Hindi inaasahan ng guard sa entrance na may ilan sa mga temporary worker na kinuha mula sa recruitment agency ay kikidnapin ang isa sa mga pasyente, kaya’t sinulat niya lang ang mga pangalan nila sa visitor’s log at hinayaan na silang umalis.Lumipas ang minivan sa expressway sa ilang oras ng umaga. Nang mawala na ang epekto ng painkillers, nakayakap si Luna kay Gwen habang nanginginig dahil sa sakit.“Malapit na tayo, Luna. Malapit na.” Mahigpit na yakap ni Gwen ang kaibigan niya, puno ng luha ang kanyang mukha, mabilis na lumipad ang minivan papuntang Sea City. “Parating na rin tayo!”Hindi sila pwedeng magtagal sa Banyan City, lalo na ang maghanap ng doctor para gamutin si Luna. Dati, hindi naniniwala sina Luke at Gwen na gagawa ng masama at malupit na bagay si Joshua kay Luna. Ngunit ngayon… nalaman na nila kung gaano kasama si Joshua!Ilang oras na umandar ang minivar at sumikat na rin ang araw, nakarating na sila sa private hospital na pagmamay ari ni Luke sa Sea City.Kumuh
Hindi sumagot si Luke. Hindi na ito pinag isipan masyado ni Joshua. Busy sila pareho, madalas nilang nakakalimutan mag reply sa isa’t isa.Bumaba siya at kumain ng agahan kasama ang mga bata, pagkatapos ay pumunta siya sa opisina niya. Sa sandali na umupo siya sa upuan, nakatanggap siya ng tawag mula kay Robert Jenson. “Mr. Lynch! Gusto kong magtanong, saan dinala ng mga anak niyo ang asawa ko, si Janice? Bakit bigla siyang nawala pagkatapos kumain ng ice cream kasama ang dalawa niyong anak kahapon? Ang phone, passport, at wallet niya ay nasa hotel pa rin, pero wala na siya.”Sa kabilang linya ng phone, galit na galit si Robert. “Ang huling nakita ng CCTV camera sa hotel ay kasama niya ang mga anak niyo na pumunta sa ice cream shop ng waterpark. Kailangan ko ng paliwanag niyo!”Mahigpit na kumunot ang noo ni Joshua. “Magkasama sina Mrs. Jenson, Nellie, at Nigel kahapon?”Bakit hindi nila ito binanggit kay Joshua? Kahapon, busy si Joshua ng buong hapon at masayang naglalaro ang dala
Lumapit siya at mabilis niyang hinawakan ang kamay ni Luna. “Gising ka na?! Nauuhaw ka ba, nagugutom ka? Ipapakuha ko kay luke ang pinakamagaling na chef para paglutuan ka, okay?”Nang makikita ang pagmamalasakit ng kaibigan niya, ngumiti ng mapait si Luna. “Oo nga, nagugutom na ako. Pwede ka bang umorder ng magaan na pagkain para sa akin, pwede ba?”Mabilis na tumango si Gwen, tumalikod siya at umalis ng ward.Sumandal si Luna sa hospital bed at nakikinig siya habang inutusan ni Gwen ang guard na bantayan siya ng mabuti, ngumiti siya ng maliit. Ngunit kahit na ngumiti siya, masakit pa rin.Pagkatapos parhirapan sa nakalipas na mga araw, tuyo na ang mga labi niya, kahit ang maliit na pag galaw ng mga labi niya ay napakasakit.Dinilaan ni Luna ang mga labi niya at tinaas niya ang kamay niya. May parteng walang laman sa kaliwang kamay niya kung saan matatagpuan dapat ang maliit niyang daliri. Mananatili itong walang laman sa buong buhay niya. Parang ang puso niya. Pagkatapos matangg
Sa pakikinig sa mga beep ng telepono, nakaramdam ng pagkalito at pagkabalisa si Luna. Hindi niya alam kung ano ang ginawa ni Joshua kay Nigel sa kabilang dulo ng telepono, ngunit base sa tono ni Joshua nang pumasok siya sa silid, parang nandoon siya para akusahan si Nigel ng isang krimen. Nalaman ba niya na nakatakas si Luna at alam niyang may kinalaman si Nigel? Sumandal si Luna sa headboard, mahigpit na hinawakan ang telepono sa kanang kamay, sinusubukang pakalmahin ang sarili ngunit paulit-ulit na nabigo. Pahihirapan kaya ni Joshua si Nigel? Kung gagawin niya, ano ang magagawa ni Luna? Lalong nadagdagan ang kanyang takot habang iniisip niya ito, ngunit hindi siya naglakas-loob na tawagan ito. Kung... Kung hindi namalayan ni Joshua na siya ay nakatakas, ang pagtawag kay Nigel ay magsisilbi lamang ng paglalantad ng kanyang sarili. Habang nasa kalagitnaan siyang kanyang nalilitong pag-iisip, itinulak ni Gwen ang pinto na may dalang tray ng pagkain sa kanyang mga kamay. Nan
Si Janice Yale ay wala kahit saan. Kahit paano nag-imbestiga ang mga pulis, hindi nila nadiskubre kung saan nagpunta ang babae. Sa dulo ng video, lumitaw ang nagsisinungaling na mukha ni Robert Jenson. Humihikbi siya sa harap ng camera, mukhang nagdadalamhati. “Matagal na kaming nagmamahalan ng asawa ko, at ilang taon na lang kaming ikinasal. Napakabata pa niya! Paano mangyayari sa kanya ang ganitong bagay...? Ang kanyang telepono, wallet, at mga susi ay nasa hotel. Sinubukan ko ang lahat ngunit nabigo akong makipag-ugnayan sa kanya, at ang tanging palatandaan na mayroon kami ay ang video clip na ito...ngunit ang dalawang bata sa video ay tumanggi na nakita ang aking asawa…” Pinanood ni Luna ang video, ang kanyang puso ay tumitibok ng galit sa takot. Paano nakilala nina Nellie at Nigel si Janice Yale? Bakit biglang mawawala si Janice? Sinubukan ng kanyang asawa ang lahat ngunit nabigong makipag-ugnayan sa kanya, at walang rekord ng kanyang pag-alis sa Banyan City, at kahit hanggang
Sa sinabi ng lalaki, tumahimik at bumigat ang hangin sa sala kaya mahirap huminga. Napatingin si Nigel kay Joshua, nasa kandungan pa rin ang laptop nito, paulit-ulit na kumukurap ang malalaking mata habang nakatitig sa ama. "Mr. Lynch, hindi ko alam ang sinasabi mo." Ibinaba niya ang laptop at may inosenteng ekspresyon sa mukha. "Ako ay isang anim na taong gulang na bata, at hindi ko alam kung ano ang iyong sinasabi. Wala akong naiintindihan.” Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata, isang lamig ang bumungad sa kanyang mga mata. Maaaring walang alam ang ibang anim na taong gulang, ngunit ang kanyang dalawang anak… Huminga siya ng malalim, pinilit na binaba ang galit sa kanyang lalamunan. “Nigel, tatanungin ulit kita: ikaw ba ang nasa likod ng pagkawala ni Janice Yale? Ang lahat ng ebidensya ay nakaturo sa iyo, kaya ipaliwanag ang iyong sarili nang totoo! Bata ka lang, pero nangingidnap ka na ng mga babae?" Pinikit ni Nigel ang kanyang mga mata at tiningnan ang malinaw na mga k
Bagama't patuloy siyang pinapaalalahanan ni Nigel na manatiling kalmado, hindi na napigilan ni Nellie ang sarili. Bata pa lang sila, protektado na sila ni Mommy sa lahat ng kasamaan sa mundo, pero ngayon, hindi nila kayang protektahan ang kanilang ina. Siya ay ikinulong sa isang asylum, at...nagtiis pa ng ganoong pagdurusa! Sa pag-iisip ng balitang nalaman ni Nigel mula sa mga talaan ng ospital sa Sea City, hindi napigilan ni Nellie ang sarili at napakagat labi, nag-aalab ang galit sa dibdib. Naputulan ng daliri si Mommy ngayon! Sa dalawang tao sa kanyang harapan, ang isa ay responsable sa pagpapakulong sa kanya sa isang asylum, habang ang isa ay maling inakusahan ang kanyang ina na may sakit. Mabuti pa ang dalawang ito; lahat ng kanilang mga daliri ay nananatiling buo! Pagharap sa dalawang galit na galit na mga bata, Nakagat ni Fiona ang labi, namumula ang mga mata. "Nellie, Nigel... Hindi iyon ang ibig kong sabihin, ako ay..." Kumikislap ang kanyang mga mata at nagmamadal
Minasahe ni Joshua ang kanyang sentido at nanatiling tahimik. Napabuntong-hininga si Fiona. “Sa totoo lang, sa tingin ko pareho sina Nigel at Nellie ay mabubuting bata... Noong nakaraan kahit na hindi ako gusto ni Nellie, hindi siya naging ganito kasungit…” Habang nagsasalita siya, tinapik niya ang balikat ni Joshua, puno ng pagkukunwaring kalungkutan ang boses nito. “Magsaya ka, Joshua. Ang mga bata ay bata pa, at maaari silang muling turuan." Dahil doon, tumayo siya, tumalikod, at umalis. Napasandal si Joshua sa sofa sa pagod, itinaas ang kanyang kamay, at hinaplos ang sumasakit na sentido. Sina Nellie at Nigel... Nailigaw ba sila ng landas ni Luna?... "Ms. Blake, ayon sa pagsusuri ng mga netizen, ang dalawang bata na kumuha kay Mrs. Jenson ay tila anak at anak ni Mr. Joshua Lynch, tama ba iyon?" "Ms. Blake, paano pinplano ni Mr. Lynch na pangasiwaan ang napapabalitang kidnapping ng kanyang mga anak kay Mrs. Jenson? At ano ang iyong mga saloobin sa isyung ito?" "Ms. B
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya