“Naniniwala ka ba talaga doon?” “Hindi mo ba alam na ang mga mayayaman na tulad nila ay laging nagsasaya kahit na mukha silang matinong mga tao?” “Tama ka; may halos tatlumpung lalaki sa linyang ito..”… Tumunog sa buong venue ang bulungan ng mga manonood. Sa entablado, tumigas ang buong katawan ni Heather na parang isang bato habang nakahawak siya sa kutsilyo. Sumingkit ang mga mata ni Malcolm at tinanong niya ng may mababang boses habang binitawan niya ang kamay ni Heather, “Ano ang nangyayari dito?” Sa sobrang kaba niya ay hindi siya makapagsalita. Ano pa ba ang pwede niyang sabihin? Tama ang lahat ng lalaking ito… Tuwing sisiping siya sa mga lalaking ito, sasabihin niya sa kanila na sila ay ang magiging tagapagmana ng pamilya Landry para gumaling sila sa kama. Kung sabagay, alam ng lahat ang katayuan ng pamilya Landry sa Merchant CIty. Kaya naman, kahit nasaan man sila galing, ang bawat isa sa mga lalaking ito ay nagsisikap para pasayahin si Heather pagkatapo
“Kung hindi mo sana sinira ang plano ko, mapipilit ko sana si Luna na isuko ang pera sa atin para matuloy ang mga plano!” Sa mga puntong ito, sa sobrang laki ng nawalang pera ay hindi nila ito mababawi! Kapag hindi nila nabawi ang pera sa loob ng isang oras, magiging bankrupt na ang Quinn Group! Kinagat ni Malcolm ang labi niya at tumingin siya kay Luna, na nakaupo sa pagitan ng mga tao. Nakaupo siya sa sofa, pinapanood ang kaguluhan na para bang wala itong kinalaman sa kanya. Alam ni Malcolm na hindi na siya makakahingi ng tulong ngayon kay Luna. Ang magagawa niya na lang ay hayaan si Charles na kumilos. Sa isang palad, ang pagpapalayas kay Luna sa pamilya ay magpapalakas ng tiwala ng mga shareholder sa Landry Group. Sa kabilang palad, magagawa ng pamilya Landry na gamitin ang natitirang asset nila para tulungan ang pamilya Quinn! Kung hindi, pagkatapos ng pinaghirapan niya na pagsamahin ang dalawang corporation sa nakalipas na anim na buwan, malulugi din ang Landry G
Humigpit ang mga kamao ni Heather sa tabi niya. Bigla niyang naalala ang nangyari nitong umaga. Sa mga oras na ‘yun, naglabas din ni Jim ang tablet at binigkas niya kay Charles ang bawat pagkakamali na ginawa ni Heather sa mga nakalipas na ilang buwan. Akala niya ay nagsimula lang si Jim sa pag puntirya kay Heather simula noong si Heather na ang namuno sa Landry Group, ngunit sa huli ay… Pinaghandaan ni Jim ang sandaling ito at naghihintay lang siya simula noong limang taon na ang lumipas. Halata na si Jim ang may pakana ng lahat ng kaguluhan sa kasal ni Heather. Minaliit niya ang lalaking ito. Sa huli, hindi sa walang ginagawa si Jim, sa halip ay naghihintay lang siya ng tamang pagkakataon para umatake! Nang maisip niya ito, kinagat ni Heather ang labi niya, napuno ng pagkamuhi ang mga mata niya. Sa huli, pagkatapos ng ilang minuto na parang isang siglo, natapos na ang slideshot ng mga litrato ni Heather. Sa mga sandaling ito, ang ekspresyon ni Malcolm ay kasing d
Kabadong nagkatinginan sina Malcolm at Heather. Nilagay nga talaga ang mga wedding gifts sa hall entrance, at may higit sa daan daang libong dolyar siguro ang halaga nito, kaya’t paano nila ito bibigay sa mga lalaking ito ng basta basta? Gayunpaman, kahit na ayaw nila na pumayag dito, wala silang magawa kundi lunukin ang inis nila. Kung sabagay, nakasalalay ang Quinn Group kay Charles para iligtas sila! Masama ang loob nila Malcolm at Heather habang pinanood nilang umalis ang mga lalaki kasama ang mga wedding gift na dapat ay sa kanila. Pagkatapos umalis ng mga lalaking ito, inutos ni Malcolm sa mga gwardya na isara ang mga pinto sa likod nila. Nang masara na ang pinto, huminga ng malalim si Charles. “Sige, ngayon at wala nang mga tao na hindi imbitado sa kwarto na ito, gusto kong iannounce ang pinakabagong desisyon ko—” Sa entablado, humigpit ang mga kamao ni Heather. Kahit na napahiya siya sa mga nangyari… Lumingon siya at tumingin siya kay Luna habang nakangisi.
Malakas ang pagkakasalita ni Charles, at agad na tumahimik ang buong kwarto. Sobrang tahimik. Hindi lang sina Heather at Malcolm ang nagulat, puno din ng gulat ang mga mukha nila Joshua at Luna. Si Jim lang ang walang bahid ng gulat sa mukha. Eleganteng nakasandal pa rin siya sa upuan niya habang umiinom. Kinagat ni Luna ang labi niya, tumingin siya kay Jim, at tinanong niya ng mahinang boses, “Anong nangyayari, Jim?” Ibinaba ni Jim ang baso niya at ngumiti siya at tumingin siya kay Luna. “Panoorin mo lang ang palabas.” Kinagat ni Luna ang labi niya. Tila alam na ni Jim ang sasabihin ni Charles, kaya’t ito ang rason kung bakit paulit ulit niyang kinumbinsi si Luna na dumalo sa kasal ngayong gabi at sinabi pa niya na magsuot si Luna ng magandang damit. Gayunpaman, hindi inaasahan ni Luna na… Si Charles, na laging minahal si Heather, ay magsasabi ng announcement tungkol sa pagpapalayas kay Heather sa pamilya sa ganitong okasyon. Nang maisip niya ito, lumingon si Luna
Akala ni Joshua ay hindi na gigising sina Charles at Jim sa tunay na pag uugali nila Malcolm at Heather. Sa huli, balak pala nila ibunyag ang lahat ng ito. Mararanasan nila Malcolm at Heather na masunog ang mundo nila, at hindi sila makakatakas sa kapalaran na ito. Biglang nagbago ang mga litrato sa screen. Nakalagay dito ang naranasan na financial losses ng Landry Group sa mga nakalipas na buwan. Ang lahat ng punto sa graph ay tungkol sa desisyon at pagkakamali na nagdahilan sa partikular na financial loss na ito. Nakalagay sa graph ang kakulangan sa kakayahan ni Heather sa pagpapatakbo ng isang kumpanya. Ngumiti ng maliit si Charles at nagpatuloy siya, “Pangalawa, wala siyang talento sa pamamahala ng isang negosyo, pero pilit niya pa rin na kunin ang isang mahalagang posisyon sa kumpanya, at alam natin kung ano ang mga kinahinatnan nito.” “Pangatlo—” Sumingkit ang mga mata ni Charles at pinindot niya nag button sa remote control. Ang litrato ng nabubulok na balat ni
“Hindi isang mapagpasalamat na ampon si Heather! Hindi ko inaasahan na kahit pinalaki siya ng pamilya Landry ng higit sa dalawampung taon, tatratuhin niya ang nanay niya ng ganito!” “Grabe ito…” Sa sobrang bait ng pamilya Landry ay hinintay pa nila bago magpakasal si Heather at naging parte ng pamilya Quinn bago nila siya pinalayas…” “Kung ako lang, papalayasin ko na agad siya sa oras na malaman ko ang ginawa niya!”… Sa ilalim ng entablado, naguusap ang mga manonood tungkol sa pagpapalayas kay Heather ng pamilya. Lumingon si Charles at tumingin siya ng masama kay Heather, bumagsak siya sa sahig. “May masasabi ka pa ba tungkol dito?” Napayuko si Heather at umiling siya. Hindi siya isang tanga; hindi niya ipagtatanggol ang sarili niya sa ganitong oras. Alam niya na nagpakita na ng awa sa kanya si Charles. Kapag ibinunyag pa ni Charles na sinubukang patayin ni Heather sina Rosalyn at Luna… hindi lang siya palalayasin ng pamilya, ikukulong pa siya! “Kung wala kang masas
Dati, laging isang jewelry designer si Luna ay hindi pa siya gumanap bilang isang pinuno. Ngayon, bigla niyang minana ang isang napakalaking kumpanya na tulad ng Landry Group. Hindi man lang siya nakapag handa ng isang speech! Sa mga sandaling ito, tinulak ni Charles ang isang piraso ng papel sa kamay ni Luna at sinabi niya ng may mahinang boses, “Basahin mo na lang ito!” Masaya at may tulong na dumating, mabilis na binuksan ni Luna ang piraso ng papel at binasa niya ito ng may malakas na boses, “Magandang gabi sa lahat. Simula ngayong araw, ako na ang magiging CEO ng pamilya Landry. Ang kapatid ko, si Jim, at ako ay magbibigay ng bagong simula para sa Landry Group at pamumunuan ito papunta sa isang maganda at maliwanag na kinabukasan!” “Babangon kami para kalabanin ang mortal na kaaway namin, at hindi lang namin buburahin ang lahat ng kahihiyan na dinala sa amin sa nakalipas na taon, pagbabayarin pa rin namin sila sa mga ginawa nila…” Pagkatapos basahin ang nilalaman ng pa
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya