Ganoon nalang ang gulat ni Meredith ng makita siya pagkabukas nito ng pinto. "Lei.."Halata sa mukha nito ang matinding alala at the same time, tila nakahinga ito ng maluwag na makita siya.Agad siya nitong niyakap. "Pinag-alala mo ako ng sobra. Ano bang nangyari sayo?" Tanong nito ng bitawan siya. She walk towards the sofa, saka pahinamad na umupo roon. Pakiramdam niya, hindi lang ang katawan niya ang pagod kundi maging ang puso't kaluluwa niya. Sumunod ito sa kanya, saka minasdan siya."After you called, I tried to call you again, sa cellphone mo, pero out of reach ka pa rin. I call the number you used, lalake ang sumagot. S-Sino iyon?"Ini-angat niya ang ulo saka kumunot ang noo. Levin didn't tell her that Meredith called."A-Anong sabi niya sayo?" "He told me that you're fine. Na hindi ako kailangan mag-alala. Sino ba iyon?" "Siya ang lalakeng tumulong sa akin.""T-Tumulong? Why? Ano ba talaga ang nangyari? At bakit naroroon ka sa Isla--" she tilted her head as if trying to r
Tama nga na hindi siya umasa. Tatlong linggo buhat ng makauwi siya ay ni anino ni Levin ay hindi nagpakita sa kanya.It was what she expected, pero hindi pa rin niya maiwasan ang hindi makaramdam ng inis sa tuwing naaalala niya ang binitiwang salita nito bago sila naghiwalay noon. Hindi nalang siya nito diniretso na hanggang doon nalang ang kanilang pagkikita. Na hanggang doon nalang ang kung ano mang namagitan sa kanila. Do he need to tell her an empty words gayong nilinaw naman niya na wala siyang balak magkaroon ng kaugnayan rito?Not that she was bitter, it just annoy her that he didn't have the decency to shout it infront of her face!Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya habang nakatingin sa salamin. From now on, like what she plan to do noong nasa Isla pa siya, she will going to get Levin out of her system. Pati na rin ang nasaksihan niya na ginawa ni Aries though it haunted her every night. She need to get them out of her mind dahil kung hindi baka tuluyan na
Para siyang nakuryente na agad kumawala mula sa hawak nito. "Anong ginagawa mo rito?" Iyon agad ang namutawi sa kanyang bibig ng umayos siya ng tayo. She can't help but to blurted that with cold voice. Hindi na siya magtataka kung paano nito nalaman ang pinagtatrabahuhan niya, he saw it on her ID's noong pakialaman nito ang pouch niya.She darted her eyes on him, he looks like he never sleep in days. He's haggard in his white collar shirt and black maong pants, mahaba na rin ang balbas at bigote nito, and his hair is messy na tila ba galing ito sa mahabang biyahe."Tatlong linggo tayong hindi nagkita Lei, yet you welcome me with cold voice, hindi mo ba ako na-miss?" Isang matalim na tingin ang ibinigay niya rito. Bakit kailangan pa nitong magpakita kung kailan nagdesisyon na siyang kakalimutan na niya ang lahat ng namagitan sa kanila? And he really chooses this time of all time kung kailan nalaman niyang nagdadalang-tao siya?Lumapit ito sa kanya."Dahil ako, na-miss kita Lei. Sobr
Hindi siya nakahuma sa yakap nito. She remain there standing while he is hugging her tightly. Hindi pa maproseso ng kanyang utak na totoong nasa nasa harap niya ito at ngayon ay mahigpit siyang yakap."I'm sorry kung hindi ako nakapag-paalam ng maayos noong umalis ako. I need to went to Italy for urgent matter, hindi ko naman akalain na magtatagal bago ko maaayos ang problema. If only you knew how desperate I am to go back. Iyon ang unang-una kong ginawa ng matapos kong ayusin ang lahat.""You don't have to explain Levin. And you don't have to say sorry, because I don't give a damn. Hindi naman tayo."Dumistansiya ito sa kanya saka tiim siyang tinitigan."Yung mga nangyari sa atin sa Isla Verde, wala lang iyon sayo?" Sinalubong niya ang mga mata nito. "Bakit? Dapat bang meron?" Mas lalo lamang dumilim ang mga mata nito. "Sayo ba may ibig sabihin ang mga nangyari sa atin?" Tantiya niyang tanong. He remained speechless. Tiim lang ang bagang, ganoon din ang mga titig. Hindi niya al
Yung pakiramdam na may nagmamashid sa kanya ay damang-dama niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at namulatan niyang nakatunghay sa kanya si Levin. Nakaupo ito sa gilid ng sofang kinahihigaan niya.Bigla siyang napabangon. Sa kahihintay rito, hindi niya namalayan na nakatulog pala siya.Napatingin siya sa wristwatch niya at nanlaki ang kanyang mga mata ng makitang alas ocho 'y medya na ng gabi. Halos isang oras siyang nakatulog!"Kanina ka pa ba diyan? Ba't hindi mo ako ginising?" Magkahalong inis at yamot na sita niya. Itinapon niya sa hangin ang dagling pagkatulala ng makita ang anyo nito. He is wearing a white plain t-shirt and a gray jogger pants. Mamasa-masa pa ang buhok, and what made her raised her brows is seeing that he shave his stables.Alam naman niya una pa lang na guwapo ito, pero mas lalo iyon nadepina ngayong wala na ang balbas at bigote nito. Ramdam niya tuloy ang biglang pagtahip ng malakas ang kanyang dib-dib.Agad niyang inayos ang kanyang upo a
--LEVIN--"Fuck! Fuck! Fuck!" Nagagalaiting sambit niya habang sunod-sunod na inihampas ang kamay sa manibela. He look infront with his eyes in raged. Kung para kanino ang galit na iyon ay hindi niya alam. Gusto niyang magalit kay Aleia dahil sa ilang beses nitong pagtanggi sa kanya, pero nagsusumiksik sa kanyang isip ang kawalan nito ng kasalanan. It's not her fault that she don't want him in her life. Kasalanan niya dahil hindi niya iyon matanggap. He don't know if it was just his ego or it was something else. Bago niya iyon nalaman ay umalis na ito sa buhay niya.Hindi niya alam kung ano ang rason nito kung kaya ayaw nitong manatili sa kanya. He already offer her everything, ang sarili niya, ang kayamanan niya, ang proteksyon na kaya niyang ibigay, he even beg, for her to stay. But she stick to her decision to stay away from him. Buong buhay niya, ni minsan hindi siya nakiusap. Sanay siyang nakukuha ang mga gusto niya. Sa negosyo, kung hindi madadala sa pera, they are doing ev
Mariin siyang napalunok saka lihim na isinilid ang kamay sa kanyang bag para kunin ang kanyang cellphone.Sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita na naman niya ang pamilyar na lalakeng iyon na ilang araw ng nagmamashid at sumusunod sa kanya.She walk without turning her head. Umakto rin siya na hindi niya ito napansin. But as she take her step, her heart is already on her throat. "Ahh!" Gulat siyang napasigaw ng mabangga niya ang isang bulto.Instinctively, she raised her head just to swallow hard. Infront of her is Aries. "L-Lei.." kumunot ang noo nito, marahil sa nakitang pamumutla at takot sa kanyang mukha.Na imbes maibsan, mas lalo lamang sumidhi."What happened?" Ikiniling nito ang ulo at nilagpasan pa ang tingin sa kanyang likod. "Is there something wrong? You look pale." Puna nito.Napalunok siyang muli. "A-Anong ginagawa mo rito?' she can't stop her voice from trembling. Of all time, ngayon pa ito sumulpot kung kailan tila may nagmamatyag sa kanya. Nagkataon lang ba iyon?
"Do you know Aries?" Tanong niya kay Levin habang binabaybay nila ang kahabaan ng highway. Diretso ang tingin nito sa daan habang nagmamaneho. Kung ano ang nasa isip nito ay hindi niya kayang hulaan.Hindi agad ito sumagot. Nanatili ang tingin nito sa daan. Still, with his grimly face."Stay away from him." Maya-maya'y mariin na sabi nito na hindi man lang lumilingon.She smirk, and raised her brows. "I should stay away from the both of you."Saka palang siya nito tinapunan ng tingin. "If you want to stay away from me, bakit ako ang pinili mo?"She smirk more. "I didn't choose you, a-ayoko lang na sumama kay Aries."Hindi niya gustong kalkalin pa, pero tingin niya kailangan niyang ipaliwanag rito ang dahilan kung bakit ito ang pinili niyang samahan. She don't want him to think something else. Ngunit inunahan siya nito."Why? Dahil ex-boyfriend mo siya?" Umangat ang tingin niya rito saka napakunot-noo. "Paano mo nalaman?" And then realization came upon her. "Don't tell me, pinaimbe
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu