Hindi lang hindi nararamdaman ni Aura ang pagmamahal ni Joshua, nakaramdam pa siya ng pagod at sakit.Gayunpaman, ayaw niya pa rin na bitawan si Joshua. Kung sabagay… ang lahat ng nangyari ng isang beses ay maaaring mangyari ulit.Sa loob ng ilang araw, sa oras na maging malapit sila ni Joshua na parang ganito… magkakaroon sila ng panibagong simula!Syempre, may pagdududa pa rin si Aura tungkol dito. Bakit malamig ang pag uugali ni Joshua kay Luna, kahit na galit na galit at masama ang loob ni Joshua dahil kay Luna kanina?Noong una, naisip ni Aura na pagpapanggap lang ang pagiging malamig ni Joshua at gusto lang nito na pauwiin si Aura at tumakas para bisitahin ng mag isa si Luna, pero…Gumising ng ilang beses si Aura sa gitna ng gabi—paulit ulit—natuklasan niya na nasa bahay lang si Joshua, mahimbing ang tulog.Kinaumagahan, dumating sina Adrian at Celia sa Blue Bay Villa para gumawa ng gulo. Pagkatapos silang paalisin at tinanong ang kinaroroonan ng antidote kay Aura, umalis s
“Susunod na!” Agad na naglagay ng lipstick si Aura nang marinig niya na kumatok si Joshua sa pinto.Sa huli, tumingin ulit siya sa repleksyon niya sa salamin.Nakakabighani siya. Siya ang magiging pinakamagandang asawa ni Joshua ngayon!Sa araw na ito, siya ay opisyal na magiging Mrs. Lynch habang mamatay si Luna ng mag isa sa hospital…Sa oras na maisip niya ito, sa sobrang sabik ni Aura ay gusto niyang ikalat ang magandang balita na ito sa mundo.Ang babae na nagbigay ng paghihirap sa kanila ng kapatid niya ng maraming taon ay mamamatay na rin sa wakas!Kahit na may tatlong mga bata na hindi pa niya nabubura, basta’t mamatay si Luna… Alam ni Aura na makakahanap siya ng paraan para matalo ang mga bata. Kung sabagay, anim na taong gulang pa lang sila. Madali niya lang makakalaban ang tatlong anim na taong gulang na mga bata!Habang iniisip niya ito, huminga ng malalim si Aura at binuksan niya ang pinto ng nakangiti.May suot na suit si Joshua, tulad ng dati. Gayunpaman, sa hali
Ang lugar kung saan huminto ang kotse…Ang kulay ng harang ay iba kumpara sa kulay ng buong tulay.Ang parte ng harang ay nasira na dati at sumailalim sa maintenance. Dahil dito, may bagong harang na may ibang kulay mula sa dati.Ito ay… ang lugar kung saan nahulog si Luna sa dagat, sa kagagawan ni Jason.Tumitig si Aura sa ibang kulay na harang sa harap niya at nararamdaman niya na pinapawisan ang buong katawan niya. Lumingon siya at tumitig siya kay Joshua, nanginginig. “Joshua…”Ngumisi si Joshua at binitawan niya si Aura. Pagkatapos, tinulak niya pabukas ang pinto at lumabas siya ng pinto.Makalipas ang isang saglit, binuksan niya ang pinto ni Aura at nagalit siya, “Lumabas ka ng kotse. Nandito na tayo.”Nanginig ang ngipin ni Aura, “Josh… Joshua. Hindi ba’t kukunin natin ang marriage certificate natin? Bakit… Bakit mo ako dinala dito?”“Dinala kita dito para solusyonan at tapusin ang lahat, ibibigay ko rin sayo ang pinakagusto mo sa lahat.” Yumuko si Joshua at tumingin siy
Pero bago pa man makanti ni Aura ang katawan ni Luna, may humawak sa kanyang pulso. Ibinaba ni Joshua ang kanyang pulso, at bumagsak si Aura sa lupa nang may malakas na kalabog. Nakadapa siya sa laryong kalsada at pinandilatan ng mata si Luna. “P*ta ka! Dapat pinatay na kita nung simula pa lang! Dapat ay namatay ka na anim na taon na ang nakakaraan, kasama ang tatlong pasaway sa loob ng iyong sinapupunan! Ang tatlong pasaway ay hindi dapat ipinanganak sa simula pa lamang!" Lalong tumindi ang galit ni Aura sa pagbigkas niya, “Nagkamali ako! Dapat ay inaruga ko si Neil na maging isang mamamatay-tao at pinapatay kita sa kanya!"Napakunot ang noo ni Luna nang marinig iyon. Si Bonnie naman ay humakbang at binigyan ng sipa si Aura sa kanyang bibig. Ang magandang pinintahang mga labi ni Aura ay napangiwi, at ang kanyang buong mukha ay tinamaan papunta sa tabi dahil sa sipa. Napangisi si Bonnie habang pinagmamasdan ang pagtulo ng dugo sa sulok ng bibig ni Aura. “Aakalain kong tao ka
Walang napansin si Joshua na kakaiba sa loob ng anim na taon na ito, kaya paano siya nakakalap ng napakaraming ebidensya sa loob lamang ng ilang araw? Mukhang napansin ni Joshua ang pagkalito ni Aura. Napangiti siya sa labi, sumandal sa harang, at tinitigan siya nang walang emosyon. “Ang dahilan kung bakit hindi ko kailanman inimbestigahan ang pagkakasangkot mo sa aksidente ni Luna ay dahil hindi ko naisip na may kinalaman ka dito. Palagi akong nasa ilalim ng impresyon na ang aksidente ni Luna ay ganoon lang: isang aksidente. “Nang sa wakas ay napagtanto kong may mali, iniimbestigahan ko ang lahat at kinolekta ang lahat ng ebidensya, ngunit sa oras na iyon, umalis ka na sa Banyan City, at hindi alam ang iyong kinaroroonan. "Kaya ngayon ko lang nailabas ang lahat ng ebidensyang ito." Noong panahong iyon, palaging iniisip ni Joshua na si Aura ay nasasangkot lamang sa tangkang pagpatay kay Luna. Lingid sa kanyang kaalaman...Gumamit si Aura ng voice editing software para gumawa ng
Nanigas ang buong katawan ni Aura nang marinig niya ito. Tinitigan niya ang mga dokumentong nagkalat sa kanyang harapan, pagkatapos ay sinulyapan niya ang tatlong taong nakatayo sa kanyang harapan. Bigla na lang siyang nakaramdam ng lamig sa kanyang gulugod. Naghanda sila para sa araw na ito. Ito ang kanilang paraan ng paghihiganti sa kanya. Sila ay nang-aapi, sinasaway, at inaatake siya, ngunit hindi niya magawang tawagan ang mga pulis sa kanila! Mas alam ni Aura kaysa kanino man na kung tatawag siya ng pulis...lahat ng ginawa niya sa nakaraan ay malalantad, at maswerte siya kung siya ay sasailalim sa habambuhay na sentensiya. Hindi... hindi siya maaaring mamatay! Siya ay halos 30 taong gulang lang. Kamakailan lamang ay nakipag-ugnayan siya sa kanyang tunay na kapatid at hindi pa niya natulungang alisin si Luna. Ni hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakataong masiyahan sa kanyang buhay bilang tagapagmana ng pamilya Landry! Gayunpaman, ang ebidensya ay inilagay na sa k
Nakagat ni Aura ang kanyang labi at ngumuyngoy habang tumutulo ang mga luha sa kanyang mukha, "Ikaw ang pinaka dabest, Luna......Alam kong magpapakita ka sa akin ng awa... Palagi kang naging mabait sa akin…" Agad namang napakunot ang noo ni Bonnie. “Luna, huwag—” Pero bago pa man siya makatapos, kinawayan ni Joshua ang kamay niya, na nagpapahiwatig sa kanya na huminto. Akala ni Bonnie ay sasamantalahin ang kabaitan ni Luna, na muli siyang linlangiin ni Aura. Ito ay totoo. Sa nakaraan, tiyak na sasamantalahin si Luna, ngunit pagkatapos ng maraming pagtatangka ni Aura na patayin ang mga bata, alam ni Joshua na hindi na muling magpapakita ng awa si Luna. “Mahigit sa sampung taon na tayong dalawa ng hirap at ginhawa, kaya hindi ako magiging malupit sa iyo,” sabi ni Luna habang tumatayo at sinulyapan ang karagatan sa ibaba nila. Ang tubig ay higit sa 40 metro sa ibaba ng tulay. Anim na taon na ang nakalilipas, nang mahulog siya sa tulay, tunay na naisip ni Luna na ito na ang k
"Hindi kayo makakahanap ng kaligayahan—kailanman!" Napasigaw si Aura sa abot ng makakaya niya. Kasabay noon, pumikit siya at bumitaw sa pagkakahawak sa harang. Naglalagay siya ng isang napaka-delikadong taya. Anim na taon na ang nakalilipas, nang mahulog si Luna sa tulay, hindi siya namatay at sa halip ay iniligtas ni Malcolm. Kaya naman, sa halip na mahuli ng mga pulis, mas gugustuhin ni Aura na kunin ang panganib na ito at tumalon sa tulay. Paano kung siya rin, ay mapalad na mailigtas? Kung hindi siya mamamatay…sumumpa siya na babalik siya at papatayin silang lahat. Silang lahat !Splash!Bumagsak ang katawan ni Aura sa karagatan, na nagdulot ng malalaking alon. Napapikit si Luna at napabuntong-hininga nang marinig ang tilamsik ng tubig. Ang lahat ay sa wakas ay natapos na. Anim na taon na ang nakalilipas, tinangka siya ni Aura na patayin, kaya't tila angkop na nakatanggap siya ng parehong resulta bilang kapalit. Kumunot ang noo ni Joshua at tumingin sa karagata
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya