Nang makarating ang kotse ni Luna sa Swan Lake Chalet, may itim na kotse na nakapark sa entrance. Bumukas ang pinto ng kotse. Ang taong lumabas sa kotse ay walang iba kundi si Joshua, nakasuot siya ng itim. Kahit na isang araw pa lang silang hindi nagkita, hindi mapigilan na isipin ni Luna na mas mukhang pagod si Joshua kaysa sa pagkakaalala ni Luna. Hindi nakapag ahit si Joshua, at tila nabawasan siya ng timbang. Tumakbo si Joshua papunta sa bahay habang sinisigaw ang pangalan ni Nellie. Makalipas ang ilang saglit, tumunog ang umiiyak na boses ni Nellie sa yard, “Daddy—” “Nakauwi na po kayo! Dali po, tingnan niyo po si Nigel!” Sa mga sandaling ito, may isa pang kotse na huminto sa harap ng Swan Lake Chalet. Pumasok ng bahay si Christopher, hawak niya ang isang first-aid kit. Sa likod niya, may maliit at chubby na kamay na nagbukas ng pinto ng kotse. May batang babae na mukhang anim na taong gulang pa lang na may tradisyonal na damit, na lumabas ng kotse. Gusto ni
Nagbuntong hininga si Christopher habang sinubukan niyang gumawa ng gamot na makakatulong kay Nigel. “Dati nang hindi maganda ang kalusugan niya, at kahit na nakatanggap siya ng bagong bone marrow, hindi ibig sabihin nito ay habang buhay nang mareresolba ang problema niya. Kailangan niya pa rin itong imaintain.” “Halata na sa mga nakalipas na panahon, pareho kayong busy ni Luna na hindi niyo siya nadala sa mga follow-up appointment niya.” “At base sa sitwasyon siya ngayon, mukhang masyado siyang nag aalala nitong nakaraan… Baka nag aalala siya masyado sa inyo ni Luna.” Pagkatapos, tumingin si Christopher sa maputlang mukha ni Nigel at nagpatuloy siya, “Mula sa obserbasyon ko, si Nigel ang pinakamature sa tatlong bata, at tuwing may mangyayari, kaya niyang pagaanin ang loob ng mga kapatid niya.” “Dahil dito, akala ko ay hindi siya malapit sa inyo ni Luna, di tulad ng dalawa, pero hindi ko inaasahan na ang isang batang lalaki na tulad niya ay mag-aalala ng sobra sa problema ng da
Naramdaman ni Luna na lumamig ang buong katawan niya nang marinig niya ang mga sinabi ni Nellie. Gusto niyang lumapit para yakapin si Nellie at sabihin niya na nandito na si Mommy. Gayunpaman… Wala siyang magawa kundi tumalikod at punasan ang mga luha niya. Napansin ni Mrs. Lincoln na kakaiba ang kinikilos ni Luna at agad niyang sinabi na lalabas sila ni Luna para magdala pa ng maraming gamot kay Christopher. Pagkatapos, hinila niya palabas ng yard si Luna. Paglabas nila, narinig ni Luna ang boses ni June, “Uncle Joshua, dumating na po ang Mommy ni Nellie kanina.” “Noong nasa labas po ako, nakita ko po ang kotse na mukhang kay Uncle Jim. Nandoon po kaya ang Mommy ni Nellie sa kotse?” Mas kinabahan si Luna nang marinig niya ito. Pagkatapos dalhin sa labas ng yard, mabilis siyang pumasok ng kotse na nakapark sa labas at sinabi niya, “Dali, Mr. Driver, umalis na tayo!” Pagpasok niya ng backseat, binaba niya ang partition at umiyak siya habang nagpalit siya ng damit. Is
Anim na taong gulang pa lang si Nigel, at marami pa siyang pwedeng gawin. Kahit na ayaw itong subukan ng mga matatanda, ano pa ang pwede niyang gawin? Nagbuntong hininga si Nigel at hinawakan niya ang kamay ng mga kapatid niya. “Kung ganun, ako na ang mag aalaga sa inyong dalawa simula ngayon.” Nang maisip niya ito, lumingon si Nigel para tumitig kay Joshua. “Gusto po naming bumalik sa Banyan City.” Bata pa silang tatlo, at kapag nanatili si Joshua sa Merchant City para labanan ang pamilya Landry, sa oras na maging malupit sila, magiging hostage ang mga bata para gamitin laban kay Joshua. Kapag bumalik sila sa Banyan City, kahit na hindi na mapupunta sa tabi nila ang nanay at tatay nila, at least magiging ligtas sila at hindi sila magiging pabigat. Tumigil ng ilang sandali si Joshua, pagkatapos ay tumango siya. “Sige pala. Sasabihin ko kay Uncle Jude na sunduin kayo bukas?” Tumango si Nigel at pumikit siya. Nagbuntong hininga si Neil at naglakad siya para tapikin ng mah
Pagpasok ni Luna ng Tea Cottage, ang unang dumating sa kanya ay ang unan na hinagis ni Bonnie. Hindi siya nakailag sa oras, at tumama ang unan sa mukha niya. Hindi ito masakit, ngunit tumulo ang mga luha ni Luna. Para bang ang lahat ng emosyon na pinipigilan niya buong gabi ay sumabog na. Umupo siya sa tabi ng pinto at umiyak siya na parang isang bata. Sa loob ng kwarto, natakot sila Jim at Bonnie sa nakita nila, agad na lumapit si Jim, tinulungan niyang tumayo si Luna, at pinaupo niya ito sa sofa. “Anong problema?” Agad na lumapit ng kabado si Bonnie. “Hindi… hindi ko naman hinagis ng malakas! Bakit…” “Baka masama ang loob niya dahil sa ibang bagay,” Pinagaan ni Jim ang loob ni Bonnie ng nakasimangot, pagkatapos ay hinimas niya ang ulo ni Luna. “Sige na, sabihin mo sa akin kung ano ang problema.” Hindi mapigilan ni Luna na yumakap kay Jim at nilagay niya ang ulo niya sa dibdib nito. “Jim… Hindi na ako makakabawi sa mga anak ko…” “Pinili ko ang pamilya Landry at si n
Galit si Bonnie sa sarili niya dahil nakakainis at walang hiya siya. Galit siya sa sarili niya dahil umasa siya na makasama ang ibang lalaki kahit na sinaktan siya ni Jason.… “Pakakasalan mo ba si Bonnie?” Ang tanong ni Luna ng may mababang boses habang nakaupo siya sa likod ng kotse papunta sa Landry Mansion, nakatitig siya sa labas ng bintana. “Hindi,” Ang sagot ni Jim. “Nangako na ako kay Harvey na ang nanay niya lang ang pakakasalan ko.” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. Lumingon siya at tumitig siya kay Jim sa passenger seat. “Kung wala kang balak na pakasalan siya, bakit mo pala…” “Lasing ako noon.” Kinurot ni Jim ang noo niya sa inis. “Pati maayos ang pag uugali ko kagabi. Tinawagan ko na si Christopher, at pupunta siya sa Landry Mansion para kumuha ng dugo ko para ipadala sa lab. Naghihinala ako na may gamot akong nainom.” Naaliw si Luna dahil dito. “Gamot? Hindi ba’t uminom ka lang ng wine at kumain kasama namin ni Heather kagabi?” Dumilat si Jim a
“Ang rason kung bakit nandito ako sa Landry Mansion ng ganito kaaga ay para hanapin si Luna, syempre,” Ang sagot ni Malcolm kahit na nakatanggap siya ng mahirap na tanong mula kay Jim. “Hindi maganda ang pakiramdam ko nitong nakaraan, at natuklasan ko lang ang tungkol sa nangyari kay Mrs. Landry nitong umaga.” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya kay Luna. “Naging malapit si Luna kay Mrs. Landry simula nang bumalik siya sa pamilya Landry, at ngayon at may nangyaring masama kay Mrs. Landry… Nag aalala ako na malungkot si Luna, kaya’t pumunta ako dito para tingnan siya.” Biglang nagbago ang tono niya nang tumingin siya kela Luna at Jim. “Pero, pagdating ko, napagtanto ko na wala si Luna. Naisip ko na buong gabi siyang nasa hospital, kaya’t tinawag ko ang katulong ko para sunduin ako.” Pagkatapos, nagbuntong hininga siya at tumingin siya ng hindi natutuwa kay Jim. “Ganun ang nangyari. May iba ka pa bang tanong, Master Landry?” Ngumisi si Jim. “‘Yun ba talaga ang nangyari?”
“Anim na taon na simula nang iligtas kita, tinulungan kitang gumaling at sumailalim sa plastic surgery, tinulungan ko pa na alagaan ang mga anak mo. Alam mo ba kung bakit ginawa ko ‘yun?” “Sinabi mo sa akin na gusto mong bumalik sa Banyan City para hanapin si Joshua para gumaling si Nigel, pero ano ang nangyari pagkatapos gumaling ni Nigel?” “Lagi mong iniisip si Joshua at hindi mo ako pinansin.” Tumitig ng malamig si Malcolm kay Luna, hindi makilala ni Luna ang lalaking ito sa maamo at mabait na lalaking trinato siya ng mabuti dati. “Luna, marami na akong sinakripisyo para sayo, at kahit ang isang kuneho ay kakagatin ang may-ari niya dahil sa pagiging desperado.” “Kahit gaano kabait ang isang tao, hindi nila matitiis ang pagkabigo na tulad nito ng paulit ulit.” “Kaya naman, nagpadala nga talaga ako ng mga tao para patayin siya para makuha niya ang mensahe na umalis na siya ng Merchant City, ang teritoryo ko.” “Maraming taon na kitang minahal at marami na rin akong sinakr