“แต่พริมรู้มั้ย? พริมมีพรสวรรค์ในการทำอาหารมากเลยนะ ผมอยากให้พริมลองทบทวนอีกสักครั้งแล้วผมจะมาขอคำตอบ” เชฟมาร์คกลับไปแล้ว แต่ผมยังรู้สึกไม่สบายใจหรือผมจะเป็นตัวถ่วงของเธอ ที่ทำให้เธอเลิกทำตามความฝัน ผมแทบจะไม่รู้เรื่องของพริมเลย“หมอ เป็นอะไร ทำไมนั่งเงียบอย่างนั้น” เสียงของพริมเรียกสติของผมกลับมา“
17. หึง? (2)“ชะนี ไปทำอะไรมา แกยังกะแพนด้าอดนอนมาสามชาติ แถมตาก็ยังบวมจนเหมือนพะยูนตายมาห้าวันแล้วขึ้นอืด” เมื่อคืนฉันร้องไห้จนเช้า เสียใจที่อีตาหมอบ้า ไม่ยอมฟังอะไรฉันเลย ดีเหมือนกันเลิกๆ กันไปจะได้ไม่ชอบเขาไปมากกว่านี้“อกหัก ฉันเลิกกันกับหมอแล้ว”“เค้าเรียกว่าอกหักได้เหรอ? เค้ายังไม่ขอเป็นแฟนเลย
“เสียดายที่พริมไม่ได้ไปด้วยกัน” เชฟมาร์คทำหน้าเศร้าๆ หมอซับโอบเอวฉันแน่น“ผมจะดูแลพริมอย่างดีเลยครับ เชฟมาร์คไม่ต้องห่วง มาทางไหนกลับไปทางนั้น”“หมอคงจะว่างมากเนาะ ผมว่าดูแลตัวเองให้ได้ก่อนเถอะหมอ”“คุณอยากพูดอะไรก็เชิญ ยังไงพริมก็อยู่กับผม” หมอซันยกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ เชฟมาร์คเดินเข้าไปในเกท ก
18. มองได้แต่อย่าชอบฉันกระพริบตาถี่ๆ เนื่องจากแสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้อง เมื่อคืนรู้สึกเหมือนฝันไป แต่คงไม่ใช่ความฝันเพราะรู้สึกปวดเมื่อยตามตัวความเจ็บปวดที่กึ่งกลางลำตัวทำให้ขยับร่างกายไม่ได้เลย เมื่อคืนกว่าได้นอนก็เกือบตีห้า อีตาหมอบ้าไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เจอกันทุกทีบอกเหนื่อยอยากจะนอนท่าเดี
“หมอก็พูดไปงั้นแหละ ฉีดยงฉีดยาอะไรล่ะ ฉันออกไปส่งขนมก่อน” ฉันต้องรีบหนีไป ก่อนที่แพรจะซักไซ้ไล่เลียงไปมากกว่านี้ เรื่องแบบนี้เค้าเล่าให้กันฟังซะที่ไหน ฉันก็เป็นอายนะเว้ย!!“อย่าหนีดิวะ มาเคลียร์ก่อน” เสียงของแพรไล่หลังมา ฉันคว้าตระกร้าขนมเดินราวกับวิ่งออกจากร้านทันทีSun talksผมกำลังตรวจคนไข้วอร์ด
19. มีแฟนแล้ว[ พริม จะให้หมออยู่ข้างนอกอีกนานไหม ] หมอซันที่ตอนนี้ยืนอยู่ร้านของฉันสองชั่วโมงแล้ว“หมอ ก็กลับไปสิ พริมไม่ได้ให้รอ”[ หมอก็บอกแล้วไง หมอไปซื้อแหวนให้พริม ไม่ได้ไปแอ๊วสาว ]“ร้านเพชรก็มีตั้งหลายร้าน หมอยังเลือกไปซื้อร้านยายโนตม หมอคิดอะไรกับยัยมิลค์โนตมใช่ไหม”[ ไม่ได้คิดอะไรเลย หมอแค
20. อดทน...(1)พอออกจากห้องตรวจ OPD ผมลากร่างที่ไร้วิญญาณจากการเข้าเวรติดกันสองคืน ถามว่าได้นอนมั้ย? ช่วงนี้ถือคติที่ว่านอนน้อยแต่นอนนะ แต่ถึงจะเหนื่อยกับงานแค่ไหน แค่ได้เห็นหน้าแฟนสาวสุดที่รัก ผมก็รู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เพราะเธอจะเข้ามากอดผมพร้อมรอยยิ้ม ถามผมว่าวันนี้อยากกินอะไร เหนื่อยมั้ย?
“ผมและภรรยากลัวแกไม่รอดเพราะพริมตัวเล็กมาก แต่ปาฏิหาริย์ก็มีจริงพริมรอดมาได้ แต่ต้องแลกมากับโรคภัยตอนเด็กพริมป่วยบ่อยมากตัวก็เล็กกว่าเพื่อนๆวัยเดียวกัน ไม่นานนักภรรยาผมก็จากไปโรคร้ายคร่าชีวิตเธอไปจากผมและพริม หมอเชื่อมั้ยผมไม่กล้าแต่งงานใหม่ อย่างที่บอกผมรักพริมมากกว่าชีวิต ผมจะไม่แบ่งความรักของผมให
“พริม..ปวดท้อง” ฉันพูดด้วยเสียงแผ่วเบา อาการปวดเกร็งร้าวจากหลังลงมาถึงท้องน้อยจนฉันแทบจะทนไม่ไหว รู้สึกเหมือนมีน้ำค่อย ๆ ไหลออกมาจากช่องคลอด จากนั้นแพรก็ตรวจภายในเพื่อประเมินว่าปากมดลูกเปิดเท่าไหร่แล้วและจากนั้นก็ทำการอัลตร้าซาวน์ หมอซันบีบมือฉันแน่นพร่อมกับลูบผมฉันเบาๆ“ตอนนี้ปากมดลูกเปิดสี่เซ็นครึ
31. น้องพั้นซ์ สาวน้อยมหัศจรรย์ฉันตื่นมาด้วยอาการปวดหน่วงท้องน้อย ท้องแข็งเกร็งเหมือนลูกในท้องกำลังโก่งตัว ช่วงนี้ตอนกลางคืนแทบไม่ได้นอนเพราะปวดฉี่บ่อยมากแทบจะทุกสองชั่วโมง เมื่อคืนเลยเผลอนอนยาวและกลั้นปัสสาวะพอลุกไปเข้าห้องน้ำก็เหมือนฉี่ไม่สุดแสบไปหมด พอใช้ทิชชู่ซับเลือดสีแดงจาง ๆ ติดมากับกระดาษชำ
“พริมรู้ไหม ซันเวียนหัว คลื่นไส้ อ้วกได้สองวันแล้ว พยาบาลจิ๋วก็ทักว่าซันแพ้ท้องแทนพริม ซันไม่เชื่อเพราะคิดว่าพริมไม่ได้ท้อง แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะ ซันดีใจนะที่แพ้ท้องแทนพริม พริมจะได้ไม่เหนื่อย” ผมกอดพริมอย่างดีใจในที่สุดเราก็กำลังจะมีซันและพริมจูเนี่ยร์ซะที พอเราบอกเรื่องที่กำลังจะมีเจ้าเม็ดข้าว ทุก
30. เก่งมาจากไหน..ก็แพ้ (ท้อง) หัวใจอย่างเธอSun talksผมมีอาการเวียนหัว คลื่นไส้อาเจียนมาสองวันแล้ว ช่วงเช้าที่กำลังจะราวน์วอร์ด พยาบาลเจนถือชาร์ตคนไข้เดินตามมา อยู่ ๆ ผมก็เกิดอาการคลื่นไส้“พยาบาลเจนหมอขอตัวสักครู่” ผมวิ่งไปห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด อ้วกทุกอย่างที่กินมาตอนเช้าจนหมด พอเดินออกมาจากห้องน้
“ชอบตั้งแต่แรกพบเลยค่ะ พริมปฏิญาณกับตัวเองว่าต้องเป็นภรรยาคุณหมอรังสิมันต์ให้ได้ค่ะ” คำตอบของพริมเรียกเสียงหัวเราะจากแขกที่มาร่วมงาน ดีที่ยังไม่ได้เล่าหมดว่าชอบหมอซันเพราะเขาบังเอิญได้เห็นน้องสาวตัวเอง ฉันมองยัยพริมสวมชุดเกาะอกลูกไม้สีขาวยืนเคียงข้างกับเจ้าบ่าวหนุ่มสุดหล่อแล้วยิ้ม..ต้องยินดีกับทั้งส
29. คำยินดี....Prae talksหกปีที่แล้ว...ฉันไม่ชอบการที่จะต้องอยู่กับคนเยอะๆ ต้องห้อยป้ายแขวนคอชื่อตัวเองตัวเท่าบ้าน โดนรุ่นพี่แกล้งให้ทำอะไรที่ตัวเองไม่อยากทำและไม่เคยทำ มันช่างน่าเบื่อจริงๆ สิ่งเดียวที่ฉันชอบคือการอยู่กับพริม คุยเรื่องไร้สาระ กินอาหารที่พริมทำ ดูหนังตลกๆแล้วหัวเราะกันเสียงดัง ที่พ
“พริมคงรู้เรื่องแล้ว ซันไม่มีทางเลือกจริงๆ”“ซันทำเพื่อครอบครัว พริมเข้าใจนะ ถึงตอนนี้พริมจะยังทำใจไม่ได้พริมก็จะขอรักซันแบบนี้ไปเรื่อยๆ พริมทำได้ใช่ไหม” น้ำตาคงไหลออกมามากเกินไป ถึงตอนนี้ฉันจึงกลั้นน้ำตาได้ ฉันยิ้มให้เขาถ้าส่องกระจกคงเห็นว่าเป็นยิ้มที่เศร้าแค่ไหน“ซันขอโทษ ซันเป็นลูกชายคนเดียวถ้าซั
28. แต่งกับงาน...“พริม ถ้าสักวันหนึ่งซันทำอะไรที่ผิดต่อพริม พริมรู้ไว้นะคนที่ซันรักที่สุดก็คือพริมคนเดียว” นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของหมอซัน..จากนั้นเขาก็หายไปติดต่อไม่ได้สองวันเต็มๆ ที่ผ่านมาถึงแม้ว่าเขาจะขาดการติดต่อแต่ฉันก็รู้ว่าเขาอยู่ที่โรงพยาบาล แวะเอาข้าวเอาขนมไปให้เขาก็อยู่ตามวอร์ดต่างๆ ห้องพัก
“เค้าคงอยากมาเกิดแหละ ถึงทะลุถุงยางมาได้ แกต้องบอกหมอซันนะ จะได้รีบจัดงานแต่งงาน ท้องโตกว่านี้จะลำบาก พ่อแกเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมแกคงรู้ใช่มั้ย? ว่าเค้าจะนินทาว่ายังไง” ฉันถอนหายใจยาวๆ พ่อจ๋า..พริมขอโทษที่ทำให้พ่อขายหน้า..แต่พริมก็รักลูกของพริมเหมือนกัน..ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆ อีกครั้ง...หมอซันกลับมา