She knew that there's already no way out for her dahil tuluyan na siyang tinupok ng init sa ginagawa ni Levin sa kanya. Ang tanging magagawa nalang niya at kusang ginagawa, ay ang ipikit ang mga mata at namnamin ang sandaling iyon. Pero kung kailan lunod na lunod na siya sa sensasyong dulot ng mga halik nito ay saka naman itong tumigil.Nagtatakang unti-unti niyang iminulat ang mga mata. Bahagya pa siyang hinihingal ng i-angat ang tingin papunta sa salamin sa harap.Their eyes met. Nakatiim pa rin ang mga labi nito at nanghihina pa rin ang mga mata. He's also breathless. Ramdam niya iyon sa ibinubuga nitong hangin sa bandang balikat niya at halata rin sa taas-baba ng dib-dib nito. Nang masdan niya ang mga mata nito, nakikita niya pa rin ang apoy ng pagnanasa sa mga iyon. She can also feel him, still hard on her back. Kung bakit bigla nalang itong nag-alinlangan at tumigil ay wala man lang siya ni katiting na idea. Hindi niya mabasa sa mga mata nito ang dahilan.Nanatili sila sa gan
Sa mga sandaling iyon, alam niya, tuluyan na niyang isinuko ang lahat. Ang kanyang galit, ang kanyang pagkamuhi, at pati na ang kanyang pride. She surrender it all the moment she run into him for that bittersweet embrace."Ano ba iyong ginawa mo? Alam mong malakas ang alon, bakit naroroon ka sa dalampasigan? Nagpapakamatay ka ba?!"Hindi na niya napigilang sita. Magkahalong galit at pag-aalala ang mababakas sa kanyang boses. Ramdam niya ang pagkakatigil nito sa ginawa niya. While she is hugging him tightly, he remain there standing unmoving. Marahil hindi nito iyon inaasahan.It was also embarrassing for her. Kaninang umaga lang ay lantaran niyang sinabi na huwag na huwag siya nitong hahawakan, pero siya itong hindi nakapagpigil. She just really can't help it. Nang makita niya ito kanina na naglaho kasabay ng malaking alon na iyon, parang sasabog ang kanyang dib-dib. Akala talaga niya nilamon na ito ng karagatan, and it scared her to death. Katunayan hanggang sa mga sandaling iyon ay
"Stay with me, Lei. Please," tiim nitong muling pakiusap. Kaya niya ba iyon gawin?She close her eyes bitterly.Kung ganoon lang sana kadali hindi sana siya nahihirapan ng ganito, hindi sana siya nasasaktan ng labis. If it was that easy, she wouldn't have left.Kung ang puso niya ang susundin niya, walang alinlangan niyang gagawin iyon, because her heart is screaming his name, screaming all of him, pero naroroon ang pagtutol sa kanyang isip. Being with him, stakes everything, hindi lang ng buhay niya, but even the life of her love ones. At iyon ang hindi niya kayang isugal. Kung sana'y isa lang itong simpleng lalake na may simpleng pagkatao, walang pagdadalawang-isip siyang babalik sa piling nito. Pero hindi ito isang ordinaryong tao lamang. He's a man with dangerous way of living, with a dangerous past, and so the future. Kung susundin niya ang kanyang puso, kung mananatili siya sa tabi nito, mabubuhay siya sa panganib habang buhay."I know you still care for me, ramdam ko iyon."
"We have a search warrant, Mr. Ferroci. And you are under investigation. Dinukot si miss Aleia Leviste noong sabado ng gabi. And all evidences are pointing to you."Iyon ang tagpong nadatnan niya ng lumabas siya sa villa. Paika-ika niyang tinakbuhan ang direksyon ng dalampasigan kung saan naroroon ang dalawang nakalanding na helipad at ang tantiya niyang di bababa sa sampung mga pulis. They are all in camouflage uniform, and they are all pointing their gun at Levin's direction."I think there's a misunderstanding here, Captain.." mahinahong sabi nito. "Hindi ko dinukot si Lei, I'm--" "Nasaan ang anak ko? Anong ginawa mo sa kanya?" Histerikal na sabi ng kanyang Mama na sa mga sandaling iyon ay hindi pa siya marahil nakita.Kasama nito ang Tito Manolo niya, at nakita niya rin si Meredith."Lei is in the villa at wala po akong ginawang masama sa kanya ma'am. Hindi ko siya dinukot--""Sinungaling! We saw the CCTV footage of the resort, we saw how she struggle when she was taken by your
"Do you really believe that he has no part of it, Lei?" Tanong sa kanya ni Meredith. Kasalukuyan na siyang nasa kanyang kwarto sa bahay nila sa Manila. Matapos manggaling sa presinto ay hindi na sila tumagal pa sa Altagracia. They went back home immediately, sa hiling na rin niya.Tumango siya. "Hindi nga niya iyon kagagawan. It was really Miguel's doing. Kung ano ang rason ni Miguel ay hindi sinabi ni Levin." Umangat ang tingin niya rito. "Nang tawagan kita ng gabing iyon, I asked you to tell Mama and Tito Manolo that I am fine, hindi mo ba nasabi sa kanila?" "I did. At kampante naman sila noong una. Not until the security of the resort saw the CCTV footage and reported it to them. Nagpanic na si Tita Amanda kaya tumawag na ng pulis si Tito Manolo." Malalim siyang bumuntong-hininga. She can't blame them. Kahit sino naman marahil sa nakapanood ng CCTV ay iisipin talaga na dinukot siya. Well, dinukot nga talaga siya, pero iba ang kinwestiyon, iba ang pinagbintangan, hindi ang totoo
Is she hearing it right? Or it was just her imagination? Hindi man sabihin naroroon sa kaibuturan ng kanyang puso ang munting pag-asam na kaya nga nitong magbagong buhay kasama siya, na magagawa nitong iwan ang madugo at mapanganib nitong mundo.Would it be possible though? Dahil hindi pa rin niya nakakalimutan ang sinabi ni Aries noon, na walang lugar ang salitang pag-ibig o pamilya sa mga katulad nitong miyembro ng grupo, o kung maaari man ay kaakibat iyon ng panganib. Para sa pamilya at mga anak.In short, there's no simply way out for someone like them. At ngayon heto, sinasabi ni Levin sa kanya na kaya nitong iwan ang lahat. Nariringgan lang siguro siya.But then, he said it again."Stay and wait for me for three months. And after that, I'll promise, mabubuhay tayo ng magkasama at mapayapa." It was a promising promise. At nanlalambot ang kanyang puso. Sa totoo lang, gusto niya iyon, gustong-gusto niya. But it seems so impossible."You're just kidding me, I know the truth. There'
--LEVIN--Malalaki ang ginawa niyang hakbang habang papasok sa maingay at magulong club na iyon. Hindi na niya alintana ang medyo may kadilimang paligid. All was in his mind is the rage he is feeling.Matapos manggaling kina Aleia, doon siya sa club dumiretso. May utang siyang kailangan singilin. Hindi niya iyon pwedeng isawalang bahala. Not, when it involves the most precious woman of his life. He walk through the crowd with his hand tightly balled into fist. Tiim na tiim rin ang kanyang labi at nag-aapoy ang mga mata.He's been waiting for this day to face Miguel. Dahil pagbabayaran nito ang ginawa nito sa babaeng pinakamamahal niya."Hi Lev, matagal kang hindi nakapasyal rito ah," Isang babae agad ang kumapit sa kanyang braso. Abot taynga ang ngiti nito. Pasimple rin nitong idinikit doon ang dib-dib nito na halos lumuwa na sa suot nitong fitted na blouse na may malalim na uka. Another woman came, at tulad ng nauna ay hanggang taynga rin ang ngiti nito. Agad rin itong kumapit sa
"Pwede ba kitang makausap, anak?" Bumaling siya sa Mama niya na nasa pinto ng kanyang kwarto. Hindi pa man siya umu-oo ay pumasok na ito at dumako sa kanyang likod pagkunwa'y inagaw sa kanya ang pag-aayos ng kanyang buhok."When you're just a little girl, gustong-gusto mong inaayos ko itong buhok mo." Sabi nito. Tiningnan niya ito sa salamin at isang marahan na ngiti ang sumilay sa kanyang labi. "Gustong-gusto mong inaayusan kita tulad ng mga prinsesang napapanood mo noon sa TV. Nagpabili ka pa nga sa akin ng korona, do you remember that?" Hindi na niya iyon matandaan. Masyado pa siyang bata noon. Apat na taon lang siya ng mawalay rito. Pero may mga pagkakataong rin namang lumilitaw sa kanyang isip ang iilang mga anag-ag noong kasama niya pa ito."Sabi mo, gusto mong maganda ka kapag dumating ang prince charming mo. Palagi mo ngang ini-imagine ang pagdating niya, and you already practice how will you dance with him. Si Teddy bear nga ang prinapraktisan mo palagi noon eh," She chu
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu