Chapter 154 Napa-upo na lamang ako sa sahig dahil sa aking nararamdaman. "Yan ang sinabi ko sa'yo, Kuya Enno," sabi sa akin ni Xenna, na ngayon ay 6 months nang buntis. "Pinagsabihan na kita pero hindi ka nakinig. Huli na ang iyong pagsisisi, Kuya Enno," dagdag niya, ang boses niya ay puno ng galit at pagkadismaya. "Xenna," tanging sambit ko. Alam ko na nagkamali ako, sinaktan ko si Ella ng emosyonal. Araw-araw ko itong ipinamukha sa kanya na hindi-hindi ako iibig sa kanya, pero nagkamali ako. "Kuya, paano mo nagawang saktan si Ella nang ganito? Paano mo natiis?" tanong ni Xenna, ang kanyang mga mata ay nag-aapoy sa galit. "Hindi ko alam, Xenna. Hindi ko alam," sagot ko, habang pinipilit na pigilan ang mga luha. "Araw-araw kong pinagsisisihan ang ginawa ko." "Kuya, hindi sapat ang pagsisisi mo. Kailangan mong harapin ang mga konsekwens ng mga ginawa mo," sabi ni Xenna, habang tinititigan ako ng mariin. "Xenna, anong dapat kong gawin? Paano ko maitatama ang lahat ng ito?"
Chapter 155 Ella POV Habang nakaupo ako sa silid na pinagamit sa akin ni Xenna, hindi ko maiwasang mapaluha. Sa kauna-unahang pagkakataon, hindi ko makasama ang aking anak. Sa loob ng 7 taon, ngayon lang kami nagkawalay. Nais ko siyang isama, kaya lang ay pinigilan kami ng mga tauhan ni Xenno. Kahit masakit, wala akong magagawa. "Pangako, anak! Babalikan kita at kukunin kita sa iyong Daddy," sambit ko sa aking sarili habang nakatanaw sa labas ng bintana. Kahit madilim na ang nasa labas at ang nakikita ko lang ay ilaw galing sa labasan, patuloy akong umaasa. Hanggang may narinig akong katok sa labas ng silid. Tinatawag ang aking pangalan at nagmamakaawa na kausapin ko siya. Parang walang ginawang kasalanan sa akin; hindi nga niya ako sinaktan ng pisikal pero sinaktan niya ako nang emosyonal. Walang iba kundi si Xenno. "Ella, pwede ba kitang makausap?" tanong niya habang nasa labas ng silid. Ngunit hindi ako sumagot. Hanggang narinig ko ang pagbukas ng pintuan sa silid at mga yap
Chapter 156 "Xenna, kailangan ko lang lumabas sandali. May bibilhin lang ako," sabi ko. "Sige, Ella. Ingat ka," sagot niya, habang tinutulungan akong mag-ayos. Paglabas ko ng mansyon, agad akong nagtungo sa pinakamalapit na botika. Habang naglalakad, hindi ko maiwasang mag-alala at mag-isip ng iba't ibang senaryo. Pagdating ko sa botika, agad akong bumili ng pregnancy test at bumalik sa mansyon. Pagdating ko sa aking silid, agad akong pumasok sa banyo upang gamitin ang pregnancy test. Habang hinihintay ang resulta, ramdam ko ang mabilis na tibok ng aking puso. Ilang minuto pa ang lumipas at nakita ko ang dalawang linya sa test—positibo. Napaupo ako sa gilid ng banyo, hindi makapaniwala sa aking nakita. Buntis ako. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Xenno o ng aking anak kapag nalaman nila ito. Pero alam kong kailangan kong maging matapang para sa aking magiging anak. Habang nakaupo ako, narinig ko ulit ang boses ni Xenna mula sa labas ng silid. "Ella, okay ka lang b
Chapter 157 Hindi nagtagal ay dumating si Xenno, bakas sa kanyang mukha ang pagtataka. "Buti't nakarating ka, Xenno!" sabi ko. "Anong pag-uusap natin, Ella?" takang tanong niya sa akin. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, Xenno," bigkas ko, nilunok ko muna ang nagbabara sa aking lalamunan saka ako nagsalita. "Buntis ako, at sa pangalawang pagkakataon ay magiging ama ka na rin," saad ko dito. "B-buntis ka muli?" takang tanong niya sa akin. "Kung ganoon ay hindi ka na magfa-file ng divorce sa ating kasal?" ngiti niyang sagot sa akin. "Hindi ganoon kadali, Xenno," sagot ko. "Ang pagbubuntis ko ay hindi magbabago sa mga problema natin. Kailangan pa rin nating ayusin ang lahat ng ito para sa ikabubuti ng ating mga anak," bigkas ko dito. Nakita ko ang pagbabago sa kanyang ekspresyon, mula sa saya ay naging seryoso ito. "Naiintindihan ko, Ella. Alam kong marami tayong kailangang pag-usapan at ayusin. Pero handa akong gawin ang lahat para sa pamilya natin," tugon nito. Napabuntong
Chapter 158Xenna POVLabis akong naaawa sa aking kaibigan na si Ella. Nais kong bugbugin ang aking kakambal na si Kuya Xenno, kaya lang hindi ko magawa dahil anim na buwan akong buntis. Mas lalo akong naawa nang malaman kong binuntis muli ng aking kakambal si Ella.Kaya pinayuhan ko siya na unahin muna ang kanyang kalagayan at iwasang ma-stress. Saka ko sinabi na huwag niyang isipin ang mga toxic na relasyon sa aking kakambal."Wag mo siyang patawarin agad, Ella!" seryoso kong sabi. "Pahirapan mo muna siya bago mo ito patawarin. Umuwi ka muna sa Italy upang maiwasan mong ma-stress!" payo ko sa kanya.Ella tumingin sa akin na may halong pagdadalawang-isip. "Pero paano na ang trabaho ko dito? Paano na ang mga plano ko?" tanong niya, halatang nag-aalala."Mas mahalaga ang kalusugan mo at ng baby mo," sagot ko. "Ang trabaho at mga plano, pwede mong balikan yan. Pero ang kalusugan mo, kailangan mong unahin."Napabuntong-hininga si Ella at tumingin sa malayo. "Siguro nga tama ka, Xenna. Ka
Chapter 159Xenno POVLabis akong nabigla sa natanggap kong balita mula sa aking inuupahang tao upang magmanman kay Ella. Kaya wala akong dalawang isip at nagtungo sa mansyon ng aking kambal na si Xenna, nagbabakasakali na hindi pa ito nakaalis ng bansa. Pero huli na ang lahat dahil nakaalis na siya. Iniwan kaming dalawa ni Liam, ang panganay naming anak, saka iniabot ni Xenna ang isang brown envelope. Alam ko kung ano ang laman kaya labis akong nasaktan.Sabagay, kasalanan ko rin naman ang lahat. Kung naging mabait ako noon at hindi ko siya sinaktan ng emosyonal, hindi sana kami nagkakaganito habang isang buwang buntis siya.Nais kong dalhin si Liam pero pinigilan ako ni Xenna. "Ako na muna ang mag-aalaga kay Liam habang inaayos mo ang sarili mo, Kuya Xenno" sabi niya sa akin ng seryoso. "Pero, Xenna, anak ko siya. Kailangan niya ako," sagot ko, puno ng pag-aalala."Alam ko, Kuya Xenno. Pero sa kalagayan mo ngayon, mas makakabuti kung magpahinga ka muna at ayusin ang sarili mo. Huwa
Chapter 160 Lumipas ang mga nagdaang taon, akala ko ay maayos na ang lahat at wala nang problemang darating. Pero nagkakamali ako. Dahil sa sobrang galit ko sa nangyari kay Ella, muntik ko nang mapatay ang bodyguard na itinalaga ko sa kanya. Inaabangan ko ang sinasakyan nilang kotse patungo sa paaralan kung saan susunduin ang aming mga anak. Humingi ito sa akin ng patawad dahil hindi niya kayang iligtas ang aking asawa saka ibinigay niya ang isang sulat kaya agad ko itong kinuha at binasa. "KUNG GUSTO MO MAKITANG BUHAY ANG IYONG ASAWA, DALHIN MO SA AKIN ANG RED BOOK NA NASA IYONG INA." Nanginig ang kamay ko habang binabasa ang sulat. Hindi ko alam kung paano ito nangyari, pero alam kong kailangan kong kumilos agad. Hindi ko hahayaang mapahamak si Ella. "Nasaan siya?" tanong ko sa bodyguard na halatang takot na takot. "Hindi ko alam, sir. Bigla na lang silang sumulpot at kinuha siya. Hinihintay na lang nila ang sagot mo," sabi niya, halos nanginginig sa takot. "Umalis
Chapter 161 Sumakay kami sa sasakyan at nagtungo sa lokasyon na binanggit ng contact ni Tita Sky. Habang papalapit kami sa warehouse, ramdam ko ang tensyon sa paligid. Alam kong delikado ang sitwasyon, pero handa akong gawin ang lahat para mailigtas si Ella. Pagdating namin sa warehouse, huminto kami sa isang ligtas na distansya. "Xenno, kailangan nating maging maingat. Huwag kang gagawa ng anumang kilos na makakapahamak sa atin," paalala ni Tita Sky habang binubuo ang plano. "Anong plano natin, Tita Sky?" tanong ko, puno ng determinasyon. "Magkakaroon tayo ng tatlong grupo. Ako ang magpapasimula ng distraction sa harap. Xenno, ikaw at ang iyong ina ang papasok sa likod. May mga tao akong magbabantay sa labas para siguraduhing walang makakatakas," paliwanag ni Tita Sky. Tumango ako at kinuha ang mga kagamitan na kakailanganin namin. "Handa na kami, Tita Sky," sagot ko. "Mag-ingat kayo, Xenno. Huwag kalimutan ang plano," sabi ni Mommy habang hinahanda ang sarili. Naghiwa-
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s