Chapter 79 Agad ko silang dinala sa akin opisina upang doon na sila mamalagi, malawak naman soon at dalawang ang silid kaya hindi kami mag siksikan sa isang kama kung matutulog. Pinindot ko ang pinaka huling button sa Elevator hindi nag tagal ay agad rin kaming nakarating sa aking opisina saka ko pinindot ang password upang bumukas ang pintuan. Pagpasok namin sa loob ay agad naman nag si takbuhan ang kambal pumunta sa glass wall, kitang-kita dito ang buong karagatan at lawak ng syudad. Isang floor kasi ang ito kaya kitang-kita nila ang nasa labas. "Wow, it's beautiful here Dad. Mom, let's get our things from our room and move here," sabi ni Xenna sa Mommy n'ya. Kaya mas pabor sa akin ang kanyang mungkahi sa Ina nito. "Why do you want twins? Do it if you think you will be happy. I'm happy too!" Sagot ni Ana sa aming kambal, kaya agad sana silang aalis upang kunin ang kanilang gamit pero pinigilan ko sila at sinabihan bahala na ang mga tauhan kong kumuha sa mga gamit nila.
Chapter 80 Sa labis kung tuwa ay agad akong nagpatawag ng doctor upang madaling maghilom ang aking sugat at mabilis akong gumaling para maasikaso ko ang aming kasal sa madaling panahon. "Mahal!" tawag nya sa'kin kaya agad akong pinamulahan sa aking taynga. "Itanong ko pang kung saan ang silid natin?" ngising sabi nito. Kaya agad akong nakaiwas ng tingin dahil baka mahalata nitong kinilig ako sa pagtawag n'yang MAHAL. Tumikhim muna ako bago ako ng salita. "Ehemm, nasa tabi ng silid ng mga kambal," sagot ko dito. "Halika na, matulog na tayo upang makapagpahinga kana," yayà nya sa akin na kina tingin ko dito na hindi makapaniwalang sinabi nya sa akin. "T-tabi tayo?" tanong ko dito baka nag kamali lang ako sa aking pandinig. "Aish!!!! Ayaw mo ata, sige doon na lang ako sa mga kambal tatabi," sabi nito saka tumalikod upang bumalik sa silid kung saan ito galing. Walang pang dalawang sigundo ay agad ko itong sinagot. "Sinong hindi gusto, halikana matulog na tayo!" sabi ni
Chapter 81 Pagkatapos naming mag-almusal ay agad kong niyaya ang mga mag-iina ko na doon kami titira muna sa mansyon upang makakilos sila ng maayos. Nakita ko sa mga mata sa dalawang kung kambal ang excitement nang nalaman nilang may mansyon ako dito sa Italy. Agad naman nilang nagpaalam upang ayusin ang kanilang mga gamit. Habang si Ana ay kinuha ang kanyang phone dahil tatawagan daw nya ang kanyang secretary na doon muna ito sa kanilang bahay at tatawagan lang iyo pag kailangan na itong bumalik sa Spain. Hindi nag tagal ay tinawagan ko ang mga tauhan upang kunin nila ang mga bagahe ng mag-iina upang sila ang mag bitbit patungo sa kotse. Pagpasok pa lang namin sa elevator ay masayang nah uusapan ang dalawa kung kambal. Pero hindi ko ito maintindihan dahil ibang linggwahe ang kanilang ginamit, ngunit nakita ko si Ana na pangpiligil itong tumawa bahang nakikinig sa mga ito. "Frater, quid cogitas de tata?" ("Kuya, anong tingin mo kay Dad?") sabi ni Xenna sa kanyang kapati
Chapter 82 SA: Sa loob ng anim na buwan ay masaya kaming nagsama-sama kulang na lang ay kasal, ang mga kambal ay nagpapatuloy p rin sila sankanilangnpag-aaral Kaya lang ay online class nga lang. Habang iniisip ko ang mga nakaraang mga buwan, sa tuwing bibisita si Carmen ay s'yang lumalabas ang pagka-selosa ng aking mahal. Lahat na mga babaeng gusto akong makausap ay hindi nya pinapayagan. Kahit ganoon ay hindi ako nagalit o na disappoint. Masaya pa nga ako dahil ipinagdamot nya ako sa ibang. "Ito tandaan mo Dave, walang ibang babaeng nagmamay-ari sa'yo kundi ako lamang," sabi nya sa akin na kina kilig ko. Kay sarap pakinggan ang kanyang sinabi. Lumipas ang mga buwan ay tuluyang naghilom ang mga sugat ko Kaya ang mga apat na nurse ay pina-uwi ko na ito sa Pilipinas. Hindi kami nag-alala ni Ana sa aming negosyo dahil andoon ang aking Ama at kanyang Ama't Ina sa Spain upang sila muna ang bahala sa kompanyang naiwan namin. Ang secretary naman ni Ana ay pinabalik nya ito pagkatap
Chapter 83 DAHIL: Dahil sa kanyang sinabi ay agad akong tumayo upang kumuha ng susi sa aking kotse, hindi ko ito papalampasin pa. Nakita ko kung papano ito nagpipigil tumawa. "I'll be back, Mahal!" sabi ko dito saka ako umalis agad at pumunta sa akin sasakyan. "Boss!" sabay sabi sa aking tauhan. "Sumunod kayo sa akin," sabi ko dito saka pinaandar ang kotse ko. Nakita ko silang nagsipasukan sa mga kotse. Alam ko na nagtataka sila dahil biglaan ang pag-alis ko. Hindi nag tagal ang aking biyahe dahil agad rin akong nakarating sa isang klinika. Kaya't agad kung hininto ang kotse sa may tapat nito. Ganoon rin ang kotseng sinasakyan ng mga tauhan ko. Paglabas ko ay s'yang lalabas rin mga tauhan ko Kaya nagsitinginan ang mga taong nakapaligid sa amin. Kaya agad ko silang sininyasan na manatili lang sila sa kanilang pwesto. Pagdating ko doon ay agad naman akong inaasikaso ng mga staff doon. "Buona sera signore! Cosa comprerai?" (Good evening Sir! Ano po ang inyong bibilhin?)"
Chapter 84 Ilang sandali ay agad itong gumiling ng dahan-dahan, tanging ungol lang ang aking nagawa nakita kung paminsan-minsan ay ngumingiwi ito dahil siguro ay nasasaktan ito sa kanyang pag giling, hanggang nag dahan-dahan ay napalitan ng madiin at mabilis na paggiling sa aking kandungan. "Ugghhhh, it's just fucking ooooh!" tanging bigkas ko lamang sa aking bibig. Hanggang mas mabilis pa ang paggiling nito dahil alam ko maapalit itong malabasan dahilan upang hinawakan ko ang kanyang baywang upang maalalayan ko itong gumalaw. Sa subrang sarap sa kanyang ginawa ay sabay kaming umuungol habang gumagalaw ito sa aking ibabaw. Sa subrang sikip nito ay diko mapigilan malabasan agad. Hanggang pareho kaming nilabasan. Pero Hindi pa ako tapos agad ko itong pinahiga sa kama ay ako naman ang kakain sa kanyang tahong. Walang alinglangan ko itong kinain dinidilaan ko ito na parang isang ice-cream na malapit nang matutunaw. Nalasahan ko pa ang aking sariling katas na naghahalo sa katas rin nit
Chapter 85Napamulat ang aking mata ng nakaramdam akong gumalaw ang aking katabi habang nakaunan ito sa akin braso. Napatingin ko sa wall clock, napabalikwas ako ng bango buti na lang at hindi nagising si Ana. "6:30 am na pala, kailangan kung ipaghanda ang aking mga kambal at si Ana. Siguradong mamaya pa ito gigising," mahina kung sabi habang nakatingin ako sa kanyang mukha. Bakas ng pagod ang kanyang mukha pero di mabawasan ang kanyang taglay na ka-gandahang. Agad ko itong inayos ang buhok makatabun sa kanyang mukha saka hinalikan ang kanyang noo. Inayos ko rin ang kumot sa kanyang katawan saka akong umalis sa kama papunta sa banyo upang gawin ang morning routine ko. Hindi nagtagal ay agad rin akong natapos sa aking morning ay agad rinnakong lumabas sa banyo at nagtungo sa pintuan. Bago pa akong lumabas sa pintuan ay binalingan ko muna si Ana habang natutulog ito at tuluyan akong lumabas. Habang papalabas ako ay naririnig ko ang panermon ni Manang Bining sa kasamahan nito sa sali
Chapter 86 Pagdating ko sa silid ay agad akong pumasok doon, i-sasara kona sana ang pintuan ngunit biglang pumasok ang dalawang kambal na hindi ko namalayang sumusunod pala ito sa akin. "Careful Twins!" tanging sabi ko na lang dahil tumatakbo kasi ito papunta sa kama kung saan ang kanilang Inang natutulog hanggang ngayon. Nakita ko si Xenno at Xenna na gumapang at pumasok sa loob ng kumot. "Buti na lang at napunasan ko ito at nabihisan kung hindi baka marami na naman itong itatanong sa akin. Lalo na si Xenna," sabi ko ng mahina. "Mommy wake-up," sabi ni Xenna. Habang si Xenno ay sumiksik sa leeg ng kanyang Ina ngunit agad rin itong napa-atras dahilan upang pareho kami ni Xenna na nagtataka. "Why, kuya?" tanong dito. "I think Mommy is sick," sabi nito sa kanyang kakambal. "How can you be sure that Mommy is sick?" curious nitong tanong sa kakambal, ako rin kaya agad akong lumapit roon saka nilapag ang isang basong gatas na dala ko. "Look!" sabi nito sabay turo sa
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s