Huminga ng malalim si Lily, kinagat niya ang ngipin niya at sinabi niya ng namamaos na boses, “Alam ko na magaan lang siya matulog at pagod siya nitong mga nakaraan… kaya’t binigyan ko siya ng tsaa na pampatulog bago siya matulog. “Magiging tulog siya hanggang bukas ng umaga…” Tumigas ang buong katawan ni Nigel nang marinig niya ito. Makalipas ang ilang sandali, tinikom niya ang mga labi niya at huminga siya ng malalim. “Sige pala, Zach at Yuri, plan B tayo. Hindi natin kailangan gisingin si Mommy, dadalhin na natin siya ngayon!” Tumango si Yuri. Pagkatapos, sa sandali na binalutan nila ng kumot si Luna, may naamoy sila na parang nasusunog sa labas. “Huli na ang lahat…” Si Zach, na sa sandaling ito ay nakatingin sa labas mula sa balkonahe, ay may balisang ekspresyon. Tumitig siya kay Aura, na nakatayo sa malapit sa back door, tinutok niya ang pares ng malaking gunting at piniilt niya ang butler, ang mga katulong, at ang dalawang bata na bumalik sa bahay. “Natuklasan na sila ni
Base sa pagkatao ni Aura, karaniwan siyang hindi mauuto sa sadyang panlalait ni Luna. Gayunpaman, dahil wala siyang paraan para baliktarin ang buhay niya, nawala na ang pagiging kalmado ni Aura at sa halip ay tumingala siya para tumitig kay Luna, na siyang nasa balkonahe. “Sa tingin mo ba talaga ay hindi kita mapapatay?” “Oo, hindi mo ako mapapatay.” Ngumisi si Luna. “Kahit na pilitin mo rin sila na bumalik sa nasusunog na bahay para patayin sila, hindi ka makakatakas sa batas.” “Kahit na pagkatapos na masentensyahan ka ng death penalty, magiging masaya ako sa buhay ko kasama si Joshua at magbibigay pa ako ng maraming anak sa kanya!” Tila may sumabog sa loob ni Aura nang marinig niya ito. Kinagat niya ang labi niya at tumingin siya ng galit kay Luna. “Plano mo ba na ibigay ang buhay mo kapalit ng mga buhay nila?” Ngumisi si Luna. “Ano sa tingin mo?” Huminga ng malalim si Aura at tumakbo siya papunta kay Luna. “Hindi ka na makakatakas ngayon, Luna!” Nang makita na nalipat
“Basta’t buhay ka pa, magkakaroon pa kayo ng anak ni Joshua at mabubuhay kayo ng masaya! Kaya…” Sumingkit ang mga mata ni Aura at nagpatuloy siya ng may malamig na boses, “Hahayaan ko silang lahat na tumakas, maliban sayo!” Ang pinakamalaking hiling niya noong bata pa siya ay ang makita na patay na si Luna, at ngayon at wala siyang matatakasan, kailangan niyang patayin si Luna. Kung hindi, magiging walang saysay ang buhay niya! Nang limang metro na lang ang layo ni Aura kay Luna, biglang nawalan ng kuryente. Kumalat na siguro ang sunog sa control room ng villa, kaya’t namatay ang main electricity circuit box. Gayunpaman, maliwanag pa rin ang villa. Mas mukhang nakakatakot ang mukha ni Aura dahil sa ilaw ng apoy. Sa sobrang higpit ng hawak ni Luna sa railing ay pinagpawisan na siya. Kinagat niya ang labi niya at sinabi niya, “Aura, magkapatid tayong dalawa. Paano ka napunta sa puntong ito? Trinato kita bilang kapatid ko ng buong buhay.” “Hindi ko naisip na kapatid kita!”
Tumigas ang buong katawan ni Luna habang tumalsik ang dugo papunta sa mukha niya. Tumitig siya sa likod ng ulo ni Lily, na tumakbo sa harap niya para harangan ang atake ni Aura, pati ang… malaking gunting na tumusok sa dibdib ni Lily. Naging blanko ang buong isip niya. Saan nanggaling si Lily? “Ms. Luna, tumakbo na po kayo!” Kinagat ni Lily ang ngipin niya at hinawakan niya ang katawan ni Aura gamit ang duguang mga kamay. “Tumakbo na po kayo, bilis na! Niligtas niyo po ako noong mga nakalipas na taon, at naalala ko po ‘yun. Ito po ang kabayaran ko sa kabaitan niyo!” Dumilim ang ekspresyon ni Aura nang marinig niya ito. Tumitig siya kay Lily, pati na rin kay Luna, na nakatago sa likod nito. “P*ta ka!” Ginamit niya ang buong lakas sa katawan niya para hugutin ang gunting sa katawan ni Lily, ngunit sobrang higpit ang hawak ni Lily. Kahit anong gawin ni Aura, hindi siya makaalis sa hawak ni Lily. “Umalis na po kayo, Ms. Luna!” Sumigaw ng malakas si Lily habang dumura siya ng du
“Sunog na po ang lahat ng ito… At si Lily…” Sa sobrang lakas ng iyak ni Nellie ay kailangan niyang huminga ng maayos. “Hindi ko na po ulit matitikman ang agahan na gawa ni Lily…!” Huminga ng malalim si Luna habang niyakap niya ng mahigpit si Nellie, ngunit hindi siya nagsalita. Inutusan ni Joshua si Lucas na tumawag ng bus para ihatid ang lahat sa Orchard Manor. Samantala, sila ni Zach at Yuri ay nanatili para sabihin sa mga bumbero ang tungkol sa sunog. Buong gabi na nasunog ang bahay at napatay na ito pagsikat ng araw. Ang apoy na ito—na inilawan ang Banyan City ng buong gabi—ay naging topic ng usapan sa online. Gayunpaman, sa impluwensya nila Joshua, Jude, at Bonnie, naisip nila na ang apoy ay dahil sa pagkakamali ng tao para mabawasan ang panic na kumakalat sa bayan. Nang mawala na ang apoy, natagpuan ng mga bumbero ang bangkay nila Lily at Aura. Ang dalawang bangkay ay nakita na magkasama, hawak ang isa’t isa. Ang gunting na ginamit ni Aura para subukang patayin
“Luna, bakit mo naman gusto pumunta dito ng maaga?” May pulang Ferrare na huminto sa tabi ng sunog na Blue Bay Villa. Bumaba si Bonnie ng kotse at binuksan niya ang pinto ni Luna habang nagrereklamo, “Sunog naman na ang lahat, ano ang kailangan mong hanapin?” Ngumiti ng maliit ang maputlang si Luna at sinagot niya, ”Sinabi ni Joshua na madumi ang hangin dito dahil sa usok, kaya’t pinagbawalan niyang pumunta sina Nellie, Neil, at Nigel. Pero paulit ulit nilang sinasabi na gusto nilang kunin ang ilang bagay sa Blue Bay Villa. Wala akong magagawa kundi kunin ang mga ito para sa kanila.” Tinikom ni Bonnie ang mga labi niya. “May bagay pa ba na hindi nasunog?” Nagkibit balikat si Luna at tumawa siya. “Iuuwi natin ang kahit anong mahanap natin.” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya sa mga labi ng Blue Bay Villa. Ito ay isang matangkad na gusali kahapon, pero ito ay gumuho na. Hindi niya mapigilan na magdalamhati dahil dito. Biglang naalala ni Luna si Lily. Isang sariwa at b
Naisip ni Jim na ang anak niya ay… may hawig sa babaeng ito. Ngunit… Nagbuntong hininga siya. Naalala ni Jim na kahit na mula sa Banyan City ang nanay ni Harvey, tulad ng babaeng ito, ito ay mahirap, payat, at pipi. Ang babaeng nasa harapan niya ngayon ay halatang kabaliktaran ng lahat ng ito. Lumapit si Jim kay Bonnie para batiin sila. Pagkatapos ay yumuko siya at nagpaliwanag siya, “Mahilig ang anak ko sa mga detective novel. Nakita ko na umalis na ang mga pulis at bumbero, kaya’t dinala ko siya dito para tumingin. Pero, ‘wag kayong mag alala. Kapag may nahanap kami, sisiguraduhin ko na ibibigay ko ito sa pulis kapag hindi ko ito maibalik sa inyo.” Hindi naghinala si Luna dahil dito. Hawak niya ang bag na binigay ni Harvey at ngumiti siya sa kanla. “Sigurado ako na wala kayong masamang intensyon. Pero, isa itong crime scene ng arson. Matagal nang patay ang apoy, kaya’t ang hangin ay puno pa rin ng sunog na kemikal. Mga anim o pitong gulang pa lang ang anak mo. Hindi ligtas
Lahat ng messages sa phone ni Lily ay galing kay Malcolm. “Ano ang sitwasyon nila ni Joshua? Kailangan ko ng update." "Humanap ng pagkakataon para pilitin siyang bumalik." “Nakuha mo na ba ang tiwala ni Joshua? Bakit hindi ka sumasagot?" "Kung kinakailangan, magpatuloy sa Plan S."… Sa sandaling makita niya ang mga mensahe, naramdaman ni Luna na ang kanyang puso ay piniga ng isang hindi nakikitang kamay. Naging hindi siya komportable. Maliwanag na ang teleponong ito ay partikular na ginamit para sa komunikasyon nina Lily at Malcolm. Nagsimula ang mga mensahe nang dumating si Lily sa Banyan City, at hindi na ito tumigil mula noon. Noong unang nagsimulang basahin ni Luna ang mga text, naisip niya na ang intensyon ni Malcolm na makipag-ugnayan kay Lily ay dahil sa tunay na pag-aalala. Gayunpaman, sa bandang huli… Ang impormasyong tinatanong ni Malcolm kay Lily ay lalong nagiging detalyado. Sa simula, ito ay tungkol sa oras ng trabaho ni Luna at ang dami ng oras na nakit
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya