"Iha, what's happening?"Nag-aalalang tanong ng kanyang Mama sa kabilang linya, pero wala na doon ang kanyang atensyon. Ang buong isip niya ay nakatuon nalang sa paghahabol sa bulto ng lalakeng hindi na niya alam kung saan nagtungo.She stop in the middle of the lobby breathing heavily, pagkunwa'y inikot ang mga mata sa buong paligid. She darted her eyes on the left side, pero wala siyang makitang parehas sa bultong nakita niya. Ganoon din sa kanang bahagi. Idinako niya rin ang mga mata sa hagdan, kahit na alam niyang imposible naman itong umakyat doon. Because if he did, nagkasalubong sana sila.Nang hindi niya ito makita sa buong loob ng lobby, nagmamadali siyang nagtungo sa exit at lumabas. Pero wala siyang nakita ni anino nito doon sa labas.Humihingal siyang napapikit matapos ang ilang sandali. Her eyes are starting to water again.Isa lang bang hallucination ang nakita niya?If so, why do it need to happened? ngayon pa kung kailan nagdesisyon na siya na pakawalan ito at mag mo
Mariin siyang napalunok, at di na niya napigilan ang pamumuo ng kanyang mga luha habang nakatingin sa screen ng security camera doon sa security room. Ngayon napatunayan na niya na hindi isang halusinasyon o ilusyon ang kanyang nakita. It was all real. It was him. At sa realisasyong iyon ay tuluyan na siyang napaiyak."Ma'am okey lang po kayo?" Di napigilang tanong ng isang personnel sa security room. The other two is also looking at her."P-Pwede po bang i-i-zoom ang footage?" In a trembling voice she asked.Tumango-tango ang kaharap. "Sige po, ma'am." And he did. Pinalaki nito ang kuha kaya lalong luminaw sa kanyang mga mata ang mukha ng lalake. "L-Lev..." Anas niya. She can't be wrong. It was really him. Hindi siya maaaring magkamali. Those eyes, paano niya makakalimutan ang mga matang iyon, when it haunted her even in her sleep? Ang mga titig na ibinigay nito sa kanya noong hapon na pinili nitong iwan siya. She will never forget those eyes even in if it takes a hundred of ye
Isang mariin na paglunok ang kanyang ginawa habang tanaw niya ang papalaki na papalaki na Isla sa kanyang harapan. Sakay siya ng isang bangkang de motor na siyang tanging transportasyong gamit ng mga residente doon sa Isla La Luna. "M-Mindanao?" Kumunot ang kanyang noo nang marinig mula kay Meynard ang lugar na iyon. Napatayo siya at hindi mapalagay na nagpalakad-lakad sa loob kanyang opisina."Yeah, Lei. Tama ang narinig mo. Katatawag lang ni Detective Solomon. Natagpuan na daw nila sa Isla La Luna ang lalakeng kamukha ni Levin. It's an Island part of Zamboanga."Zamboanga in Mindanao. Paano napadpad si Levin doon? At ano ang ginagawa nito sa saint Benedict medical center ng araw na makita niya ito?"May sinabi pa bang ibang impormasyon si Detective Solomon?""They just found about it earlier. Kaya wala pang masyadong impormasyong sinabi si Detective Solomon. Pupunta pa lamang sila sa Isla De Luna for further investigation about the man. Doon daw kasi ito nakatira ayon sa source
Ramdam niya ang biglang tensyon na namuo sa katawan ng kayakap. But that didn't stop her. Instead she hold him more tightly. So tight as if he'll vanish in a flash.She felt him trying to put a distance between them."S-Sandali lang miss," narinig niyang sabi nito. And she cried more as she heard those very familiar voice. "Lev..." Anas niyang muli. But he still has the same distant reaction. Hinawakan nito ang kanyang magkabilang braso at sapilitang inilayo sa katawan nito."T-Teka lang, mukhang nagkakamali ka yata, ma'am."Ini-angat niya ang tingin papunta sa mukha nito. He is smiling awkwardly as he roam his eyes on the crowd. Doon niya lang napansin na nakatanga sa kanila ang mga taong naroroon. Some were in a daze, ang iba naman ay nakataas ang kilay. But she don't give a damn about what they are thinking. Ang importante sa kanya ay si Levin. Its him who matter to her most.Ibinalik niya ang kanyang tingin rito. Her tears is still pouring endlessly. But despite of that, naga
She was not herself when she enter inside the resort. Nakasunod siya kay Mang Domeng, ngunit wala doon ang isip niya. Naiwan sa lalakeng kamukha ni Levin doon sa dalampasigan. Kay Samuel.Hanggang sa mga sandaling iyon hindi pa rin maproseso ng utak niya ang lahat. How can all of this be possible?"Miss Aleia Leviste?" Umangat ang kanyang tingin, and saw a man smiling maybe two step away from her.She ceased her brows."Ahm, tinawagan ako ni Meynard kagabi, sinabi niyang darating ka ngayon. Ako nga pala si Jude. Jude Solomon." Naglahad ito ng palad.So, ito ang Detective na sinasabi ni Meynard. Ang detective na nag-iimbestiga tungkol sa pagkatao ng lalakeng kamukha ni Levin.Buong akala niya, may edad na ito. Nagkakamali siya. The man infront of her seems like he was just in his thirties.He licked his lips and look at his own hand na hindi niya agad tinanggap. And seems like he was about to withdraw it, kaya agad niyang inangat ang sariling kamay at tinanggap ang pakikipagkamay n
"As what you have heard, his name is Samuel. Samuel De Gracia. Ayon sa mga nakalap kong impormasyon kahapon, he lives here in Isla Nuevo since his birth. Nag-aral lang sa Zamboanga city at doon nakapagtapos ng high school. Hindi na nakapag-kolehiyo dahil nagkasakit ang ama. Like his father, he's also a fisherman. And he also work as--""So, sinasabi mong imposible na siya si Levin, ganoon ba?" Puno ng panlulumo na tanong niya.He licked his lips and look at her."As I have told you, personal information pa lamang niya ang nakuha ko.""In that personal information, kasali ba sa nakalap mo ang pagkakaroon niya ng asawa't anak? Hindi mo nabanggit.""He have a daughter. A five year old one. Pero wala na ang asawa niya. Sa nalaman ko, namatay matapos na ipanganak ang bata."So, he's really Samuel. Ngayon pa lang nagsusumigaw na ang katotohanang iyon. "How can this be possible, Jude? You have seen Levin's picture. Paanong nangyari na magkamukhang- magkamukha silang dalawa?"Isa iyon sa hin
She wanted to reach for the light badly, ngunit kahit anong pilit niyang abutin ang liwanag, patuloy siyang hinihila ng kadiliman papunta sa kawalan."Miss.. Miss! Gumising ka!"Nasa kalagitnaan na siya ng pagsuko nang marinig niya ang boses na iyon. The distant and yet very familiar voice."Miss.. gumising ka! Miss!" ulit nito. This time, the voice was already in panicked.She felt a warm hand on her chest. And seconds later, he started to pump it hard. In her mind, she wanted to open her eyes and move her body, pero hindi niya magawa. Parang may isang mabigat na bagay ang nakadagan sa kanyang katawan."Diyos ko.." Narinig niya ring sambit ng isang babae. The pump continued. And when she was already starting to reach for the light, it stopped. Making her fall slowly into the darkness again.No... Please don't stop.. please..She cried in her unconscious mind.And as if he heard her silent cries. Tinulungan siya nitong muli na abutin ang liwanag, but this time, it's not by pumping
"W-Why are you here? May kailangan ka ba sa akin?" Kunot-noo niyang tanong. Looking at him, alam niyang siya talaga ang sadya nito. He came closer. And when he already is, he licked his lips before he speak."A-Ayos ka lang ba?" Tanong nito pagkunwa'y minasdan ang kanyang kabuuan.She ceased her brows more. Nagpunta ito doon para lamang itanong iyon? "I-I'm fine. Hindi ka na sana nag-abalang pumunta pa rito. Sinabi ko na kanina na okey lang ako. Y-Yung anak mo, ayos na ba? She was so scared earlier.""Ayos lang siya." Tumango-tango siya. "Good to hear that."He look at her again. "May pupuntahan ka?""Hmm.. magdi-dinner. Anyway, iyon lang ba ang ipinunta mo rito? Para tingnan kung ayos lang ako?"He licked his lips again. "Ahm, ang totoo.. pinapunta ako ni inay rito. G-Gusto sana niyang imbitahan kang maghapunan sa bahay. Ahm, bilang pasasalamat sa ginawa mong pagligtas kay Cena. Pumunta na ako rito kanina, kaso tila nagpapahinga ka, kaya bumalik ako ngayon, nagbabaka-sakali na n
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu