Agad na kumunot ang noo ni Luna nang marinig ito. Tinitigan niya si Heather at nagtanong sa paos na boses, "Anong ibig mong sabihin? Sinasabi mo ba na ang taong naghukay ng puntod ng anak ko...ay si Joshua?" "Syempre." Humalukipkip si Heather at walang emosyong tumingin kay Luna. "Kung hindi, sino pa ang magkakainteres sa patay mong anak?" Kinagat ni Luna ang kanyang labi at biglang naalala ang eksena kung saan siya ay desperadong naghuhukay sa dumi, sinusubukang hanapin ang bangkay ng kanyang anak noong gabing iyon. Sa oras na iyon, si Joshua ay hindi mukhang galit na galit tulad ng ginawa niya at kahit na ano pa ay mahinahong inutusan si Lucas na maghanap ng pala para sa kanya. Sa oras na iyon, hindi ito inisip ni Luna, ngunit sa puntong ito, ang kanyang pag-uugali ay tila… Nang makitang natahimik si Luna, alam ni Heather na nahulog siya sa kanyang panlilinlang. Napangiti siya, kinuha ang kanyang telepono, at nakita ang security footage ni Joshua na papunta sa DNA Diagnos
Sinimulan na ba siyang tratuhin ni Joshua bilang kanyang kalaban? Nang makitang malapit nang masira si Luna, napabuntong-hininga si Heather at nagpasya na sabihin sa kanya ang isang mas nakakagulat na balita. "Ganun pa man, hindi mo masisisi si Joshua na hindi ka pagkatiwalaan, Luna." Naglabas siya ng lab report mula sa kanyang bulsa at inilagay sa mesa sa pagitan nila. "Tingnan mo, hindi naman sa kanya ang bata na inilibing ninyo ni Joshua." Nanigas ang buong katawan ni Luna. Kinuha niya ang lab report nang may nanginginig na kamay. Malinaw na nakasulat na ang dalawang sample ng DNA ay nagpakita ng walang kaugnayang dugo sa isa't isa. Lalong nanginig ang mga kamay ni Luna. Naalala niya ang katulong na nagngangalang Vivian na namatay. Nang mamatay si Vivian, sinabi niya sa kanya na naipagpalit ang bata. Gayunpaman, binaril siya hanggang sa mamatay bago niya masabi sa kanya kung sino ang gumawa nito at kung nasaan talaga ang anak ni Luna. Napakagat labi si Luna habang
Natahimik ang buong kwarto. Tinitigan ni Heather si Luna na may kalmadong ekspresyon, ngunit sa totoo lang, kumakabog ang kanyang puso sa kanyang dibdib. Ano ang nangyayari sa babaeng ito? Kailan pa siya naging napakatalino? Nang makitang hindi sumagot si Heather, napangiti si Luna. "Bakit wala kang sinasabi? Tama ba ako? Kayo ba ni Malcolm...ang nagpalit sa baby namin ni Joshua?" "Hindi, hindi, hindi, paano iyon..." Mabilis na itinanggi ito ni Heather at idinagdag, na nagpakawala ng isang nakakasira sa sariling tawa, "Paano namin makakayang gawin iyon?” "Huwag mong kakalimutan na nag-labor ako kasabay mo, at kasama ko sina Malcolm at Tatay sa ospital, sa hallway naghihintay o kasama ko sa operation room.” "Paano namin mapapalitan ang iyong anak habang ako ay nanganganak din?" Napakunot ang noo ni Luna nang marinig iyon. Tama si Heather; pareho silang nanganak sa parehong oras. Higit pa rito, si Luna mismo ay nanganak ilang oras lamang matapos marinig ang balitang si
Ngumisi si Heather. "Sa tingin mo ba pagkatapos kong pansamantalang ma-kick out sa pamilya Landry, magagawa mong bawiin ka ni Jim sa pamamagitan ng pagsipsip sa bagong heiress ng pamilya Landry?” “Charlotte, tingnan mo ang sarili mo sa salamin. Ang sinumang tumitingin sa iyo ay matatakot sa isang sulyap, kaya't paano mo maiisip na magugustuhan ka pa rin ni Jim?” “Oo nga pala—" Biglang lumapit si Heather sa tenga ni Charlotte, ngumisi na parang may naalala siya bigla. "Hindi mo siguro alam ito, pero may bagong kasintahan si Jim ngayon, at nagbuntis pa siya sa kanya ng isang anak na babae kailan lang." Nagpatuloy si Heather sa mahinang boses na puno ng paghamak habang nakatitig sa mukha ni Charlotte, "Ang kasalukuyang girlfriend ni Jim ay matalik na kaibigan ni Luna, at si Luna ang nagpakilala sa kanila." Isang kislap ng malisya ang bumungad sa mga mata ni Charlotte nang marinig niya ito. Tinapik ni Heather ang kanyang balikat na may maliit na ngiti at sinabing, "Kung ako sa iy
Matapos ibaba ang tawag mula sa chief of police, napapikit si Joshua sa pagod. Hindi niya inasahan na ganoon kabilis ang paglutas ng kaso. Kahit na sinimulan na ng pulisya na imbestigahan si Hunter bilang pangunahing suspek sa pagpatay na ito, hindi pa rin nila makumpirma kung siya ang may kasalanan o hindi base lamang sa fingerprint. Dahil ayaw ng pulis na hindi sinasadyang maalerto siya tungkol dito, palihim nilang iniimbestigahan ito. Naisip ni Joshua na dahil dito, kailangan pang makulong si Luna sa loob ng isang linggo, at sa panahong ito, magawa ni Jim na pangalagaan ang karamihan sa mga gawain ng Landry Group. Samakatuwid, hindi na niya kailangang harapin ang mga bagay na ito, at hindi rin niya kailangang ayusin ang mga ito sa kanyang sarili, at sa halip, madali siyang papalit bilang CEO. Gayunpaman… Napakunot naman ng noo si Joshua dahil sa pagka-frustrate. Nang maramdaman ang mood ni Joshua, mabilis na pinatigil ni Lucas ang meeting at pinaalis ang mga empleyado.
Napakagat labi si Hunter, nag-aalangan. Gayunpaman, ang tunog ng mga sirena ay palapit ng palapit, na tila ang mga pulis ay dumating na sa entrance ng ospital. Dahil dito, walang pagpipilian si Hunter kundi sundin ang dalawang lalaking ito. Dinala siya ng dalawang lalaki sa banyo, kung saan nagpalit sila ng uniporme ng janitor at inutusan siyang yumuko sa loob ng isang dambuhalang basurahan. Pagkatapos, itinambak nila ang ilang basura sa ibabaw niya, nilagyan ng takip, at inilabas siya ng banyo. Sa loob ng basurahan, iniangat ni Hunter ang kanyang ulo, nakikinig sa mga ingay sa labas habang nalalanghap niya ang amoy ng nabubulok na basura. Pagkaraan ng ilang sandali, narinig niya ang tunog ng magkatulad na yabag, kasama ang boses ng mga pulis. "Nakatanggap kami ng tip na si Hunter Quinn ay nasa loob ng ospital ngayon, at malamang na hindi pa siya umaalis. Itutuloy namin ang plano A: Jackie, kakatok ka sa pinto mamaya at..." Ang tunog ng mga boses ng mga pulis na ito ay nagpal
"Mr. Hunter Quinn, inaresto ka ngayon dahil sa pagkakasangkot sa isang homicide." Sa labas ng pinto, malamig na ibinato ng pulis ang kanyang badge kay Hunter. Nanigas ang buong katawan ni Hunter. Paano nangyari ito? Nagawa na nilang mawala ang mga sasakyan ng pulis na humahabol sa kanila, at dinala pa siya ng mga lalaki sa isang taguan, kaya paano siya nahanap ng mga pulis nang ganoon kabilis? Ang lugar na ito ay sobrang liblib na kahit na alam ng mga pulis na narito siya, kakailanganin pa rin nila ng ilang oras upang mahanap kung saang bahay siya naroroon. Tila nakita mismo ng opisyal ang pagkalito ni Hunter, at tumawa siya habang nagpapaliwanag, "Ngayon lang, may nakakita sa iyo na papasok sa basement, at napagtanto lang namin na ikaw iyon nang suriin namin ang mga surveillance camera pagkatapos makatanggap ng tawag tungkol dito. " Kasama niyon, kinabit ng pulis ang mga posas sa pulso ni Hunter. "Halika na." Kinagat ni Hunter ang kanyang labi, at nang ilabas siya ng pul
Si Officer Wilson ay labis na nabigo dito kaya sinimulan niyang ihagis ang mga papeles sa buong opisina niya sa galit. Alam niyang hinihintay pa rin ni Hunter si Lola Quinn na iligtas siya mula sa sitwasyong ito, ngunit ang katotohanan ay... Mula nang mahuli siya, walang sinuman sa pamilya Quinn ang nakapansin sa kanya. Higit pa rito, nang interbyuhin ng mga reporter ang butler ng pamilya Quinn tungkol dito, sinabi sa kanila ng mayordomo na matagal nang nawalan ng kontak si Hunter sa pamilya Quinn, at wala silang ideya kung ano ang pinagkakaabalahan niya sa panahong ito. Gayunpaman, nakita si Hunter na pumapasok at lumabas sa Quinn Mansion isang araw lang bago siya arestuhin. Sa sandaling naisip niya ito, hindi napigilan ni Officer Wilson na maawa kay Hunter. Nagpakawala siya ng buntong-hininga at inutusan ang isa sa kanyang mga tauhan na tawagan si Granny Quinn at papuntahin ito sa istasyon ng pulisya upang bisitahin si Hunter. “Hindi ko dadalawain ang piraso ng t*e na i
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya