Ang pag-ibig at pagmamahal na naipon nitong mga nakaraang buwan ay nawala sa isang iglap.Mula sa simula hanggang sa huli, siya pa rin ang malamig at walang pakiramdam na si Joshua Lynch.Anim na taon na ang nakalilipas, sinasabihan siya nito nang mahinahon bago umalis para sa isang business trip, na sasamahan siya nito sa doktor pag-uwi.At pagkatapos ay pinapatay siya nang walang awa pagkabalik niya.Pagkalipas ng anim na taon, maaari pa rin niyang iparada ang kanyang pag-ibig sa kanyang asawa nang hiwalayan niya ito at pinaplano pa ang pagpatay sa kanya.Agad na nawala ang antok niya.Habang nakaupo si Luna sa kotse, ang pagdadaldal ni Yuri ay pumapasok sa kanyang kanang tainga at agad na lumalabas sa kaliwa.Ang malamig at walang emosyong mukha ni Joshua ang tanging nakita niya.Ang apat hanggang limang oras na byahe ay talagang naging mahaba.Ngunit sa kanyang halo-halong emosyon, nadama ni Luna na napakaikli ng byahe.Sa tanghali, wala na ang kotse sa expressway at papu
Walang pakialam na tumingin si Joshua kay Alice, walang bakas ng emosyon sa kanyang mga mata, "Nandito ako dahil sa business."“Ah ganoon pala. “Hindi naman mukhang bigo si Alice, sa halip, bahagya siyang ngumiti. “Pagkakataon nga naman, dito rin ako sa hotel na ito tumutuloy. Kapag umuwi na kayo, pwede ba akong sumabay sa biyahe?"Bahagyang dumampi ang mga mata ni Joshua sa kanyang mukha. "Maaari kitang padalhan ng kotse para ihatid ka pauwi."Napatingin siya kay Luna. “Tara na.”Pagkatapos, itinaas niya ang kanyang paa at umalis na.Kumunot ang noo ni Luna at gusto siyang sundan, ngunit hinarangan siya ni Alice.Tumingin siya kay Luna at ngumuso, "Umalis na lang kayo basta ni Joshua...Sabihin mo, sa tingin mo ba ay ligtas ang dalawang bata nang walang proteksyon?"Lumingon si Luna at walang emosyong tumingin sa kanya at tumawa, "Hindi mo ba nakita ang nangyari kay Hailey Walter?"Tiningnan niya ang maputlang mukha ni Alice, natatawa ng mahina, “Ibinalita na ni Joshua na hih
“Mukhang mataas ang posisyon ni Ms. Luna, dahil lagi kang dinadala ni Mr. Lynch sa lahat ng pinupuntahan niya.”Biglang napunta ang usapan kay Luna, umubo siya ng mahina, “Gusto lang ako ipakita sa iba ni Mr. Lynch.”“Isa siyang designer.”Ang sabi ni Joshua habang kumakain siya ng elegante, “Sa larangan ng jewelry design, mataas talaga ang posisyon niya.”Ngumiti si Hailey. “Madali talaga makasundo ang mga mahuhusay.”Pagkatapos, sinuri niya si Luna mula ulo hanggang paa. “Kapag may pagkakataon, ipapakilala ko ang designer namin kay Ms. Luna, para makapag usap sila at magbigay ng opinyon sa isa’t isa.”Sumimangot si Luna at magsasalita na sana siya nang mapansin niya ang pagkamuhi sa mga mata ni Hailey.Nanginig si Luna dahil sa kasamaan sa mga mata nito.Kung tama ang pagkakaalala niya, ito ang unang pagkakakilala niya kay Hailey bilang si Luna.Bakit may malakas na poot ito sa kanya?Mas malakas pa ang poot ni Hailey kaysa sa pinakita niya noong gumawa siya ng gulo sa wedd
Narinig ang tunog ng sampal ni Gwen sa buong banquet hall.Hinawakan ni Luna ang mukha niya sa gulat, tumingin siya kay Gwen.Humalukipkip si Gwen at suminghal siya ng malamig, “Sino ang mag aakala na pupunta ka pa rin dito!”Tumingin siya ng malupit kay Luna, puno ng kayabangan ang mga mata. “Sa Banyan CIty, inakit mo ang asawa ng ibang babae, sinira ang kasal nila hanggang sa madivorce sila, at ngayon ipinagmamalaki mo ang mga pangil mo dito sa Sea City!”Malakas at maingay ang boses ni Gwen, nakuha nito ang atensyon ng lahat ng nasa paligid nila, pumalibot ang mga ito sa kanila.Habang lumalaki ang madla, naging mas agresibo rin si Gwen. “At ang lakas ng loob mong pumunta dito? Alam mo ba na mula sa Sea City si Alice, sinusuportahan siya ng mga tao mula sa Sea City!”Kahit na kilala si Joshua sa Banyan City, sa Sea City, hindi siya masyadong kilala ng mga tao.Wala masyadong nakakita ng balita, ngunit nang marinig nila ang mga salita ni Gwen, lumaki ang pag uusap ng mga madla
“Kasal pa rin sila, at kahit na divorce na sila, wala ka pa ring pagasa!”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya at sumenyas siya sa security guard. “Palabasin niyo siya dito!”“Sandali lang.”Pagkatapos mag salita ni Gwen, tumawa ng malamig si Luna.Tumingin siya kay Gwen. “Ayon sa mga patakaran, tama ka, hindi dapat ako nandito dahil wala sa guestlist ang pangalan ko. Pero Ms. Larson, ginawa ng pamilya Walter ang piging na ito. Parte ka ba ng pamilya Walter?”Napatahimik si Gwen.Nagpatuloy si Luna. “Kahit na palabasin ako dito, dapat ay gawa ito ng mga Walters, hindi ba?”Naging pangit ang ekspresyon ni Gwen.Sa mga sandaling ito, lumapit sina Hailey at Alice.Agad silang napansin ni Gwen, lumapit siya dito at hinawakan ang kamay ni Hailey, “Miss Walter, pumasok ang babaeng ito sa piging ng walang imbitasyon!”Napahinto si Hailey.Sa tabi niya, napahinto rin si Alice.Habang may suot na light purple gown, tumingin si Alice at nagpanggap na gulat ang ekspresyon niya. “Ms.
Sumimangot si Luna at tumalikod siya.Sa likod niya, may matandang lalaking nakatayo, sinusuportahan ang sarili niya gamit ang tungkod, nakatitig kay Luna ng masama.Sa tabi niya, nakatayo si Joshua, walang ekspresyon sa kanyang mukha.Ang matandang lalaki ang nagsalita.Siya ang awtoridad sa pamilya Walter, ang tatay ni Hailey, si Dennis Walter.Nang makita ni Luna na tumalikod si Luna, suminghal ng malamig si Dennis, “Sa loob ng higit sa 50 taon ng buhay ko, ito ang unang beses na may taong pinahiya ang pamilya Walter sa isang piging na hinanda namin!”Ngumiti si Luna.Tumingin siya ng walang takot kay old Mr. Walter. “Mr. Walter, nakita niyo lang po kung paano ko pinahiya ang pamilya niyo, pero nakita niyo ba kung paano ako pinahiya ng pamilya niyo?”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya at tumuro siya sa guestlist na ginamit ni Gwen para ipahiya siya. “Nitong hapon, personal po na hiningi ni Ms. Walter ang pangalan ko, at binigyan niya ako ng invitation card. Pumunta po ak
Habang nagsasalita siya, ngumiti pa siya at tumingin kay Luna. “Ms. Luna, ito ay isang piging na inihanda namin para kay Mr. Lynch, ayaw mo naman masira ito sa isang maliit na hindi pagkakasundo na tulad nito, hindi ba?”Sumingkit si Luna.Binitawan niya ang kamay ni Joshua at tumingin siya ng walang ekspresyon kay Dennis. “Ako po ba ang sumira nito, o ang pagpapahiya ng pamilya niyo ang sumira nito?”May lumabas na bahid ng kasamaan sa mga mata ng matandang lalaki dahil sa pag uugali ni Luna.Huminga ng malalim si Dennis, ngumiti siya ng peke at sinabi niya, “Dahil parehong mahalaga para kay Ms. Luna at Mr. Lynch ang isyu na ito, ako na ang gagawa ng solusyon!”Pagkatapos, tumingin si Dennis kay Hailey. “Hailey, nung tinapos mo ba ang guest list, sinama mo ang pangalan ni Ms. Luna?”Ngumiti at tumango si Hailey. “PInasa ko ito kay Mr. Walter nang matapos ko ito.”Agad na hinanap ang butler na si Mr. Walter at dinala ito sa hall.Pagkatapos alamin ang sitwasyon, tumawa siya ng
Tumawa lang si Luna sa pekeng paghingi ng tawad.Pagkatapos huminga ng malalim, tumingin siya sa butler, si Mr. Walter. “Sinasabi niyo na kilala niyo lang si Mrs. Lynch na dating si Luna Gibson, at hindi niyo alam na may babaeng may pangalan na Luna sa mundong ito, tama ba?”Sumimangot ang butler at nanatili itong tahimik.“Syempre hindi niya alam!” Tumawa ng malamig si Dennis. “Kung alam niya na magkaibang tao si Ms. Luna at si Luna Gibson at sadya niya itong ginawa, ibig sabihin ay intensyon niya na gumawa ng gulo para sayo.”“Higit sa 20 taon nang nagtatrabaho para sa amin si Mr. Walter. Alam niya na hindi dapat gawin ang ganito.”“Ganun po ba.” Huminga ng malalim si Luna at palihim niyang pinindot ang button sa necklace niya.Pagkatapos ang mahinang beep, tumawa siya ng mahina at nagpatuloy, “Ayon kay old Mr. Walter, kung alam ng butler na ako at si Luna Gibson ay dalawang magkaibang indibidwal, ibig sabihin ay sinasadya niya ang lahat ng ito, tama ba?”Namutla ang butler da
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya