She was left dumbfounded. Hindi niya inaasahan ang sinabi nitong iyon. Go back and continue her life? Nagbibiro ba ito? Paano niya iyon gagawin ngayong alam niyang buhay ito?Matapos niyang sabihin ang lahat, matapos ang mga pinagdaanan niya, iyon lang ang sasabihin nito? Go back and continue to live her life? Kayang-kaya nito iyon sabihin, kaya nitong ipagpatuloy ang buhay nito at mamumuhay ng tuluyan bilang si Samuel, dahil wala itong naaalala tungkol sa kanya, pero paano siya? Paano siya na hanggang ngayon hindi pa rin nakakalimot? Paano siya na hanggang ngayon ay mahal na mahal pa rin ito? Tumayo siya. "Alam mo ba kung ano iyang hinihiling mo sa akin, huh Levin?"Nakita niyang tumigil ito. Pero hindi naman nag-abalang lumingon."Continue to live my life? Sa tingin mo ba ganoon iyon kadali matapos kong malaman na buhay ka? Hindi ko nga iyon nagawa noong inakala kong wala ka na, ngayon pa kaya? It was easy for you to say that you'll continue to live your life, because you don't
"Hindi ka na po aalis, tita Lei?" Tanong sa kanya ni Cena habang nasa hapag kainan sila at nagtatanghalian. Maybe she's curious that she's still there, gayong sinabi niyang aalis na siya sa araw na iyon.It was also the first breaking of silence. Magmula kasi ng maupo sila doon ay tila mabibingi na siya sa sobrang katahimikan. Neither her, Aling Soledad or Levin mutter a word.Sa parte niya, hindi niya alam kung paano magbubukas ng topic. Sa mga sandali kasing iyon ay ramdam niya ang tensyon sa pagitan ng Ginang at ni Levin.Maybe they still didn't talk yet. Hindi pa nagkakaliwanagan."Ahm.." she darted her eyes on the man infront. Tahimik itong kumakain na hindi man lang nag-abalang tapunan si Cena o siya ng tingin.Tanging si Aling Soledad lamang ang umangat ng tingin."H-Hindi na muna, baby. Mananatili muna ako dito sa Isla." "Talaga tita Lei?"Marahan siyang ngumiti at tumango."Oo."Kung ganoon, masasamahan mo pa po akong mamasyal doon sa dalampasigan? Magtatayo tayo ng sand
Nagpaalam na rin siya kay Aling Soledad na babalik muna siya sa resort. Kailangan niyang bumalik dahil naroroon ang damit niya. Mula pa kagabi ang suot niya, and she's already dying to take a shower. Hahanapin niya nalang si Levin para magpahatid. She can't go back alone, Hindi niya alam ang daan. It was a bit far, base sa naalala niyang nilakad nila kagabi.Tatlong katok ang ginawa niya sa kwarto nito bago binuksan. But she found the room empty. Isinara niya ulit iyon pagkunwa'y tumalikod para lamang magulat ng makitang nasa likod niya ito.Muntik pa siyang ma out of balance. Ngunit naging maagap ito sa pagsalo sa kanyang baywang. And feels like time stop for her. Halos hindi siya kumukurap habang nakatitig sa mukha nito. It's still the same. Ang mukha nitong suplado na parang napakamahal ng ngiti. The same face she fell inlove with at first sight. Kung hindi lamang niya naramdaman ang tumulong tubig sa kanyang mukha na galing sa basang buhok nito, hindi siya matatauhan.And when
Kissing his lips... Akala niya hindi na niya magagawa iyon kahit na kailan. Akala niya hanggang sa panaginip nalang mangyayari iyon. Nang mawala ito sa buhay niya five years ago, wala na siyang ibang lalakeng nakarelasyon. She was never been kissed too since then. Para kasing hindi niya iyon maatim na gawin sa iba pagkatapos nito.Not that no one has ever tried. Sa katunayan, marami ang nagtangkang pumasok sa buhay at puso niya. Hindi niya lang talaga kaya. Levin has already engraved in her heart and imprinted in her body. He set her standard too high that no one can ever changed. His kisses is too sweet that no one can ever compare.At ngayon, muli niya iyon naramdaman. Muli siyang nakulong sa init ng mga bisig nito at natikman ang tamis ng halik nito. And it feels like she's in seventh heaven... again."Hmm.." Hindi na niya alam kung kaninong ungol iyon. Kung sa kanya ba o kay Levin. He was froze for a moment, naramdaman pa nga niya ang kamay nito na tila gusto siyang itulak. But
Alas sais y medya ng magpasya siyang pumunta sa restaurant para mahapunan. Suot ang isang simpleng bestida at isang flat na tsinelas ay lumabas siya sa cottage at nilakad ang distansiya ng restaurant. Binati siya ng iilang staff ng pumasok siya. She greeted back while her eyes were roaming around. Nabanggit ni Levin na all around ang trabaho nito doon sa resort. So she really hope to see him there.Hindi na ito nagpakita pa o pumunta sa cottage niya matapos ang muntikan ng may mangyari sa kanila kanina. She tried to look for him, asked his co-employees, at ang sabi ng mga ito, may sinundo daw itong mga guest ng resort. Kung saan hindi na niya naitanong pa. And seems like they are right. Dahil puno ang loob ng restaurant ng mga taong kumakain. At kanina habang papunta siya doon, marami rin siyang nasalubong. She look for a table that is unoccupied, pero wala siyang makita sa ibaba, kaya umakyat na siya sa ikalawang palapag. At tamang-tama naman na paalis na yung dalawang umu-okupa
Its quarter to eight when Cena finally fall in asleep. Mahigpit itong nakayakap sa kanya kaya dahan-dahan niyang ini-angat ang braso nitong nakayakap sa kanyang tiyan. After that, dahan-dahan rin siyang bumangon mula sa kama. She put a blanket on her before leaving her room.She slowly walk towards the door, at marahan na isinarado ang pinto ng makalabas."Tulog na siya?" Muntik na siyang mapatalon sa tinig na iyon ni Levin. Nakatayo ito sa tabi ng pinto at nakasandal ang katawan sa hardwood na ding-ding. In his hands is a glass of wine."Hindi ba masama ang pakiramdam mo? Bakit umiinom ka?" "I told you, it's just a mild headache. Hindi iyon nakamamatay.""Kahit na... Hindi ka pa rin dapat umiinom. Mas lalong sasakit ang ulo mo sa ginagawa mong iyan. Uminom ka na ba ng gamot?" Nagtaas ito ng kilay. "Are you really that worried? Hindi ka ba galit?" Kumunot ang kanyang noo. "Galit? Bakit naman ako magagalit?" He take a shot. Pagkatapos ay inihakbang ang mga paa papunta sa terrace
She is already lying flatly in bed. Katatapos lang nila sa mainit na tagpong iyon. At habang nakatagilid at nakatitig si Levin sa kanya, siya naman ay nasa kisame ang mga mata. Both of them is still breathing heavily.At katulad ng hupa na ang apoy sa pagitan nila, unti-unti na ring humuhupa ang malakas na ulan sa labas.Lihim siyang napakagat-labi. Mabuti nalang talaga at malakas ang ulan kanina dahil kung hindi, tiyak maririnig na sa buong bahay ang mga daing at ungol na namutawi sa kani-kanilang mga labi habang nasa kasarapan ng kanilang pag-iisa.Naramdaman niyang umurong itong lalo palapitl sa kanya, ipinasok ang isang braso sa kanyang ulo para maging unan habang ang isa ay mahigpit na iniyakap sa kanyang katawan."Sabi mo kanina, may sasabihin ka rin, ano iyon? Hmm?" Bahagya niya itong nilingon pagkunwa'y muling napakagat-labi. Kahapon niya pa ito gustong kausapin at sabihin rito ang tungkol kay Kiel, hindi nga lang nangyari dahil nawalan siya ng pagkakataon. But now, she has
"Good morning tita Lei.." Masayang bati ni Cena sa kanya nang pumasok siya sa kusina. Nakaupo ito sa upuang nasa hapag-kainan, sa mesa ay nakapatong ang isang baso ng gatas."Good morning, baby.." She greeted back. "Magandang umaga po Aling Soledad." Bati niya rin sa Ginang na noo'y bumaling rin sa kanya ng marinig ang pagbati ni Cena."Magandang umaga naman, iha. Tabihan mo na si Cena, ipagtitimpla rin kita ng gatas."Kimi siyang ngumiti. "Ako nalang po, Aling Soledad." Sabi niya saka humakbang papunta sa cabinet. Kumuha siya ng mug doon at ipinatong sa mesa. Naroroon na sa ibabaw ang lalagyan ng gatas, kape at asukal, may coffee creamer din, sliced bread at palaman.Tamang-tama lang na katatapos niya magtimpla at papunta na sa gilid ni Cena nang sumulpot si Levin sa entrada.Bumaling siya ng maramdaman iyon. Hindi na siya nagtanong kay Aling Soledad kung nasaan ito kanina, dahil alam naman niyang pumapalaot ito tuwing madaling araw. But seems like he didn't go now."Good morning..
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu