Nahihiyang kinamot ni Luna ang ulo niya at binuksan niya ang pinto para umalis ng bedroom. “Kailan mo pa nalaman na nasa likod ako ng pinto?”“Sa simula pa lang.” Ngumiti si Joshua at sumenyas siya kay Luna na lumapit sa kanya at umupo sa tabi niya.Huminto ng ilang sandali si Luna bago siya lumapit kay Joshua at umupo sa tabi nito.Nanatili sa sofa si Joshua, at habang nakangiti, hinila at niyakap niya si Luna at hinalikan niya ito sa noo. “Pareho ka pa rin tulad ng dati. Gumawa ka ng ingay mula sa pagbangon mo at sa paglalakad mo papunta sa pinto. Hindi ito narinig ni Celia dahil matanda na siya, pero sa tingin mo ba ay hindi ko ito maririnig?”Namula ang mukha ni Luna. Tinikom niya ang mga labi niya at tumingin siya sa baba. “Gumawa ba… talaga ako ng maraming tunog?”“Oo,” Tumawa si Joshua at niyakap niya si Luna habang nakatingin siya sa harap. “Nakatulog ka ba ng maayos kagabi?”Tumango si Luna. “Kaya nga lang…”Sa puntong ito, sumikat na ang araw. Pagkatapos lumipad mula s
Pagkatapos ng tanghalian, umupo si Joshua sa sofa at tumawag siya kay Jude.Sa sobrang saya ni Jude na mabalitaan na bumalik na si Joshua ay halos gusto niyang pumasok sa phone para yakapin si Joshua. “Nasaan kayo? Susunduin ko kayo ngayon! ‘Wag kang mag alala—pangako na hindi ko ito ipapaalam sa tatay mo, at gagawin ko ang lahat para maiwasan din ang mga reporter! ‘Wag kang mag alala, kaibigan ko! Ibigay mo sa akin ang address mo ngayon!”Hindi mapigilan ni Joshua na ngumiti nang marinig niya ang pagkasabik sa boses ni Jude. “Ito ang rason kung bakit hindi ako humingi ng tulong at sa halip ay tumulong ako kay John.”Kilala nila ang isa’t isa ng maraming taon na, at kilala lang ni Joshua si John mula kela Luna at Anne. Kaya naman, humingi dapat ng tulong si Joshua mula kay John noong nagdesisyon siyang bumalik sa Banyan City, ngunit hindi niya ito ginawa, ito ang rason kung bakit sa tingin niya ay hindi niya dapat hinayaan na si Jude ang gumawa nito.“Bakit wala kang tiwala sa akin
Naaliw si Jude dahil dito. “Ang sinasabi mo ba ay—ang asawa mo ay maganda o hindi? Una, sinasabi mo na maganda siya kahit walang makeup, pero ngayon ay sinasabi mo na hindi siya mapapansin sa madla kung lumabas siya ng walang makeup?”Sinabi ni Jude, “Narinig mo ba ito, Luna? Isa siyang ipokrita!”Tumawa si Luna dahil dito. “Ayos lang sa akin. Baka hindi ako maganda sa pananaw ng iba, pero basta sa tingin niya ay maganda ako, ‘yun lang ang mahalaga.”Pagkatapos, kinuha niya ang coat niya at tumalikod siya. “Mauuna na ako ngayon!”Nagbuntong hininga si Jude nang marinig niya na sumara ang pinto sa likod niya. “Ang katotohanan ay, naiinggit ako sa relasyon niyo ni Luna, pero…”Huminto siya at sinabi niya, “Ayaw ko talaga makasama si Miss Chance, pero ang babaeng mahal ko ay pinalayas ng Banyan City ng mga magulang niya dahil sa family background niya. Ang katotohanan ay, kailangan mo maging maswerte para makahanap ng taong magmamahal sayo na nababagay sayo.”Ngumiti si Joshua dahil
Nabigla si Luna. “Ito ba ang babaeng nilasing ka at niloko ka para magsiping kayo?”Nawala ang kulay sa mukha ni Jude nang marinig niya ito. “Oo, tama.”“Medyo maganda siya.” Tumingin si Luna kay Vanessa, pagkatapos ay tumingin siya kay Jude. “Bagay kayong dalawa.”Gumulong ang mga mga mata ni Jude. “Gwapo naman ako, kaya syempre bagay ako sa kahit sino.”Pagkatapos, tila para ba patunayan ang punto niya, lumipat ang atensyon niya kay Anne at sinabi niya, “Bagay din kami ng kaibigan mo.”Si Anne, na siyang nakikinig ng tahimik, hindi niya inaasahan na siya ang maging pokus ng pag uusap. Mabilis siyang kumaway at sinabi niya, “Hindi mo ito pwedeng sabihin ng basta basta, Mr. Smith. May isang taong gulang na anak ako sa asawa ko.”Huminto si Jude, pagkatapos ay tumingin siya kay Anne. “Sayang naman. Kung single ka, baka pag isipan ko na makilala ka mula kay Luna.”Ngumiti si Anne dahil dito. “Sa kasamaang palad, lumipas na ang pagkakataon mo, Mr. Smith.”Pagkatapos, tumingin siya
Kumunot ang noo ni LUna.“Kilala mo ba sila?” Sumunod ang tingin ni Anne kay Luna, nakita niya rin ang magkasintahan na pumasok sa pinto. Gayunpaman hindi niya makita ang mukha ng babae mula sa kanyang inuupuan at nakita niya lang kung sino ang lalaki.Tumaas ang mga kilay niya dahil dito. “Uy, hindi ba’t si James Shore ‘yan?”Nabigla si Luna at napatingin siya kay Anne. “Kilala mo ba siya?”“Oo.” Tinikom ni Anne ang mga labi niya. “Siya ang leader sa isa sa mga local gang dito sa Banyan City, nakaakyat siya sa pwesto niya nitong nakalipas na dalawang taon. Pumunta pa siya minsan sa kumpanya ni John para takutin ang mga empleyado doon. Kung hindi tumawag ng pulis si John, sigurado ako na sinaktan na ni James ang mga empleyado.”Nabigla si Luna dahil dito. “Ano ang nangyari pagkatapos? Sinubukan niya bang maghiganti pagkatapos tumawag ni James ng pulis?”Kadalasan, maghihiganti ang mga taong tulad nila sa tao na nagsumbong sa kanila sa pulis pagkatapos nilang pakawalan.“Hindi si
“Lalapit ako para makinig sa pag uusap nila.” Kumindat si Anne kay Luna. “Kung ang babaeng ito ay may kinalaman kay Fiona at nandito siya para maghiganti sa inyo ni Joshua, siguradong makikilala ka niya, pero para naman sa akin…”Nagpatuloy siya ng may masayang tingin. “Kahit na best friends tayong dalawa, kami ni John ay masyadong malayo sa mundo niyo ni Joshua, at minsan lang kami lumabas sa publiko na magkasama. Kahit si Fiona ay hindi malalaman ang tungkol sa pagkakaibigan natin, kaya hindi ito malalaman ng babaeng ‘yun. Mas mabuti kung ako ang makinig sa halip na ikaw!”Pagkatapos, ibinaba niya ang tasa, nagpanggap siya na kailangan niya pumunta sa banyo, at sinasadya niyang lagpasan ang mesa nila Jacqueline at James.Tama siya; hindi siya naaalala ni Jacqueline. Nang lumagpas siya sa mesa, ang tingin ni Jacqueline ay hindi nagbago at nagpatuloy ito sa pakikipag usap kay James.Hindi nagtagal, tumunog ang phone ni Luna dahil sa mga message ni Anne, na sinend niya mula sa banyo
“Ako ang bahala.” Agad na tumayo si Jude nang marinig niya ang balisa sa boses ni Luna at naglakad siya patungo sa counter ng restaurant.“Umupo ka muna, Mrs. Lynch.” Mabilis na sumenyas si Vanessa sa upuan. “‘Wag kang mag alala, ayos lang siguro ang kaibigan mo.”Tumingin si Luna kay Vanessa at tatanggi sana siya sa alok nang makita niya ang ngiti sa mukha ni Vanessa. Pagkatapos magdalawang isip, nagdesisyon siya na umupo.Dahil umalis si Jude para tingnan ang surveillance tapes, ang tanging bagay na pwede niyang gawin ay ang hintayin siya.Pagkatapos umupo, nilabas ni Luna ang phone niya at tumawag siya kay Joshua. “Tiningnan ni Jude ang surveillance tapes. Pwede mo ba akong tulungan ihack ang system para tingnan ang mga surveillance camera sa kalsada para makita kung saan pumunta si Anne? Imposible na umalis si Anne na hindi nagsasabi—may nangyari siguro.”Kumunot ang noo ni Joshua, nilabas niya ang laptop niya, at nagsimula siyang magtype ng code. “Bakit ako ang pinili mong ta
“Ano ‘yun?” Kumunot ang noo ni Luna, mabilis niyang tinanong habang nilagay niya sa speaker mode si Joshua.“Kinidnap si Anne.” Nagbuntong hininga si Jude at nagpatuloy siya, “Mula sa surveillance tapes, may babaeng nakasuot ng itim na kumidnap sa kanya at itinakas siya mula sa back door.”Pagkatapos, naglabas siya ng isang piraso ng papel mula sa bulsa niya at ibinigay niya ito kay Luna. “Natagpuan ito ng mga empleyado mula sa back door.”Nabigla si Luna, pagkatapos ay kinuha niya ang isang piraso ng papel mula kay Jude.May nakasulat dito, [‘Wag kang mag alala, Ms. Luna, hindi namin sasaktan ang kaibigan mo, pero hindi namin masisigurado kung ano ang gagawin namin kung hindi ka dumalo sa kasal ngayong gabi.]Nabigla si Luna dahil dito.Ano ang binabalak ng taong ito? Kinidnap ba nila si Anne para lang takutain si Luna para dumalo sa kasal nila Adrian at Jacqueline?“May nahanap rin ako mula sa surveillance tapes,” Ang sabi ni Joshua, nakakunot ang kanyang noo, nang marinig niy
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya