Nagbuntong hininga si Luna at humiga siya sa tabi ni Gwen. Ihiniga niya ang ulo niya sa tabi ni Gwen at tumingin siya sa kisame kasama nito. “Hindi mo pa rin… makalimutan si Luke, hah?” Pumikit si Gwen habang tumutulo ang mga luha sa kanyang mukha. “Oo.” Ngumiti siya ng mapait ng nakapikit. “Sa totoo lang, alam ko na ang lahat. Matagal na.” Huminto ang puso ni Luna nang marinig niya ito. “A… Anong ibig mong sabihin?” “Alam ko na wala na sa mundong ito si Luke.” Ngumiti ng mapait si Gwen. Mahina ang boses niya at malabo ito na para bang mula ito sa malayo. “Nagsinungaling kayong lahat sa akin para protektahan ako mula sa katotohanan. Gusto niyong maniwala ako na buhay pa si Luke at na ayaw niya na akong makasama, pero…” Namamaos ang boses niya. “Alam kong matagal na siyang wala. Binigay niya ang puso niya sa akin at gusto niya akong mabuhay ng masaya kasama siya… pero nakalimutan niya na mahal na mahal ko siya. Paano ako mabubuhay ng masaya ng wala siya?” Sa sobrang gulat
Ang secretary ni Steven ang nagbukas ng pinto sa conference room. Huminga ng malalim si Steven at pumasok siya sa conference room. Akala niya ay mag isa lang na pupunta si Thomas sa meeting. Sa ikinagulat niya, may isa pang lalaking kasama si Thomas, isang lalaking may makapangyarihan na aura at malamig na mukha—si Joshua. Ang lalaki ay mukhang matangkad at malakas, nakayuko siya habang sinusuri ang mga dokumento na hawak niya. “Mr. Lynch, nandito na po si Mr. Hughes.” Lumingon ang lalaki dahil sa announcement na ito. Nang makita ni Joshua si Steven, nabigla siya. Ang lalaking ito… kamukhang kamukha niya. Kahit ang mahirap mapansin na peklat sa sulok ng mata ng lalaking ito ay pareho ng kay Luke! Baka hindi mapapansin ng iba ang peklat na ito, pero napansin ito ni Joshua. Naalala niya kung paano nakuha ni Luke ang peklat na ito. Ito ay noong nakipag tulungan siya kay Luke sa isang misyon sa Sea City para iligtas si Luna. Aksidenteng nasakan si Luke noong nakikipaglaban sa kaa
Dahil dito, pagkakataon lang dapat na ang lalaking ito ay kamukha ni Luke. Ang mga lalaking ito ay magkaiba pagdating sa ugali nila. Si Joshua ay isang negosyante. Simula nang sabihin ito ni Steven sa oras na magsimula ang unang meeting nila, nakita rin ni Joshua na hindi magaling si Steven sa mga kasunduan sa negosyo. Pagkatapos ng negosasyon, hindi lang sa nakuha ni Joshua ang gusto niya, nakakuha pa siya ng malaking tubo mula kay Steven. Samantala, hindi man lang alam ni Steven na malaki ang nawala sa kanya, kahit na naisip niya na siya ang nananalo.” Nang matapos na ang negosasyon, sabik na gustong ilibre ni Steven sina Joshua at Thomas para kumain ng hapunan. “Sa tingin ko ay hindi na ito kailangan. May isa pa akong schedule, at kailangan pumunta ni Mr. Howard sa susunod niyang appointment.” Tumayo si Joshua at tumingin siya kay Steven ng may malamig na ekspresyon. Ang boses niya ay walang emosyon nang sinabi niya, “Hindi ba’t ikaw ang nagsabi na ayaw mong makipagkaibigan?”
Kumunot ang noo ni Thomas sa siguradong tono ni Thomas. Kinurot niya ang noo niya sa inis. “Sigurado ka ba na si Steven Hughes ay hindi si Luke?? Paano naging magkamukha ang dalawang tao na may parehong peklat sa noo? Madaling maintindihan kung magkamukha sila base sa mukha at katawan nila dahil natural ito. Ngunit, ibang istorya kung ang peklat ay mula sa ibang pangyayari. Kahit na sa parehong lugar ito, hindi pwedeng pareho rin ang hugis nito. Nagbuntong hininga si Thomas. “Nakita ko rin ito, Joshua. Ang paraan ng pagsasalita ni Steven, ang kilos niya, at ang pag iisip niya ay iba mula kay Luke. Kahit na tama ang paghihinala mo, paano nagawa ng pamilya Hughes na baguhin si Luke sa loob lang ng isang buwan? Imposible ‘yun!” Tinapik niya ang balikat ni Joshua. “Sa tingin ko talaga si Steven ay hindi si Luke. Hindi mo dapat ito pag isipan masyado. Ang pinakamahalagang bagay na gawin mo ngayon ay ang ilayo ni Luna si Gwen. Umalis dapat agad sila ng Saigen City.” Sumingkit ang mg
[Oo!] Lumipat ng mas komportable si Luna habang umuupo siya sa sofa. Patuloy siya sa pagsagot sa message ni Joshua. [Pero sinabi ni Gwen na napanaginipan niya si Luke kagabi. Sa panaginisp niya, halos mabunggo siya ni Luke ng kotse nito at pinapasok siya nito sa kotse pagkatapos. Naalala niya na niyakap siya ni Luke, umiiyak siya at tumatawa habang ginagawa niya ‘yun, pero sinabi ni Luke na hindi siya kilala nito, sinabi pa ni Luke na may fiancee na siya. Kahit na anong pag iyak at pagmamakaawa ni Gwen, sinasabi ni Luke na hindi siya kilala nito.] [Pagkatapos, dinala pa siya ng driver ni Luke papunta sa fiancee ni Luke, at hindi na maalala ni Gwen ang nangyari pagkatapos. Sinabi niya pa na dahil nahanap siya sa tambakan ng basura noong gumising siya, dinala siguro siya ng fiancee ni Luke sa tambakan ng basura sa panaginip niya!] [Ano sa tingin mo? Sa tingin mo ba ay bibitaw na siya o hindi pagkatapos niya managinip ng ganito?] May impresyon si Luna na ito ay isang simpleng pagt
Nang matapos na si Luna sa pagtext kay Joshua, umalis na sina Gwen at Yannie sa sauna. Ang tatlong babae ay patuloy sa pag enjoy ng oras nila at nag usap sila hanggang sa oras na para sa tanghalian. Ang pagkain nila ay binigay ng resort sa isang buffet. Hindi gusto nila Gwen at Luna ang tanghalian. Pagkatapos nilang mag usap, umalis sila ng resort at naghanap sila ng restaurant para kumain ng tanghalian. Nang umalis sila ng resort at pumunta sila ng kotse, may itim na Pursche na huminto sa harap ng resort. Bumukas ang pinto, at bumaba ng elegante si Steven ng kanyang kotse. Naglakad siya papunta sa kabilang pinto at binuksan niya ito. “Salamat at dinala mo ako para mag enjoy sa hot spring, darling.” Paglabas ni Kate ng kotse, kumapit siya sa braso ni Steven ng may masayang mukha. Binanggit niya na gusto niyang pumunta ng hot spring nitong umaga habang kumakain ng agahan, at naalala ito ni Steven. Ngayong tapos na siya sa kanyang trabaho, dinala niya ito rito para mag-enjoy sa h
Pagkatapos nila umorder ng pagkain, nagkwentuhan sina Luna at Yannie bago nila napansin na tila may hinahanap si Gwen. “Anong problema?” Ang tanong ni Luna habang nakakunot ang noo. “Nawawala ang pendant ko.” Nilagay niya ang keychain niya sa mesa para ipakita kay Luna na walang pendant na nakakabit dito. “Binili ito ni Luke sa akin noon pumunta kami sa simbahan sa Merchant City. Hindi ko alam kung saan ko ito nawala.” Hinalukay niya ang bawat bulsa sa damit niya at muli niyang kinalkal ang bag niya, kumunot ng mahigpit ang noo niya. “Hindi ko ito mahanap.” Wala nang ganang kumain si Luna, ngayon at nakita niya na balisa at natataranta si Gwen. Alam niya na mahalaga ang pendant kay Gwen dahil ito ay isang regalo mula sa pumanaw na si Luke, at isa itong regalo na hindi mapapalitan. Tinulungan din ni Yannie si Gwen para hanapin ito. Hinanap ng tatlong babae ang buong restaurant, ngunit hindi nila ito mahanap. Sa mga oras na ‘yun, ihinain na ang pagkain nila. Nagbuntong hining
Kumunot ang noo ni Luna at lumingon siya para tumingin sa surveillance footage. “Sino ang umupo doon? Ilang tao?” Kahit na ang front desk attendant ay sinira ang patakaran para tumingin sa surveillance footage para kay Luna, hindi niya hinayaan na ipakita kay Luna ang surveillance footage. Muli siyang tumingin sa footage, lumingon siya, at ngumiti siya kay Luna. “Miss, naiintindihan ko po kung bakit balisa ka na mahanap ang nawawalang gamit nyo, pero ayon po sa patakaran, hindi ko po pwede ipaalam ang impormasyon ng ibang customer sa ibang tao.” Tumingin siya ng seryoso kay Luna. “May ideya po ako. Ang dalawang customer po na ito ay nasa hot spring ngayon. Bakit hindi po ako pumunta para tanungin sila kung nakita nila ang nawawalang gamit niyo? Pwede po ba?” Tumango si Luna. “Maraming salamat.” Sa totoo lang, gusto niyang siya mismo ang magtanong dahil hindi pa nakita ng front desk attendant ang pendant ni Gwen. Natatakot siya na hindi alam ng front desk attendant kung paano