82 - นาวา - แผนเซอร์ไพรส์ของนาวา

ไอ้นาวินหัวเราะผมเสียงดัง หัวเราะทำบ้าอะไร? มึงเป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอ!

“ฮ่า ๆ มึงเอาจริง?” ผมลุกขึ้นยืนทันที ไหน ๆ แม่งก็ตะโกนบอกคนงานไปแบบนั้นแล้ว ผมคงต้องเหมาจริง ๆ ไม่อยากเสียคำพูด

“คงแบบนั้น มึงเลิกหัวเราะกูสักที” ไอ้นาวิน หันไปทางอื่นแล้วอมยิ้มแทน ผมน่าจะจับรกพันคอมันตั้งแต่ในท้องแม่ รำคาญ

“เออ ๆ แล้วมึงคิดไว้ยังวะ ว่าจะเอาดอกไม้พวกนี้ไปทำอะไรต่อ” กูต้องคิดอีกสินะ?

“มึงเป็นคนแนะนำ มึงต้องช่วยกูคิด”

“กูแนะนำมึงตอนไหน กูแค่บอกว่า ถ้าเป็นกู กูจะทำ”

ผมอยากจะบ้า! จะด่าไอ้สัส ก็ห่วงภาพพจน์ตัวเอง

“แล้วถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไง” มันเดินไปส่องดูดอกไม้ในร้าน แล้วหันกลับมายิ้มให้ผม

“กูไม่ยกไปไหน จัดเซอร์ไพรส์แม่งในนี้ จะได้ขายดอกไม้ต่อไปเลย” ผมพยักหน้าเบา ๆ

“ก็ดี”

“ฮ่า ๆ มึงโง่แบบนี้ เลิกเป็นพี่กูเถอะ” นี่มันกวนประสาทผมใช่ไหม!

“สัส” และคำนี้มันก็ออกมาจนได้ ไอ้นาวินมันไม่รู้สึกรู้สาอะไร มันเอามือกอดอกมองคนงานที่ยกดอกไม้ขึ้นรถ จนอ