Kabanata 5

DAHAN-DAHAN nagmulat ng mga mata si Damon. Napangiwi siya nang maramdaman ang pangingimi ng leeg niya dahil sa paghiga sa sofa. Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya roon kababantay kay Savannah na halos hindi na maitayo ang sarili sa sobrang kalasingan. Kung ano-ano na rin ang lumalabas sa bibig nito.

Napakurap siya. Tumitig muna siya ng saglit sa puting kisame, saka nagpasiyang bumangon sa pagkakahiga. Umupo siya sa sofa. Binasa niya ang mga labi at sinuklay ng sariling mga daliri ang nagulong buhok dahil sa pagtulog.

Nang maalala niya si Savannah, mabilis siyang tumayo. Binalingan niya ang wrist watch na suot at mahinang napamura nang makitang pasado-alas-otso na ng umaga. Sino ba naman kasing hindi mapupuyat sa pagbabantay sa isang babaeng lasing? Napasinghap siya. 

Paniguradong siya na naman ang pagbubuntungan ng galit ng kaniyang boss na si Greg. Kilala niya ito, ang utos nito ay utos na dapat niyang sundin kahit pa buhay niya ang nakataya. Alam niya kung paano ito magalit at sa pagkakataong ito, alam ni Damon na galit ang sasalubong sa kaniya. Handa na siya roon nang magpasiya siyang hindi iuwi si Savannah nang nagdaang gabi.

Kailangan niyang pagtiisan ang lahat at pinag-aralan niya iyon simula nang pumasok siya sa pamilya ng Dawson. Inihanda niya ang sarili para sa planong dapat niyang isagawa at hindi siya dapat mabigo. Matagal nilang plinano ang pagpasok sa mga Dawson at hindi siya papayag na mauwi iyon sa wala. Sabi nga nila, keep your friends close; keep your enemies closer.

Mabilis niyang dinampot ang cellphone sa table at katulad nang inaasahan niya, sunod-sunod na tawag at text ang natanggap niya mula kay Greg. Ang utos kasi nito'y iuwi niya si Savannah nang nagdaang araw pero hindi niya iyon ginawa, sa dahilang gusto niyang mapalapit pa kay Savannah.

Naglakad siya papasok sa silid ng condo, binuksan niya iyon. Kumunot ang noo ni Damon nang makitang walang Savannah na natutulog doon. Mabilis siyang pumunta sa banyo ng silid ngunit wala rin doon ang dalaga.

"F*ck! Natakasan ako ng babaeng 'yon," inis na sambit niya. Nagulo niya ang buhok. Hindi pwedeng hindi niya ito maiuwi dahil siya ang kapalit niyon. Isang beses na niyang sinuway si Greg at kung hindi pa niya magagawa ang gusto nito, hindi na niya alam ang gagawin nito sa kaniya.

Mabilis na nag-ayos ng sarili si Damon. Naligo siya at nagpalit ng damit bago muling lumabas ng condo unit niya. Kailangan niyang mahanap si Savannah at maiuwi bago matapos ang araw na ito.

Sumakay siya ng sasakyan nang makababa sa gusali at pinaharurot iyon papunta sa studio kung saan ito palaging pumupunta, nagbabakasakaling nandoon ang dalaga ngunit nang marating niya iyon, wala ito roon.

Inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Hinampas niya ang manobela dahil sa inis. "You're regret it, Savannah," bulong pa niya. Nakita niya ang cellphone sa gilid niya. Naalala niyang may GPS nga pala sa sasakyan nito. Mabilis niyang kinuha iyon at binuksan ang GPS. "Gotcha! Nagkakamali ka kung iniisip mong hindi kita masusundan." Ngumisi siya. Nakita niyang papunta sa Tagaytay ang dalaga.

Pinaharurot niya ang sasakyan habang nasa harap niya ang cellphone kung saan kita niya ang rutang tinutumbok ni Savannah. Daig pa niya ang nakikipagkarerahan sa bilis ng takbo niya. May mga sasakyang muntik nang bumangga sa kaniya pero agad niyang naiiwas ang sasakyan. Kabig dito, kabig doon ang ginagawa niya, maiwasan lang ang ilang mga sasakyan.

Halos dalawang oras na byahe ang ginugol ni Damon para sundan si Savannah sa kung saan ito pupunta. May ideya siyang mamamalagi ito sa isa resort at hotel na pag-aari ng pamilya nila. Nakarating na rin siya roon at hindi na iyon bago sa kaniya. Lahat ng negosyo at assets ng mga Dawson, alam niya dahil parte iyon ng planong gagawin nila.

Huminto ang sasakyan niya sa isang resort na malapit sa dagat at sa katapat na kalsada niyon ay hotel na pag-aari nila. Hindi na siya nagtataka dahil kilala ang mga Dawson bilang isa sa mga bilyonaryo ng bansa dahil bukod sa mga negosyo nito, marami pang Mafia Organization ang hinahawakan ni Greg.

Bumaba siya sa kaniyang sasakyan, ni wala siyang dalang gamit o kahit cash man lang sa kaniyang bulsa. Ngumisi siya nang makita ang sasakyan ni Savannah sa gawing kanan ng parking area. Pinasok niya ang entrance ng resort. May arko iyon na gawa sa bakal na may mga disenyo at nakaukit doon ang Dawson's Resort. Katulad ng inaasahan, maraming tao ang naroon.

Agad naagaw ni Damon ang atensyon ng mga naroon sa resort na hindi na bago sa kaniya, maging ang mga staffs sa resort. Luminga siya sa paligid para hanapin si Savannah at mula sa kinaroroonan niya, nakita niya ito sa reception area ng resort na kausap ang isang staff, bago ito naglakad patungo sa Villa, 'di kalayuan sa area na iyon.

Ngumiti siya. "Kahit saan ka pumunta, makikita at makikita kita Savannah," bulong pa niya.

Naglakad siya para sundan ang dalaga. Nakita niyang inayos nito ang buhok na nililipad ng hangin. Hindi rin nakaligtas sa paningin niya ang pagngiti nito na tila nagustuhan ang ambiance ng lugar at ang malamig na simoy ng hangin.

Pumasok si Savannah sa katamtamang laki ng Villa, gawa iyon sa sawali at kahoy, may veranda at nakatapat iyon sa kulay asul na dagat. Maging si Damon man ay gustong manatili pansamantala sa ganoong lugar pero may mga bagay na mas kailangan niyang gawin.

Sinundan niya si Savannah sa Villa. "You look like you're enjoying the place, huh?" 

Humarap si Savannah sa kaniya. Hindi naitago ang gulat sa mga mata nito dahil hindi nito inaasahang darating siya.

"Damon? W-what are you doing here? P-paanong—"

"Don't underestimate me, Savannah dahil kahit saan ka man pumunta, makikita at makikita pa rin kita, kaya next time don't you dare to escape from me." Nilapitan pa niya ito. Hinablot niya ang braso ng dalaga. Sinubukan nitong bawiin iyon pero mas hinigpitan niya ang pagkakahawak doon. "Alam mo ba ang kapalit ng ginagawa mo?" madiing tanong niya.

Nakipagtitigan sa kaniya si Savannah. "Wala akong pakialam kung ano mang kapalit ng pagsuway ko sa pamilya ko, Damon. I'm not robot na lahat ng sabihin nila gagawin ko. I have my own life and it's my decision whether I get married or not," sigaw nito na bakas ang lungkot doon. "Bitawan mo nga ako!" Buong pwersa nitong hinaltak ang sariling braso kay binitawan niya iyon.

Seryoso niyang tiningnan si Savannah. "You can't do anything about your Dad decision. Once he said, it should be done, kaya kung ayaw mong gamitin pa ng Dad mo ang kapangyirihan niya para hanapin ka, sumama ka na sa akin," malumanay na niyang turan.

Umiling si Savannah. "Hindi ako sasama sa 'yo, Damon. Uuwi ako, pero hindi pa ngayon, hindi bukas. Kung gusto mong umuwi, umuwi ka mag-isa." Tumalikod ito sa kaniya at akmang hahakbang na nang hawakan niya ang braso nito.

Dahil sa lakas ng paghatak niya rito, pumihit ito at napalapit sa kaniya. Halos magdikit na ang mga katawan nila. "I'll bring you back to Manila whether you like it or not. Hindi lang ikaw ang madadamay sa galit ng Dad mo."

"Ano ba, Damon? Bitawan mo nga ako! Hindi nga ako uuwi." Sinubukan nitong bawiin ang sariling braso pero hindi nito nagawa. "At bakit ba nangingialam ka, huh? You don't have a right to do this to me, Damon. You're just my bodyguard," mataray na balik nito. 

Direktang nakatingin siya sa mga mata ni Savannah kaya hindi niya namalayan ang kabilang braso nito na ginamit nito para atakihin siya. Napakiling siya nang tumama iyon sa panga niya. Napaluwag ang pagkakahawak niya sa braso nito kaya nakawala ito. Ngumisi pa ito na parang nang-aasar.

Humakbang si Savannah palayo pero nang makabawi siya, hinabol niya ito. Hinawakan niya ang braso nito at marahas na hinila para isandal sa dingding. Matatalim na tingin ang pinukol niya rito.

"You're regret it, Savannah. Walang nanakit sa akin na hindi ko ginantihan," pabulong pero may diing sagot niya. Ikinulong niya ito sa mga braso niya habang hahang hawak niya ang dalawang braso nito na nakataas at nakadikit sa dingding.

Naramdaman niya ang paninigas ng katawan ni Savannah. Halos hindi rin ito makatingin ng diretso sa kaniya. Ngumisi si Damon.

"Damon, stop! If you don't, makakarating ang lahat ng ito kay Dad," pananakot nito.

"I'm not that Coward para matakot sa banta mo, Savannah. I transform into beast when someone hurts me at kapag nangyari iyon, palaging may ganti mula sa akin." Mas inilapit pa niya ang mukha sa dalaga. Halos isiksik na nito ang buong katawan sa dingding.

"D-Damon, stop! Ok fine, I'm sorry," paghingi nito ng tawad. Yumuko ito.

"Sorry won't heal the wound you cause, Savannah," giit niya. "This is the price you paid." Mabilis siyang gumalaw para halikan si Savannah. Hindi lang basta halik ang ginawa ni Damon, isiniksik niya ang mga labi sa dalaga at pilit pinapasok ang tikom nitong bibig. Marahas ang bawat galaw niya at ramdam niya ang takot ng dalaga.

Buong lakas nitong itinulak siya na nagawa naman nitong makaalis sa pagkakahalik niya. "How dare you!" Mabilis na nakita niya ang kamay nito na dadapo sana sa pisngi niya pero nahawakan niya iyon. Matalim ang mga tingin nito. Galit na galit ang mga mata dahil sa kapangahasan niya.

Nakita niya ang pagtulo ng luha sa mga mata nito at ang lungkot sa magandang mukha ng dalaga. Marahas nitong binawi ang kamay at tumalikod. Hindi na niya ito nagawang habulin. Hindi niya maunawaan ang sarili pero nang makita niya ang pagpatak ng luha sa mga mata nito, naapektuhan siya noon. Marahil baka dahil hindi niya gustong may babaeng umiiyak dahil naaalala niya ang kaniyang ina.