Bahagyang ipinikit ni Luna ang kanyang mga mata."Meron talaga ako."Pumunta si Luna sa study at kinuha ang laptop niya. Binuksan niya ang impormasyon ng summer camp na ipinadala sa kanya ni Nigel."Sana magkaroon ng mas magandang edukasyon sina Nellie at Nigel."Nagsalubong ang kilay ni Joshua. Mabilis niyang sinuri ang impormasyon sa summer camp."Hindi." Ibinuka ni Joshua ang kanyang bibig at determinadong sinabi, “Isang buwan lang bumalik sina Neil at Nellie sa akin at kay Alice. Ngayon gusto mong ipadala ko sila sa napakalayong lugar. Anim na buwan ang summer camp. Hindi ako sang-ayon diyan."Isinara ni Luna ang laptop. Inangat niya ang ulo at nanunuyang tumingin kay Joshua. "Mr. Lynch, hindi mo talaga tinutupad ang iyong mga pangako. Kinausap mo ako ngayon lang tungkol sa mga responsibilidad. Gayunpaman, pagkatapos sabihin iyon, hindi mo pa rin pinaplano na pasanin ang iyong mga responsibilidad, hindi ba?"Agad na nagdilim ang tingin ni Joshua.Tiningnan niya ng malapitan
Lihim na umikot ang mga mata ni Nellie.Biological Mommy. Ang kanyang tunay na Mommy ay si Luna!"Siyempre, malapit din sa isa't isa si Nellie at ang kanyang tunay na Mommy!"Bago makapagsalita si Nellie, si Neil, sa tabi, ay mahinang tumawa, "Wala nang ibang mas mahalaga pa kaysa sa mga relasyons ng magkakadugo."Tapos, inangat ni Neil ang ulo niya at tumingin kay Joshua. "Mr. Lynch, sabi mo mahal na mahal kami ni Ms. Alice. I’m sure na papayag siya na dumalo kami sa summer camp, di ba? Kung tutuusin, hangad ng bawat magulang na maging matagumpay ang kanilang mga anak sa buhay. Kapag naging successful kami ni Nellie, hindi na kailangang magselos si Ms. Alice kay Mommy Luna.”Ang mga salita ni Neil ay walang kamali-mali at hindi matatalo.Bahagyang kinusot ni Joshua ang kanyang mga mata at nilingon si Neil. Nakangiti pa rin si Neil. Siya ay kaibig-ibig na hindi mapaglabanan.Walang magawa na natawa si Joshua.Ayos lang.Bagama't umaasa siyang magkakaroon ng mas maraming oras s
Paglabas ng elevator, pumasok pa lang si Luna sa main entrance ng design department nang may humarang sa kanya.Ito ay walang iba kundi si Joseph Gibson, na kalalabas lang sa istasyon ng pulisya noong nakaraang gabi.Isang araw pa lang siyang hindi nakita ni Luna, pero parang mas haggard ang itsura niya kaysa sa pagbisita ni Luna sa kanya noong araw na iyon."Ms. Luna, may sasabihin ako sayo."Nagsalubong ang kilay ni Luna. Nilagpasan niya ito at pumasok. "Wala akong sasabihin sa iyo."Agad na humakbang ng malalaki si Joseph at sinubukan siyang pigilan muli. He said with a voice so soft that the both of them can hear, “Lulu. Gusto kang makausap ni Dad."Nang ibulong ni Joseph ang salitang ‘Lulu’, biglang napatigil si Luna sa kanyang kinatatayuan.Ganyan ang tawag sa kanya nina Joseph at Natasha noong bata pa siya. Matagal na niyang hindi naririnig ang palayaw na iyon.Tumigil ang paghinga ni Luna. Nag-freeze ang dugo niya.Inangat niya ang kanyang ulo, pilit na pinigilan ang p
Sabay na nanginig sina Luna at Joseph sa sinabi ni Joshua.Pakiramdam ni Luna ay nanigas ang buong katawan niya. Lumingon siya ng nahihirapan.Ang matangkad na pigura ni Joshua ay magandang nakasandal sa pinto. Medyo nanunukso itong tumingin sa kanya at kay Joseph sa likod niya.“Nakakatuwa lang na may oras ako ngayon. Ano ang gusto mong kumbinsihin ko kay Luna?"Agad na namutla ang mukha ni Joseph.Tiningnan niya ng masama si Joshua. Tapos, tumawa siya, “Siyempre, Ako ay… Gusto kong kausapin ni Mr. Lynch ang kanyang staff. Sabihin sa kanya na huwag sirain ang pamilya ng iba."Matikas na pumasok si Joshua. Diretso siyang humila ng upuan at umupo."Gusto mo bang ipaliwanag sa akin kung gayon, mahal kong biyenan, paano sinira ni Luna ang pamilya ng ibang tao?"Lalong naging pangit ang mga ekspresyon ni Joseph.Pagkatapos, iwinagayway ni Joshua ang kanyang mga kamay sa mga taong nasa likuran niya.Sina Zach at Yuri ay nagdala ng tig-dalawang lalaki. Nang makitang nakagapos ang m
Pagkatapos, malamig na tumikhim si Joseph at tumingin kay Luna, punong-puno ng paglait ang mga mata nito. “Luna, sino ka ba sa tingin mo? Isa ka lang nangangarap na maging anak ko at p*ta na mang-aagaw ng asawa…”“Joseph Gibson!” Kinagat ni Luna ang kanyang mga ngipin. Naikuyom niya ang kanyang mga kamao nang napakahigpit na nagdulot ng mga lagutok. "Sa tingin mo ba dahil tapos na ang plagiarism incident, ligtas ka na? Walang ganun."Inangat ni Luna ang kanyang ulo. Malamig ang titig niya, walang kahit anong emosyon. "Huwag mong kalimutan, may alam akong sikreto mo."Kumunot ang noo ni Joseph at tumingin sa kanya. Ngumisi siya, "Ano pa ang magagawa mo sa akin?""Mr. Gibson, sa tingin ko hindi mo pa ako lubos na kilala." Humalakhak si Luna. Hinila niya ang isang upuan sa gilid at umupo.Nagdekwatro si Luna. Malumanay ang boses niya. "Ang aking pinakamalaking lakas ay hindi sa disenyo ng alahas, ngunit isang magandang memorya. Marami pa akong naaalala sa nakaraan."Halimbawa, dalaw
"Okey Ms. Luna."Sa sinabi ni Luna, agad kinuha ni Zach ang kanyang phone. "Hello, gusto kong gumawa ng police report..."Nakatayo si Joseph malapit kay Luna. Namutla ang mukha niya, tapos nangitim, tapos ay namula.Sa huli, naikuyom niya ng mahigpit ang kanyang kamao. “Eh ano kung nagdala ako ng mga lalaki para bugbugin ka? Pinalungkot mo ang aking anak. Ako ang kanyang ama, hindi ko ba dapat gawin? Isa pa, balak lang kitang bugbugin, hindi ako nagtagumpay! Kahit na isumbong mo ako sa pulis, hindi ako natatakot!"Ngumisi si Luna. Nagtaas siya ng mata at tumingin kay Joseph. "Paano mo nalaman na gagawa ako ng police report dahil lang sa gusto mo akong bugbugin?"Ang alarma sa isip ni Joseph ay agad na umalingawngaw sa mga salita ni Luna.Naalala niya ang insidente sa orphanage na binanggit ni Luna kanina lang.Sinamaan ng tingin ni Joseph si Luna.Ilalantad ba ni Luna ang mga bagay na ginawa niya 20 taon na ang nakakaraan?Kung ang bagay na ito ay iimbestigahan, tapos na ang b
Nakaupo si Anne sa tabi ng kama, dahan-dahang pinupunasan ang mga mantsa ng dugo sa kanyang katawan.Nang makitang nagising si Luna, napakunot ang noo ni Anne. "Huwag ka munang gumalaw."Si Luna ay masunuring nakahiga sa kama at tumingin sa kanya. "Nasira ba ang braso ko?"Inilibot ni Anne ang mga mata sa kanya. "Kung nasira ang braso mo, hindi ako uupo ng ganito kapayapa."Bumuntong-hininga si Luna at sinabi sa kalmadong boses, "Mabuti naman."“Anong mabuti!” Inilibot ni Anne ang mga mata kay Luna. “Sobrang lupit si Joseph Gibson! Kung hindi lumihis ang saksak niya ay tuluyan nang nabutas ang balikat mo! Salamat at hindi napinsala ang iyong mga buto. Kung hindi, talagang hindi ka na makakapagdisenyo sa hinaharap."Malumanay na tumawa si Luna, "Hindi ko alam na ganoon pala siya kalupit.""Kailangan mong ihinto ang pagpapakita ng awa sa kanila." Bumuntong-hininga si Anne, “Dahil sa relasyon mo sa kanila noong nakaraan, kahit masama ang pakikitungo nila sa iyo, hindi mo man lang i
Humiga si Luna sa kama. Kalmado niyang sinulyapan si Alice. "So, nandito ka lang para kutyain ako, Mrs. Lynch?"Tapos, tumawa ng mahina si Luna. Nilingon niya si Alice, na kapareho ng mukha niya noon. “Akala ko malulungkot ka, Mrs. Lynch. Pagkatapos ng lahat.”Naningkit ang mga mata ni Luna. Tiningnan niyang mabuti ang mga pagbabago sa ekspresyon ni Alice. "Kung tutuusin, mula ngayon, ang iyong mga ama, ang tunay at ang peke, ay nasa bilangguan."Biglang nagtaas ng kilay si Alice. Hindi makapaniwala ang mga mata niya. “Anong pinagsasabi mo?!”Nang makita ang reaksyon niya, hindi napigilan ni Luna ang mapangiti.“Tulad ng inaasahan, tama ako Ms. Hailey.”Si Anne ay 50 hanggang 60 porsiyento lang na sigurado na si Alice ay si Hailey, ayon sa kanyang paghatol noong nakaraang araw.Gayunpaman, ang mga pagbabago ng ekspresyon sa mukha ni Alice nang marinig niyang binanggit ni Luna ang kanyang tunay at pekeng ama, ay nakatulong kay Luna na kumpirmahin na si Alice Gibson ay Hailey Walt
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya