Nakita ni Joshua ang poot sa mga mata ni Luna nang banggitin niya si Aura.Kakatwa, hindi talaga sila nagkrus ang landas ni Aura. Ang tanging pagkakataon lang ay noong tagapaglingkod pa si Luna sa Blue Bay Villa.Dahil ba kay Nellie?Wala ring relasyon si Luna kay Nellie—sila ay isang katulong at isang amo. Hindi siya naniniwalang ang isang calculative na babae na tulad ni Luna ay masusuklam ng husto kay Aura dahil lang kay Nellie."Ako ang nagmumungkahi ng deal ngayon, Mr. Lynch, hindi ang kabaligtaran." Napaiwas ng tingin si Luna, ayaw niyang salubungin ang matalim niyang titig. "Ang kailangan mo lang sabihin ay kung sumasang-ayon ka sa deal o hindi."Tiningnan ni Joshua ang halos walang bahid na mukha ni Luna. Bahagya niyang pinagsalubong ang mga kilay.Maya-maya, marahan siyang tumango.Bahagyang tumawa si Luna. Nilagpasan niya si Joshua at lumabas. “Salamat, Mr. Lynch. Sasamahan kita sa tanghalian. Papayag din ako sa lahat ng hihingin mo ngayong linggo."“Mabuting panindig
Malakas ang kabog ng dibdib ni Adrian. "Hindi iyon ang ibig kong sabihin!"Nakuha niya si Joshua na i-hire si Luna dahil alam niyang si Luna ay si Moon ang jewelry designer. Hinahangaan niya ang kanyang talento!Hindi ibig sabihin noon na gusto niyang mapunta kay Joshua si Luna!Si Hailey Walter ng pamilya Walter ay naghintay kay Joshua nang napakaraming taon. Kung kailangang isaalang-alang ni Joshua ang isang tao maliban sa magkapatid na Gibson, dapat siya iyon!Sa isiping iyon, inangat ni Adrian ang kanyang ulo at malamig na tinitigan si Joshua. “Wala akong pakialam. Dahil ginawa mo ang mga nauna, ibig sabihin ay maaari kang tumanggap ng mga babae maliban sa Gibson sisters. Pupunta ako sa pamilyang Walter sa susunod na mga araw para kunin si Hailey at ipadala siya sa Blue Bay Villa para manatili! Dapat doon siya tutuloy!"Galit na tumayo si Adrian at lumabas.Nanatiling nakaupo si Joshua sa sofa. Hindi niya hinabol si Adrian, hindi rin niya pinasinungalingan ang mga sinabi nit
Ano pa?Kalmadong ngumiti si Luna. "Lahat ng dapat kong malaman."Kaswal niyang kinuha ang panulat at nagsimulang gumawa ng mga pagbabago sa sketch ni Bonnie. "Sa tingin ko hindi ka fan ni Aura Gibson."Napakagat labi si Bonnie, at maya-maya, tumango siya ng mariin. "Hindi nga.""Kakaiba yan."Humikab si Luna. Nagsalita siya pabulong na silang dalawa lang ang nakakarinig, “Dahil hindi ka fan ni Aura, bakit mo siya pinapansin? Handa ka pa ring umalis sa iyong trabaho at kumuha ng ibang pagkakakilanlan, pumunta sa Lynch Group para lang hanapin siya."Pumikit si Bonnie. Hindi niya alam kung paano nalaman ni Luna ang lahat ng iyon, ngunit alam niyang si Luna ang babae ni Joshua. Dahil alam niya ang lahat, ibig sabihin ay si Joshua din...Isang pakiramdam ng kawalan ng magawa, at dinaig nito si Bonnie.Napabuntong-hininga siya. “Tatanggalin na ba ako?”"Hindi." Ibinaba ni Luna ang kanyang tingin at nagpatuloy sa paghahanap ng mga pagkakamali sa mga sketch ng disenyo. "Ako lang ang
“Sigurado akong hindi mo alam , Bonnie, ngunit ito ang aking tiyuhin, ang ama ni Pangulong Lynch!”Sa mga salitang iyon, agad na nagbago ang mga ekspresyon ni Bonnie.Sinamantala ni Shannon ang pagkakataon para magpatuloy sa kanyang mga pag-atake. “Ang aking tiyuhin ay hindi natutuwa na ang isang babaeng tulad ni Luna ay nang-akit sa pangulo, kaya siya nagalit. Hindi ba niya deserve ang sampal na iyon? Hindi ba siya dapat humingi ng tawad?""Siya ay dapat..." Sa sinabi ni Bonnie, lahat ay sumang-ayon sa mahinang tono.Ang lalaking iyon ay ang ama ni Pangulong Lynch! Hindi nila kayang magalit siya!Nagulat din si Bonnie.Maya-maya ay kinagat niya ang kanyang labi. “Dito ko naisip na ang isang makapangyarihang tao tulad ni Pangulong Lynch ay magkakaroon ng pamilyang may mabuting asal at kultura. Sinong nakakaalam…”At least 50-years old na si Adrian, pero dahil lang naging magkasama ang anak niya at si Luna, pumunta siya at sinampal ito?“Mas parang baliw…”Ang mga salita ni Bon
Galit na galit si Shannon."Uncle, nagbibiro ka ba?"Bakit kailangan niyang isuko ang posisyon ng Design Director sa p*ta na ito? Dapat nasa tabi niya si Adrian. Kinasusuklaman din niya si Luna, pero bakit hindi lang niya ito pinaalis o pinababa, bagkus ay itinaas pa niya?Sino ang mas baliw?"Hindi ako nagbibiro." Kalmadong tumingin si Adrian kay Shannon. "Ibigay mo sa kanya ang iyong pwesto."Trabaho ay trabaho, wala itong kinalaman sa mga pribadong bagay.Kahit na i-demote niya o tanggalin si Luna, hindi ito masyadong makakaapekto sa relasyon nina Luna at Joshua.Sa kabaligtaran, ang Lynch Group ay mawawalan ng isang kilalang designer sa mundo..Bukod dito, si Adrian mismo ang nagpa-hire kay Luna sa Lynch Group. Mahirap para sa kanya na bawiin ang kanyang mga sinabi sa sandaling iyon.Ang pinakamagandang solusyon ay hayaang magtrabaho si Luna para sa Lynch Group habang binabawasan ang kanyang interes kay Joshua!Sa isiping iyon, muling nilingon ni Adrian si Shannon. "Ayaw
Marunong lang magyabang ang babaeng ito!Gayunpaman, nang makita nila si Luna na nag-sketch ng outline ng mga alahas, tinitingnan din ang kanyang mastered sketching technique at ang kanyang kakaibang sense of composition, lahat ay natigilan.Sa sandaling iyon, natahimik ang buong opisina at tanging tunog lang ng sketching ni Luna sa papel ang maririnig.Lahat ay seryosong nakatingin sa kanyang sketch.Pati na si Joshua.Napatingin siya sa kamay ni Luna. Lumalim ang titig niya at nagdilim.Ang pigura ni Luna Gibson ay hindi maipaliwanag na lumitaw sa kanyang isipan.Noon, mahilig din mag-sketch si Luna Gibson. Palagi niyang gustong maupo sa isang maaraw na silid na nakabukas ang bintana at hinayaan ng simoy ng hangin ang mga kurtina sa likod niya.Umupo siya sa harap ng isang sketch board at nagsimulang gumuhit gamit ang kanyang natural na sanay na pamamaraan.Mahilig siyang gumuhit ng maraming bagay. Ang mga bulaklak sa bahay o ang tanawin sa labas, ngunit higit sa lahat, mahi
“Oo”Inangat ni Luna ang kanyang ulo, at ngumiti. "Mr. Lynch, nagulat ka ba?"Napakunot ng noo si Joshua.The next second, agad niyang inabot ang kamay niya at hinawakan si Luna sa wrist.Para siyang nabaliw. Hinawakan siya nito sa pulso at kinaladkad palabas ng design department.Hindi man lang sila sumakay ng elevator. Siya ay brutal na hinila paakyat sa lahat ng hagdan papunta sa itaas na palapag..Ang katawan ni Luna ay parang sirang manika, kinakaladkad at hinihila niya.Nang marating nila ang pinakataas na palapag, siya ay naupos. Wala nang natitirang lakas sa kanya.Yumuko siya at inalalayan ang sarili sa tuhod gamit ang kamay, humihingal."Joshua Lynch, nabaliw ka na ba?""Galit ako! Mababaliw ako dahil sayo!” Hinila ni Joshua si Luna papasok sa kanyang opisina.Slam! Sabay sarado ng pinto, marahas na humampas ang likod ni Luna sa pinto ng opisina.Puno ng galit ang titig ni Joshua sa sandaling iyon.Marahas siyang tumingin kay Luna. “Kilala mo si Luna Gibson, di
“Imposible, imposible!”Sinakal ni Joshua si Luna. "Nagsisinungaling ka!"Napakalakas niya. Sinakal niya si Luna kaya nasira ang boses nito. "Joshua Lynch, baliw ka!""Ikaw ang baliw!" Pinandilatan siya ni Joshua na namumula ang mga mata. "Kung hindi, paano mo nasasabi ang mga bagay na iyon!"Tok! Tok! Tok!Sakto namang halos mapatay na sa sakal ni Joshua, may kumatok sa pinto sa likod niya.Bang! Padabog na bumukas ang pinto ng opisina.Nakatayo sa labas sina Zach at Yuri. Nasa likod nila sina Neil at Nellie.Pagkabukas ng pinto ay agad na kumalas si Luna kay Joshua. Napasubsob siya sa lupa, napahawak sa leeg, at hingal na hingal.Si Joshua, na nabulag sa galit, ay nagsimulang magkamalay pagkatapos ng kaguluhang ito.Nanatili siya sa lugar. Tumingin siya kay Luna, saka tumingin sa dalawang bata sa labas. Ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng kawalang-magawa. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin.“Auntie!”Nang makitang masama ang hitsura ni Luna, gal
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya