Nang makita na lumingon si Luna para tumingin sa kanya, mas naging malala ang ugali ni Cheryl. Ngumisi siya at tumitig siya pabalik kay Luna. “Ang sabi ko ay isa ka siguro sa pinakamataas na pokpok na meron siya.” Alam ni Cheryl na hindi isang pokpok si Luna, base sa pagdala niya sa sarili niya, pati na rin sa pananamit niya. Bukod pa dito, si Joshua ay hindi isang lalaki na sumasama sa kung sino sinong babae ng basta basta lang. Gayunpaman, nakatanggap ng balita si Cheryl mula kay Lucas na ililipat na siya ng ibang department sa rason na tataasan ang sahod niya… Alam niya na ang rason kung bakit ayaw na ni Joshua na magpatuloy si Cheryl sa pagiging isang secretary ay dahil sa babaeng ito! Nang makita niya na tumatawag ng taxi si Luna, hindi papalamapsin ni Cheryl ang pagkakataon na ito para ilabas ang galit niya, kaya’t mas naging mapanglait siya. “Mataas siguro ang presyo mo, tama ba? Kung hindi, ano ang ginagawa mo dito, at tumatawag ka ng taxi? Ito ay dahil sinubukan mon
“Dumating lang siya sa tamang oras, kaya’t nag away kami para dalhin ako sa police station para makauwi ako.” Tumitig si Jim ng nagdududa. “Totoo ba ito?” Inabot ni Luna ang bulsa niya. “Syempre naman.” Nang matapos na siyang magsalita, may naramdaman siya sa bulsa niya. Nilabas niya ang kamay niya at may nakita siyang maraming bagong dolyar. Tumingin si Jim sa pera sa kamay ni Luna at sinabi niya, “Sinabi mo na sinasadya mong makipag away para ipadala ka sa police station dahil wala kang dalang pera?” Kumunot ang noo ni Luna at bigla niyang napagtanto na hindi niya na kayang ipaliwanag ang sailir niya. Gayunpaman… Hindi niya tiningnan ang bulsa niya, dahil alam niyang bago ang damit niya, akala niya ay walang laman sa loob ng bulsa niya. Hindi inaasahan ni Luna na magiging maunawain si Joshua at naghanda pa ito ng pera sa kanya. Nang maisip niya ito, lumingon siya at tumingin siya sa bintana sa labas. Napiyansahan na rin ang babaeng si Cheryl, at ang tao na sumun
Hinatid ni Jim si Luna pauwi. Sa kanilang biyahe, inilarawan ni Jim ang lahat ng nangyari pagkatapos siyang kidnapin at binigay niya ang phone ni Luna na nawala kasama na ang lokasyon ng hospital ni Caleb. Kinuha ni Luna ang phone niya mula kay Jim at nagsend siya ng text kay Caleb at kinamusta niya ito at sinabi niya na bibisitahin niya ito mamayang hapon. Kahit na kakakilala niya pa lang kay Caleb kagabi, parang matagal na silang magkaibigan. Bukod pa dito, kinidnap at nasaktan si Caleb dahil sa kanya. Akala ni Caleb na siya ang humila kay Luna sa gulong ito, ngunit baliktad ito. Ibinaba ni Luna ang phone niya at magpapatuloy na siya sa pakikipag usap kay Jim nang mapansin niya na ang kotse ay nakarating na sa bahay niya. Ang nakarapark sa labas ng gate ay isang magandang Ferrare. Kilala nila Luna at Jim ang kotse na ito. Ito ang kotse na niregalo nila Charles at Rosalyn para sa ika-20 na kaarawan ni Heather, at ginagamit ito ni Heather tuwing may mahalaga siyang pu
Lumingon si Heather at tumitig siya kay Luna, na siyang nakatayo sa likod ni Jim. “Nandito ako para humingi ng tawad.” Dahil sa dalawang ngipin na nahulog, tila malabo ang boses ni Heather habang nagsasalita niya. “Luna, alam ko na mali ang ginawa ko kahapon, at sana ay patawarin mo ako.” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. “Nandito ka para humingi ng tawad?” Kailan pa naging mulat sa sarili si Heather para humingi ng tawad sa harap ni Luna ng boluntaryo? Kumunot din ang noo ni Jim at yumuko siya para tumitig sa babaeng nakaluhod. “Bihira ito, humihingi ka ng tawad kay Luna?” Kinagat ni Heather ang labi niya at yumuko ulit siya, sinubukan niyang iwasan ang mga tingin nila Jim at Luna. “Oo, nandito ako para humingi ng tawad. Luna, kasalanan ko ang lahat ng nangyari kagabi.” “Hindi ko dapat hinayaan si tatay na maghanda ng blind date para sayo, at hindi ko dapat binigay kay Harris ang impormasyon noong alam ko na puntirya niya si Caleb Crawford. Pati…” Kinagat ni
