Kumunot ang noo ni Luna. “Anong gusto mong gawin?”Tumawa ng mayabang si Jason, “Anong kinalaman nito sayo? Tumatawag ako para ipaalam sayo. Luna, simula ngayon, ‘wag ka nang makialam sa mga problema namin! Kung ayaw mong matulad ang dalawang anak mo sa patay mong anak, mabuhay na lang kayo ng tahimik ng mga anak mo! ‘Wag kayong makialam sa buhay ng iba!”Pagkatapos sabihin ang mga salitang ito, binaba agad ni Jason ang phone.Mahigpit ang hawak ni Luna sa phone, narinig niya ang disconnection tone. Lumubog ang puso niya.Huminga siya ng malalim at agad niyang binuksan ang computer sa tabi niya.Kahit na ang tracking app sa phone ni Jason na ininstall ni Bonnie ay tinanggal na siguro. Naginstall si Nigel ng sikretong tracking device sa phone ni Bonnie.Tumawag si Jason mula sa phone ni Bonnie kanina. Ibig sabihin ay nasa kanila pa rin ang phone ni Bonnie!Agad na binuksan ni Luna ang tracking software sa kanyang computer.Ang phone ni Bonnie ay isang pulang tuldok sa mapa, maba
Tumingin si Luna sa tanawin sa labas ng bintana.“Hindi na kailangan. Nasa taxi na ako. Kung pupunta ang mga tauhan mo, dalian niyo.”Tahimik si Jude dahil sa mga sinabi ni Luna.Makalipas ang ilang sandali, tumawa siya. “Ito ang unang beses akong nakakita ng matapang na babaeng tulad mo.”Malala ang sitwasyon. Halatang alam niya ni Luna na gusto nila Jason ang buhay ni Bonnie, ngunit pumunta pa rin siya ng mag isa.Tumigil ng ilang saglit si Luna. Tumawa siya. “Dapat maging matapang ng isang babae na walang nagmamahal sa kanya.”Pagkatapos sabihin ito, binaba agad ni Luna ang phone.Sa kabilang linya ng phone, nakinig si Jude sa disconnection tone. Tumutunog pa rin sa tainga niya ang sinabi ni Luna kanina.Ang isang babae na walang nagmamahal sa kanya?Mapagkumbaba ba siya?Ang isang babae na pinag aagawan ng anak ni Nathan Allen at ni Joshua ay isang babae na hindi minamahal ng iba?Nakakatawa naman.Habang iniisip ito, umupo ng mas komportable si Jude. Inutos niya sa dri
Amoy ng dugo?Kumunot ang noo ni Luna at sinubukan niyang suminghot.Amoy dugo nga talaga.Nataranta agad si Luna!Si Jason kaya ay…Nasa tabi ni Luna si Jude, at hindi rin ito mapigilan na mag alala. Kahit na malayo ang relasyon nila ng magkamag anak, maraming pinagdaanan ang pamilya Craig. Sa ngayon, si Bonnie ang tanging tagapagmana ng buong pamilya Craig.Kung mamamatay din si Bonnie…Ubos na ang mga miyembro ng pamilya Craig.Sa ngayon, yumuko ang isa sa mga tauhan ni Jude. Maingat itong naghagis ng pulbo sa sahig.Hindi nagtagal, naging pink ang pulbo.“Reaksyon sa dugo.”Kumunot ang noo ng lalaki, tumingala, at tumingin kay Jude. “Sir, ‘wag po kayong mag alala, ayos lang po ang taong hinahanap natin.”Tumuro siya sa pulbo na nagbago ng kulay sa sahig.“Nung naamoy ko po ang dugo kanina, iniisip ko po na may kakaiba. Hindi po siya amoy ng sariwang dugo, malamang po ay dugo ito na matagal nang nandito. Paglagay po ng pulbo sa sahig, nakahanap nga po tayo ng bakas ng d
Tumaas ang mga kilay ni Luna. “Mali ba ako?”Hawak niya ng dalawang kamay ang bote at tumingin siya sa puting pader na nasa harap niya. Tila tumagos ang tingin niya papunta sa kalayuan.“Isang mamamatay tao si Jason na sinanay ni Joshua, hindi mo ba alam?”Tumingin si Jude kay Luna ng nalilito. “Paano naman naging posible ‘yun?”Tumingin siya ng kakaiba sa mukha ni Luna. “Nakita mo rin. Noong lumapit ang mga tauhan ko, hindi nakakilos sa oras si Jason. Isang tao na katulad niya, isang mamamatay tao? Masyadong mataas ang tingin mo sa kanya.“Ang mga bodyguard sa panig ni Joshua ay mga retired na special forces. Ang kahit sino sa kanila ay kayang bugbugin si Jason ng madali lang. Sinanay ni Joshua si Jason para maging isang mamamatay tao? Anong klaseng panaginip ang meron ka?”Tumikhim ng malamig si Luna dahil sa mga sinabi ni Jude.“Syempre, may katuturan ang mga sinabi mo, pero ang katotohanan ay…”Nangutya si Luna, “Anim na taon na ang lumipas, sinubukan akong ihulog ni Joshua
Nang bumalik si Luna sa bahay ng asawa ni Jason, nandoon na ang mga pulis.Dinala sa ambulansya si Bonnie. Ang pulis at ang forensics ay iniimbestigahan ang crime scene.Pinoposasan si Jason. Dadalhin na siya sa kulungan.Lumapit si Luna. Pagkatapos kausapin ang mga pulis, binigyan siya ng tatlong minuto para kausapin si Jason.“Ano? Nandito ka ba para pagtawanan ako?”Nanunuyang tumingin si Jason kay Luna. Ang mga posas sa kamay niya ay kumikinang.Huminga ng malalim si Luna. Lumingon siya para tumingin kay Jason.“Jason, ganito na ang sitwasyon. Sana ay sabihin mo na sa akin ang totoo.”Malamig ang boses ni Luna.“Noong anim na taon na ang lumipas, noong inutusan ka ni Joshua na bungguin ako, paano niya sinabi sayo? Sinabi niya ba na sipain mo ako pababa ng tulay o para gamitin ang kotse para banggain pa rin ako? Naaalala mo ba ang sinabi niya?”Kumunot ang noo ni Jason. Puno ng galit ang mga mata niya.Makalipas ang ilang sandali, tumikhim siya, “Hindi ko na maalala. Sobr
Nakumbinsi ni Joshua ang asawa at anak ni Jason para kumbinsihin nila si Jason na tumigil na?Pumikit si Luna. Iba’t iba ang naramdaman niya.Noon, ito rin ang naisip na paraan ni Luna.Para makuha ng asawa at anak ni Jason na makumbinsi ito na sumuko na, at dalhin si Jason sa hustisya. Mas magiging hindi mapanganib ito kay Bonnie.Gayunpaman…Habang iniisip ang mahirap na paraan na ito pati na rin sa hindi siya magaling magkumbinsi ng iba, sinukuan na ni Luna ang planong ito.Hindi niya inaasahan na palihim itong gagawin ni Joshua.“Ayos ka lang ba?” Mabilis na lumapit si Jude at nag aalala siyang tumingin kay Luna. “Narinig ko ang boses ni Jason. Hindi ka niya sinaktan, di ba?”Umiling si Luna.Makalipas ang ilang sandali, lumingon siya para tumingin. Medyo namamaos ang boses niya.“Matagal na kayong mabuting magkaibigan ni Joshua. Pwede mo bang sabihin sa akin kung sina Joshua at Aura ay…”“Hindi sila nagkaroon ng affair!”Kumunot ang noo ni Jude at tinaas niya ang isang
Ang maliwanag na kalangitan ay biglang naging madilim at napuno ng ulap.Umambon. Umihip ang malamig na simoy ng hangin. Nanatili lang si Luna sa lugar. Halos matumba siya.Humawak siya sa railing para hindi siya matumba.Sa mga sandaling ito, ang babaeng dala ni Joshua ay tumingin sa likod.Nang mapansin ni Luna ang mukha ng babae, para bang may sumabog sa isip niya.Nakita na ni Luna ang babaeng ito dati.Ito ay sa mall noong nakaraang araw. Noong pumipili sina Jason at Bonnie ng singsing, kaswal siyang nagshoshopping nang makita niya ang babaeng ito.Ngayon, ang suot ng babae ay ang mahabang dress na sinuot niya noon. Mahaba ang buhok ng babae. Nasa bisig siya ni Joshua ng nakakaawa.Naging blank ang isip ni Luna. Naramdaman niya na parang may pumunit ng puso niya.Naalala niya ang sinabi ng babaeng ‘yun noon.“Sa tingin mo ba ay magugustuhan ni Joshua ang mahabang puting skirt? Ngayong araw ang unang beses ko siyang makikilala. Gusto kong magbigay ng magandang impresyon.”
Pagkatapos, dahan dahan na uminom si Fiona. Namumula ang kanyang mukha.“Hindi… ko inaasahan na papayag ka sa isang hiling ko.”Tumigil ng ilang saglit si Joshua bago siya tumingin ng malalim kay Fiona.“Kaya kong ibigay ang romansa at kahit anong gusto mo. Ang lahat ng kailangan ng magkasintahan, kaya kong ibigay sayo. Pero Ms. Blake, sana ay klaro tayo dito.”Naging malamig ang boses ni Joshua.“May mahal na ako. May tatlong anak ako sa kanya. Hindi ko siya pwedeng iwan. Ang lahat ng ibibigay ko sayo ay peke, ayos lang ba sayo ‘yun?”Namutla ang mukha ni Fiona dahil sa mga sinabi ni Joshua.Pagkatapos ng ilang sandali, ngumiti siya ng mapait. “Mr. Lynch, bakit hindi ka marunong makisakay? Dahil lumipad ako mula Sharnwick City papuntang Banyan City para hanapin ka at para magamot ang sakit ng anak mo, patunay ito na wala akong pakialam sa lahat ng ito…”Pagkatapos, nagbuntong hininga si Fiona, “Naaabala ba kita?”Bahagyang kumunot ang noo ni Joshua. “Hindi.”“Edi, mabuti.”
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya