang ay naririnig ko na ang pagdedebate ninyo.” Nakangiti ngunit naroon pa rin sa itsura ang pag-aalala. “Sorry po, Sir Leo. Ako po ang may kasalanan kung bakit nagagalit si Boss Joshua. Hind
Chapter 11 “WHAT’s happening here?” Isang tinig ang nagpatigil sa aming dalawa ni Joshua. Napasulyap kaming pareho sa pintuan at nakita namin doon si Sir Leo. “Ni-ninong?!” ani Joshua na kaagad nag-iba ang mood ng mukha. Ako naman ay tahimik na napatungo at hinintay ang susunod na mangyayari. Naglakad si Leo palapit sa amin. Nakangiti pa ito na tila natutuwang makita kaming dalawa. “Ang aga naman ng meeting ninyong dalawa. Sa labas pa lang ay naririnig ko na ang pagdedebate ninyo.” Nakangiti ngunit naroon pa rin sa itsura ang pag-aalala. “Sorry po, Sir Leo. Ako po ang may kasalanan kung bakit nagagalit si Boss Joshua. Hind
Chapter 12 SA isang ampunan sa Tayabas Quezon Province kami nagtungo. Medyo may kaliitan ang lugar kaya naman madali nitong nahanap ang ampunan na tinutukoy ng ninong niya. Kaagad kaming pumasok sa loob at tinanong kaagad ang tagamahala ng ampunan. “Naku iho, matagal nang wala rito ang batang iyan. May ilang taon na ring nakakalipas nang kunin siya at dalahin sa ibang bansa ng mag-asawang nakaampon sa kaniya.” Mahabang paliwanag nito kay Joshua. “Ganoon po ba? Mayroon po ba kayong address or contact number sa mga taong ito?” ani Joshua. “Mayroong address na iniwan ang mag-asawa sa amin. Ngunit hindi ko alam kung active pa rin ang number na ibinigay nila. Kaano-ano mo ba ang batang hinahanap mo iho? Curious lang ako kung bakit hinahanap mo siya.”
Chapter 13 NANIBAGO ako ng tanghali ng pumasok sa trabaho si Josua, kaya naman ng makita kong tuloy-tuloy na ito patungo sa opisina niya’y sumunod na ako papasok.“Sir, bakit tanghali ka na yata ngayon?” tanong ko rito na biglang kinairita naman niya.Huminto ito sa harap ng table niya at hinarap ako na nakaarko ang mga kilay.“Bakit mo kinu-question ang pagpasok ko sa trabaho? Baka nakakalimutan mo na boss mo ako at ano mang oras na naisin kong pumasok ay wala ka na roon!”“Galit kaagad? Hindi ba puwedeng concern lang ako kasi ngayon ka lang pumasok ng ganitong oras?” tugon ko.“Concern? Bakit?”Natigilan ako sa tanong niya, bakit nga ba iyon ang nasabi ko? Kaagad akong umiwas ng tingin at bumaling sa aking dala-dalang mga folder.“Ah... kasi ga-gawa nito sir, kailangan mo kasi itong permahan para maayos ko na kaagad ang iba ko
Chapter 14 ILANG oras ang nakalipas ng muling tawagin ako ni Joshua, upang utusang magtimpla ng kape niya. Sa inis ko ay dinamihan ko ang asukal para lalo siyang magalit sa akin.“Ito na po ang kape mo sir.” Inabot ko ang kape sa kaniya, sobrang lapad pa ng pagngiti ko na kaagad namang napuna ni Joshua.“Ano na namang ginawa mo?” seryosong tanong nito.“Ha? Anong ibig mong sabihin sir?” pagmamaang-maangan ko pa.Saglit itong nag-isip, pinagmasdan ang kape niya na dapat ay iinumin na bago muli akong tinitigan. Pakurap-kurap lang naman ang mata ko, pero kinakabahan na ako sa mga titig niya.“Iyang mga ngiti mo ang ayaw na ayaw kong makikita. Alam mo ba kung bakit?” anito sabay baba ng tasa sa lamesa. Bigla akong nainis dahil naudlot ang pag-inom nito sa kape.“Ha? Ba-bakit?”“Dahil hindi katiwatiwala ang itsura mo, lalo na pag ganiyan an
NANIBAGO ako ng tanghali ng pumasok sa trabaho si Josua, kaya naman ng makita kong tuloy-tuloy na ito patungo sa opisina niya’y sumunod na ako papasok. “Sir, bakit tanghali ka na yata ngayon?” tanong ko rito na biglang kinairita naman niya. Huminto ito sa harap ng table niya at hinarap ako na nakaarko ang mga kilay.“Bakit mo kinu-question ang pagpasok ko sa trabaho? Baka nakakalimutan mo na boss mo ako at ano mang oras na naisin kong pumasok ay wala ka na roon!” “Galit kaagad? Hindi ba puwedeng concern lang ako kasi ngayon ka lang pumasok ng ganitong oras?” tugon ko. “Concern? Bakit?” Natigilan ako sa tanong niya, bakit nga ba iyon ang nasabi ko? Kaagad akong umiwas ng tingin at bumaling sa aking dala-dalang mga folder. “Ah... kasi ga-gawa nito sir, kailangan mo kasi itong permahan para maayos ko na kaagad ang iba ko pang gagawin,” nauutal kong pagdadahilan.Napatingin naman ito sa dala-dala ko na kaagad kong inabot sa kaniya. Inis na inabot naman niya sa akin iyon bago ak
Chapter 14 ILANG oras ang nakalipas ng muling tawagin ako ni Joshua, upang utusang magtimpla ng kape niya. Sa inis ko ay dinamihan ko ang asukal para lalo siyang magalit sa akin.“Ito na po ang kape mo sir.” Inabot ko ang kape sa kaniya, sobrang lapad pa ng pagngiti ko na kaagad namang napuna ni Joshua.“Ano na namang ginawa mo?” seryosong tanong nito.“Ha? Anong ibig mong sabihin sir?” pagmamaang-maangan ko pa.Saglit itong nag-isip, pinagmasdan ang kape niya na dapat ay iinumin na bago muli akong tinitigan. Pakurap-kurap lang naman ang mata ko, pero kinakabahan na ako sa mga titig niya.“Iyang mga ngiti mo ang ayaw na ayaw kong makikita. Alam mo ba kung bakit?” anito sabay baba ng tasa sa lamesa. Bigla akong nainis dahil naudlot ang pag-inom nito sa kape.“Ha? Ba-bakit?”“Dahil hindi katiwatiwala ang itsura mo, lalo na pag ganiyan an
Tarantadong BabaeChapter 15 MULI na naman akong nag-isip ng idadahilan para makalusot. Ayoko munang sabihin na niloloko siya ng girlfriend niya. Kahit na nakokonsensiya akong ilihim ang lahat.“Ha? I mean naloloko sa mga binibili mong gamit. Kayo kasi hindi kayo magtipid, porke may pera kayo lahat na lang ng gusto ninyo ay bibilhin n'yo!” irita kong sabi.“Ano? Sinong may sabi sa 'yo na magastos ako? Tsaka bakit ba pinoproblema mo ang iba kung anong gusto nila sa buhay, e lahat naman iyon ay pinaghihirapan nila. Hindi katulad mo na kinukuha mo ng walang paalam ang mga pinaghirapan nila.”Napanganga ako sa sinabi ni Joshua.“Hoy! Hindi ako kumukuha ng pinaghirapan ng iba no!”“E ano palang tawag mo sa ginagawa mo?” tanong nito sa akin na hindi ko nasagot.Kahit kailan talaga pahamak ’tong bunganga ko. Tuloy ako ang ginigisa ngayon.&ldq