Tungkol naman sa pamilya Landry, naisip ni Luna na baka nagkataon lang at hindi lang sila nabanggit ni Malcolm sa harap niya. Hindi niya dapat pinaghihinalaan ito, ang lalaking nagligtas sa kanyang buhay, lalo na't hindi niya iniisip na may iba itong intensyon para utusan si Lily na tiktikan siya. Siguro masyado lang itong nag-aalala sa kanya... Sa pag-iisip nito, nagpakawala ng hininga si Luna at pinatay ang telepono. Pagkatapos, tumayo siya at hiniling kay Bonnie na iuwi na siya. Habang pabalik sa Orchard Manor, kinuha ni Luna ang kanyang telepono upang tingnan ang balita upang hindi niya maisip ang kanyang natuklasan. Ang una niyang nakita sa balita ay ang sunog sa Blue Bay Villa noong nakaraang gabi. Pagkatapos nito, ipinakita ng news portal ang mga larawan nina Aura at Lily, habang ang news anchor ay nag-uulat sa mahinahong tono, "Ayon sa pagkakaalam namin, ang may kasalanan sa likod ng panununog na ito ay walang iba kundi ang dating kasintahan ni Joshua Lynch na si Aura
Ang memorial ni Granny Lynch ay nagpatuloy sa loob ng tatlong araw. Ang buong lungsod ay nagluksa sa kanyang pagkamatay. Sa araw ng libing, nagsimulang bumuhos ang langit. May hawak na payong si Luna sa tabi ni Joshua habang tahimik na nakatitig sa lapida ni Granny Lynch. Sa tabi ng lapida ni Granny Lynch ay may dalawang mas maliit para sa mga patay na anak ni Luna. Ang pinakahuling bata ay premature, at higit pa rito, napakaraming nangyari noong panahong iyon na ang maliit na fetus ay namatay din. Inilagay ni Joshua ang parehong mga patay na bata sa parehong balangkas at nanumpa na palaging aalagaan si Luna upang hindi na niya maranasan ang sakit na ito. Sa tabi mismo ng mga lapida ng mga bata ay si Lily. Nitong mga ilang araw, habang hinahanap ni Luna ang mga ari-arian ni Lily, nalaman niyang huminto si Lily sa pagbibigay ng anumang detalye tungkol sa kanya kay Malcolm dahil...ang kapatid ni Lily na may sakit, na nakatira sa pamilya Quinn, ay namatay ilang linggo na a
Sa sandaling marinig niya ang mga salitang, 'rmabawi ang memorya,' tumigil si Bonnie at ibinaba ang kanyang ulo. "Ang pagbawi ng mga alaala ng isang tao...talaga bang magandang bagay ito?" Tumango si Luna. "At least magiging mabuti ito, para kay Neil." Pagkatapos mawala ang kanyang mga alaala, si Neil ay palaging pakiramdam na isang tagalabas sa kabila ng pagbabalik sa kanilang tabi. Hindi na siya naglakas-loob na makipagbiruan kay Nellie tulad ng dati, hindi na rin siya nagtatampo kay Nigel na ibaba ang laptop at alagaan ang sarili tulad ng dati. Sa tuwing nakikita ni Luna ang pagiging maingat ni Neil sa kanyang magkapatid, pakiramdam niya ay sumisikip at sumasakit ang kanyang dibdib. Kung hindi dahil sa pagkakamali nila ni Joshua...hindi ito mangyayari. Sa pagkakataong ito, kung talagang mababawi ng mga espesyalistang natagpuan ni Joshua ang mga nawalang alaala ni Neil... Kung gayon kahit na hindi niya maibalik ang masayahin at walang pakialam na batang lalaki noon, hindi n
Nang makitang nagboluntaryo si Bonnie, ang unang reaksyon ni Luna ay ang sunggaban siya. Bilang kaibigan ni Bonnie, mas alam ni Luna kaysa sinuman na walang intensyon si Bonnie na ibalik ang mga nawalang alaala niya. Kung hindi, ayon sa yaman at kapangyarihan ni Bonnie, tiyak na hahanap siya ng doktor upang tulungan siyang maibalik ang kanyang mga nawalang alaala. Napakaraming taon na ang nakalipas mula nang mawala ang mga alaala niya, ngunit hindi niya iyon ginawa. Kaya naman, malinaw na ayaw niyang balikan ang mga alaalang iyon dahil alam niyang hindi ito maganda. Biglang handang sumulong si Bonnie bilang boluntaryo para tulungan sina Luna at Neil. Hinawakan ni Luna ang braso ni Bonnie at umiling. "Ayos lang iyon, Bonnie." Kahit na hinangad ni Luna na mabawi ni Neil ang kanyang mga alaala, hindi niya kailangan na magsakripisyo ang kanyang mga kaibigan para doon. Sa kanyang pagtataka, tinabig ni Bonnie ang kamay ni Luna, nagpakawala ng hininga, at humakbang patungo sa mg
Ngumiti si Theo, bagama't mapait, at sinabing, "Dahil nabigo ako nang husto sa aking mga relasyon, hindi rin ako dapat mabigo sa pagiging mabuting anak." Kinagat ni Luna ang ibabang labi at magsasalita na sana nang biglang may tumunog na malakas na alarm sa treatment room. Agad namang lumingon ang tatlo para tignan kung ano ang nangyayari. Sa loob ng treatment room, ang mga espesyalista ay abala sa pag-recalibrate ng mga kagamitang medikal. Samantala, sa kama… Hindi gumagalaw si Bonnie sa kama, namumutla ang buong mukha. Agad na nanlaki ang mga mata ni Luna sa gulat, at pumasok siya sa silid. "Ano ang nangyayari?" Kinakabahang sinubukan ng mga espesyalista ang mga makina at sumagot, “Maayos ang lahat; buhay pa siya. Iyon lang… "Kung papaano, bigla na lang siyang hindi gumagalaw!" Ibinaba ni Luna ang kanyang ulo para titigan ang maputlang mukha at nakapikit na mga mata ni Bonnie, "Ano bang klaseng treatmet ang ibinigay nyo sa kanya?" “Luna…” Nang malapit nang ilabas ni
Napansin ni Luna na kakaiba ang kinikilos ni Bonnie at sumulyap sa kanya, nakasimangot. “Anong mali?” Kinagat ni Bonnie ang ibabang labi at agad na pumasok sa loob ng bahay, tinulak ang pinto. Ang kanyang biglaang pagsulpot ay bumulaga sa dalawang tao sa loob ng bahay, dahilan para magsabay silang lumingon. Ang babaeng nakaluhod sa sahig sa loob ng bahay ay walang iba kundi si Ms. Jennifer, ang babaeng ibinigay ni Anne ang impormasyon. Ang lalaking nakaupo sa sofa...ang nakilala nina Luna at Bonnie sa guho ng Blue Bay Villa noong isang araw! Sa sandaling ito, maganda siyang nakaupo sa sofa at dinadaplis ang kaliwang hinlalaki gamit ang kanang kamay. Ang kanyang kaliwang hinlalaki, kung saan dapat ay may jade ring, ay walang laman. Sa sandaling ito, ang dalawa ay walang kibo na nakatingin kay Bonnie. Kinagat ni Bonnie ang kanyang labi, inilibot ang kanyang tingin sa buong silid, at pinagsalubong ang kanyang mga kilay. "Kayo lang ba dalawa dito?" Ang boses ng lalaki na na
Sa loob ng bahay, lumuhod si Ms. Jennifer sa lupa na nakayuko, hindi nangahas na tumingin ng diretso kay Bonnie. Napakagat labi si Bonnie. “Paanong hindi mo alam? Ikaw ang kumuha ng anak ko sa akin. Sinabi mo na pinilit ka ng ama ng bata na ilayo siya! “Ang lakas ng loob mo na magkunwaring inosente sa akin ngayon at magkunwaring hindi naaalala? Sa tingin mo ba ganoon ako ka-walang muwang?" Nakagat ni Bonnie ang kanyang labi, sinulyapan ang mga braso ni Ms. Jennifer, at binigyan siya ng isang sipa sa kanyang hita. “Bakit ngayon lang naging sunud-sunuran ka sa harap ng lalaking iyon pero kunwaring walang alam sa harap ko? Sa tingin mo ba, wala akong gagawin sayo?" Sa sandaling tumama ang mataas na takong ni Bonnie sa kanyang hita, si Ms. Jennifer ay nasa sobrang sakit na tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Linsad ang magkabilang braso niya at nakatali pa kaya wala siyang magawa kundi ang humingi ng awa. "MS. Craig, wala talaga akong ideya! Dapat mong malaman na ang mga tao s
Nanigas ang buong katawan ni Luna nang marinig ang pagbanggit ng pangalan ni Alice. Pagkaraan ng ilang sandali, natauhan siya. Naalala ni Luna na nang iabot sa kanya ni Jim ang isang lumang larawan ng kanyang sarili, nagkunwari siyang walang alam dahil hindi siya komportable na magbahagi ng masyadong maraming impormasyon sa isang estranghero. Ibig sabihin... ang kanyang mga pagsisiyasat ay humantong sa kanya kay Alice? Ganun siguro. Anim na taon na ang nakalipas mula nang sumailalim si Luna sa plastic surgery at nadagdagan ang kanyang hitsura ni Malcolm. Dahil ginagamit ng lalaking ito ang kanyang lumang larawan para sa kanyang pagsisiyasat, talagang may katuturan na ang anumang impormasyong mahahanap niya ay kay Alice. Gayunpaman… Napangiti si Luna at sinabing, “Walang kinalaman sa akin kung paano namatay si Alice. At saka, sa tingin ko hindi ko na kailangang sabihin sa iyo ang anumang bagay." Napakunot ng noo si Jim dahil sa walang pakialam na ekspresyon ni Luna. Ma
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya