Si Joshua ang nakahanap ng Clinging Root. Ginamit ni Malcolm at Hunter ang hindi pagiging makakilala nila Jude at Christopher para lokohin sila! Inisip pa ng pamilya Landry na si Malcolm ang tagapagligtas nila at binigyan pa nila ng maraming pribilehiyo sa business ang Quinn Group. Tumingin ng nakakaawa si Malcolm kay Rosalyn, pagkatapos ay tumingin siya kay Luna. Sa huli, yumuko siya at umamin siya, “Kasalanan ko ang lahat…” Nagbuntong hininga siya at nagpatuloy siya, “Alam ko na kailangan ni Mrs. Landry ang Clinging Root para sa antidote, at kabado ako para patunayan ang sarili ko, pero…” Yumuko siya at tumitig siya sa mga binti niya. “Pilay na ako, at hindi ko kayang hanapin ito ng mag isa, kaya’t humingi ako ng tulong sa pinsan kong si Hunter…” Pumikit si Malcolm at may ekspresyon siya na tila nasaktan siya, sumandal siya sa wheelchair niya. “Araw araw kong sinabihan si Hunter at binigay ko pa ang lahat sa kanya kapalit ng hiling na ito. Sa huli, nangako siya sa akin na
“Bakit naman ako tatanggi doon?” Tumingin si Malcolm kay Christopher habang nakangiti, ngunit malamig ang tingin niya. “Kasalanan ng pinsan ko kaya’t may hindi pagkakaunawaan sina Luna at Joshua, kaya’t hahayaan ko na makipagkita sina Luna at Joshua at ipaliwanag ang lahat.” “Pati…” Tumingin si Malcolm kay Luna ng may malambing na ekspresyon. “May tiwala ako sa kanya. Dahil pumayag na siyang magpakasal sa akin, alam ko na hindi niya ako iiwan at hindi siya tatakas ng Merchant City. Bakit naman ako mag aalala na makita niya si Joshua?” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. Hindi siya komportable dahil dito. Naisip niya na alam ni Malcolm kung anong klaseng tao siya. Dahil gumawa na ng desisyon si Luna, hindi niya pagsisisihan ang desisyon niya. Pero, nagpapahiwatig si Malcolm na ‘wag magbago ang isip ni Luna tungkol sa engagement. “Dahil ayos lang ito sayo, Malcolm, sasama ako ngayong kay Christopher papunta sa Swan Lake Chalet.” Naiirita na tumayo si Luna at naglakad
Nagbuntong hininga si Rosalyn at tumitig siya kay Malcolm. “Alam ko na marami kang sinakripisyo para kay Luna sa mga nakalipas na taon… pero alam ko na hindi ka mahal ni Luna.” Dumilim ang ekspresyon ni Malcolm nang marinig niya ito. Pero, pinigilan niya ang emosyon niya at lumingon siya para tumitig kay Rosalyn habang nakangiti. “Aunty, kahit na hindi po ako mahal ni Luna, kaya ko po siyang mahulog para sa akin.” “Basta’t mahal ko po siya, sapat na ‘yun.” Tumawa ng mahina si Rosalyn habang nakatitig siya sa lalaking nasa wheelchair. Pagkatapos, sumandal siya sa ulo ng kama at sinabi niya, “Pero mahal mo ba talaga si Luna na tulad ng sinasabi mo?” “Tumatanda na ako ngayon, at marami na akong nakita. Madali kong malaman kung mahal mo si Luna at kung nagsasabi ka ng totoo.” “Ang katawan ko lang ang mahina, at nakapag pahinga na ako. Hindi ko powedeng baguhin ang isip ni Charles sa lahat ng bagay ngayon.” Pumikit siya at ngumiti siya. “Kapag gumanda ang kalusugan ko, hindi ko
Klaro na nandito si Heather para lang gumawa ng gulo. Gayunpaman, ngumiti pa rin si Christopher ng mabait at sumagot siya, “Ano ba ang sinasabi mo, Ms. Heather? Paano ka naman naging hindi importante kumpara sa iba?” “May… kailangan lang akong gawin na importante.” “Ano ba ang sobrang importante na wala kang oras para bigyan ako ng mabilis na checkup?” Humalukipkip si Heather at tumingin siya ng mapanglait kay Christopher. “Hindi ako buntis, kaya’t hindi naman matagal ang pag checkup sa akin.” “Pero—” “Christopher, bakit hindi mo bigyan ng mabilis na checkup si Heather?” Nang may sasabihin pa si Christopher, tumunog ang boses ni Charles sa likod nila. “Isang makulit na bata si Heather. Kung si Luna lang ang bibigyan mo ng checkup at hindi siya, sasama ang loob niya ng matagal.” Pagkatapos, mabagal na lumapit si Charles at tumingin siya kay Christopher. “Pati, hindi ba’t sapat na ang pagkakakilala ko sayo? Alam ko na wala ka masyadong importanteng gagawin.” Walang magawa n
“Sa sobrang busy ba nila nanay at tatay ay wala silang oras para turuan ka ng tamang asal, o namana mo kila Natasha at Joseph ang pagiging chismosa?” Pagkatapos, tumalikod si Luna at naglakad siya pabalik ng bahay. Pagkatapos ng ilang hakbang, lumingon siya at tumingin siya ng kabado kay Joshua. Walang magawa si Christopher kundi ilagay ang bag ng doctor sa mga kamay ni Joshua. Pagkatapos, nagbuntong hininga siya at dinala niya pabalik ng mansion si Joshua. Baka mali na dinala niya dito si Joshua. Nanatiling walang kibo si Heather at tumingin siya ng masama sa likod ni Luna. P*ta siya! Mabubunyag na ang pagkakakilanlan ni Joshua, pero kumilos pa rin ng maangas si Luna sa kanya! Nangako si Heather na gagawin niya ang lahat para mapigilan na lumabas si Joshua ng bahay at sisiguraduhin niya na magsisi si Luna na lumaban ito sa kanya! Sa mga sandaling ito, lumapit si Charles at tumingin siya kay Heather. “Heather, nasa mali ka kanina. Kakabalik lang ni Luna sa pamilya natin
Hindi napigilan ni Joshua ang mapaismid nang marinig niya ito. Pero bago pa man siya makapagsalita, inilapit ni Christopher ang kamay sa bibig niya at umubo. "Siya ay may mga pantal, at ito ay mukhang hindi magandang tingnan, kaya sinabi ko sa kanya na panatilihin ang kanyang maskara upang maiwasang matakot kayo." Dahil doon, inilagay ni Christopher ang kanyang mga daliri sa pulso ni Heather upang kunin ang kanyang pulso at ngumiti. "Sa tingin ko hindi ka magiging interesado na makakita ng mga pantal ng iba, hindi ba, Ms. Heather?" "May mga pantal siya?" Bago pa makapagsalita si Heather, mabilis na napaatras si Luna kay Joshua at sinabing, "Kung ganoon, mangyaring huwag tanggalin ang maskara mo. Ngayong buntis ako, napakasensitibo ng tiyan ko, at natatakot akong baka masuka kung makita ko ang mga pantal sa iyong mukha." Kasama noon, lumingon siya at sumulyap kay Charles. "Tatay, pakiusap, hayaan mo nang umalis ang lalaking ito. Medyo hindi ako komportable na nandito siya." San
"Sinasabi mo bang ang mga tuyong damong pinadala mo sa kaibigan mo ang nagligtas sa buhay ng asawa ko? Joshua Lynch, ikaw at ang iyong pamilya ay nagiging mas mapangahas!" Kasama noon, Ngumisi si Charles at inutusan ang kanyang mga bantay, "Kaladkarin nyo siya palabas ng bahay at bugbugin nyo! Bugbugin nyo siya ng husto na hindi na siya makakatayo, tapos itapon nyo siya sa gate!" Si Charles ay nag-iisip ng mga paraan upang makaganti kay Joshua dahil sa muntik niyang pagkalugi sa negosyo ng kanyang pamilya, ngunit bigla na lang, ang salarin mismo ang dumating sa kanyang pintuan. Higit pa riyan, si Joshua ay nagkasala sa kanilang pribadong pag-aari, kaya maaaring parusahan siya ng pamilya Landry sa anumang paraan na gusto nila! Ito ang perpektong dahilan para parusahan siya! "Opo, Sir!" sabay-sabay na sagot ng mga guard at kinaladkad si Joshua palabas ng pinto. Bago sila makalabas ng pinto, kinagat ni Luna ang kanyang labi at tinawag sila, "Tigil!" Napatingin si Charles kay L
Inangat ni Charles ang ulo niya at tinitigan si Joshua na may madilim na ekspresyon. Pagkatapos, umangal siya sa nagngangalit na mga ngipin, "Maraming beses ko nang sinabi ito; hindi ako ang nagpahirap kay Lucy!" Ngumisi si Joshua, "Hindi ikaw? Tatlumpung taon na ang nakalipas, ipinahayag mo na hindi ikaw ang may kasalanan, Mr. Landry, at nangakong aalamin mo kung sino ang nasa likod nito. “Napakaraming taon na ang nakalipas mula nang iyong ipinangako iyon, ngunit hindi mo pa rin nahahanap ang tunay na salarin, hindi ba Mr. Landry? Wala ka bang kakayahan na gawin ito, o dahil hindi ka nakahanap ng pagbubuntunan ng sisi? "Ikaw—" Sa sobrang galit ni Charles ay nanlaki ang mga mata niya. "Joshua Lynch, kaapu-apuhan ka lang! Gaano mo pa nga ba alam ang nangyari sa nakaraan? Huwag kang makisali at makialam sa mga bagay na hindi mo alam!" Nang makitang lalong naiirita si Charles, napangisi si Joshua at sinabing, "Dahil lang sa kaapu-apuhan ako at hindi naroroon sa nakaraan ay nangang
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya