Mabilis ang Ferrari ni Bonnie.Mula sa lugar kung nasaan ang abandonadong pabrika patungo sa Blue Bay Villa, isang paglalakbay na karaniwang tumatagal ng kalahating oras, ngunit kailangan lang ni Bonnie ng wala pang labinlimang minuto para dito.Pagbalik nila sa villa, agad na bumaba ng sasakyan si Luna at tulala na tumakbo patungo sa study room.Sumunod naman si Bonnie sa likod. Sa pagtingin sa nag-aalalang si Luna, hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga. Mula nang makilala niya si Luna, narinig na niya ang hindi mabilang na mga salita na sinani Luna, tulad ng mga salitang:"Matagal ko nang hindi gusto si Joshua!""Si Joshua ang taong pinakaayaw ko ngayon.""Hinding-hindi ko magugustuhan si Joshua sa buong buhay ko."Gayunpaman, sa sandaling iyon, nang nasa panganib si Joshua, mas nag-aalala si Luna sa kanya kaysa sa iba. Handa pa nga siyang protektahan ang pinaghirapan ni Joshua sa loob ng maraming taon. Handa pa siyang kunin ang sertipiko ng kasal, na itinaya niya ang saril
Ito ang unang gawa niya noong nasa ibang bansa siya. Noon pa man ay gusto na niyang makuha ito muli, ngunit hindi siya nagtagumpay. Napahawak si Luna sa dalawang jewelry box. Nadurog ang puso niya. Lagi niyang iniisip na hindi siya naiintindihan ni Joshua. Gayunpaman, tila walang mas nakakaunawa sa kanya kundi si Joshua. Alam ni Joshua kung ano ang pinakamahalaga sa kanya. Ang unang disenyong na-sketch niya at ang unang alahas na ginawa niya mismo. Inipon nito ang mga iyon para sa kanya, gustong ibigay sa kanya. Gayunpaman, hindi pa sila natatanggap ni Luna. Napasinghot siya ng ilong at ibinalik sa safe ang mga larawan at kahon ng alahas. Bitbit ang mga marriage certificate sa kanyang mga kamay, agad siyang tumayo at bumaba. Sa ibaba, inaaliw ni Bonnie sina Nellie at Nigel. “Maswerteng lalaki ang Daddy nyo. Mahahanap din siya maaga man o huli. Ang inyong buong pamilya ay kamangha-mangha! Hindi ba nalagay sa panganib ang Mommy mo six years ago? Nalagpasan niya ito! Ganoon di
Natigilan sina Adrian at Michael sa itsura ni Luna. Bakit siya nandito? Hindi ba’t nasa lugar siya ng pagsabog naghihintay na lumitaw si Joshua? Paano siya napunta dito? Nagsalubong ang kilay ni Michael. Nilingon niya si Adrian sa tabi niya, humihingi ng tulong. Pinikit ni Adrian ang kanyang mga mata at ngumiti. Luna, paano mo nasabi ang mga ganyang salita? Ginagawa ko lang ang makabubuti para kay Joshua. Si Joshua mismo ang nangangalaga sa Lynch Group. “Dapat mong malaman na ang isang malaking kumpanya tulad ng Lynch Group ay magugulo kung wala silang bagong presidente sa loob ng isang oras! Pinapamana ko kay Michael ang lahat kay Joshua para patatagin ang Lynch Group. Ito rin ay para aliwin si Joshua sa langit!” Pagkatapos, nananaghoy na tumingin si Adrian kay Luna. “Kahit na fiancee ka ni Michael, outsider ka pa rin. Hindi ka pa kasal sa pamilya Lynch. Hindi mo maintindihan kung paano dapat isipin ng pamilya Lynch ang malaking larawan... "Kapag nagpakasal ka na kay Mi
“Alam kong may mga alitan tayo, pero engaged na tayo. Maaayos natin ito sa bahay. Hindi mo naman kailangang manggulo dito sa ganitong lugar, di ba? “At saka, tama ka. Ang Lynch Group ay makakapagpatakbo pa rin sa sarili nito kahit walang presidente, ngunit…” Tumigil sandali si Michael at pinikit ang mga mata, nakatingin kay Luna. "Ang kumpanya ay maaaring gumana tulad ng dati, ngunit ang mga taong iyon na nag-iimbot sa kumpanya at ang mga karibal ng Lynch Group ay tiyak na magsisimulang umatake sa Lynch Group kapag naiwan ito nang wala ang pinuno nito. “Kapag mas maaga akong pumalit sa Lynch Group, mas maaga akong magiging pamilyar sa lahat. Sa ganoong paraan magiging handa ako kapag ang iba ay nagsimulang umatake sa Lynch Group. Bakit hindi mo naiintindihan ang aming mga pagsisikap?" Namulat din ang mga reporter sa ibaba ng entablado sa sinabi ni Michael. Si Adrian at Michael pala ay nag-iisip tungkol dito! Napabuntong-hininga ang isang reporter, "Kung ganoon nga... Masyad
Nabalot ng katahimikan ang buong venue.Halos lumuwa ang mga mata nina Adrian at Michael sa biglang pagsulpot ni Joshua!Nagkatinginan sina Adrian at Michael. Ano ang nangyayari? Hindi ba sinabi ni Aura na hindi pa naghihilom ang mga sugat ni Joshua? Hindi ba niya sinabi na siya ay naipit sa ilalim ng lupa pagkatapos ng isang pagsabog at malamang na patay na si Joshua?Sinabi rin ni Aura na kahit buhay pa siya, hindi nila siya mailalabas ng ganoon kabilis.Paano ganap na nagpakita si Joshua sa harap nila pagkatapos ng maikling gabi lang?Isa pa, si Joshua ay palaging nakaupo sa wheelchair sa mga nakalipas na araw dahil sa mga sugat sa kanyang tiyan.Paanong matapos ang pagsabog, hindi lang sa hindi lumala ang mga sugat niya, kaya na niya ring tumayo mula sa wheelchair?Ito ay nakakalito!Sakto noong gulat na gulat pa sina Adrian at Michael, napansin na ito ni Luna. Peke ang kakisigan at pagiging kalmado ni Joshua.Maaaring mapansin siya ng iba na umaakyat sa stage sa normal na
"Hindi niya lang alam ang tungkol dito dahil nalibing siya sa ilalim ng lupa!"Pagkatapos, bumuntong-hininga si Adrian at kinurot niya ng kanyang mga kilay. “Mahirap na maging isang mabuting tao sa panahon ngayon! Mas mahirap maging mabuting ama. Ako ang nagmamalasakit sa kanya, pero sinasabi niya ang mga bagay na ‘yun tungkol sa akin…”Sabi ni Adrian habang tumutulo ang luha sa mata niya.Napapikit si Joshua at umismid. Tunay na alam ng mag-ama kung paano gumawa ng isang mahusay na pagpapanggap. Sayang at wala sila sa entertainment industry!"Maaari ko bang itanong, Mr. Adrian at Mr. Michael, kailan kayong dalawa pumunta sa lugar ng pagliligtas?"Ngumiti si Luna. Umakyat siya sa stage at walang pakialam na tinulak ang upuan na may mataas na likod papunta kay Joshua.Sumingkit ang mga mata ni Joshua at dahan-dahang isinandal ang kaliwang parte ng katawan niya sa upuan.Halos hindi na siya makatiis.Sa totoo lang, hindi siya lumabas na hindi nasaktan. Kahit na pinrotektahan siya
Hindi inaasahang tinulak ni Luna si Michael.Nahulog si Luna habang una ang mukha. Higit sa tatlong metra ang tangkad ng entablado!Pati, may mga malaking spotlight na nakapwesto sa ibaba ng entablado para sa ilaw. Maraming matalim at bakal na sulok ang mga spotlight.Tumingin si Luna sa matalim na mga sulok at pumikit siya ng madiin. Nakita niya na rin ang mga mangyayari kapag nahulog siya.Madiin ang pagpikit niya, hinihintay niya dumating ang sakit. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na habang nasa ere na siya, may malaking kamay na umabot at humawak sa kanya.Nanginig si Luna at napatingin siya sa likod. Ang taong nakahawak sa kanya ay ang maputlang si Joshua!Sa sobrang gulat niya ay wala siyang masabi. Sugat pa rin si Joshua!Gusto niyang tulungan si Joshua, ngunit nasa ere siya. Ang mga dulo ng paa niya lang ang nasa dulo ng entablado. Wala siyang malagay na kahit anong lakas.Habang nag aalala kung mahihila din pababa si Joshua dahil sa igat, agad na sumigaw si Bonnie sa
“Dad, ano ang gagawin ko! G-Galit lang ako kanina. Ayaw kong makulong! Hindi ako pwedeng makulong! Alam mo na dati akong…” Hindi natapos sa pagsasalita si Michael dahil umiiyak siya ng malkas.Lumabas ang ugat sa noo ni Adrian. Naalala lang ito ni Adrian nang ipaalala ito ni Michael.May mga kriminal record si Michael dati. Sinagot lahat ito ng pera.Kung kinulong talaga si Michael, baka ibalik ni Joshua ang lahat ng mga kaso dati. Kapag nangyari ‘yun, hindi na lang ito kasing simple ng pagpunta sa kulungan!Habang iniisip ito, wala nang pakialam si Adrian sa ibang bagay. Agad siyang lumuhod sa harap ni Luna.“Ms. Luna, aamin ako na mali ang ginawa ni Michael kanina, pero hindi ka dapat maging walang puso. Pakiusap, pagbigyan mo siya sa basehan na kapatid siya ni Joshua.”Nabigla si Luna sa mga kilos ni Adrian. Hindi niya inaasahan na direktang luluhod si Adrian sa harap niya.Tumingin si Luna sa matandang lalaking nakaluhod sa sahig sa harap niya.“Master Lynch, hi… hindi mo n