Nang mabanggit niya ang nakaraan nila Luna at Malcolm, sumingkit ang mga mata ni Luna. Sa katotohanan, mula sa oras na natuklasan niya an si Malcolm ang sumira sa hitsura niya, balak na gamitin siya para sa personal na interes, may nasa isip ni Luna… Lumapit siya sa tabi ni Heather. “Sagutin mo muna ang tanong ko.” Nang makita na naging relax na ang pag uugali ni Luna, tumango ng naiinis si Heather. “Kahit ano. Sasabihin ko ang lahat ng alam ko!” Sumingkit ang mga mata ni Luna. “Matagal ko nang gustong malaman. Niligtas ba ako ni Malcolm dahil nagkataon lang, o plano niya na ito sa simula pa lang?” Dati, dahil sa sobrang pagtitiwala ni Luna kay Malcolm ay wala siyang pagdududa sa mga intensyon nito. Akala niya ay naglalayag si Malcolm sa gitna ng bagyo at niligtas siya nito pagkatapos makita sa dagat ng aksidente lang. Dati, sinabi niya pa sa mga anak niya na si Malcolm ang pinakamabait na lalaki sa mundo at tinuruan niya ang mga ito na matuto kay Malcolm. Ngunit, nang ma
Sa huli… Masyado siyang tanga. Paano magagawa ng isang lalaki na gagawin ang kahit ano para makuha ang gusto nito, na ipakita ang kabaitan sa kanya at sa mga anak niya. Nang matapos na si Heather sa pagsasalita, kumunot ang noo ni Jim at tinanong niya, “Dahil gustong gamitin ni Malcolm si Luna sa simula pa lang, bakit niya pa tinulungan si Luna na manganak at tinulungan niya pa na alagaan mga bata?” “Dahil ang tatlong mga bata…” “Ang tatay nila ay si Joshua Lynch, ang tagapagmana ng pamilya Lynch, at ang nanay nila si Luna, ang tagapagmana ng pamilya Landry. “Alam ni Malcolm na kapag kontrolado niya ang mga bata, balang araw ay makokontrol niya pareho ang pamilya Lynch at pamilya Landry.” Tila lumamig ang dugo ni Luna nang marinig niya ito. Ang lalaking ito… ay plinano ang lahat ng ito sa simula pa lang. “Luna.” Kinagat ni Heather ang labi niya pagkatapos sagutin ang mga tanong nila Luna at Jim. “Sinabi ko na ang lahat ng gusto niyong malaman. Pwede bang…” Ngumisi s
Tumalikod si Luna at tumitig siya ng gulat kay Heather. “Alam mo ba kung nasaan ang katawan ng anak ko?” Nang makita ang pag uugali ni Luna, naramdaman ni Heather na para bang nabawasan ang bigat sa kanyang mga balikat. Basta’t interesado si Luna sa kinaroroonan ng katawan ng anak niya, pwede itong gamitin ni Heather laban sa kanya! Habang iniisip ito, huminga ng malalim si Heather at mabilis siyang tumango. “Hindi lang sa alam ko kung nasaan siya, alam ko pa kung sino ang kumuha.” “Hindi ba’t sinabi ng katulong mo na si Vivian na buhay pa ang anak mo bago siya mamatay? Kung mahahanap mo ang bangkay ng bata, pwede mong magawa ang DNA test, pagkatapos, malalaman mo na ang bangkay ay ang anak mo talaga at kung buhay pa siya o hindi.” Huminga ng malalim si Heather at tumitig siya kay Luna. “Kapag nangako ka na hindi ka tatawag ng pulis tungkol sa nangyari kagabi at hinayaan mo akong matuloy sa kasal, sasabihin ko ang lahat ng gusto mong malaman.” Ngumisi si Jim nang marinig ni
“Anong kalokohan!” Nang sabihin niya ito, bumalik si Heather sa kotse niya na para bang nakakita siya ng multo at umalis na siya. Sumandal si Jim sa kotse, nakatitig sa direksyon kung saan umalis si Heather, at ngumisi siya. Habang nakatingin sa rearview mirror, nakikita ni Heather ang bawat emosyon sa mukha ni Jim. Kinagat niya ang labi niya at sumingkit ang mga mata niya. May natuklasan siguro si Jim tungkol sa kanila! Kahapon, sa loob ng ward ni Charles, sadya niyang binanggit ang pagdala kay Riley sa DNA test, at sa mga sandaling ito, pabiro siyang nagmungkahi ng pag checkup kung nanganak na si Heather o hindi pa. Ang lintik na ‘yun! Magbabayad si Jim! Pagkatapos umuwi, kumatok si Luna sa pinto ng kwarto ni Gwen para mangamusta, pagkatapos ay pumunta siya sa kwarto ni Rosalyn para bisitahin ito. Pagkatapos ng dalawang araw ng maingat na pag aalaga, ang likod ni Rosalyn na nabubulok noon, ay gumagaling na. Nireport ng bagong katulong ang bawat detalye kay Luna, m
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya