Gayunpaman, buong lakas na hinawakan ni Charles ang kamay ni Luna, determinadong huwag siyang bitiwan. "Luna," umunga siya sa mahina at paos na boses. "Nakita mo naman ang hitsura ng iyong Nanay. Kung hindi ka nagpakita, hindi siya makakaligtas sa araw na ito. Pakiusap, nakikiusap ako sa iyo… “Pakiusap huwag kang umalis. Manatili ka dito sa amin, pwede ba? "Aaminin ko ang lahat ng pagkakamaling nagawa ko sa nakaraan, at ipinapangako kong babawi ako sayo sa hinaharap—" "Hindi ka niya kailangan para makabawi sa kanya, at hindi rin siya mananatili." Bago natapos ni Charles ang kanyang pangungusap, isang malamig na boses ang umalingawngaw mula sa direksyon ng hagdanan. Parehong natigilan sina Luna at Charles, pagkatapos ay napatingin sa direksyon ng boses. Si Joshua, na nakasuot ng ganap na itim, ay nakatayo sa hagdanan, ang kanyang mga labi ay pumulupot sa malamig na pag-ismid. Parang kanina pa siya nandito. Nang makitang nakatingin ang dalawa sa kanya, ngumisi si Joshua a
Bumaba ang elevator mula sa pinakamataas na palapag ng ospital. Buong elevator ride, hawak ni Joshua si Luna malapit sa kanya. Nanatiling tahimik si Luna habang hinahayaan niyang hawakan siya. Gayunpaman, hindi siya umimik bilang tugon sa sinabi ni Joshua. Alam din ni Joshua na malamang na gulong-gulo ang isip ni Luna kaya hindi na niya ito pinilit na sagutin siya. Dumating ang elevator sa unang palapag. Dahan-dahang lumabas ng elevator si Luna na para bang hinigop palabas ang kanyang kaluluwa sa kanyang katawan. Anong ginagawa ni Joshua dito? Gaano ang narinig niya sa pagitan nila ni Charles? Nahulaan ni Joshua na malamang na wala sa mood si Luna na makipag-usap, kaya hindi siya umimik sa buong biyahe pabalik sa Tea Cottage. Tahimik silang nakaupo sa backseat habang nakatingin sa nadaraanan na tanawin. Nabalot ng katahimikan ang hangin sa pagitan nila. Hindi nila naisip na...isa sa kanila ay isang Lynch, at ang isa ay isang Landry. Mga mortal na magkaaway. Pin
"Lucas, babalik ako sa Banyan City bukas." Natigilan si Lucas nang marinig iyon. "Sir...sigurado po ba kayo dito? “Kakatapos lang nating makabangon dito sa Merchant City. Higit pa rito, nakuha na ni Luke ang otsenta porsiyento ng mga gang dito. "Magtatagumpay tayo sa lalong madaling panahon, kaya sigurado ka bang gusto mong umalis sa Merchant City sa oras na tulad nito?" Napabuntong-hininga si Joshua at sumagot, “Babalik ako mag-isa. Maaari kayong manatili dito ni Luke at patuloy na bantayan ang mga bagay-bagay. "Ngunit maaari mong ipahayag sa publiko na umalis ka kasama ko para isipin ng mga tao na sumuko na ang Lynch Group sa pagsisikap na sakupin ang Merchant City, okay?" Saglit na natahimik si Lucas, saka tumango. "Tulungan mo akong mag-book ng flight para bukas." Kasama noon, binaba na ni Joshua ang phone. Hinding-hindi magsisinungaling si Christopher sa kanya. Wala siyang pakialam kung ang Clinging Root na ito ay makakapagpagaling kay Rosalyn, ni wala siyang
Nang mapansin niya ang maputlang mukha ni Luna, napakunot ang noo ni Bonnie at nagtanong sa mahinang boses, “Kailan umalis si Joshua?” Pinag-isipan ito ni Harvey saglit, pagkatapos ay sumagot, "Inimpake niya ang kanyang mga bag at umalis kagabi. Kung anong oras, hindi rin ako sigurado—wala na siya pagkagising ko kaninang umaga. “Sinabi sa akin ni Uncle Christopher na umuwi si Uncle Joshua para maghanap ng isang bagay na napakahalaga sa kanya.” Nagdilim ang ekspresyon ni Bonnie nang marinig niya ito. Kinagat ni Luna ang labi at bumalik sa taas. Bigla niyang naramdaman na tila isang biro ang kanyang pag-asam at paghihintay sa buong araw. Noong nahaharap sa pagpili sa pagitan ng pamilya Landry at ni Joshua, pinag-isipan niya ito dahil ayaw niyang maging estranghero sa lalaking ito. Higit pa rito, pinakinggan niya ang mungkahi ni Bonnie na mangako kay Joshua na babalik ito sa tabi nito at magpapakasal pagkatapos mamatay si Rosalyn. Anong nangyari sa huli? Sinabi sa kanya
May napagtanto si Luna sa sandaling iyon. Para kay Joshua, hindi rin mahalaga ang mga bata. Ibinaba ni Luna ang kanyang ulo at inilagay ang kanyang kamay sa kanyang tiyan. May isa pang bata sa loob, isang buwan pa lang ay mayroon nang hindi mapigilang instinct na mabuhay. Handa ba siyang…ipanganak ang batang ito at hayaan itong magdusa? Ito ay isang bata na hindi magiging prayoridad ng kanyang ama. Biglang naalala ni Luna ang sarili. Maraming taon na ang nakalilipas, siya rin, ay itinuring na hindi mahalaga ng kanyang tunay na ama, si Charles, at iniwan sa ampunan. Sa huli, siya ay ipinagpalit sa ibang anak, na humantong sa kanyang miserableng buhay pagkatapos noon. Magdurusa ba ang kanyang anak sa parehong kapalaran? Sa sandaling naisip niya ito, ipinikit ni Luna ang kanyang mga mata at idinial ang numero ni Bonnie. "Tulungan mo akong bumili ng ilang abortion pills." Sina Nigel, Neil, at Nellie ay anim na taong gulang na, at siya lang ang nakakaalam kung gaano kahi
Nagsimulang kumalas ang suspension rope na mahigit sampung oras nang nakalawit. Nakadikit ang buong katawan ni Joshua sa gilid ng bangin habang pilit niyang pinipigilan ang pagkahulog. Gayunpaman, dahil sa kanyang marahas na paggalaw, nagsimulang tumibok ang sugat na natamo niya sa pakikipagsagupaan niya sa mga tauhan ni Malcolm. Sa wakas, ang kanyang sugat ay bumuka, at si Joshua, na naubos ang lahat ng kanyang lakas, ay bumagsak sa gilid ng bangin.“Mr. Lynch!”…Pagdating ni Jude sa ospital, halos sampung oras na sa operating room si Joshua. Nakaupo sina Nigel, Neil, at Nellie sa isang bench sa labas ng operation theater, tahimik na nakatingin sa pinto. Pulang pula ang mukha nilang tatlo na parang umiiyak. Maging si Nigel, na noon pa man ang pinaka-level-headed sa kanilang tatlo, ay may mga mantsa ng luha sa kanyang mukha. Sa kabila nito, nang makita niya si Jude ay tahimik na umalis si Nigel sa kanyang kinauupuan at inangat ang ulo para titigan si Jude. "Tito Jude."
Sa loob ng ward, maputla ng mukha ni Joshua na halos walang kulay. Nang makitang dumating na si Jude, nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Joshua at nagsabi, “Bigyan mo ako ng pabor." Nagsalubong ang kilay ni Jude. “Ano ito?” "May isang tao sa aking mga contact na tinatawag na Christopher Roberts. Gusto kong pumunta ka sa Merchant City at iabot sa kanya ang mga halamang gamot na nakuha ko... "Sabihin din sa kanya na magpasa ng mensahe kay Luna at hilingin sa kanya na hintayin ako... "Huwag mong sabihin sa kanya na nasaktan ko ang sarili ko. Sabihin mo lang na…” Dahil doon, umubo siya ng isang subo ng dugo at nagpatuloy, "Sabihin mo lang sa kanya na abala ako sa isang bagay at hahanapin ko siya sa sandaling matapos ko itong tapusin." Dahil doon, nawalan siya ng malay sa kanyang kama nang hindi man lang nahintay ang sagot ni Jude. Kumunot ang noo ni Jude at sumulyap kay Joshua na walang magawa. Hindi kailanman nagbago ang lalaking ito. Kung tama ang hula niya,
Gabi na. Nagsimulang magmaneho si Christopher papunta sa ospital sa itinakdang oras. Sa ilang kadahilanan, ang kalsada malapit sa ospital ay hindi karaniwang masikip. Ibinaba ni Christopher ang kanyang ulo upang sumulyap sa oras na walang pasensya. Nang makitang palapit na ito ng palapit sa nakatakdang oras ng pagkikita nila ni Jude, mabilis na kinuha ni Christopher ang kanyang telepono at dinial ang numero ni Jude. "Mr. Smith, na-stuck ako sa traffic ngayon. Mangyaring hintayin ako sa East 2 gate, at darating ako sa loob ng halos sampung minuto." “Sige.” Pagkatapos ibaba ang telepono, nagpakawala ng hininga si Jude at naglakad patungo sa East 2 Gate, hawak-hawak ang bag ng mga damo sa kanyang mga braso. Laking gulat niya nang dumating siya, nakita niya ang isang lalaking nakatayo doon na nagsasabing siya si Christopher. “Hello, ikaw ba si Mr. Jude Smith?” Ang lalaki ay nakasuot ng marangyang tuxedo at naka-istilong gupit. Ngumisi siya at naglakad nang makitang papalapi