Sa huli… Masyado siyang tanga. Paano magagawa ng isang lalaki na gagawin ang kahit ano para makuha ang gusto nito, na ipakita ang kabaitan sa kanya at sa mga anak niya. Nang matapos na si Heather sa pagsasalita, kumunot ang noo ni Jim at tinanong niya, “Dahil gustong gamitin ni Malcolm si Luna sa simula pa lang, bakit niya pa tinulungan si Luna na manganak at tinulungan niya pa na alagaan mga bata?” “Dahil ang tatlong mga bata…” “Ang tatay nila ay si Joshua Lynch, ang tagapagmana ng pamilya Lynch, at ang nanay nila si Luna, ang tagapagmana ng pamilya Landry. “Alam ni Malcolm na kapag kontrolado niya ang mga bata, balang araw ay makokontrol niya pareho ang pamilya Lynch at pamilya Landry.” Tila lumamig ang dugo ni Luna nang marinig niya ito. Ang lalaking ito… ay plinano ang lahat ng ito sa simula pa lang. “Luna.” Kinagat ni Heather ang labi niya pagkatapos sagutin ang mga tanong nila Luna at Jim. “Sinabi ko na ang lahat ng gusto niyong malaman. Pwede bang…” Ngumisi s
Tumalikod si Luna at tumitig siya ng gulat kay Heather. “Alam mo ba kung nasaan ang katawan ng anak ko?” Nang makita ang pag uugali ni Luna, naramdaman ni Heather na para bang nabawasan ang bigat sa kanyang mga balikat. Basta’t interesado si Luna sa kinaroroonan ng katawan ng anak niya, pwede itong gamitin ni Heather laban sa kanya! Habang iniisip ito, huminga ng malalim si Heather at mabilis siyang tumango. “Hindi lang sa alam ko kung nasaan siya, alam ko pa kung sino ang kumuha.” “Hindi ba’t sinabi ng katulong mo na si Vivian na buhay pa ang anak mo bago siya mamatay? Kung mahahanap mo ang bangkay ng bata, pwede mong magawa ang DNA test, pagkatapos, malalaman mo na ang bangkay ay ang anak mo talaga at kung buhay pa siya o hindi.” Huminga ng malalim si Heather at tumitig siya kay Luna. “Kapag nangako ka na hindi ka tatawag ng pulis tungkol sa nangyari kagabi at hinayaan mo akong matuloy sa kasal, sasabihin ko ang lahat ng gusto mong malaman.” Ngumisi si Jim nang marinig ni
“Anong kalokohan!” Nang sabihin niya ito, bumalik si Heather sa kotse niya na para bang nakakita siya ng multo at umalis na siya. Sumandal si Jim sa kotse, nakatitig sa direksyon kung saan umalis si Heather, at ngumisi siya. Habang nakatingin sa rearview mirror, nakikita ni Heather ang bawat emosyon sa mukha ni Jim. Kinagat niya ang labi niya at sumingkit ang mga mata niya. May natuklasan siguro si Jim tungkol sa kanila! Kahapon, sa loob ng ward ni Charles, sadya niyang binanggit ang pagdala kay Riley sa DNA test, at sa mga sandaling ito, pabiro siyang nagmungkahi ng pag checkup kung nanganak na si Heather o hindi pa. Ang lintik na ‘yun! Magbabayad si Jim! Pagkatapos umuwi, kumatok si Luna sa pinto ng kwarto ni Gwen para mangamusta, pagkatapos ay pumunta siya sa kwarto ni Rosalyn para bisitahin ito. Pagkatapos ng dalawang araw ng maingat na pag aalaga, ang likod ni Rosalyn na nabubulok noon, ay gumagaling na. Nireport ng bagong katulong ang bawat detalye kay Luna, m
Tumaas ang mga kilay ni Luna. Isang bisita, at hindi kilala? Ang lahat ng kilala niya sa Merchant City ay pumunta na sa bahay niya, kaya’t kilala ito ng mga katulong. Sino naman kaya ito? Lumabas si Luna sa labas ng kwarto, puno ng mga tanong ang isip niya. Tama ang katulong, estranghero sa kanila ang bisita na ito. Ang lalaki ay may suot na puting shirt at army green pants, na may backpack sa katawan nito. Nakatayo siya sa gitna ng courtyard habang nakatalikod siya kay Luna, nakatitig sa pine tree sa gitna ng yard. Matangkad at payat siya, at ang mahabang buhok na nakatali ng ponytail sa likod ng ulo nito. Elegante at parang artistic ang taong ito. Nang marinig niya ang tunog ng mga yapak sa likod nya, tumalikod ang lalaki at sinabi nito ng may maliit na ngiti sa kanyang mga labi, “Long time no see, Luna.” Ilang sandali na hindi makapaniwala ang mga mata ni Luna. Tumitig siya sa lalaking nasa harap niya. “Theo… Theo Allen?” Nang makita na gulat ang itsura ni Luna. Ngum
Nang sabihin niya ito, tumingin ang doctor kay Theo. “Nang makita ang dedikasyon niya para sayo, nangako ako sa kanya na sasama ako sa kanya at titingnan ko.” Pagkatapos, lumingon siya sa paligid ng yard at tumuro siya sa direksyon ng kwarto ni Rosalyn. “Nandoon ba ang pasyente?” Tumigil ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya at pinangunahan niya ang daan. Sumunod sina Theo at Dr. Rachel sa likod niya, at habang naglalakad siya, nagtanong si Theo habang nakasimangot, “Dr. Liddell, paano niyo nalaman na dito ang kwarto ng pasyente?” Tumawa si Dr. Rachel at suamgot siya, “Hindi ba’t sinabi mo sa akin na mabait at mahal ng kaibigan mo ang nanay niya? Hindi konektado ang kwartong ito sa gusali, kaya’t mas tahimik ito at mas marami itong sinag ng araw kapag may araw. Ito ay isang perpektong kwarto sa bahay para sa isang tao na parang gulay ang kalagayan para gumaling sila.” “Dahil isang mabuting anak ang kaibigan mo, natural lang na isipin ko na dyan niya papatirahin
Nang marinig ito ni Luna, sa sobrang tuwa niya ay halos mapatalon siya sa ere! Pinagdikit niya ang mga kamay niya at sinabi niya, “Gaano katagal bago gumising ang nanay ko kapag sinunod natin ang plano niyo, Dr. Liddell?” Kapag gumising si Rosalyn, bubuti na rin ang kondisyon ni Charles. Kapag gumising na siya, mabubunyag na nila Luna at si Jim ang mga krimen nila Malcolm at Heather para hindi na sila lokohin ng dalawang ito, tulad ng panloloko sa kanya dati. Kumunot ang noo ni Dr. Rachel, tumitig siya sa mga sugat sa likod ni Rosalyn. “Hindi kita mabibigyan ng eksaktong petsa, pero hindi ito lalagpas sa dalawang buwan. Kapag malakas ang kalooban niya, baka gumising siya pagkatapos ng isang linggo.” Pagkatapos, tumuro siya sa likod ni Rosalyn at tinanong niya, “Anong nangyari dito?” Tumahimik ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay pinaliwanag niya kung paano sinaktan si Rosalyn. Tumawa si Dr. Rachel at sumagot siya, “Mukhang hindi kasing ligtas ang lugar na ito ang tulad
Sa loob ng yard, pinaupo ni Theo si Dr. Rachel sa isang upuan, hawak niya ang braso nito habang pinaliwanag niya ang sitwasyon ni Luna. Nang marinig niya ang mga yapak ni Luna, tumingin si Dr. Rachel ng malamig kay Theo, ngunit hindi siya nagsalita. “Dr. Liddell.” Huminga ng malalim si Luna at mabagal siyang lumapit kay Dr. Rachel. “Pakiusap, bigyan niyo ako ng dalawang oras para pag isipan ito. Kailangan kong kausapin ang pamilya ko tungkol dito.” Tumingin si Dr. Rachel kay Luna at sumagot siya, “Dahil si Theo ang nagdala sa ating dalawa, bibigyan kita ng dalawang oras.” Pagkatapos, tumingin siya kay Theo at idinagdag niya, “Tandaan mo na may pangako ka sa akin na dalawang painting.” Tumango si Theo ng nakangiti. “Oo, tutuparin ko ang pangako ko.” Pagkatapos, lumingon siya para tumingin kay Luna. “Hindi ba’t sinabi mo na gusto mo itong pag usapan ng pamilya niyo? Sige na.” Tumango si Luna. Pagkatapos tawagin si Gwen para alagaan ang dalawang bisita, tumakbo siya palabas
Nanigas ang buong katawan ni Luna sa narinig. Agad siyang napalingon kay Joshua. Sa mga sandaling ito ay matikas na nakatambay si Joshua sa kanyang upuan, may munting ngiti na naglalaro sa kanyang mga labi. Nang makitang nakatingin sa kanya si Luna, napangiti siya at nagtanong, "Bakit ka nagulat?" Habang sinasabi niya ito, kinuha niya ang teapot sa tabi niya at nagsalin ng isang tasa ng tsaa. "Nagtataka ka ba kung bakit ang isang mamamatay-tao na tulad ko ay nagmamalasakit sa isang doktor na maaaring makapagpagaling sa iyong ina, katulad ng ginagawa mo?" Humigop ng tsaa si Joshua at ngumisi. “Well, maaari mong isipin na ito ay isang paraan para mapatay ko si Rosalyn nang minsan pa para sa lahat upang hindi na siya magising muli." Kinagat ni Luna ang kanyang labi at tinitigan siya, ngunit saktong may sasabihin siya ay napabuntong-hininga si Caleb. "Huwag kang makinig sa kanya, Luna.” "Ang dahilan kung bakit siya pumunta sa akin ay dahil hinanap na niya si Dr. Liddell anim
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya