She is already lying flatly in bed. Katatapos lang nila sa mainit na tagpong iyon. At habang nakatagilid at nakatitig si Levin sa kanya, siya naman ay nasa kisame ang mga mata. Both of them is still breathing heavily.At katulad ng hupa na ang apoy sa pagitan nila, unti-unti na ring humuhupa ang malakas na ulan sa labas.Lihim siyang napakagat-labi. Mabuti nalang talaga at malakas ang ulan kanina dahil kung hindi, tiyak maririnig na sa buong bahay ang mga daing at ungol na namutawi sa kani-kanilang mga labi habang nasa kasarapan ng kanilang pag-iisa.Naramdaman niyang umurong itong lalo palapitl sa kanya, ipinasok ang isang braso sa kanyang ulo para maging unan habang ang isa ay mahigpit na iniyakap sa kanyang katawan."Sabi mo kanina, may sasabihin ka rin, ano iyon? Hmm?" Bahagya niya itong nilingon pagkunwa'y muling napakagat-labi. Kahapon niya pa ito gustong kausapin at sabihin rito ang tungkol kay Kiel, hindi nga lang nangyari dahil nawalan siya ng pagkakataon. But now, she has
"Good morning tita Lei.." Masayang bati ni Cena sa kanya nang pumasok siya sa kusina. Nakaupo ito sa upuang nasa hapag-kainan, sa mesa ay nakapatong ang isang baso ng gatas."Good morning, baby.." She greeted back. "Magandang umaga po Aling Soledad." Bati niya rin sa Ginang na noo'y bumaling rin sa kanya ng marinig ang pagbati ni Cena."Magandang umaga naman, iha. Tabihan mo na si Cena, ipagtitimpla rin kita ng gatas."Kimi siyang ngumiti. "Ako nalang po, Aling Soledad." Sabi niya saka humakbang papunta sa cabinet. Kumuha siya ng mug doon at ipinatong sa mesa. Naroroon na sa ibabaw ang lalagyan ng gatas, kape at asukal, may coffee creamer din, sliced bread at palaman.Tamang-tama lang na katatapos niya magtimpla at papunta na sa gilid ni Cena nang sumulpot si Levin sa entrada.Bumaling siya ng maramdaman iyon. Hindi na siya nagtanong kay Aling Soledad kung nasaan ito kanina, dahil alam naman niyang pumapalaot ito tuwing madaling araw. But seems like he didn't go now."Good morning..
Gulat siyang napadako ng tingin rito.Kasal? Magpapakasal na silang dalawa?As in ngayon? Agad-agad?Not that she don't want it, actually she likes it.. a lot. Ang tagal na niyang pangarap iyon.At wala na siyang ibang lalake na gustong pakasalan. Tanging ito lamang. Kahit noong inakala niyang wala na ito, hindi kailan man pumasok sa isip niya na magpapakasal siya sa iba balang araw, because he's the only man for her, he's the one she wants to marry. Pero binigla naman siya nito.She was always rendered dumbstruck by this man!But.. she like it, so much that her heart is going wildly on her chest. "Talaga Papa? Magpapakasal na kayo?" Namilog ang mga mata ni Cena. Unti-unti ring bumahid ang ngiti sa labi.Levin look at her. "Well.. if your Mama also want to marry me.." Nananantiya nitong sabi habang tiim ang mga titig nito."Teka, Levin.. ngayon na agad? Hindi mo pa nga-" Aling Soledad look at her. Na tila ba nasa kanya ang kasagutan."Oo inay," he answered. "It's been long overd
Sa totoo lang nakakaramdam rin siya ng pag-aalala sa isiping babalik na ng tuluyan ang lahat ng mga ala-ala ni Levin. She's worried of how he will feel if memories of Sebastian being her father and Miguel being her half brother came back into his mind. Although she didn't have any connection with them, hindi pa rin niya maiwasan ang hindi mag-alala.It suddenly came in her mind after hearing him called her Mrs. De Gracia at hindi sa dinadala nitong apilyido na Ferroci.Isa lang ang ibig sabihin niyon. Kinamumuhian nito ang pangalang iyon. Paano kung maalala na nito na kadugo niya ang mga taong dahilan ng kamiserablehang dinanas nito?Yes, he already knew everything before the tragedy happened. Alam na nitong anak siya ni Sebastian at kapatid niya si Miguel and he accepted her still.. But it was then. Noon. But what about now? Ano kaya ang mararamdaman nito kapag bumalik na ang lahat ng mga ala-ala nito? Not just the good, but the bad one as well?It only sinc in her mind just now. At
"Mama.. bakit gising pa kayo?" She walk towards her and kiss her cheek. "Ayaw pa kasing matulog ni Kiel, hihintayin ka raw niya. Sinabi mo raw na may surprise ka sa kanya." She look around. "Where is he?" "Nakatulog rin sa kahihintay kalaunan. Dinala na ni Manolo sa kwarto. Ikaw lang ba mag-isa? Akala ko ba--""It's late kaya hindi ko na pinatuloy. Isa pa, kailangan ko munang kausapin si Kiel bago ko sila ipakilala sa isa't-isa. Ayokong mabigla ang bata." "Kailangan mo nga iyon gawin." She then look at her. "Hindi ko alam kung coincidence lang.. pero alam mo bang.. bago siya nakatulog, panay ang tanong niya tungkol sa Papa niya? Sinabi mo ba sa kanya ang tungkol kay Levin? I mean na magkikita sila?" Umiling siya. "No, I didn't. Gusto kong sabihin iyon ng personal sa kanya.""Then, maybe its his feeling that is telling him. He misses him."Pagkasabi niyon, nagsalin ito ng alak sa baso, pagkunwa'y dinala sa bibig. "You know what? When you told me this morning that he is really Le
Isang mahigpit na yakap ang agad na ginawa ni Levin kay Kiel ng makita nito ang anak. Nakabahid ang ngiti nito sa labi ngunit ang mga mata ay nangingilid sa luha. Kiel remain there standing. With his hand not letting hers go. Katunayan, mas lalo nito hinigpitan ang pagkakahawak sa kanya ng biglang yakapin ni Levin."I'm glad to finally meet you, Kiel." Levin whisper with a trembling voice. Bumitiw ito at minasdan ang anak. Na noo'y nananatiling ilag ang ekspresyon ng mukha.Bahagya siyang yumuko. "You knew him, right baby?" She asked. "Say hi to your Papa.."But Kiel didn't mutter a word. Tiningnan lang nito ang ama sa tiim na titig.Levin licked his lips. Tinangka nitong hawakan si Kiel, pero umiwas ito. Making Levin look at her.Parang may pumiga sa puso niya sa ginawa na iyon ng anak. He is so distant and obviously, it hurts Levin.Kahit si inay Soledad ay mababakas din ang sakit sa mukha habang nakatanaw sa mag-ama.Tuluyan na siyang yumuko at sinalubong ang mga mata ng anak."
After their breakfast, siya na ang nagprisintang maghugas ng kanilang pinagkainan. Ayaw pa sana ni inay Soledad, pero ipinilit niya. Kaya sa huli, hinayaan na siya nito doon sa lababo. Sumama nalang ito kina Cena na noo'y pinilit ng hinila si Kiel para ipakita ang bagong biling gamit nito sa pagpipinta. She was already halfway of what she's doing when she felt a huge hand snaked around her stomach. "This is heaven.." Bulong ni Levin pagkunwa'y mas lalo pang hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya mula sa likod.She licked her lips and slowly turn to look at him. Kaya ang kaninang mga kamay ni Levin na nasa tiyan niya ay napadako sa magkabilang gilid ng lababo and she's jailed in between.Ini-angat niya ang kanyang mukha para matitigan ito. "Aside from the memories you already remembered, may iba pa bang mga ala-ala ang bumalik ngayon? I mean.. Like the memories you have in this place?"Sinalubong nito ang kanyang mga mata. "I told you, the only memories important to me, is the memor
"Kasal? You mean kasal na kayo ni Levin?" "Hmm..." Tumango-tango siya. Saka inangat ang kamay kung saan makikita ang kanyang wedding ring. "I wasn't aware of it too. I was surprised when he told me that we are going to marry. Kinausap niya yung kaibigan niyang Judge. And that afternoon we got married in a simple ceremony." "Oh my.. Kilala niya ako at si Meynard.. ibig sabihin.." Ikiniling nito ang ulo at tiningnan siya. "Bumalik na ang mga ala-ala niya?" She asked. Ngayon lang yata narealized ang lahat.Nagkibit siya ng balikat. "Some of it. Pero hindi pa lahat. The good thing is, naaalala niya ang lahat ng tungkol sa akin.""Oh.. I bet kaya yung mga ala-ala niya sayo ang unang bumalik dahil ikaw ang pinaka-importanteng tao para sa kanya."Napangiti siya. Iyon din ang sabi sa kanya ni Levin. Lumapit ito sa kanya at walang anu-anong niyakap siya. "I'm so happy for you. After all those hardship, after all those tears... Finally, you're with him now. Magkasama na kayong dalawa at mas
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu