”Yay!” pumalakpak ng masaya si Nellie. “Gagawin na naman ni Nigel ang hacking niya! Ang galing niya!”“Oh, at ako hindi magaling?” Tinikop ni Neil ang mga labi niya at pinitik niya ang noo ni Nellie.Hindi niya ito nilakasan, ngunit ang madrama na si Nellie ay nagsimulang umiyak, at tumulo ang luha sa kanyang mata, habang namula ang kanyang mga mata. “Sinaktan ako ni Neil! Paano mo nagawa ito sa akin?”Tinikom ni Neil ang mga labi niya at naglagay siya ng isang piraso ng cake sa harap ni Nellie.Gumising siya ng umaga para mag bake ng cake dahil sinabi ni Nellie kagabi na gusto nito ng cake. Ano pa ba ang magagawa niya? Sanggol pa si Shelly at wala pa siyang alam. Kaya naman, nagpatuloy lang si Neil na pasayahin si Nellie.“Oh my!” Lumaki ang mga mata ni Nellie habang nakuha ng cake ang kanyang atensyon, ngunit may luha pa rin sa kanyang mukha nang magsimula siyang ngumiti. “Alam mo, magaling ka rin naman!”“Hay! Iba ka talaga kay Daddy. Hindi siya magaling magluto, pero hindi ik
[Hindi mo pa narinig ang tungkol sa kanya?]Kumunot ang noo ni Gwen at sumulyap siya sa lalaking nakaupo sa likod niya. Yumuko siya, at nagpatuloy siyang mag text kay Luna.[Ang taong ito ba ay bodyguard talaga na kinuha ni Joshua o isang kaibigan ni Joshua?]Naniniwala si Gwen noong sinabi ni Luna na ang lalaki ay kaibigan ni Joshua, ngunit ngayon ay sinasabi niya na hindi niya pa narinig ang tungkol sa lalaking ito.Kakaiba.Sa ibang salita, klaro kay Joshua na magkaiba ang kaibigan niya sa ibang tao. Hindi siya magkakamali na tawagin ang isang bodyguard bilang kaibigan niya.Kung ang lalaking ito ay kaibigan ni Joshua… bakit hindi siya kilala ni Luna?Sina Joshua at Luna ay malapit sa isa’t isa na si Joshua mismo ang nagsasalita kay Luna kung ilang lalaki o babae ang dadalo sa dinner at kung sino sila kung wala siyang magagawa kundi dahil ang mga client niya sa dinner.Walang mga sikreto sa pagitan nila.Kung ang lalaki sa likod ni Luna ay isang kaibigan ni Joshua, alam na
“Ang noodles niyo, Miss.” Nilagay ng waiter ang noodles ni Gwen sa harap niya, pagkatapos ay ginawa niya ito para sa lalaki.Mula sa ilang metro ang pagitan sa isa’t isa, narinig ni Gwen na kinuha ng lalaki ang tinidor nito, tinanggal ang mask, at nagsimulang kumain.Sa ilang sandal, hindi niya mapigilan na isipin kung ano ang makikita niya kapag tumalikod siya ngayon.Gayunpaman, hindi nagtagal bago niya tanggalin ito sa kanyang isipan.Hindi niya ito pwedeng gawin, lalo na at nangako siya kay Luna na hindi niya pipilitin ang lalaki na magtanggal ng mask kung hindi nito gusto, kaya bakit gusto niyang malaman bigla ang tungkol sa lalaki?Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Gwen, kinuha niya ang tinidor, at nagsimula na rin siyang kumain.Sa mesa sa likod niya, ang lalaki ay ngumiti habang pinapanood siya.Pagkatapos kumain, dalawa silang nagbayad ng magkahiwalay na bills at lumabas sila ng restaurant, pumunta sila sa bayan habang nakasunod ang lalaki sa likod ni Gwen ng il
Nawala ang kulay sa mukha ni Gwen nang marinig niya ito. Lumapit siya at hinawakan niya ang braso ni Winson. “Ano ang sinabi mo?”Sinabi ng tatay niya sa phone na ayos lang ito noong ilang araw na ang nakalipas! Sinabi pa nito na akala ng lahat ay wala na silang koneksyon, walang kahit sino sa mga gangster ang sumubok na hamakin ang tatay niya…“Nakuha ko na ba ang atensyon mo, huh?” Ngumisi si Winson. “Sa huli, tama ako; mahalaga pa rin ang matandang ‘yun sayo. Hindi ako makapaniwala na ang mga tanga sa Sea City ay ay iisipin na wala na kayong koneksyon! Kung hindi ko sinabi sa kanila na tapat ka sa mga tao sa paligid mo, walang kahit sino sa kanila ang huhuli sa kanya!”Nabigla si Gwen nang marinig niya ito. Kinagat niya ang labi niya at lumingon siya para tumingin kay Winson na tila hindi siya makapaniwala. “Ikaw…”Si Winson ang rason kung bakit nahuli ang tatay niya?“Ano ako?” Tumawa si Winson sa malamig na hangin. “‘Wag mo akong sisihin kung walang awa ako. Kung binigyan mo
Sumigaw ng malakas si Winson habang binitawan niya si Gwen at hinawakan niya ang pagkalalaki niya, bumagsak siya sa sahig dahil sa sobrang sakit.Agad na tumalikod si Gwen, balak niyang tingnan ang lalaking may suot ng itim.Noong una, inaasahan niya na makita ang lima o anim na lalaking inaatake ng walang awa ang isang lalaking nakasuot ng ito, ngunit sa ikinagulat niya…Ang anim na mga tauhan ni Winson ay nakahiga sa sahig, hawak nila ang mga parte ng katawan nila habang umuungol sila sa sakit, tulad ni Winson.Ngunit, ang lalaking may suot ng itim ay tila walang galos. Wala pang kahit isang buhok na wala sa pwesto.Nang makita na tumakas si Gwen mula kay Winson, ang lalaki ay lumingon para tumingin sa kanya.Ang nakita lang ni Gwen mula sa malayo ay ang madilim at malupit na mga mata ng lalaking may suot ng itim, ngunit nakita niya ang maliit na bahid ng ngiti sa mga ito.Hindi mapigilan ni Gwen na mabigla dahil dito.Sa hindi malamang rason, naalala niya si Luke.Dati ay m
Hindi mapigilan ng lalaki na ngumiti nang marinig niya ito. “Ako ang huling tao sa mundo na matatakot sa kamatayan.”Ang katotohanan ay, matagal na siyang dapat namatay.Sino ang mag aakala na… ang isang lalaki na matagal na dapat na namatay ay mabuhuhay sa katawan ng kambal niya?“Mabuti ito.” Huminto si Gwen. “Magbabayad ako sayo ng doble ng binabayad sayo ni Joshua. Kapag sumama ka sa akin pabalik ng Sea City, makakatanggap ka ng triple ng pera na nakukuha mo ngayon.”Pagkatapos, huminga siya ng malalim at nagpatuloy siya, “Pwede mo ba akong tulungan na bumili ng ticket? Tara na sa Sea City.”“Sige.” Ngumiti ang lalaki, naglakad siya patungo sa sala, at umupo siya sa sofa.Hindi mapigilan ni Gwen na tumingin sa pangalan ng lalaki habang bumili ito ng ticket patungo sa Sea City.Ang pangalan niya ay Stefan Joneson.Hindi masamang pangalan.Handa na si Gwen na umalis habang dala ang kanyang mga gamit.Nandito lang siya para sa maikling bakasyon at konti lang ang gamit na da
Nang marinig ang sinabi ni Gwen, ngumiti si Stefan. “Mabuti ito.”Kung kaya ni Gwen na kalimutan ang malungkot na nakaraan niya, kahit na wala si Stefan sa tabi niya, hindi mag aalala si Stefan.“Sa tingin ko ay mabuti rin ito.” Ngumiti si Gwen at dinala niya si Stefan sa villa. Dahil matagal nang walang nakatira dito, ang buong lugar ay puno ng alikabok.Binuksan ni Gwen ang ilaw, ngunit madilim pa rin sa sala.Kumunot ang noo niya at tumingin siya sa chandelier. “Sira na ba ito?”“Hindi ko alam.”Ibinaba ni Stefan ang mga hawak niya, tumalikod siya, at lumabas siya. Hindi nagtagal, bumukas ang mga ilaw sa loob ng villa.Bumalik siya mula sa labas. “Nakasara ang main switch.”Nagdalawang isip si Gwen bago siya tumawa ng nahihiya. “Pasensya na. Konti lang ang alam ko tungkol dito.”Inalagaan at pinalaki siya ng tatay niya na parang isang prinsesa simula pa noong bata siya. Tutal, siya ang tagapagmana ng Larson Group ng Sea City. Noong nagpakasal siya kay Ben, trinato din siya
“Sabihin mo ang totoo!”“Magkano ang pera mo ngayon? Ilabas mo!”“Kung ako sayo, matagal na akong umalis ng Sea City. Matagal nang patay si Luke at walang sumusuporta sayo, pero nandito ka pa rin sa Sea City. Nandito ka pa rin ba dahil sa tingin mo ay masama ang pamumuhay ng mga kapatid mo, kaya gusto mong bumawi sa kanila?”“Dapat mo maging kasing tapat tulad ng pagiging mayabang mo noong buhay pa si Luke!”“Kurt Will, ‘wag mo akong sisihin sa pagiging malupit ko! Kung may taong dapat kang sisihin, sisishin mo si Luke Jones sa pagkamatay niya ng maaga!”…Tumunog sa eskinita ang isang pamilyar na pangalan at malakas na sigaw. Kumunot ang noo ni Stefan.Hindi niya makakalimutan ang pangalan na Kurt Will.Si Kurt ang isa sa pinaka tapat na mga tauhan ni Luke. Siya ang bodyguard ni Luke, lagi niyang pinoprotektahan ito. SIya ang unang tao sa gang na makaalam ng tungkol sa kagustuhan ni Luke na isakripisyo ang sarili niya para kay Gwen at siya ang unang sumuporta sa sakripisyo ni
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya