Chapter 1

CHAPTER 1

"Maya, Maya!" Sigaw ni Emilia nang makita siya ng kaibigan habang sakay-sakay ng pedicab.

"O, bakit? Naku naman at marami pa akong paninda na kailangan mabenta!" Bulalas ni Maya habang kinakamot ang ulo.

"Halika na! Baka ito na ang pagkakataon para makapang-asawa ka ng foreigner!"

"Ha? Sira ka ba? Ang dami  pang utang ni Mama at Papa sa pinagtatrabahuhan nila tapos mag-aasawa na ako? Baliw ka ba?"

"Maya, hindi mo alam kapag US Navy ang na pang asawa mo, siguradong hihiga ka na lang sa salapi!"

"Talaga?"

"Oo! Hindi mo ba nababalitaan  ang ilang mga kababaihan dito? Nasa ibang bansa na sila! Siguradong mababayaran mo ang utang ng magulang mo kung sasama ka sa akin at susubok din!"

"Baka may sakit sila? Nakakatakot naman."

"Kahit kailan talaga! Tinutulungan na nga kita, aayaw ka pa? Tsaka ako rin naman susubok ha? Malay mo ito na ang Prince Charming natin!" Bulalas ni Emilia at tinulak ang pedicab ni Maya upang ibalik sa kanilang tindahan.

Ilang saglit ay narating nila ang puwesto sa palengke. "Ma!" Tawag ni Maya at agad tumakbo papalapit sa kanyang ina.

"Ano iyon?"

"Ma, aalis muna kami ni Emilia. Mabilis lang po ito. Pagkatapos maglalako po ulit ako ng gulay."

"Ha? Ang dami pa nating kailangan ibenta anak. Saan naman kayo pupunta?"

"Eh diyaan lang. Baka po kumita ako ng mas malaki!"

"Nako, Maya! Huwag na huwag kang tutulad sa ilang dalaga rito na ibinibenta ang dignidad kapalit ang pera! Dibale ng mahirap!"

"Mama, opo. Promise iyon, aalis na po ako!" Paalam ni Maya at tuluyang tumakbo papalapit kay Emilia.

"Halika na!" Aya niya 

"Halika't maligo ka na muna, tingnan mong napakarusing mo!"

"Ha? Okay na ito, halika na!"

Kinurot ni Emilia ang tagiliran ni Maya at tuluyan silang umalis papunta sa padaungan ng mga dayo.

Tila nagkakasiyahan ang mga kalalakihan habang bitbit ang kani-kanilang mga maleta. Ang ilang mga US Navy ay marunong ng mag tagalog  gawa ng paulit-ulit na pagbalalik sa Subic. Ganoon din ang iba na nanirahan ng ilang taon sa bansa dahil nakapang-asawa ng Filipina.

"This place seems to be the most beautiful places in Asia. Oh... Also, Filipina girls are beautiful and hot!" Saad ng isang banyaga sa kapwa. 

Dinig ni Dave ang ilang batuhan ng kwento mula sa mga kasamahan. Hindi naman din makakaila na tunay na magaganda ang mga Filipina at tunay na maalagain.

"Dave!" Isang sigaw mula sa hindi kalayuan lugar.

"Fred! Damn, bro! I miss you!" Pabalik na pagbati ni Dave.

"Grabe at halos hindi ko akalain na matatagpuan kita rito!"

"Aba? You can talk tagalog very fluent! Your wife is a good teacher!" Masayang tugon ni Dave.

"She is! Kaya ikaw, ang baluktot mong pagtatagalog at didiretso na rin once you marry a loyal, beautiful and sexy Filipina!"

He smirked and tapped his friend's arm. "Hoping that you do the same with your wife."

"Wait, do you have an apartment to stay in?"

"I will look for one. Maybe in Barangay..." tumigil sa pagsasalita si Dave nang makalimutan ang pangalan ng Barangay na dati'y kanyang tinutuluyan.

"Nah! Sa bahay ko na lang."

"Nope, nakakahiya."

"Hindi ka naman iba!"

"I'll find some flat."

"O—okay."

Sinamahan ni Fred si Dave upang makapaghanap ng matutuluyan. Destino sa loob ng tatlong buwan si Dave sa Pilipinas kaya heto at tuwang-tuwa rin siyang bumalik sa bansang ito.

"Okay, dude. This is the last flat that. I'll recommend. Aling Sale, he is my friend Dave William, and Dave— she is Aling Sale, the land day of this whole apartment."

"Magandang hapon po!" Bati ni Dave.

"Aba'y maalam din sa pagtatagalog!"namanghang sinabi ni Sale.

"But I hate my Tagalog pronunciation," naging tugon ni Dave habang tumatawa. 

"Hay, halika na mga tisoy at tumuloy na kayo! Come inside."

Sa pagpasok nilang tatlo sa loob ng apartment, kitang-kita ni Dave ang ganda ng paligid. Ma-puno at tahimik lamang ang lugar. Kumpleto rin ang loob at hindi mainit.

"Ohh, Dave! I need to go, my wife is waiting for me in the public market!" Paalam ni Fred.

"Yeah, sure! Thanks for helping!"

Sa pagsara ng pintuan, itinapon ni Dave ang sarili sa kama at tuluyang ipinikit ang mga mata.

"Three months away from home again," bulong ni Dave hanggang sa tuluyan na itong makatulog.

Patuloy ang malalakas na tibok ng puso ni Maya habang nakatingin sa paligid. Napakaraming banyaga ang dumaong sa Subic at ilang Filipina rin ang sumalubong sa kanilang kasintahan.

"Ang gugwapo naman nila," saad ni Maya.

"Gwapo na, mayaman pa! Halika na at kunwari'y magpalakad-lakad tayo!"

"Talaga? Eh baka naman wala tayong mapala."

"Kapag wala, may plan B pa tayo! Maniwala ka sa akin!"

Sa patuloy na paglalakad nila Maya at Emilia, laking gulat nilang may humarang sa kanilang dinadaanan lalo na't malagkit ang pagtingin nito kay Emilia.

"Hi! I'm Goerge Mcwaine!" Pagpapakilala ng binata at inilahad ang kanyang kamay.

Nagkatinginan si Emilia at Maya na tila'y nag-uusap ang mga mata.

"Kausapin mo, hindi ako marunong mag-ingles," pasimpleng sinabi ni Maya at tinulak si Emilia  gamit ang kanyang balakang.

"I'm Emilia Dimagiba!" Bulalas ng dalaga at nilahad ang kanyang kamay.

"May I talk to your friend for a while? I am new here in the Philippines," paalam ng binata kay Maya.

"Sure! Sure!" Saad ni Maya kaya ipinagtulakad ang kanyang kaibigan. 

Bago tuluyang sumama si Emilia, muli siyang humarap kay Maya at kumindat. “Hindi ka kasi naligo kaya wala kang tisoy!” Bulalas ni Emilia kaya ngumuso na lang si Maya.

Sa patuloy na paglalakad ni Maya, tila’y walang nabibighani sa kanyang  ganda. “Hay, dapat hindi na ako sumama. Sayang ang oras na lumipas. Hindi talaga para sa akin ang ganitong bagay. Si Emilia, kahit nagtitinda sa palengke at least nag-aaral naman. Eh ako? Grade six lang ang tinapos ko, hirap pang magsalita ng ingles bukod sa hindi naman din ako katalinuhan. Hay… talagang sa talipapa na lamang talaga ang bagsak k—”

Hindi natpos sa pagsasalita si Maya nang mabunggo niya ang isang matanda at nataob pa ito sa kalsada kasama ng bitbit na basket lulan nito’y mga tuwalya.

“Naku, pasensya na po!”

“Maya!” Bulalas ni Sale.

“Hala, sorry po at hindi kita napansin Manang Sale!” 

Binilisan ni Maya ang pagtangkap ng ilang kumot at punda ng unan papasok sa basket.

“Halina’t tutulungan na po kita.”

“Eh pwede bang makisuyo na lang? May bago kasing umuupa sa apartment ko. Room seven lang naman.”

“Ah, o sige po!”

“Dalhin mo lang doon ha? Nagmamadali kasi ako dahil may isa pang gustong umupa at kikitain ko na,” pagmamadali ni Manang Sale at iniwan kay Maya ang isang basket.

Papalapit nang papalapit ang bawat hakbang, narating ni Maya ang sinabing apartment ni Manang Sale. 

“Tao po?” katok ni Maya ngunit walang sumasagot. “Tao po? May bitbit po akong bedsheet at punda ng unan!” Pasigaw niyang sinabi ngunit wala pa rin  sumasagot. Unti-unting pinihit ni Maya ang doorknob at laking gulat niyang hindi nakalock ang pintuan. Dumiretso ang dalaga papasok at  namangha nang makita ang ganda ng apartment. 

“Maganda pa ito sa tinitirahan namin ni Mama at Papa,” bulong niya at inilapag sa gilid ang bitbit na basket.

Patuloy na nilibot ni Maya ang paligid hanggang sa mapadpad siya sa bintana kung saan matatagpuan ang magandang paligid. Muli niyang pinukaw ang atensyon sa kwarto na nakasiwang at pumasok ng walang paalam si Maya.

Bumilog ang mga mata ng dalaga nang makita niya ang ilang imported chocolates. Agad niya itong nilapitan at kumuha ng isang piraso. “Pasesnya ka na, gutom na talaga ako. Hindi pa ako nag-aalmusal at nanananghalian,” giit niya at kumagat sa tsokolate. 

Tuwang-tuwa na parang bata si Maya habang kinukuyakoy ang paa at walang pakialam kung sino man ang nagmamay-ari sa pagkain na ito.

“Hey thief!” 

Halos dumagundong ang mundo ni Maya nang marinig ang isang malaking boses na halos kainin ang buo niyang pagkatao.

“No! Sorry! No tip!” Alinlangan niyang tugon.

“I said, you are a thief, you stole my food. How did you get inside my room?! I will call the police and put you in jail!” Sigaw ng banyaga.

“Ha? Ang dami niyang sinabi? Hindi ko na maintindihan? Pero teka Police raw?” bulong ni Maya sa sarili.

“No! I-I tang ina ang hirap mag ingles! Hindi ako magnanakaw!” Sigaw ni Maya.

Hindi alam ng banyaga kung tatawa ba siya o magagalit sa babaeng kaharap. Bakas sa ngipin nito ang tsokolate habang namumutla pa ang mga labi nito. He also understand what the woman said to him.

“You are a thief! I will teach you a lesson!” Asik ni Dave at hinawakan ang braso ni Maya.

“No! Teka! Hindi nga kasi! Your bedsheet! Bedsheet outside!” Sigaw ni Maya at kahit napakaliit lamang niya’y pilit siyang kumawala sa binata.

“What? My bedsheet? I don’t understand you.”

“Come here!” Hinatak ni Maya ang kamay ng binata at dinala sa harapan ng basket.

“I-I-, ay nako! Dinala ko ang bedsheet mo rito sabi ni Manang Sale!”

“Sale? Oh the landlady? Oh, damn.”

“Huwag mo akong murahin ha! Namumuro ka na!” Pinandilatan ni Maya ng mga mata si Dave.

“I’m sorry. I thought that you were a thief. You just entered my room without my permission and aside from that, you just ate my favorite food!”

Hinawakan ni Maya ang kanyang ilong at kinapa kung may dugo na ba ito. “I’m go out! Go there!” Barok na ingles ni Maya at tinalikuran ang binata.

“Wait, wait,” pigil ng binata at hinawakan ang kamay ng dalaga.

“What? Uuwi na ako, ang sakit mo sa ulong kausap!”

“You have chocolate in your teeth. You better use tissue to remove it,” saad ng binata at inabutan siya ng tissue.

“Tissue? Why?”

Dave demonstrated how gross she was. Kaya naman heto at nanlumo sa kahihiyan si Maya at yumuko habang nakasalpak sa bibig ang tissue mula sa binata.

“I’m out! Bye!”

Mabilis na tumakbo si Maya at kahit hingal na hingal, pilit pa rin siyang humahakbang. “Ano ba Maya! Boba ka na nga ang baboy mo pa! Nakakahiya naman!” Bulalas niya at pinagsasampal ang pisngi ng paulit-ulit.

Ngiti ang na iwan na marka sa mukha ni Dave habang nakatingin sa tsokotaeng may malaking kagat. 

“She’s cute, I forgot to ask her name.”