Si Luna, na nakatingin pa rin sa mga dokumento, ay tumigil ng ilang sandali. “Ano ‘yun?”Tumingin ng malalim si Joshua. “Sa susunod… kapag bumalik na ang mga alaala ni Neil, aalis ka pa rin ba?”Nabigla ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumawa siya ng awkward, “Siguro.”“Kung aalis ka talaga…” Nagbuntong hininga si Joshua at sinabi niya, “Sana ay malalapitan pa rin kita.”Muling tumigil ang kamay ni Luna na nakahawak sa mga dokumento. “Anong problema?”“Ayaw ko na malayo ako sa mga bata. Ayaw ko na kamuhian ako ng sarili kong mga anak tulad ng kamuhian ko sa tatay ko.”Kinagat ni Luna ang mga labi niya. Naintindihan niya na ang ibig sabihin ni Joshua. Nagbuntong hininga siya at sinabi niya, “Hindi darating sa ganun, gusto ka talaga ng mga bata. Pati, hindi ikaw ang tatay mo.”Tahimik si Joshua at tumingin siya ng matagal kay Luna bago siya ngumiti. “Tama ka.”Pagkatapos, kinuha niya ang dokumento sa mga kamay ni Luna. “Sige na.”Tinikom ni Luna ang mga labi niya. Binasa
Sinubukan ni Luna na magpumiglas, ngunit agad siyang nawalan ng malay....Natagpuan niya ang kanyang sarili sa isang abandonadong pabrika nang sa wakas ay nagkamalay siya. Ang pinuno ng mga lalaking naka-itim ay nakasuot ng maskara, nakaupo sa tapat niya, malamig na sinusukat siya. “Mukha kang maganda. hindi nakapagtatakang gustong-gusto ka ni Joshua na mapakasan kaagad kahit hindi pa siya gumagaling," sabi niya habang tumatayo at naglakad patungo kay Luna. Itinaas niya ang kanyang kamay at hinawakan ang baba ni Luna. “Alas singko na ngayon. May isang oras pa bago magsimula ang engagement ceremony. Sabihin mo, kung hindi ka lilitaw sa seremonya mamaya, magiging katatawanan ba ng Banyan City si Joshua?" Nagwisik ng makapal na amoy ng murang cologne ng lalaki, at sumakit ang ulo ni Luna dahil sa amoy. Kumunot ang noo niya at tumingin sa lalaking nasa harapan niya. "Sino ka?" "Hindi mo kailangang malaman." Napangiti ng bahagya ang lalaki. Ang may pagnanasang mga mata sa
Katulad ng inaasahan ni Luna. Agad na kumunot ang noo ng lalaki sa sinabi ni Luna. Galit na galit niyang tinitigan siya. “Eh paano kung may peklat ako? Pangit ba ang peklat na ito? Hindi!" Pak!Sinampal niya ng malupit si Luna. “Bobong p*ta! Ang lakas ng loob mong pagtawanan ako!” Ang isang sampal ay hindi sapat para sa kanya, kaya muli niya itong sinampal. Nalasahan ni Luna ang dugo sa kanyang bibig. Kinagat niya ang kanyang labi. Nagsimulang tumulo ang dugo sa mga biyak ng labi niya. Sa kanyang kahabag-habag na mukha, siya ay maganda at mainit, ngunit hindi na nakikita ng lalaking iyon ang kanyang kagandahan. Galit lang ang nasa isip niya; ang galit ng hinahamak at minamaliit! “Anong silbi diyan sa pagmumukhang napakaganda? May masama kang puso. Dapat kang bugbugin hanggang mamatay!” Pagkatapos, muli niyang inamba ang kamay. Sa pagkakataong ito, bago pa mapunta ang kamay nito sa kanyang mukha, isang lumalagos na sirena ng pulis ang umalingawngaw sa labas ng bodega. Ka
Lumapit si Neil kay Luna at dahan-dahang inilabas ang kanyang kutsilyo. Sinimulan niyang putulin ang lubid na nakatali sa kanya at bahagyang tumawa. “Bagama’t gusto ko ang pangalan, hindi ako tinatawag na Neil. Ako si Jake Landry. Dapat Jake pa rin ang itawag mo sa akin." “Sige pala… Jake.” Napatingin si Luna kay Neil na tinutulungan siyang palayain. Ang kanyang mga emosyon ay napunta mula sa kawalan ng pag-asa sa pagkagulat, sa isang kumplikadong pakiramdam. Jake Landry daw ang tawag sa kanya, pero nagustuhan niya ang pangalang Neil. Neil ang orihinal na pangalan niya. Siya ay malubhang nasugatan noong siya ay nagdadalang-tao, at iyon ang dahilan kung bakit noong ipinanganak ang kanyang mga anak, ang kanilang kalusugan ay hindi maayos. Si Nigel, si Neil, at si Nellie. Matagal niyang sinaliksik ang tatlong pangalang iyon. Marami rin siyang kinunsulta. Sa huli, siya ay nagpasya sa tatlong pangalan na i yon. Ang pangalan ni Neil ang unang regalo na ibinigay nito sa kanya,
Huminga ng malalim si Luna. Nagtaas siya ng tingin para tingnan si Neil. “Alam mo ba kung nasaan tayo? Kailangan kong hanapin ang kaibigan ko ngayon." Tumango si Neil. “Nasa labas lang ang sasakyan ko. Pwede kitang ihatid." Pagkatapos, lumabas siya habang sinasabing, "Nagmamadali ka para dumalo sa engagement ceremony ngayong gabi, tama?" Tumigil sandali si Luna bago siya nakuha. “Oo.” "Nakita ko ang balita ng engagement nyo." Pagkatapos, tumigil si Neil sa kanyang kinatatayuan at lumingon kay Luna. "Pwede ba akong pumunta?" Natigilan si Luna habang nakatingin kay Neil na nasa harapan niya. "Gusto mong…pumunta sa engagement ceremony?" “Hmm.” Tumango si Neil. “Nabalitaan ko na kailangan ng imbitasyon para dumalo sa seremonya, kaya maaari mo ba akong bigyan ng imbitasyon? Gusto ko lang tumingin sa paligid at kumain." Natahimik sandali si Luna. Matapos makita si Neil, labis siyang natuwa na halos nakalimutan niyang may kailangan siyang itanong sa kanya.“Jake.”Lumapit siya
Napakalayo ng bayan ni Theo. Kung talagang malaya si Theo, na aalis na siya sa Banyan City, tiyak na makikipag-ugnayan ito sa kanya. Hindi siya aalis nang walang paalam. Gayundin, umalis sina Nathan at Celeste sa Banyan City hindi pa nagtatagal. Nagpunta pa siya para makita sila. Pareho pa rin silang nalulungkot sa pagpanaw ni Theo, hindi nila alam na buhay si Theo. Kaya… Palusot lang ang sinabi ni Neil na bumalik si Theo sa kanyang bayan. Sa sandaling iyon, tiyak na naghihirap si Theo. Kung ayos lang si Theo, diretsong sasabihin ni Neil kung nasaan siya at kung ano ang ginagawa niya. Hindi niya gagawing pantakip ang dahilan ng pagbabalik sa kanyang bayan. Sa isiping iyon, labis na kumirot ang puso ni Luna. Lumingon siya at tinanong si Neil, “Kung gayon… nakikipag-ugnayan ka pa rin ba sa kanya? Maayos ba ang lagay niya?" Tumigil sandali si Neil at natatarantang tumingin kay Luna. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang iniintindi ng babaeng ito si Uncle Theo. Si Uncle Th
Kumunot ang noo ni Anne at sinabing, “Luna, sinong kumidnap sa iyo? Sinabi mo na binanggit niya si Joshua. Isa siya sa mga kaaway ni Joshua at gusto niyang gamitin ang pagkakataong ito para ipahiya si Joshua. "Ngunit, ang kapangyarihan ni Joshua sa Banyan City ay pinatibay sa loob ng maraming taon. Walang maglalakas-loob na gumawa ng anuman sa kanya o mangahas na hawakan ang sinuman sa kanyang mga tao, kaya sino sa mundo ang dumukot sa iyo?" Kumunot ang noo ni Luna at umiling. “Hindi rin ako sigurado. Ako ay—” Bago niya matapos ang sasabihin, may napansin siyang tatlong tao sa harapan niya. Si Adrian, Celia, at Michael. Si Adrian at Celia ay nakadamit pang dekada nobenta na parang mga magulang ng pangunahing bituin sa gabi. Gayunpaman, si Michael, sa tabi nila… Mukha siyang magulo sa suot niyang suit. Sabay lakad niya at tinatali ang kurbata niya. Halatang nagmamadali siyang dumating. Kakasuot lang din niya ng suit niya. Hindi napigilan ni Luna ang pagkunot ng noo. Nito
Masyadong malamig ang tingin ni Joshua. Masyadong malamig. Halos mamatay na si Anne sa kanyang tingin. Agad siyang nagtago sa likod ni Luna, hindi man lang makapagsalita ng maayos. "Ako...si Luna...siya... Lagi niya akong kasama." Napangiti si Joshua at tumingin kay Anne na nasa likod ni Luna, tapos tumingin siya kay Luna ng mahinahon. "Hindi ba napag-usapan ninyong dalawa kung paano kayo magpapaliwanag sa akin bago kayo pumunta?" Pagkatapos, tumingin si Joshua kay Lucas, sa gilid, ng patago, "Ikuha mo ako ng dalawang bote ng makeup remover." Biglang nataranta si Anne sa sinabi niya.Makeup remover?Walang malay na tiningnan ni Anne ang mukha ni Luna. Natakpan ng husto ang kanyang mga pasa, kaya paano napansin ni Joshua? Kumunot ang noo ni Luna at pinigilan si Lucas, tinapunan ng tingin si Joshua. "Talaga bang hihilingin mo sa akin na tanggalin ang aking makeup dito?" Naningkit ang mga mata ni Joshua. "Ayoko lang na masyadong makapal ang makeup mo." Huminga ng malalim s